Νέο Χειμώνιο Έβρου
Συντεταγμένες: 41°27′N 26°33′E / 41.450°N 26.550°E
| Νέο Χειμώνιο | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Περιφέρεια | Ανατολική Μακεδονία-Θράκη |
| Περιφερειακή Ενότητα | Έβρου |
| Δήμος | Ορεστιάδας |
| Δημοτική Ενότητα | Ορεστιάδας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θράκη |
| Υψόμετρο | 55 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 335 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Ομούρμπεη |
| Ταχ. κώδικας | 682 00 |
| Τηλ. κωδικός | 25520 |
| http://www.cheimonio.gr/ | |
Το Νέο Χειμώνιο, επίσημα Νέον Χειμώνιον είναι πεδινό χωριό της περιφερειακής ενότητας Έβρου σε υψόμετρο 55 μέτρα[1].
Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Νέο Χειμώνιο βρίσκεται στον βόρειο Έβρο, προς τη μεθοριακή γραμμή της Ελλάδας με την Τουρκία και απέχει 6 χλμ. νότια από την Ορεστιάδα. Είναι κτισμένο σε λόφο από τους κατοίκους του παλιού Χειμώνιου που βρισκόταν επάνω στην όχθη του Έβρου ποταμού και οι οποίοι μετά όμως από τις πλημμύρες του 1928-29 μετακινήθηκαν δυτικότερα. Αποτελεί τη βόρεια συνέχεια του Θούριου και Σοφικού. Δυτικά του χωριού περνάει η ΕΟ Αρδανίου - Ορεστιάδας ενώ ανατολικά η σιδηροδρομική γραμμή προς Ορεστιάδα για την οποία υπάρχει σταθμός εξυπηρέτησης.
Πολλοί κάτοικοι κατάγονται από το Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης (σημερινή Τουρκία) και είναι στην καταγωγή τους Αρβανίτες κτίστες από την περιοχή της Κορυτσάς που στα μέσα του 16ου αιώνα ήρθαν στην περιοχή και συμμετείχαν στο κτίσιμο του τζαμιού της Αδριανούπολης[2]. Με την ανταλλαγή πληθυσμών μετά τη συνθήκη της Λωζάννης μετακινήθηκαν από το Μεγάλο Ζαλούφι στην άλλη πλευρά του Έβρου και στο Χειμώνιο. Χαρακτηριστικό έθιμο του χωριού είναι αυτό του "Μπομποσιάρη" που έχει ρίζες στα Διονυσιακά δρώμενα και φθάνει στα χρόνια της Τουρκοκρατίας[3].
Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως Νέο Χειμώνιο αναφέρεται επίσημα το 1940 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Ορεστιάδος[4], ενώ το Χειμώνιο το 1924 στο ΦΕΚ 194Α-14/08/1924 προσαρτάται στην κοινότητα Ορεστιάδος και το 1940 να καταργείται[5]. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» αποτελεί την τοπική κοινότητα Νέου Χειμωνίου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Ορεστιάδας του δήμου Ορεστιάδας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 είχε πληθυσμό 444 κατοίκους[6]. Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είναι:
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1951 | 538[7] |
| 1961 | 967[8] |
| 1971 | 734[9] |
| 1981 | 650[10] |
| 1991 | 606[11] |
| 2001 | 621[12] |
| 2011 | 444 |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 134, τομ. 24.
- ↑ «.:BiblioNet : Οι Αρβανίτες της ανατολικής Θράκης / Δαλάτσης, Δημήτρης Χ». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2019.
- ↑ Webmaster, Author (7 Νοεμβρίου 2017). «Το έθιμο του «ΜΠΟΜΠΟΣΙΑΡΗ»». Δ. Δ. Ν. Χειμωνίου - Ορεστιάδας (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2019.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2019.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10490 (σελ. 16 του pdf)
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 54 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 59 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 59 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 70 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 75 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 76 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.