Κωστής Μητσοτάκης
| Κωνσταντίνος Κων. Μητσοτάκης | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1845 Μονεμβασιά |
| Θάνατος | 1898 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δικηγόρος ιδιοκτήτης εφημερίδας δημοσιογράφος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κατίγκω Βενιζέλου |
| Τέκνα | Αριστομένης Μητσοτάκης Κυριάκος Κ. Μητσοτάκης Μαρία Μητσοτάκη |
| Οικογένεια | Οικογένεια Μητσοτάκη |
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης του Κωνσταντίνου (1845 - 1898),[1] γνωστός και ως γερο-Κωστής Μητσοτάκης, ήταν Έλληνας νομικός, πολιτικός και εκδότης εφημερίδας. Αποτελεί τον γενάρχη της πολιτικής οικογένειας Μητσοτάκη. Εγγονός του ήταν ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και δισέγγονός του ο τωρινός πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νεανικά χρόνια και σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1845 στη Μονεμβασιά της Λακωνίας (που κατά το μεγαλύτερο μέρος του 19ου αι. ανήκε στην Επαρχία Επιδαύρου Λιμηράς) από Κρητικούς γονείς που είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την Κρήτη, λόγω της εξέγερσης του 1841.[2] Καταγόταν από την οικογένεια των Ανδρεαδάκηδων, από το Χορδάκι του Ακρωτηρίου, οι οποίοι κυνηγημένοι από τους Τούρκους αναγκάστηκαν να αλλάξουν το επώνυμό τους. Ένας κλάδος της οικογένειας ονομάστηκε Μητσοτάκηδες.[3] Μεγάλωσε στην Αθήνα και αφού αποφοίτησε από το Α΄ Γυμνάσιο Αθηνών σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, του οποίου αναγορεύθηκε τελειοδίδακτος του Δικαίου (31/10/1869), αν και αρχικά (1863) είχε γραφτεί για έναν χρόνο στη Φιλοσοφική Σχολή.[4]
Πολιτική δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1872 εγκαταστάθηκε στα Χανιά, όπου ανέπτυξε πολιτική δράση, τιθέμενος επικεφαλής του κομιτάτου Χανίων με αποτέλεσμα τη σύλληψη και φυλάκισή του τον Οκτώβριο του 1876 στην Κωνσταντινούπολη, στο κάτεργο Μπάνιο, όπου υπέστη το μαρτύριο του λουτρού.[4] Απελευθερώθηκε ύστερα από διπλωματικές πιέσεις και διαδηλώσεις.[2]
Το 1878 επανήλθε στα Χανιά και συνυπέγραψε τη Σύμβαση της Χαλέπας, ενώ ίδρυσε το λεγόμενο Κόμμα των Ξυπόλητων (έτσι αποκαλείτο χλευαστικά από τους αντιπάλους του),[5] προπομπό του Κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου.[1] Αντιπολιτευόταν το λεγόμενο «των Καραβανάδων», το συντηρητικό κόμμα των «από καραβάνεως ψωμιζομένων», δηλαδή όσων κατείχαν τις κρατικές θέσεις, το κόμμα που είχε την υποστήριξη των τουρκικών αρχών της Κρήτης.[6]
Εκλέχθηκε πληρεξούσιος (βουλευτής) Κυδωνίας[7] στην τοπική Κρητική Βουλή, τη Γενική Συνέλευση, της οποίας αναδείχθηκε από τις ηγετικές φυσιογνωμίες,[8] θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1888, οπότε και παραιτήθηκε και ορίστηκε εφέτης.[9] Το 1885 συμμετείχε σε κίνημα κατά της οθωμανικής εξουσίας και ηγήθηκε πολιτικής εκστρατείας που οδήγησε τους χριστιανούς δικαστικούς και βουλευτές σε παραίτηση και το λαό σε άρνηση καταβολής του φόρου της δεκάτης. Υπήρξε στενός φίλος και συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον οποίο προώθησε στην πολιτική μετά από την παραίτησή του από τη βουλευτική έδρα.[10]
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έπειτα από την Επανάσταση του 1895, στην οποία είχε ανάμειξη, φυγάδευσε την οικογένειά του αρχικά στη Σύρο και μετά στην Αθήνα. Ο ίδιος παρέμεινε στην Κρήτη, παρά τους κινδύνους, μέχρι τον Φεβρουάριο του 1898, οπότε μετέβη στην ελληνική πρωτεύουσα για υποθέσεις του κρητικού αγώνα. Τότε ασθένησε και πέθανε μέσα σε πέντε μέρες από καρδιακή προσβολή.[11]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν παντρεμένος από το 1879 με την Κατίγκω Βενιζέλου,[2] αδελφή του Ελευθέριου, και είχαν αποκτήσει μαζί επτά παιδιά: τη Μαρία, σύζυγο Στεφανάκη, τον Κυριάκο, τον Αριστομένη, τον Λύσανδρο, τον Λευτέρη, τη Στέλλα, σύζυγο Στεργίου και τον Κωνσταντίνο.[12]
Τιμές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ελληνική Κυβέρνηση, τιμώντας τους αγώνες του, απέδωσε δια νόμου στην οικογένειά του τιμητική σύνταξη.[1] Σύμφωνα με το σκεπτικό του ψηφίσματος:[11]
Ο φιλόπατρις και φιλελεύθερος ούτος ανήρ, ου ο βίος και τα έργα αποτελούσι αληθώς ωραίον ύμνον της Κρητικής Ελληνικής Ελευθερίας, εξεμέτρησε το ζην, καταλιπών χήραν και επτά ορφανά εν εσχάτη πενία, αν ό,τι εκέκτητο, ζωήν και περιουσίαν μεγαλοφρόνως θυσιάσας κατά το διάστημα των πολυμόχθων τούτων τριαντακονταετών αγώνων εις τον βωμόν της εθνικής ιδέας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Βλ. «Βιογραφία Κ. Μητσοτάκη. Ρίζες». Ίδρυμα Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (Γεροκωστής)» (doc). Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων. σελ. 1. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017.
- ↑ Δημητράκος, Δημήτρης (1989). Κώστας Μητσοτάκης. Πολιτική βιογραφία. 1. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση. σελ. 39. ISBN 9789600207842.
- ↑ 4,0 4,1 Δημητράκος 1989, σελ. 30.
- ↑ Δημητράκος 1989, σελ. 31.
- ↑ Στρατής Παπαμανουσάκης (1984). Αναδρομή στην ιστορία του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων, 1884-1984. Χανιά: Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων. σελ. 23. Το κείμενο του βιβλίου, χωρίς το παράρτημα και με διαφορετική σελιδοποίηση, είναι διαθέσιμο διαδικτυακά: Ιστορία Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων (pdf) Αρχειοθετήθηκε 2016-05-29 στο Wayback Machine.. Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων. Ανακτήθηκε στις 27.03.2017.
- ↑ Παπαμανουσάκης (1984), σ.35.
- ↑ Κάλλια Καλλιατάκη-Μερτικοπούλου (1988). Ελληνικός αλυτρωτισμός και οθωμανικές μεταρρυθμίσεις: η περίπτωση της Κρήτης, 1868-1877. Αθήνα: Βιβλιοπωλείο της Εστίας. σελ. 292. ISBN 960-05-0067-3.
- ↑ «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (Γεροκωστής)», σ. 2.
- ↑ Δημητράκος 1989, σελ. 32.
- ↑ 11,0 11,1 «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (Γεροκωστής)», σ. 3.
- ↑ Δημητράκος 1989, σελ. 38.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μητσοτάκη, Ζωή (2004). Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης. Στην αυγή της κρητικής ελευθερίας, 1868-1898. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση. ISBN 9789600217520.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Φωτογραφία του γερο-Κωστή Μητσοτάκη». Ίδρυμα Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2017.
