Νιτρομεθανικό οξύ
Νιτρομεθανικό οξύ | |
---|---|
Γενικά | |
Όνομα IUPAC | Νιτρομεθανικό οξύ |
Άλλες ονομασίες | Νιτροφορμικό οξύ |
Χημικά αναγνωριστικά | |
Χημικός τύπος | CHNO4 |
Μοριακή μάζα | 91,02294 amu[1] |
Σύντομος συντακτικός τύπος |
O2NCOOH |
SMILES | C(=O)([N+](=O)[O-])O |
InChI | InChI=1S/CHNO4/c3-1(4)2(5)6/h(H,3,4) |
PubChem CID | 88689 |
Ισομέρεια | |
Ισομερή θέσης | νιτροδιοξιράνιο |
Φυσικές ιδιότητες | |
Χημικές ιδιότητες | |
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το νιτρομεθανικό οξύ ή νιτροφορμικό οξύ είναι ένα νιτροαλκανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο O2NCOOH.
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με νίτρωση αλομεθανικών οξέων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση νιτρώδους αργύρου (AgNO2) σε αλομεθανικό οξύ (XCOOH) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[2]:
Με οξείδωση αμινομεθανικού οξέος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με οξείδωση αμινομεθανικού οξέος με υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2) ή υπεροξύ (RCO3H) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[3]:
ή
Με καρβοξυλίωση νιτροαλαγονιδίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με καρβοξυλίωση με διοξείδιο του άνθρακα (CO) νιτροαλογονιδίων (O2NX), μέσω αλομαγνησιακών ενώσεων (αντιδραστήρια Grignard) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[4]:
Με υδρόλυση νιτροκυανίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με υδρόλυση νιτροκυανίου (O2NCN) σε όξινο περιβάλλον παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[5]:
Με οξείδωση 1,2-δινιτροαιθενίου, νιτρομεθανόλης-1 ή νιτρομεθανάλης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1. Με οξείδωση 1,2-δινιτροαιθένιου(O2NCH=CHNO2) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[6]:
2. Με οξείδωση νιτρομεθανόλης (O2NCH2OH) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[7]:
3. Με οξείδωση νιτρομεθανάλης (O2NCHO) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[7]:
Από νιτρομηλονικό οξύ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από νιτρομηλονικό οξύ [HOOCCH(NO2)COOH] παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[8]:
Παραπομπές και παρατηρήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Δικτυακός τόπος: PubChem
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.244, §10.3.1.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.246, §10.5.7.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.1.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.2.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3α.
- ↑ 7,0 7,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3β.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.4.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
- Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
- Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
- Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.