Μόργκοθ

Ο Μέλκορ που μετονομάστηκε σε Μόργκοθ (έτσι ονομάστηκε από τον Φεανορ, τον γιό του Φίνγκουε της φυλής Έλνταρ) ήταν ο Σκοτεινός Άρχοντας της Πρώτης Εποχής, και είναι ο κεντρικός κακός του Σιλμαρίλλιον, ενός από τα βιβλία Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Καταδικάστηκε από τους Βάλαρ να αλυσοδεθεί στο κενό, αλλά σύμφωνα με την προφητεία του Μάντος, θα επιστρέψει για να κατακτήσει την Άρντα όμως η προφητεία λέει επίσης ότι θα ηττηθεί στη μάχη των μαχών (Dagor Dagorath).

Βιογραφία

Κατά το Σιλμαρίλλιον του Τόλκιν ο Μέλκορ ήταν Άινου (Ainu), δημιουργημένος από την σκέψη του Έρου (Eru) Ιλουβαταρ, όπως και οι υπόλοιποι όμοιοι του Άινουρ. Ο Μέλκορ ήταν ο πρώτος σε δεξιοσύνη και γνώση, μετά ακολουθεί ο Μάνγουε (Manwë), και για αυτό ο ίδιος θέλησε να δώσει ύπαρξη στο κενό και να δημιουργήσει δικά του πράγματα. Έτσι άρχισε να ψάχνει για την Άφθαρτη Φλόγα και άρχισε να διαφοροποιεί την μουσική του, στα μουσικά θέματα που έδωσε ο Έρου στους Άινουρ στην αρχή, κρύβοντας έτσι τις φιλοδοξίες του από τους αδελφούς του.

Την Άφθαρτη Φλόγα δεν την βρήκε ποτέ γιατί αυτή βρίσκεται μαζί με τον Έρου, και όταν ο Έρου τους αποκάλυψε σε όραμα την μουσική που είχαν φτιάξει, εκεί ο Μέλκορ τότε είδε να έρχονται τα παιδιά του Έρου οι πρωτογέννητοι: τα Ξωτικά ή Έλνταρ (Eldar) και οι δευτερογέννητοι οι Άνθρωποι ή Εντάιν (Edain), και άλλα πολλά όμορφα πράγματα. Επίσης έμαθε για τα δώρα με τα οποία ήταν προικισμένα τα Παιδιά του Ιλούβαταρ, τότε από ζήλια αλλά και φθόνο υποκρίθηκε, ακόμη και στον εαυτό του, ότι ήθελε να πάει στην Έα για να τακτοποιήσει το πολύ κρύο και την πολλή ζέστη που επικρατούσαν εκεί έτσι ώστε να μην υποφέρουν τα Παιδιά του Ιλούβαταρ, αυτός όμως ήθελε την απόλυτη εξουσία πάνω στην Άρντα και στα παιδιά του Ιλούβαταρ.

Ο Μέλκορ κατέστρεφε οτιδήποτε καλό δημιουργούσαν οι υπόλοιποι Άινουρ πάνω στη Άρντα, και με τον καιρό άρχισαν πόλεμοι μεταξύ τους, στις μέρες της δόξας και του μεγαλείου του. Κι ήταν ο Φέανορ, ο σπουδαιότερος των Ξωτικών και ο δημιουργός των Σίλμαριλ, των πόλύτιμων πετραδιών, που τον ονόμασε για πρώτη φορά "Μόργκοθ", ο Μεγάλος Εχθρός. Τον Μόργκοθ ακολούθησαν διάφορα πνεύματα, είτε γιατί τον θαύμαζαν, είτε γιατί τους είχε εξαπατήσει ο ίδιος με προδοτικά δώρα. Μεταξύ αυτών ήταν αρκετοί Μαίαρ (Maiar) και ο κυριότερος βοηθός του ήταν ο Σάουρον ή Γκόρθαουρ ο Σκληρός (Gorthaur), καθώς επίσης και τα φοβερά πνεύματα οι Βαλαράουκαρ (Valaraucar), "τα μαστίγια της φωτιάς", που στην Μέση Γη ονομάζονται Μπάλρογκ (Balrog), οι δαίμονες του τρόμου. Πέρα από αυτούς τους υπηρέτες ο Μέλκορ έφτιαξε την ράτσα των Ορκ (Orc) ως παρωδία των Έλνταρ και τους Δράκους σε αντίθεση για τους Αετούς του Μάνγουε.

Ύστερα η δύναμη του Μόργκοθ στράφηκε στη Μέση Γη, στα Ξωτικά και στους Ανθρώπους (μετά από την αποξένωση των Παιδιών του Ιλούβαταρ από τους Άινουρ). Όμως οι πόλεμοι διήρκεσαν χιλιάδες χρόνια, ώσπου έφτασε βοήθεια στα Παιδιά του Ιλούβαταρ από τη Δύση. Κι έγινε μεγάλη μάχη, ώσπου όλοι οι υπηρέτες του Μόργκοθ σκοτώθηκαν ή κρύφτηκαν. Όμως ο Μέλκορ πιάστηκε από τους Βάλαρ, και τότε τον φυλάκισαν αιώνια στο Κενό. Σύμφωνα με την προφητεία του Μαντος ο Μόργκοθ θα επιστρεψει στην 7ο εποχή και μαζί του ο Σάουρον και Σάρουμαν θα επιστρέψουν καθώς και όλοι οι υπηρέτες του και τα πλάσματα που διέφθειρε (δράκοι, Ορκ, Ουρουκ-χαι, λύκοι, τρολ, Μπάλρογκ) για την τελευταία μάχη (Dagor Dagorath) Τότε οι Βάλαρ θα αναστήσουν όλους τους ανθρώπους, τα ξωτικά και τους νάνους και ενώ ο Μόργκοθ θα είναι ασταμάτητος θα επέμβει ο ίδιος ο Ιλούβαταρ και θα αποκαταστήσει την ειρήνη στην Άρντα. Οσο για τον Μόργκοθ, θα θανατωθεί από τον Ιλούβαταρ.

Γενεαλογία

Μέλκορ

Μάνγουε

Βάρντα

Όνομα

Ο Μέλκορ δεν ονομάστηκε "Μόργκοθ" μέχρι να καταστρέψει τα δύο δέντρα του Βαλινόρ, δολοφόνησε τον Φίνγουε, τον Υψηλό βασιλιά των ξωτικών του Νόλντορ. Ύστερα έκλεψε τους Σιλμαρίλ στο Πρώτη Εποχή. Το όνομα Μόργκοθ απονεμήθηκε τότε από τον Φέανορ, γιο του Φίνγουε. Ακόμη, τα ξωτικά τον ονόμασαν στη συνέχεια μόνο με αυτό το όνομα. Το όνομα Μοργκόθ προέρχεται από τα σινδαρινικά (μία από τις τεχνητές γλώσσες του Τόλκιν) και σημαίνει "Σκοτεινός Εχθρός", "Μαύρος Εχθρός" ή "Μαύρος Εχθρός του Κόσμου".^[1]^{:194, 294} Ο όρος Μπαουγκλίρ είναι επίσης σινδαρινικός και σημαίνει "Τύραννος" ή "Καταπιεστής".^[2] Ο Φέανορ ονομαζόταν πραγματικά στα Κουένια (μια άλλη γλώσσα του Τόλκιν) ως Μορινγκότο^[1]^:194 ή Μορινγκόθο,^[1]^:294 και αργότερα μετονομάστηκε στα σινδαρινικά ως Μόργκοθ.

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Tolkien, J.R.R. (1993). Tolkien, Christopher, επιμ. History of Middle-earth Volume 10: Morgoth's Ring. Crow's Nest, New South Wales: George Allen & Unwin. ISBN 978-0261103009.
↑ Roots MOR- "black", KOTH- "strife, enmity" and MBAW- "compel, oppress"; see The History of Middle-earth, Vol. V, The Lost Road, "Etymologies", pp. 365, 372, and 373.

[VolX-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Tolkien, J.R.R. (1993). Tolkien, Christopher, επιμ. History of Middle-earth Volume 10: Morgoth's Ring. Crow's Nest, New South Wales: George Allen & Unwin. ISBN 978-0261103009.

[2] Roots MOR- "black", KOTH- "strife, enmity" and MBAW- "compel, oppress"; see The History of Middle-earth, Vol. V, The Lost Road, "Etymologies", pp. 365, 372, and 373.

[1]

[2]