Μάσα Μπρούσκινα
| Μάσα Μπρούσκινα | |
|---|---|
_(crop)_(Remini_enhanced).jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Марыя Барысаўна Брускіна (Λευκορωσικά) και Мария Борисовна Брускина (Ρωσικά) |
| Γέννηση | 1924 Μινσκ ή Βιτσέμπσκ |
| Θάνατος | 26 Οκτωβρίου 1941 Μινσκ |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντάρτης |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ανατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 2ου βαθμού |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαρία Μάσα Μπρούσκινα (λευκορωσικά: Марыя Барысаўна Брускіна, ρωσικά: Мария Борисовна Брускина Μαρία Μπορίσοβνα Μπρούσκινα, 1924 - 26 Οκτωβρίου 1941)[1] ήταν Λευκορωσίδα εβραϊκής καταγωγής νοσοκόμα και μέλος της Αντίστασης του Μινσκ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[2] Εργάστηκε εθελοντικά ως νοσοκόμα φροντίζοντας Σοβιετικούς στρατιώτες και βοηθώντας τους να δραπετεύσουν από τις γερμανικές δυνάμεις. Τελικά συνελήφθη και εκτελέστηκε για τον ρόλο της.[3]
_03.jpg)
Η Μάσα Μπρούσκινα έζησε στο Μινσκ με τη μητέρα της, ανώτερη διευθύντρια του Γραφείου Εμπορίου Βιβλίων του Κρατικού Εκδοτικού Οίκου της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Λευκορωσίας. Ήταν συνεπής μαθήτρια και διάβαζε πολύ. Ήταν επίσης πρωτοπόρα ηγέτιδα και μέλος της σχολικής επιτροπής της Κομσομόλ. Τον Δεκέμβριο του 1938, η εφημερίδα Πρωτοπόρος της Λευκορωσίας δημοσίευσε μια φωτογραφία της με τη λεζάντα: «Μάσα Μπρούσκινα - η μαθήτρια της 8ης τάξης νο28, Μινσκ. Έχει μόνο καλές και εξαιρετικές βαθμολογίες σε όλα τα μαθήματα». Τον Ιούνιο του 1941, η Μαρία Μπρούσκινα αποφοίτησε από το γυμνάσιο του Μινσκ.
Εκτέλεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την εισβολή των Γερμανών στη Σοβιετική Ένωση εργάστηκε εθελοντικά ως νοσοκόμα στο νοσοκομείο του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου του Μινσκ, το οποίο ιδρύθηκε για να φροντίζει τραυματίες μέλη του Κόκκινου Στρατού. Εκτός από τη φροντίδα των στρατιωτών, τους βοηθούσε να ξεφύγουν από τους προελαύνοντες Γερμανούς δίνοντας τους λαθραία πολιτικά ενδύματα και ψεύτικες ταυτότητες στο νοσοκομείο. Ένας ασθενής τελικά την πρόδωσε λέγοντας στους Γερμανούς τι έκανε η Μπρούσκινα, και συνελήφθη στις 14 Οκτωβρίου 1941, από μέλη του 707ού τμήματος πεζικού της Βέρμαχτ και του 2ου τάγματος Σούτσμανσαφτ με τη συνδρομή λιθουανικών στρατευμάτων υπό τη διοίκηση του Ταγματάρχη Αντάνας Ιμπουλεβίτσιους. Παρά τις αρκετές ημέρες βασανιστηρίων, αρνήθηκε να αποκαλύψει τα μέλη της ομάδας αντίστασης.
_06.jpg)
Αφού συνελήφθη, η Μπρουσκίνα έγραψε μια επιστολή στη μητέρα της στις 20 Οκτωβρίου 1941:
«Βασανίζομαι από τη σκέψη ότι σε έκανα να ανησυχείς. Μην ανησυχείς. Δεν μου έχει συμβεί τίποτα κακό. Σου ορκίζομαι ότι δεν θα έχεις άλλη δυσφορία εξαιτίας μου. Εάν μπορείς, στείλε μου το φόρεμά μου, την πράσινη μπλούζα και τις άσπρες κάλτσες. Θέλω να ντυθώ αξιοπρεπώς όταν φύγω από εδώ.»
Οι τοπικές γερμανικές αρχές με επικεφαλής τον Γκούσταβ Φράιερ φον Μπεχτολσχάιμ (Gustav Freiherr von Bechtolsheim), αποφάσισαν το δημόσιο απαγχονισμό της Μπρούσκινα, για παραδειγματισμό μαζί με άλλα δύο μέλη της αντίστασης, τον 16χρονο Βολόντια Σερμπάτσεβιτς (Volodia Shcherbatsevich) και το βετεράνο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου Κιρίλ Τρους.[4]
Πριν απαγχονιστεί, περπάτησε στους δρόμους του Μινσκ με πλακάτ γύρω από το λαιμό της που έγραφε, τόσο στα γερμανικά όσο και στα ρωσικά: «Είμαστε παρτιζάνοι και πυροβολήσαμε Γερμανούς στρατιώτες». Μέλη της αντίστασης εξαναγκάστηκαν σε παρόμοιες πρακτικές, ανεξάρτητα από το αν είχαν πυροβολήσει πραγματικά γερμανικά στρατεύματα. Εκείνη και οι δύο σύντροφοί της απαγχονίστηκαν δημόσια την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 1941, μπροστά από το Μινσκ Κρίσταλ, ένα εργοστάσιο ζυθοποιίας και αποστακτήριο στην οδό Νίζνε-Λιαχόφσκαγια (οδός Οκτιάμπρσκαγια 15 σήμερα). Οι Γερμανοί άφησαν τα πτώματα να κρέμονται για τρεις ημέρες πριν επιτρέψουν να κοπούν τα σχοινιά και να ταφούν τα σώματα.[5]
Ένας μάρτυρας της εκτέλεσης είπε:
«Όταν την ανέβασαν στο σκαμνί, η κοπέλα γύρισε το πρόσωπό της προς το φράχτη. Οι εκτελεστές ήθελαν να σταθεί με το πρόσωπό της στο πλήθος, αλλά γύρισε και αυτό ήταν. Ανεξάρτητα από το πόσο την ώθησαν και προσπάθησαν να την γυρίσουν, παρέμεινε με την πλάτη της στο πλήθος. Μόνο τότε έσπρωξαν το σκαμνί από κάτω της.» Πιότρ Πάβλοβιτς Μπορισένκο
Η Όλγα Σερμπάτσεβιτς (Olga Shcherbatsevich), η μητέρα του Βολόντια Σερμπάτσεβιτς, απαγχονίστηκε την ίδια ημέρα με τον γιο της και με δύο άλλα μέλη της αντίστασης μπροστά από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών της Λευκορωσίας.[6]
Ταυτοποίηση και ανάμνηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για δεκαετίες μετά τον πόλεμο, η Μπρούσκινα αναφερόταν επίσημα μόνον ως «το άγνωστο κορίτσι», που φέρεται να ήταν θύμα του αντισημιτισμού από τις σοβιετικές αρχές. Μέχρι το 2009, το όνομα της Μπρούσκινα δεν είχε αναγραφεί στην αναμνηστική πινακίδα στον τόπο εκτέλεσης. Ωστόσο, από το 2009, έχει τοποθετηθεί μια νέα αναμνηστική πινακίδα στον τόπο εκτέλεσης. Η ρωσική επιγραφή γράφει τώρα «Εδώ στις 26 Οκτωβρίου 1941 οι φασιστές εκτέλεσαν τους Σοβιετικούς πατριώτες Κ. Ι. Τρους, Β. Ι. Σερμπάτσεβιτς και Μ. Μπρούσκινα». Η Μπρούσκινα αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1960, καθώς οι περισσότεροι από την οικογένεια και τους φίλους της είχαν σκοτωθεί στο Γκέτο του Μινσκ.[1] Ένα μνημείο για την Μπρούσκινα χτίστηκε στο HaKfar HaYarok στο Ισραήλ και ένας δρόμος πήρε το όνομά της στην Ιερουσαλήμ.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Masha Bruskina». Spartacus Educational. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Masha and Zoya». www.auschwitz.dk. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Bruskina». www.russian-globe.com. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Bloodlands Timothy Snyder σελίδες 234-235
- ↑ «The execution by hanging of Masha Bruskina and Volodya Sherbateyvich by an officer with the 707th Infantry Division. - Collections Search - United States Holocaust Memorial Museum». collections.ushmm.org. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ A Historical Injustice: the case of Masha Bruskina; by Nechama Tec and Daniel Weiss, University of Connecticut in Stamford, Johns Hopkins University Holocaust and Genocide Studies; 1997