Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νικόλα Πέτροβιτς-Νιέγκος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικόλα Πέτροβιτς-Νιέγκος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Nikola Petrović-Njegoš (Γαλλικά) και Никола Петровић-Његош (Serbian (Cyrillic script))
Γέννηση24  Ιουλίου 1944[1][2]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Σερβικά[3]
ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΦραντσίνε του Μαυροβουνίου (από 1976)[4]
ΤέκναΑλτινάι του Μαυροβουνίου
Μπορίς Πέτροβιτς-Νιέγκος
ΓονείςΜιχαήλ του Μαυροβουνίου[5] και Genevieve Prigent[5]
ΟικογένειαΟίκος των Πέτροβιτς-Νιέγκος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΚυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας
Τάγμα του Ευαγγελισμού
Τάγμα των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου
τάγμα της Αμώμου Συλλήψεως της Βίλα Βισόζα
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νικόλα Πέτροβιτς-Νιέγκος (γενν. 7 Ιουλίου 1944) είναι μέλος του πρώην βασιλικού Οίκου των Πέτροβιτς-Νιέγκο του Μαυροβουνίου. Είναι ο επικεφαλής του Οίκου του. Το 2011 το Μαυροβούνιο αναγνώρισε μία επίσημη θέση για τον Οίκο του: την προώθηση της ενότητας, της παράδοσης και του πολιτισμού της χώρας μέσα από ανθρωπιστικές και πολιτιστικές, μη πολιτικές δραστηριότητες.[6]

Ήταν το μόνο τέκνο του πρίγκιπα Μιχαήλ του Μαυροβουνίου και της Ζενεβιέβ Πριζάν, κόρης του Φρανσουά Πριζάν οδηγού τραμ και μετέπειτα ιδιωτικού αστυνομικού. Γεννήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Γερμανών στην Τσεχία. Οι γονείς του διαζεύχθηκαν όταν ο Νικόλαος Β΄ ήταν 5 ετών και η Γαλλίδα μητέρα του τον μεγάλωσε με τη διατροφή από τον πατέρα του. Μεγάλωσε ως Γάλλος και δεν είχε επισκεφθεί το Μαυροβούνιο. Σπούδασε στην Ανώτερη Εθνική Σχολή των Καλών Τεχνών στο Παρίσι (1965-67) και ακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής. Εργάστηκε σε αρχιτεκτονικές κατασκευές (1967-71), όπως θέρετρα χειμερινών αθλημάτων στο Αβοριάζ των Άλπεων και κτήρια Πανεπιστημίων μαζί με τον Σαμάι Χάμπερ. Το 1971 έλαβε το δίπλωμά του ως αρχιτέκτονας και εισήλθε στην Εταιρεία Γάλλων Αρχιτεκτόνων. Σχχεδίασε την κατοικία του στο Τσέτινγιε ως την πρώτη οικολογική΄κατοικία.

Όταν μεγάλωσε έγινε ενεργό μέλος της εκστρατείας για την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου, που κορυφώθηκε με το δημοψήφισμα. Ανακοίνωσε δημόσια ότι θα επιθυμούσε να επιστρέψει ως βασιλιάς, αν το επιθυμούσε ο λαός. Ζήτησε την περιουσά που ανήκε στον Οίκο του. Το 2010 η Κυβέρνηση του πρόσφερε 3.000 € μηνιαίο επίδομα (όσο αυτό του Προέδρου) με 300.000 € το έτος στην οικογένειά του από την Πολιτεία, μία κατοικία στο Τσέτινγιε και την ιστορική κατοικία του Οίκου του στο Νιέγκος. Ο Νικόλαος Β΄, επειδή η Κυβέρνηση είχε κατασχέσει περισσότερα από 30 ακίνητα του Οίκου του, θεώρησε ανεπαρκή την πρόταση και την απέρριψε. Επίσης η πρόταση δεν του επέτρεπε να ασχολείται με την πολιτική και να μιλά δημόσια για ορισμένα θέματα και ο Νικόλα υποστήριξε ότι το ποσό που ανακοινώθηκε δεν ήταν αυτό που του είχαν προτείνει[7]. Για το λόγο αυτό δεν συμμετείχε τις εορτές για τα 100 έτη από τη διακήρυξη του βασιλείου του Μαυροβουνίου το 2010 και εόρτασε ιδιωτικά την επέτειο.

Το 2011 ψηφίστηκε καλύτερη προσφορά για τον Οίκο του: επιπλέον στα προηγούμενα δινόταν ο πρώτος όροφος του ανακτόρου και ο Νικόλα ονομαζόταν ειδικός αντιπρόσωπος της Κυβέρνησης. Θα του δινόταν 4.300.000 € ως αποζημίωση για τις ιδιοκτησίες του που χάθηκαν. Ο Νικόλα δέχθηκε με ικανοποίηση[8].

Νυμφεύτηκε το 1976 την Φραντσίνε Ναβάρρο και έζησαν στο Λε Λιλά, ΒΔ προάστειο του Παρισιού. Έχουν τέκνα:

  • Αλτινάι γεν. 1977, παντρεύτηκε τον Άντον Μαρτύροβ και απέκτησε ένα γιο.
  • Μπορίς γενν. 1980, πρίγκιπας και τιτουλάριος διάδοχος του Μαυροβουνίου· μέγας δούκας (βοεβόδας) του Γκράχοβο & Ζέτα. Απέκτησε δυο κόρες.
  • Το μεγαλόσταυρο του επιμελητού της Τιμής και της Αφοσίωσης του Β. Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας[9].
  • Το χρυσό μετάλλιο του Ιταλικού Ερυθρού Σταυρού[10].

Το 2007 το Σύνταγμα διατήρησε τον θυρεό του Νικολάου Β΄: αργυρός δικέφαλος αετός με στέμμα επάνω και ασπίδα στο στήθος με λέοντα ορμώμενο[11].

Το 2011 ο νόμος τού επέτρεψε να χρησιμοποιεί τα εραλδικά του σύμβολα[12].

H σημαία του Νικολάου Β΄.

Η σημαία έχει λευκό πλαίσιο με ερυθρό βάθος και στη μέση τον αργυρό δικέφαλο αετό με στέμμα επάνω και ασπίδα στο στήθος με τα γράμματα Ν. ΙΙ. Κάτω του αετού βρίσκεται λέων ορμώμενος. Η σημαία χρησιμοποιείται στο ανάκτορο και στα μεταφορικά μέσα του Νικολάου Β΄.

Ραδιοφωνικές συνεντεύξεις & τεκμηριωμένες ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


  1. 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11498.htm#i114971.
  2. 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00482116.
  3. CONOR.SI. 294157155.
  4. p11498.htm#i114971. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  6. «Zakon o statusu potomaka Dinastije Petrović Njegoš». Službeni list Crne Gore 2011 (36). 2011-07-27. http://www.sluzbenilist.me/PravniAktDetalji.aspx?tag={BEA933CF-6770-4BE5-B9F7-0E8601D1C216}. Ανακτήθηκε στις 2017-06-27. 
  7. «Les Courrier des Balkan, Montenegro celebrates 100 years of the kingdom without an heir of the dynasty Petrovic Njegos. August 30 2010». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017. 
  8. Montenegro Welcomes Back It's Crown Prince and Royal Family. Iranian.com August 09 2011
  9. «"The Crown Prince was invested with the Bailiff Grand Cross of the Order of Malta"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017. 
  10. «"His Royal Highness was invested with the Grand Cross of the Italian Red Cross"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017. 
  11. «Héraldique Européenne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017. 
  12. Zakon o statusu potomaka dinastije Petrović Njegoš