Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπαρτολομέους Στρόμπελ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπαρτολομέους Στρόμπελ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1591[1][2][3]
Βρότσλαβ[4]
Θάνατος1647[5][6][2]
Τόρουν[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
Περίοδος ακμής1615[7] - 1649[7]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυλικός ζωγράφος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Γιορτή του Ηρώδη με τον αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, (1630), Πράδο ; πλάτος σχεδόν 10 μέτρων, αυτό το τεράστιο έργο θεωρείται το αριστούργημά του
Δανιήλ και Κύρος πριν από το είδωλο του Βηλ (1636–1637), λάδι σε χαλκό, 39,5 × 30 cm (15,6 × 11,8 in), Εθνικό Μουσείο, Βαρσοβία .

Ο Μπαρτολομέους Στρόμπελ ο νεότερος, ή Μπαρτολομέος (Bartholomäus) στα γερμανικά ή Μπαρτλόμιεϊ (Bartlomiej) στα πολωνικά (11 Απριλίου 1591 (βαφτίστηκε) - μετά το 1650), ήταν μπαρόκ ζωγράφος από τη Σιλεσία, ο οποίος εργάστηκε στην Πράγα, τη Σιλεσία και, τέλος, στην Πολωνία, όπου μετανάστευσε για να ξεφύγει από την αναστάτωση του Τριακονταετούς Πολέμου.[8]

Ζωγράφισε πορτρέτα και θρησκευτικά έργα για τις περίπλοκες κυβερνώντες ελίτ της περιοχής και τις θρησκευτικά τάγματα. Ο μεγαλύτερος και πιο εντυπωσιακός πίνακας του, η Γιορτή του Ηρώδη με τον Αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στο Μουσείο του Πράδο, συνδυάζει ένα φαινομενικά θρησκευτικό θέμα με μια πλούσια απεικόνιση ενός σύγχρονου επίσημου γεύματος σε βασιλική αυλή και πολλών πορτρέτων ηγετικών προσώπων στην Κεντρική Ευρώπη, των οποίων η ταυτοποίηση παραμένει αβέβαιη.

Δύο πολύ μικρότερα έργα, μια Γιορτή του Ηρώδη τώρα στην Παλαιά Πινακοθήκη , στο Μόναχο, και ο Δανιήλ και ο Κύρος πριν από το είδωλο του Βηλ, τώρα Εθνικό Μουσείο, Βαρσοβία, επαναλαμβάνουν τη διακριτική φόρμουλα της πλούσιας και μάλλον παρακμιακής γιορτής, τοποθετημένη σε έναν περίπλοκο χώρο με εσοχές στο πίσω μέρος, και με πολλές από τις φιγούρες να φορούν φανταστικές εκδόσεις σύγχρονης ενδυμασίας.

Οικογενειακό υπόβαθρο και εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στρόμπελ γεννήθηκε σε μια προτεσταντική γερμανική οικογένεια στο σημερινό Βρότσουαφ της Πολωνίας, την οποία θα γνώριζε με το γερμανικό της όνομα Μπρεσλάου. Η Μπρεσλάου ήταν τότε μέρος των Εδαφών του Βασιλείου της Βοημίας μέσα στην Ιερή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με την Καθολική Μοναρχία των Αψβούργων να κατέχει και τα δύο, αν και το μεγαλύτερο μέρος της αριστοκρατίας και της υψηλής κοινωνίας ήταν Λουθηρανοί. Ο παππούς του Στρόμπελ είχε μετακομίσει στο Μπρεσλάου από τη Σαξονία, ως τεχνίτης. Στην επόμενη γενιά, ο Μπαρτολομέος ο Πρεσβύτερος ήταν ζωγράφος, μεταξύ άλλων καλλιτεχνικών και διακοσμητικών δεξιοτήτων, ο οποίος το 1586 παντρεύτηκε την κόρη ενός τοπικού ζωγράφου, του Ανδρέα Ρουχλ του Πρεσβύτερου (απεβίωσε το 1567), και διεύθυνε ένα εργαστήριο όπου ο γιος του Βαρθολομαίος ο Νεότερος εκπαιδεύτηκε. Ο Βαρθολομαίος ο Νεότερος ολοκλήρωσε μια πενταετή μαθητεία το 1602, όταν το εργαστήριο είχε εννέα μαθητευόμενους. [8]

Το 1610 ο Στρόμπελ εργαζόταν στην Πράγα και πιθανότατα επισκέφτηκε τη Βιέννη, αλλά δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση για αυτό. Όταν ο Βαρτολομέος ο Πρεσβύτερος πέθανε το 1612, ο Βαρθολομαίος ο Νεότερος κληρονόμησε 20 τάληρα και αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένης μιας ζωγραφικής του Μπαρτολομέους Σπράνγκερ, του αυλικού ζωγράφου του Ρούντολφ Β ', του Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα στην Πράγα, του κορυφαίου καλλιτεχνικού κέντρου στην περιοχή. Το ύφος του στους πίνακες ιστορίας του παρέμεινε μια καθυστερημένη, μάλλον αρχαϊκή, συνέχεια του Βόρειου Μανιερισμού του Σπράνγκερ και άλλων καλλιτεχνών στην αυλή του Ρούντολφ, στου οποίου τα τελευταία χρόνια συμμετείχε.[9]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πορτρέτο του Βουαντίσουαφ Ζασουάφσκι-Οστρόγκσι (1635), στο Παλάτι του Βιλάνουφ.

Το 1618, όταν αυτός καταγράφεται στο Danzig (Γκντανσκ), έλαβε ένα «Freibrief» από τον Αυτοκράτορα, επιτρέποντάς του να εργαστεί οπουδήποτε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίς την άδεια της τοπικής συντεχνίας. Η απόφαση επαναλήφθηκε το 1624.[10] Το αρχικό μέρος της καριέρας του καταγράφηκε μόνο λίγο, και λίγα έργα σώζονται, αλλά διατηρήθηκε ως αυλικός καλλιτέχνης από τον Αρχιδούκα του Χάμπσμπουργκ Κάρολο της Αυστρίας, τον Επίσκοπο του Βρότσλαβ, αρχηγό του αυτοκρατορικού κόμματος στη Σιλεσία, και από το 1625 ο διάδοχός του Πρίγκιπα Καρόλου Φερδινάνδου Βάσα, γιος του βασιλιά Σιγισμούνδου Γ' της Πολωνίας. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1620 ήταν προφανώς αρκετά επιτυχημένος, και άλλοι προστάτες περιλάμβαναν τον Τζον Τζορτζ Α ', τον εκλέκτορα της Σαξονίας, τον βασιλιά Σιγισμούνδο Γ' Βάσα της Πολωνίας και τον διάδοχό του Φερδινάνδο Β' . Είχε επίσης ζωγραφίσει τον προηγούμενο αυτοκράτορα, Ματθία.[11]

Τα πρώτα χρόνια του Τριακονταετούς Πολέμου έφεραν αστάθεια στη Σιλεσία, με μια σειρά από εισβολές από τις δύο πλευρές, που οδήγησαν σε τεράστια καταστροφή και φυγή του πληθυσμού. Το 1632 ο Στρόμπελ ζωγράφισε το πορτρέτο του εισβολέα Πρίγκιπα Ούλρικ της Δανίας (1611–1633), αλλά δεν πληρώθηκε, καθώς ο Ούλρικ δολοφονήθηκε τον επόμενο χρόνο. Όταν ένα ξέσπασμα πανούκλας προστέθηκε στην απελπιστική κατάσταση στο Μπρεσλάου, ο Στρόμπελ αποφάσισε να φύγει από τη Σιλεσία για την Πολωνία και εγκαταστάθηκε στο Γκντανσκ το 1634, λαμβάνοντας πολλές παραγγελίες εκεί και σε άλλες πόλεις, τόσο για πορτρέτα αστών όσο και αριστοκρατών, και για πίνακες για εκκλησίες,[12] συμπεριλαμβανομένου του βασιλικού παρεκκλησίου του Αγίου Κασιμίρ στο Βίλνιους (1636–37) και στο Τορούν το 1634. Στη συνέχεια περιγράφεται ως «μετακίνηση μεταξύ Ντάντσιγκ, Θορν και Έλμπινγκ» (δηλαδή Γκντανσκ, Τόρουν και Έλμπλονγκ). [13]

Η Ανάσταση του Χριστού

Ο Στρόμπελ συναντήθηκε με τον Βασιλιά Βλαδισλάο Δ' Βάσα της Πολωνίας (1632–1649) το 1624, πριν από την άνοδό του στο θρόνο, και έκανε ένα σχέδιο για αυτόν, όταν επισκέφτηκε το Μπρεσλάου σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία. Το 1639 διόρισε ζωγράφο της αυλής τον Στρόμπελ, και ίσως να είχε αναθέσει τη Γιορτή του Ηρώδη με τον αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή περίπου αυτήν την εποχή, αν και το Πράδο το χρονολογεί στα «1630–33».[14] Είχε ήδη ζωγραφίσει μια πολύ μικρότερη εκδοχή του θέματος, τώρα στην Παλαιά Πινακοθήκη, στο Μόναχο, που χρονολογείται περίπου το 1625, και έχει παρόμοιο φανταστικό στυλ. Πράγματι, οι βιβλικές βασιλικές γιορτές ήταν μια ειδικότητά του, με διάφορες εκδοχές της γιορτής του Μπελσαζάρ να αποδίδονται σε αυτόν ή στον κύκλο του. Εκτός από τις δύο «Γιορτές», τα περισσότερα σημαντικά έργα του βρίσκονται σε μουσεία ή εκκλησίες στην Πολωνία.[15]

Σύμφωνα με τον Άρνολντ Χούμπρακεν, δέχτηκε τον Ολλανδό ζωγράφο Γκίλις Σάγκεν στο Έλμπλογκ το 1637, ο οποίος ήταν αυλικός ζωγράφος εκείνη την εποχή.

Ο λιθοβολισμός του Αγίου Στεφάνου

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1624 παντρεύτηκε την Μαγκνταλένα Μίτβεντς, κόρη ενός εμπόρου, και τον επόμενο χρόνο ζούσε σε ένα καλό σπίτι στο Μπρεσλάου. Έγινε φίλος του κορυφαίου γερμανικού ποιητή της εποχής του, Μάρτιν Όπιτς, αφού ο Όπιτς έφτασε στη Σιλεσία το 1624. Ο Όπιτς επαίνεσε το έργο του με στίχους[16] και μοιράστηκαν πολλούς προστάτες.

Το 1643, μετά από μια σοβαρή ασθένεια, μεταστράφηκε στον Ρωμαιοκαθολικισμό με τους Ιησουίτες στο Τόρουν. Η ημερομηνία του θανάτου του είναι αβέβαιη, αλλά η τελευταία τεκμηριωμένη αναφορά του έχει προχωρήσει καθώς προχωρά η έρευνα, από το 1644 στον κατάλογο Πράδο του 1996, στο 1647 στο Γιαγκέλο, έως το 1650 στον οδηγό Πράδο του 2012, όταν πλέον ήταν 58 ετών. Υποτίθεται ότι πέθανε περίπου τότε, ίσως στο Τόρουν.[17]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

  1. ↑ 1,0 1,1 www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/bartholomaus-mlodszy-strobel.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Frick Art Research Library Photoarchive. b215085.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Πολωνικά) MAK. 9810624304105606.
  4. ↑ 4,0 4,1 psb.32347.1.
  5. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 75778. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ Faceted Application of Subject Terminology. 1571592. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 75778. Ανακτήθηκε στις 10  Σεπτεμβρίου 2022.
  8. ↑ 8,0 8,1 Jagiello
  9. ↑ Ossowski, 22
  10. ↑ Jagiello; Prado biography; Ossowski, 20
  11. ↑ Harosimowicz (2002); Ossowski, 20
  12. ↑ Jagiello; Ossowski, 21
  13. ↑ Harosimowicz (2002), quoted; Ossowski, 21–22
  14. ↑ Jagiello; Prado Guide, 409
  15. ↑ Jagiello has a list
  16. ↑ quoted in Harosimowicz (2010), 145–146; Jagiello
  17. ↑ Prado Catalogo, 377; Jagiello; Prado Guide, 409 which says he died "after 1650".

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Χαρασίμοβιτς, Γιαν (2002), "Τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο τώρα από τον αγώνα για ελευθερία και πίστη", Εξομολόγηση και η αναζήτηση της απελευθέρωσης από την ακίνητη περιουσία, όπως αντανακλάται στις Σιλεσικές τέχνες του δέκατου έκτου και δέκατου έβδομου αιώνα, από τον κατάλογο έκθεσης 1648 - Πόλεμος και ειρήνη στην Ευρώπη, 2002, Westfälisches Landesmuseum für Kunst und Kulturgeschichte, Μύνστερ
  • Χαρασίμοβιτς, Γιαν (2010), Schwärmergeist und Freiheitsdenken: Beiträge zur Kunst- und Kulturgeschichte Schlesiens in der Frühen Neuzeit, 2010, Böhlau Verlag, Köln / Weimar,(ISBN 3412206164), 9783412206161, βιβλία google, σελ. 144-149, περισσότερες παραπομπές από τον Opitz και βιβλιογραφία στη σημείωση 8 στη σελ. 144
  • Οσόφσκι, Ζντζίσουαφ, "La Degollación de San Juan Bautista y el banquete de Herodes" del Museo del Prado" (στα ισπανικά), PDF, Boletín del Museo del Prado, τόμος 10, Nº. 28, 1989, σελ. 13-24, ISSN 0210-8143
  • Jagiello, Jakub, βιογραφία από τον ιστότοπο culture.pl του Ινστιτούτου Άνταμ Μιτσκιέβιτς, Βαρσοβία, με λίστα έργων
  • Βιογραφία ιστοτόπου Πράδο (στα ισπανικά)
  • The Prado Guide, 2012, Museo Nacional del Prado,(ISBN 9788484801665)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπαρτολομέους_Στρόμπελ&oldid=10804774"