Νασουχζαντέ Αλί Πασάς
| Νασουχζαντέ Αλί Πασάς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ος αιώνας Σκόδρα[1] |
| Θάνατος | Ιουνίου 1822[2] Χίος[1] |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ναύαρχος |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 και Σφαγή της Χίου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | καπουδάν πασάς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Νασουχζαντέ Αλί Πασάς, γνωστός και ως Καρά Αλί Πασάς, (τουρκικά: Nasuhzade Ali Paşa, αποβιώσας το 1822) ήταν Οθωμανός ναύαρχος ο οποίος έδρασε κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ως ο διοικητής του οθωμανικού στόλου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1821, ορίστηκε από τον Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Μαχμούτ Β΄, ως Καπουδάν Πασάς (διοικητής) του οθωμανικού στόλου.[3]
Σφαγή της Χίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτη του δουλειά ήταν να καταπνίξει την επανάσταση στη Χίο. Στις 30 Μαρτίου 1822 οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στη Χίο χωρίς ιδιαίτερη παρενόχληση από τον ελληνικό στόλο που είχε αποχωρήσει νοτιότερα και προχώρησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και σφαγές άμαχου πληθυσμού. Χιλιάδες κάτοικοι του νησιού (25.000 περίπου) σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού διέφυγε προς τα Ψαρά, τις Κυκλάδες και την Πελοπόννησο. Η σφαγή της Χίου είχε μεγάλο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη των δυτικοευρωπαϊκών κρατών και μετέβαλε τη στάση της υπέρ του αγώνα των Ελλήνων. Ο τουρκικός στόλος παρέμεινε στο λιμάνι της Χίου μέχρι τον Ιούνιο του 1822.[4][5]
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Έλληνες επιχείρησαν με πυρπολικά να προκαλέσουν καταστροφές στον τουρκικό στόλο. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης κατάφερε να ανατινάξει την τουρκική ναυαρχίδα προκαλώντας τεράστιο πλήγμα στον τουρκικό στόλο. Ο Καρά Αλή βρήκε τον θάνατο και ο τουρκικός στόλος απέπλευσε πίσω στον Ελλήσποντο.[6][7]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Finlay 1861, σελ. 275.
- ↑ Finlay 1861, σελ. 314.
- ↑ Βακαλόπουλος 1982, σελίδες 75–78.
- ↑ Finlay 1861, σελίδες 316–318.
- ↑ Βακαλόπουλος 1982, σελίδες 87–89.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βακαλόπουλος, Απόστολος (1982). Ιστορία του νέου ελληνισμού, Τόμος ΣΤ′: Η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση (1821–1829) - Η εσωτερική κρίση (1822–1825). Θεσσαλονίκη.
- Anderson, Roger (1952). Naval Wars in the Levant 1559–1853 (στα Αγγλικά). Princeton: Princeton University Press.
- Finlay, George (1861). History of the Greek Revolution, Vol. I (στα Αγγλικά). Edinburgh and London: William Blackwood and Sons.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]