Το Σιλμαρίλλιον
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 | |
| Συγγραφέας | Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν |
|---|---|
| Επιμελητής | Κρίστοφερ Τόλκιν |
| Μεταφραστής | Ευγενία Χατζηθανάση - Κόλλια |
| Τίτλος | Silmarillion |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 15 Σεπτεμβρίου 1977 |
| Μορφή | Λογοτεχνία του φανταστικού |
| Θέμα | Tolkien's legendarium |
| Χαρακτήρες | Σάουρον, Μόργκοθ, Έρου Ιλούβαταρ, Tuor και Voronwë |
| Τόπος | Άρντα |
| Βραβεία | Locus Award for Best Fantasy Novel NPR Top 100 Science Fiction and Fantasy Books |
| LC Class | OL27514W και OL27495W[1] |
| LΤ ID | 3203319 |
| Επόμενο | Ατέλειωτες Ιστορίες |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Σιλμαρίλλιον (αγγλικά: The Silmarillion) είναι μια συλλογή μυθικών ιστοριών, που γράφτηκαν απο τον Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν και εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του συγγραφέα από τον γιο του, τον Κρίστοφερ Τόλκιν, το 1977, ο οποίος χρησιμοποίησε ως βοηθό τον συγγραφέα Γκάι Γκάβριελ Κέι.[2] Στην ουσία πρόκειται για ένα ημιτελές έργο καθώς ο συγγραφέας του το αναθεωρούσε συνέχεια μέχρι τον θάνατό του. Το βιβλίο περιγράφει την δημιουργία της Εä, του Σύμπαντος μέσα στο οποίο βρίσκονται οι χώρες του Βάλινορ, του Νούμενορ και της Μέσης Γης, την χώρα στην οποίαν διαδραματίζονται τα γεγονότα των βιβλίων Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και Το Χόμπιτ.
Μετά την επιτυχία του Χόμπιτ, ο εκδότης του Τόλκιν, ο Στάνλεί Άνγουιν, ζήτησε μια συνέχεια για το συγκεκριμένο βιβλίο. Ο Τόλκιν του έστειλε ένα προσχέδιο του Σιλμαρίλλιον, μα λόγω κακής συνεννόησης ο εκδότης του το απέρριψε χωρίς να το διαβάσει ολόκληρο. Το αποτέλεσμα ήταν ο Τόλκιν να ξεκινήσει την αρχή μιας νέας ιστορίας, την οποία ο ίδιος αποκαλούσε αρχικά "Μια νέα ιστορία για τα Χόμπιτ", η οποία κατέληξε να είναι Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.
Το Σιλμαρίλλιον αποτελείται από πέντε ενότητες. Οι ενότητες παρουσιάζονται εδώ με τα ονόματα της αγγλικής έκδοσης, που είναι στην Quenya, την Υψηλή Γλώσσα των Ξωτικών. Η πρώτη ενότητα "Ainulindalë", περιγράφει τη δημιουργία της Εä, του χώρου και του χρόνου. "Valaquenta" είναι ο τίτλος της δεύτερης ενότητας και περιγράφει τους Βάλαρ και τους Μάιαρ, τις υπερφυσικές δυνάμεις τις Εä. Η τρίτη ενότητα ονομάζεται "Quenta Silmarillion". Αυτή περιέχει τα χρονικά και τις ιστορίες, που λαμβάνουν χώρα πρίν και κατά τη διάρκεια της Πρώτης Εποχής, συμπεριλαμβανομένου και αυτής των Σίλμαριλ, που έδωσε και στο βιβλίο τον τίτλο του. Η τέταρτη ενότητα φέρει τον τίτλο "Akallabêth". Το όνομα αυτήν την φορά είναι στην Ανθρώπινη γλώσσα του Νούμενορ (Númenor). Περιληπτικά η ενότητα αυτή περιγράφει την παρακμή των Ανθρώπων του Νούμενορ και την πτώση του Βασιλείου τους. Η πέμπτη και τελευταία ενότητα ονομάζεται "Τα Δαχτυλίδια της Δύναμης και η Τρίτη Εποχή", η οποία αναφέρεται στη δημιουργία των Δαχτυλιδιών της Δύναμης και στους πολέμους που έγιναν εναντίον του Σάουρον.
Οι πέντε αυτές ενότητες, αρχικά, ήταν πέντε διαφορετικά βιβλία. Επειδή ο Τόλκιν απεβίωσε προτού τα αναθεωρήσει και τα βάλει σε μια σειρά, ο Κρίστοφερ Τόλκιν σύλλεξε παλαιότερα έργα του πατέρα του, προκειμένου να ολοκληρώσει την ιστορία του βιβλίου. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό ανάγκασε τον ίδιο τον Κρίστοφερ να συμπληρώσει με δικά του στοιχεία το κείμενο έτσι ώστε η ιστορία να αποκτήσει συνοχή και νόημα.
Κεντρικοί Χαρακτήρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μόργκοθ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μάνγουε
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χούαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χούαν στο βιβλίο του Τόλκιν, είναι ο αρχηγός των λυκόσκυλων στη Μέση Γη. Γεννήθηκε στο Βάλινορ (Valinor) και ανήκε στον Όρομε (Oromë) ο οποίος και τον έδωσε στον Κέλεγκορμ (Celegorm) γιο του Φεανόρ (Fëanor), όταν αυτός έφυγε από το Βάλινορ για την Μέση Γη μαζί με τους υπόλοιπους Νόλντορ (Noldor). Για το Χούαν (Huan) είχε οριστεί ότι πριν το θάνατό του μπορούσε να μιλήσει τρεις φορές, όπως και έγινε στη συνέχεια, κερδίζοντας την αγάπη του η ξωθιά Λούθιεν (Lúthien) στην προσπάθεια της να βρει το θνητό Μπέρεν (Beren) τον οποίο και αγαπούσε. Ο Χούαν πάλεψε και νίκησε το ανδρείκελο του Μόργκοθ (Morgoth), τον Σάουρον, αλλά ο χαμός του ήταν απο το λυκόσκυλο του Μόργκοθ, τον Κάρχαροθ (Carcharoth) στο δάσος του Ντόριαθ (Doriath).
Φέανορ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φέανορ ειναι ο δημιουργός των πετραδιών Σίλμαριλ και ο ικανότερος των ξωτικών σε δεξιοσύνη. Είναι γιος του Φινγουε, βασιλέα των Νόλτορ και της Μίριελ, και υποκίνησε επανάσταση στο βάλινορ μετά το θάνατο του πατέρα του, και ο Μόργκοθ του έκλεψε τα πετράδια Σίλμαριλ, που προκάλεσε έτσι την κατάρα του Μαντος, και ηταν ο δικος του ορκος και των παιδιών του να κάνουν τα σιλμαριλ ξανά δικά τους είτε τα είχε ο Μοργκοθ, που πρώτος ο Φέανορ τον ονόμασε έτσι, είτε κάποιο άλλο πλάσμα καλό ή κακό, ξεκινώντας τον πόλεμο ο ίδιος, ωστόσο πέθανε λίγο μετά αφότου πάτησε το πόδι του στα βόρια του Μπελέριαντ. Χτυπήθηκε από τον άρχοντα των μπαλρογκ, τον Γκόθμογκ, και βαριά τραυματισμένος πέθανε λίγο μετα λέγοντας όμως στους γιους του να κρατήσουν τον όρκο τους και να εκδικηθούν, ενώ το πνεύμα του έγινε φωτιά λίγο μετά το θάνατο του.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «The Silmarillion by J.R.R. Tolkien | Open Library». Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2023.
- ↑ Tolkien 1977, Foreword
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
