Κύπελλο Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών
Τρέχουσα διοργάνωση: 2023-24 | |
Άθλημα | Υδατοσφαίριση |
---|---|
Ίδρυση | 1953 |
Χώρα | Ελλάδα |
Τελευταίος κάτοχος | Ολυμπιακός |
Περισ. κατακτήσεις | Ολυμπιακός (25 τίτλοι) |
Εγχώρια κύπελλα | Σούπερ Καπ |
Επίσημη ιστοσελίδα | koe.org.gr |
Το Κύπελλο Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών είναι η δεύτερη σε σημασία ελληνική διοργάνωση στην ανδρική υδατοσφαίριση, και διεξάγεται από το 1953 [1] με το σύστημα νοκ-άουτ. Από την περίοδο 1998–99 στην ημιτελική και τελική φάση καθιερώθηκε το σύστημα φάιναλ-φορ σε ένα κολυμβητήριο.[2] Περισσότερες κατακτήσεις μετρά ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. με 25.
Ιστορικές πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Κύπελλο Ελλάδας θεσμοθετήθηκε το 1952 με την διοίκηση του Νικολάου Μπαλτατζή – Μαυροκορδάτου και ξεκίνησε από την επόμενη χρονιά (1953) με τη μορφή του Επαμειβόμενου Κυπέλλου, στη μνήμη του σπουδαίου προπολεμικά υδατοσφαιριστή Παντελή Ψύχα. [3]
Η απόφαση έλεγε πως όταν μία ομάδα καταφέρει να το κατακτήσει έξι (6) φορές στα επόμενα 10 χρόνια, η διοργάνωση θα ολοκληρωθεί. Αυτό κι έγινε το 1958, όταν ο Εθνικός Πειραιώς κατέκτησε το 6ο στη σειρά Κύπελλο Ελλάδας. Οι τελικοί (και τελικές φάσεις) των πρώτων αυτών διοργανώσεων γίνονταν στο «Ολυμπιακό Κολυμβητήριο» στην περιοχή Ζαππείου. Η διοργάνωση ξανάρχισε το 1984.
Από την περίοδο 1998-99 η διοργάνωση μέχρι την προημιτελική φάση γίνεται με σύστημα νοκ-άουτ στην έδρα του συλλόγου που θα ευνοηθεί από την κλήρωση. Στη συνέχεια διεξάγεται με σύστημα Φάιναλ-φορ, κατά κανόνα σε ένα κολυμβητήριο επαρχιακής πόλης, ώστε να διαφημιστεί το άθλημα και εκτός περιοχής Αττικής. Η πρώτη διοργάνωση με το νέο σύστημα διεξήχθη το 1999 στην Κέρκυρα. Το 2004 στην τελική φάση μετείχαν οκτώ σύλλογοι (Φάϊναλ-8) και διεξήχθη στο νέο «Ολυμπιακό Κολυμβητήριο», ώστε να δοκιμαστεί εν όψει της Ολυμπιάδας του 2004.
Ρεκόρ διοργάνωσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυνίκης του θεσμού είναι ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. με 25 κύπελλα, ενώ είναι και η ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές στον τελικό (31). Ο Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (1953–1958, 1984–1985) κατέχει το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων του κυπέλλου με 8 ενώ ο Ολυμπιακός κατέχει το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων στην σύγχρονη εποχή με 6 (2006–2011, 2018–2023).
- Ο Ν.Ο. Βουλιαγμένης είναι η ομάδα με τους περισσότερους χαμένους τελικούς με 13.
- Στον τελικό του 2021 ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Α.Ε.Κ. "έσπασαν" τρία ρεκόρ: το ένα ήταν του παίκτη με τα περισσότερα γκολ σε τελικό, το οποίο κατόρθωσε ο Γενηδουνιάς με 7 γκολ (το προηγούμενο ρεκόρ ήταν τα 5 και το κατείχαν 8 παίκτες). Το δεύτερο είχε να κάνει με το σκορ, καθώς το τελικό 20–4 υπέρ του Ολυμπιακού και η διαφορά των 16 γκολ είναι ρεκόρ για τη διοργάνωση (το προηγούμενο ρεκόρ ήταν τα 12), ενώ καταρρίφθηκε και το ρεκόρ παραγωγικότητας μιας ομάδας σε τελικό με τα 20 τέρματα που πέτυχαν οι ερυθρόλευκοι και έσπασαν το δικό τους προηγούμενο των 18 τερμάτων του 2015 και του 2020.
- 7 τελικοί χρειάστηκαν την παράταση για να αναδειχθεί νικητής, ενώ στον παρθενικό του 1953 χρειάστηκαν τρεις εξάλεπτες παρατάσεις αφού στα 20 αγωνιστικά λεπτά της κανονικής διάρκειας δεν επιβλήθηκε καμία ομάδα.
- Ο Ν.Ο. Χίου το 1990 αποτέλεσε την πρώτη επαρχιακή ομάδα που κατέκτησε τον θεσμό.
- Το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο στην περιοχή Ζαππείου στο κέντρο της Αθήνας και το κολυμβητήριο του Ο.Α.Κ.Α. στο Μαρούσι έχουν φιλοξενήσει από 8 τελικούς.
- Το ρεκόρ συνεχόμενων χαμένων τελικών είναι 4 και το κατέχουν οι Πανιώνιος και ο Ν.Ο. Βουλιαγμένης.
- Το 1955 ο Εθνικός κατέκτησε το τρόπαιο με σκορ 1–0 αφού ο Άρης αποχώρησε από τον αγώνα έπειτα από τέσσερα αγωνιστικά λεπτά εξαιτίας επεισοδίων των παικτών Μεϊμάρη (Άρη) και Καλφαμανώλη (Εθνικού).[4] Ο Άρης αποτελεί την μοναδική ομάδα δεύτερης κατηγορίας που αγωνίστηκε σε τελικό (1955).
- Το 1954 ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε τέρμα κάτι που αποτελεί αρνητικό ρεκόρ σε τελικό.
- Ο Νίκος Δεληγιάννης κατέχει το ρεκόρ κατακτήσεων υδατοσφαιριστή με 12 τρόπαια (2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015), όλα με τον Ολυμπιακό.
- Πολυνίκης προπονητής με 7 κατακτήσεις, όλες με τον Ολυμπιακό, είναι ο Θοδωρής Βλάχος.
- Ο Μανώλης Μυλωνάκης κατέχει το ρεκόρ παρουσιών σε τελικούς (16). Με τον Ολυμπιακό το (2009, 2010, 2011, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020), με τη Βουλιαγμένη (2012, 2013, 2014, 2022), με τον Εθνικό (2005, 2007) και με τον ΝΟ Χανίων (2003).
- Οι πρώτοι σκόρερ στην ιστορία των τελικών είναι οι Γιώργος Αφρουδάκης και Θοδωρής Χατζηθεοδώρου με 19 τέρματα. Ο πρώτος για λογαριασμό των Βουλιαγμένη, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού ενώ ο δεύτερος με τον Ολυμπιακό.
- Περισσότερα τέρματα σε μια περίοδο στον θεσμό του κυπέλλου έχει πετύχει ο Χρήστος Μαντζουρίδης δύο φορές με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης (1989,1991) και ο Νίκος Βενετόπουλος με τον Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (1992), οι οποίοι πέτυχαν από 32 τέρματα στις συγκεκριμένες περιόδους.
- Ο Νίκος Σταυρόπουλος αποτελεί τον διαιτητή με τις περισσότερες συμμετοχές σε τελικό (1997, 2000, 2001, 2004, 2006, 2007, 2008, 2013, 2014).
Οι τελικοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τίτλοι ανά σύλλογο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύλλογος | Τίτλοι | Φιναλίστ | Χρονιές Κατάκτησης |
---|---|---|---|
Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. | 25 | 6 | 1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024 |
Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. | 12 | 2 | 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1984, 1985, 1988, 1991, 2000, 2005 |
Ν.Ο. Βουλιαγμένης | 4 | 13 | 1996, 1999, 2012, 2017 |
Α.Ν.Ο. Γλυφάδας | 3 | 5 | 1986, 1987, 1989 |
Ν.Ο. Πατρών | 1 | 7 | 1995 |
Ν.Ο. Χίου | 1 | 1 | 1990 |
Πανιώνιος Γ.Σ.Σ. | – | 5 | — |
Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης | – | 2 | — |
Παναθηναϊκός Α.Ο. | – | 2 | — |
Ν.Ο. Χανίων | – | 1 | — |
Α.Ε.Κ. | – | 1 | — |
Απόλλων Σμύρνης | – | 1 | — |
Πρώτοι σκόρερ διοργάνωσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έτος | Παίκτης | Σύλλογος | Γκολ |
---|---|---|---|
1984 | Αντώνης Αρώνης | Εθνικός Πειραιά | 20 |
1985 | Νίκος Βενετόπουλος | Ηρακλής | 15 |
1986 | Τάσος Παπαναστασίου «Πιλότος» | Γλυφάδα | 14 |
1987 | Λοστορίδης | Ν.Ο. Καβάλας | 14 |
1988 | Θοδωρής Μουστακαρίας | Εθνικός Πειραιά | 10 |
Χάρης Παυλίδης | Άρης | ||
1989 | Μαντζουρίδης Χρήστος | Ηρακλής | 32 |
1990 | Τάσος Παπαναστασίου «Γάτος» | Γλυφάδα | 23 |
1991 | Μαντζουρίδης Χρήστος | Ηρακλής | 32 |
1992 | Νίκος Βενετόπουλος | Ολυμπιακός | 32 |
1993 | Αλέξανδρος Παπανελλόπουλος | Ν.Α.Ο. Κέρκυρας | 17 |
1995 | Τεό Λοράντος | Βουλιαγμένη | 16 |
1996 | Δημήτρης Σελετόπουλος | Ν.Ο. Χαλκίδας | 16 |
1997 | Ντμίτρι Απανασένκο | Ν.Ο. Χίου | 26 |
1998 | Θοδωρής Καλακώνας | Εθνικός Πειραιά | 17 |
1999 | Τάσος Παπαναστασίου «Πιλότος» | Παναθηναϊκός Α.Ο. | 16 |
2000 | Άντριαν Κρέτου | Ν.Ο. Χίου | 21 |
2001 | Θοδωρής Χατζηθεοδώρου | Ολυμπιακός | 16 |
2002 | Γιώργος Αφρουδάκης | Βουλιαγμένη | 14 |
2003 | Μάνθος Βουλγαράκης | Ν.Ο. Χανίων | 13 |
2004 | Γιάννης Θωμάκος | Ολυμπιακός | 15 |
2005 | Αργύρης Θεοδωρόπουλος | Ολυμπιακός | 16 |
2006 | Γιάννης Φουντούλης | Ν.Ο. Χίου | 12 |
2007 | Ζάχος Αναστασιάδης | Πανιώνιος Γ.Σ.Σ. | 9 |
2008 | Μπόμπαν Νίκιτς | Ολυμπιακός | 13 |
2009 | Μίμης Αλιχανίδης | Π.Α.Ο.Κ. | 13 |
2010 | Ανδρέας Μιράλης | Πανιώνιος Γ.Σ.Σ. | 16 |
2011 | Πέτρε Σάντα | Ν.Ο. Χίου | 11 |
2012 | Δημήτρης Τίγκας | Βουλιαγμένη | 7 |
2013 | Μπλάι Μάγιαρακ | Ολυμπιακός | 7 |
2014 | Χρήστος Αφρουδάκης | Βουλιαγμένη | 10 |
2015 | Άγγελος Βλαχόπουλος | Ολυμπιακός | 9 |
2016 | Στέλιος Αργυρόπουλος–Κανακάκης | Εθνικός Πειραιά | 13 |
2017 | Χρήστος Αφρουδάκης | Βουλιαγμένη | 6 |
Αλμπέρτ Εσπανιόλ | Ολυμπιακός | ||
Γιόβαν Σάριτς | Π.Α.Ο.Κ. | ||
2018 | Αλέξανδρος Παπαναστασίου | Γλυφάδα | 10 |
2019 | Αλέξανδρος Γούνας | Ολυμπιακός | 8 |
Γιώργος Δερβίσης | |||
Δημήτρης Τίγκας | Βουλιαγμένη | ||
2020 | Αλέξανδρος Γούνας | Ολυμπιακός | 11 |
2021 | Ντίνος Γενηδουνιάς | Ολυμπιακός | 13 |
2022 | Φιλίπ Φιλίποβιτς | Ολυμπιακός | 5 |
Στάθης Καλογερόπουλος | Βουλιαγμένη | ||
2023 | Ντίνος Γενηδουνιάς | Ολυμπιακός | 7 |
MVP φάιναλ φορ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έτος | Παίκτης | Σύλλογος |
---|---|---|
1999 | Γιώργος Αφρουδάκης | Βουλιαγμένη |
2000 | Θοδωρής Καλακώνας | Εθνικός Πειραιά |
2001 | Θοδωρής Χατζηθεοδώρου | Ολυμπιακός |
2002 | Θοδωρής Χατζηθεοδώρου | Ολυμπιακός |
2003 | Νίκος Ντούλος | Χίος |
2005 | Δημήτρης Μάζης | Εθνικός Πειραιά |
2006 | Θοδωρής Χατζηθεοδώρου | Ολυμπιακός |
2007 | Γιώργος Ντόσκας | Ολυμπιακός |
2008 | Μπόμπαν Νίκιτς | Ολυμπιακός |
2009 | Μπόμπαν Νίκιτς | Ολυμπιακός |
2010 | Θοδωρής Χατζηθεοδώρου | Ολυμπιακός |
2011 | Γιάννης Φουντούλης | Ολυμπιακός |
2012 | Χρήστος Αφρουδάκης | Βουλιαγμένη |
2013 | Γιάννης Φουντούλης | Ολυμπιακός |
2014 | Κώστας Μουρίκης | Ολυμπιακός |
2015 | Μανώλης Μυλωνάκης | Ολυμπιακός |
2016 | Άγγελος Βλαχόπουλος | Ολυμπιακός |
2017 | Μανώλης Ζερδεβάς | Βουλιαγμένη |
2018 | Γιάννης Φουντούλης | Ολυμπιακός |
2019 | Αλέξανδρος Γούνας | Ολυμπιακός |
2020 | Μάρο Γιόκοβιτς | Ολυμπιακός |
2021 | Ντίνος Γενηδουνιάς | Ολυμπιακός |
2022 | Μανώλης Ζερδεβάς | Ολυμπιακός |
2023 | Ντίνος Γενηδουνιάς | Ολυμπιακός |
Συμμετοχές ομάδων σε φάιναλ φορ (1999-2023)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξαιρούνται τα έτη 2004, 2021 και 2024 που πραγματοποιήθηκε φάιναλ έιτ
Συμ. | Ομάδα | Έτη |
---|---|---|
23 | Ολυμπιακός | 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022, 2023 |
13 | Βουλιαγμένη | 1999, 2000, 2001, 2002, 2007, 2012, 2013, 2016, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023 |
12 | Εθνικός Πειραιά | 1999, 2000, 2001, 2002, 2005, 2006, 2007, 2008, 2016, 2017, 2020, 2023 |
8 | Παναθηναϊκός Α.Ο. | 2002, 2009, 2010, 2011, 2012, 2015, 2016, 2023 |
7 | Πανιώνιος Γ.Σ.Σ. | 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2018 |
6 | Ν.Ο. Χίου | 2000, 2003, 2006, 2011, 2012, 2014 |
5 | Α.Ν.Ο. Γλυφάδας | 2001, 2003, 2008, 2018, 2019 |
3 | Π.Α.Ο.Κ. | 2009, 2015, 2017 |
2 | Γ.Σ. Περιστερίου | 2019, 2020 |
Ν.Ο. Χανίων | 1999, 2003 | |
Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου | 2005, 2010 | |
Νηρέας Λαμίας | 2013, 2014 | |
Υδραϊκός Ν.Ο. | 2015, 2022 | |
1 | Ν.Ο. Πατρών | 2005 |
Ν.Ο. Αργοστολίου | 2013 | |
Απόλλων Σμύρνης | 2020 | |
Α.Ε.Κ. | 2022 |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ο θεσμός διεκόπη το 1958 και επανεκκίνησε το 1984
- ↑ Αφιέρωμα στο θεσμό του Κυπέλλου Επίσημος ιστότοπος ΚΟΕ
- ↑ Από τον Παντελή Ψύχα, στη Λάρισα Επίσημος ιστότοπος ΚΟΕ
- ↑ 4,0 4,1 «Εφημερίδα Έθνος, 2/9/1955 ψηφιακή σελίδα 4». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2024.
- ↑ Διεξήχθη φάιναλ φορ με τρεις αγώνες για κάθε ομάδα. Ο τίτλος κρίθηκε στην τελευταία αναμέτρηση των ισόβαθμων Εθνικού και Πάτρας με νικητή τον Εθνικό με 4–3. Κατάταξη: 1.Εθνικός ΟΦΠΦ, 2.ΝΟ Πατρών, 3.Άρης, 4.ΑΟ Παλαιού Φαλήρου
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΑΣ: Ιστορική αναδρομή στο θεσμό (έως 2014) koe.org.gr - Επίσημος ιστότοπος της ΚΟΕ Αρχειοθετήθηκε 2023-04-06 στο Wayback Machine.
- Από τον Παντελή Ψύχα του '53 στην Πάτρα του '23 koe.org Αρχειοθετήθηκε 2023-02-08 στο Wayback Machine.
- Η χρυσή Βίβλος του Κυπέλλου Πόλο Ανδρών (2024) www.sport-fm.gr Αρχειοθετήθηκε 2024-05-11 στο Wayback Machine.