Μπαμπ Μενάρα
Μπαμπ Μενάρα | |
---|---|
![]() Άποψη της Μπαμπ Μενάρα προς το 1900. | |
Είδος | πύλη της πόλης |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°47′49″N 10°10′4″E |
Διοικητική υπαγωγή | Τύνιδα |
Χώρα | Τυνησία[1] |
Προστασία | κατηγοριοποιημένο μνημείο (από 1912)[1][2] και τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς |
![]() | |
δεδομένα (π) |
Η Μπαμ Μενάρα (αραβικά: باب منارة) είναι μία εκ των πυλών της μεντίνα της Τύνιδας, στην Τυνησία.
Ετυμολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f5/Souk_El_Ghraier_%D8%B3%D9%88%D9%82_%D8%A7%D9%84%D8%BA%D8%B1%D8%A7%D9%8A%D8%B1.jpg/220px-Souk_El_Ghraier_%D8%B3%D9%88%D9%82_%D8%A7%D9%84%D8%BA%D8%B1%D8%A7%D9%8A%D8%B1.jpg)
Ευρισκόμενη στα δυτικά του παλαιού τείχους, έλαβε την ονομασία Μπαμπ Μενάρα («Πύλη του Φαναριού»), κατά την διάρκεια της περιόδου βασιλείας των Χαφσιδών (βασίλευσαν από το 1228 έως το 1574), όταν μία ελαιολιχνία ή φανάρι τοποθετήθηκε προκειμένου να φωτίζει τον δρόμο των καραβανιών[3]. Είναι, επίσης, γνωστή ως «Πύλη της Τρελής».
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκτός της συγκεκριμένης πύλης ευρισκόταν, κατά την διάρκεια της περιόδου των Χαφσιδών μοναρχών, στρατώνας εντός του οποίου διέμεναν Χριστιανοί φρουροί, στην πλειοψηφία τους προερχόμενοι από την Αραγωνία και την Καταλωνία, οι οποίοι στρατολογούνταν από τους Σουλτάνους για την προσωπική προστασία τους. Ένδειξη της ανοχής η οποία υφίστατο εντός του χαφσιδικού βασιλείου, ο στρατώνας διέθετε εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Φραγκίσκο, ενώ οι φρουροί ήσαν ελεύθεροι να ασκούν την θρησκευτική λατρεία τους.
Ο τοπικός πληθυσμός έδωσε στην συγκεκριμένη τοποθεσία όπου ευρισκόταν ο στρατώνας την ονομασία Ρμπατ Εν Νασσάρα ή «συνοικία των Χριστιανών»[3].
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Wiki Loves Monuments monuments database. 3 Νοεμβρίου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=tn&srlang=fr&srid=11-77. - ↑ www
.docartis .com /Tunisia _Decreti /DECRETS /Pagine /1912 _13mars .html. - ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) María-Luisa Villanueva Alfonso (2008). La Méditerranée et la culture du dialogue : lieux de rencontre et de mémoire des Européens. Φράνκφουρτ αμ Μάιν: Peter Lang. σελ. 98.