Μπέρτολντ, πατριάρχης της Ακουιλέια
Μπέρτολτ της Ακουιλέια | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1180[1] Μπάμπεργκ[2] |
Θάνατος | 23 Μαΐου 1251[1] Ακυληία |
Χώρα πολιτογράφησης | Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
Θρησκεία | Χριστιανισμός Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[3] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | καθολικός ιερέας |
Οικογένεια | |
Γονείς | Μπέρτολτ της Μερανίας και Αγνή του Ρόχλιτς |
Αδέλφια | Χέντβιχ της Σιλεσίας Γερτρούδη της Μερανίας Αγνή της Μερανίας Όθων Α΄ της Μερανίας Ερρίκος Β΄, μάργραβος της Ιστρίας Έκμπερτ του Άντεχς-Μερανίας |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | αρχιεπίσκοπος Πατριάρχης της Ακυληίας (1218–1251)[4] καθολικός αρχιεπίσκοπος (από 1206)[5][6] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπέρτολντ, γερμ. Berthold von Andechs von Meran, ιταλ.: Bertoldo di Andechs-Merano (π. 1180 - 23 Μαΐου 1251) από τον Οίκο τού Άντεχς ήταν, ως Ε΄, κόμης τού Άντεχς από το 1204, αρχιεπίσκοπος της Καλόκσα το διάστημα 1208-18 και πατριάρχης της Ακουιλέια από το 1218 ως το τέλος του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο τέτερτος γιος τού Μπέρτολντ Δ΄ κόμη τού Άντεχς, που αναβιβάστηκε σε δούκα της Μερανίας από τον Φρειδερίκο Α΄ Χοενστάουφεν τον Βαρβαρόσσα, βασιλιά της Γερμανίας το 1183. Η μητέρα τού Αγνή των Βέττιν ήταν κόρη τού Ντέντο Γ΄ μαργράβου της Λουσατίας. Αδέλφια του ήταν ο Όθων Α΄ δούκας της Μερανίας, η Αγνή σύζυγος τού Φιλίππου Β΄ της Γαλλίας, η Γερτρούδη σύζυγος τού Ανδρέα Β΄ της Ουγγαρίας και η αγία Χέντβιχ σύζυγος τού Ερρίκου Α΄ υψηλού δούκα της Πολωνίας & δούκα της Σιλεσίας.
Ο Μπέρτολντ επιλέχθηκε για μία σταδιοδρομία στην Εκκλησία: έγινε κοσμήτορας τού Συλλόγου του καθεδρικού στην αρχιεπισκοπή τού Μπάμπεργκ το 1203. Ακολούθησε την αδελφή του Γερτρούδη στην Αυλή της Ουγγαρίας υπό τον Ανδρέα Β΄, ο οποίος εξέλεξε τον Μπέρτολντ αρχιεπίσκοπο της Καλόκσα το 1206. Ωστόσο η τοποθέτηση δεν είχε την επικύρωση τού πάπα Ιννοκεντίου Γ΄ το 1212, ώσπου ο Μπέρτολντ ανέλαβε να μελετήσει σκληρά στην επισκοπή της Βιτσέντσα. Παρ' όλα αυτά ο Ανδρέας Β΄ τον έκανε μπάνο της Κροατίας, Δαλματίας & Σλαβονίας· ακόμη βοϊβόδα της Τρανσυλβανίας και εκπρόσωπο (deputy) τού βασιλιά το 1212. Η υπερβολική αυτή προτίμηση -μετά από υποκίνηση της αδελφής του- στα αξιώματα, έκανε τους Ούγγρους μεγιστάνες να αηδιάσουν. Το 1213, ενώ ο βασιλιάς ήταν σε εκστρατεία στη Γαλικία-Βολυνία, τόλμησαν μία επιδρομή στο κυνηγετικό στρατόπεδο της βασίλισσας και σκότωσαν τη Γερτρούδη και αρκετούς εκπροσώπους της· ο Μπέρτολντ μόλις που γλίτωσε τη ζωή του με τον Λεοπόλδο ΣΤ΄ δούκα της Αυστρίας.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1218 ο πάπας Ονώριος Γ΄ το διόρισε πατριάρχη της Ακουιλέια. Το 1238 ο Μπέρτολντ μετακίνησε την πρωτεύουσα της εκκλησιαστικής πολιτείας από το Τσιβιντάλε στο Ούντινε, όπου έδωσε εντολές να εγείρουν καθεδρικό. Εδραίωσε τη θέση του με το να είναι πιστός υποστηρικτής τού Φρειδερίκου Β΄ Χοενστάουφεν βασιλιά της Γερμανίας εναντίον των Ιταλικών πόλεων της Λομβαρδικής Ένωσης. Ωστόσο στη βίαιη αντιδικία τού βασιλιά με τον πάπα Γρηγόριο Θ΄ το να μείνει πιστός στον Φρειδερίκο Β΄ τού στοίχισε τον αφορισμό από τον πάπα το 1239, η οποία όμως ανακλήθηκε δύο έτη μετά με την παρεμβολή τού Ανδρέα Β΄. Στα επόμενα έτη ο Μπέρτολντ προσπάθησε να κάνει τον διαιτητή μεταξύ τού βασιλιά και τού πάπα, αν και εις μάτην.
Με το τέλος του Μπέρτολντ, η σειρά κομήτων του Άντεχς εξέλιπε. Ήταν ο τελευταίος σε μία μακρά σειρά Γερμανών πατριαρχών της Ακουιλέια. Ο διάδοχός του Γκρεγκόριο ντι Μοντελόνγκο είχε οδηγήσει ένα συνασπισμό των Γουέλφων (παπικών) εναντίον τού Φρειδερίκου Β΄.
Αναφορές σε πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. andmerb. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ WIAG-Pers-EPISCGatz-21564-001.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. andmerb. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ kalo.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- G. A. Loud, ed. (2010), The Crusade of Frederick Barbarossa: The History of the Expedition of the Emperor Frederick and Related Texts, Ashgate, pp. 61–62; Jonathan Lyon (2013), Princely Brothers and Sisters: The Sibling Bond in German Politics, 1100–1250, Ithaca and London: Cornell University Press, p. 154 n. 10.