Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ντέιβιντ Άλαν (ζωγράφος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντέιβιντ Άλαν
Αυτοπροσωπογραφία του Ντέιβιντ Άλαν, 1770
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13  Φεβρουαρίου 1744[1][2][3]
Άλοουα[4][5][6]
Θάνατος6  Αυγούστου 1796[2][3][7]
Εδιμβούργο[8]
Τόπος ταφήςΠαλαιό Κοιμητήριο του Κάλτον
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ντέιβιντ Άλαν (αγγλικά: David Allan‎‎, 13 Φεβρουαρίου 1744 - 6 Αυγούστου 1796) ήταν Σκωτσέζος ζωγράφος, λιθογράφος και εικονογράφος, γνωστός κυρίως για ιστορικά θέματα και έργα ηθογραφίας.

Γεννήθηκε στην Άλοουα της κεντρικής Σκωτίας. Αποχωρώντας από την Ακαδημία ζωγραφικής του Φούλις στη Γλασκώβη (1762), μετά από επτά χρόνια επιτυχημένων σπουδών, απέκτησε την αιγίδα του Τσαρλς Κάθκαρτ, 9ου λόρδου Κάθκαρτ και του Κόμη του Μαρ, στο κτήμα του οποίου είχε γεννηθεί. Το 1764 ο Κόμης επέτρεψε στον Άλαν να ταξιδέψει στη Ρώμη. Παρέμεινε στην Ιταλία μέχρι το 1777, σπουδάζοντας υπό τον Γκάβιν Χάμιλτον και αντιγράφοντας τους παλιούς δασκάλους.[10]

Ο γάμος των υψιπέδων, Ντέιβιντ Άλαν, 1780

Το 1771 ο Άλαν κατέθεσε δύο ιστορικούς πίνακες, τον Πομπήιο τον Μέγα μετά την ήττα του και την Κλεοπάτρα που κλαίει πάνω από τις στάχτες του Μάρκου Αντώνιου (και οι δύο έχουν χαθεί) στην έκθεση της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών του Λονδίνου. Το 1773, εξακολουθώντας να βρίσκεται στη Ρώμη, το έργο του Αποχαιρετισμός του Έκτορα από την Ανδρομάχη κέρδισε το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας του Αγίου Λουκά.[11]

Μεταξύ των πρωτότυπων έργων που ζωγράφισε τότε ήταν και η Προέλευση της προσωπογραφίας, που βρίσκεται σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας - η οποία απεικονίζει μια Κορίνθια υπηρέτρια που ζωγραφίζει τη σκιά του εραστή της - γνωστή από την εξαιρετική γκραβούρα του Ντομένικο Κουνέγκο. Με αυτό κέρδισε το χρυσό μετάλλιο που του δόθηκε από την Ακαδημία του Αγίου Λουκά το 1773 για το καλύτερο δείγμα ιστορικής σύνθεσης. Κατά την παραμονή του στην Ιταλία επισκέφθηκε επίσης το βασίλειο της Νάπολης, όπου έτυχε θερμής υποδοχής από τον Βρετανό πρεσβευτή Σερ Γουίλιαμ Χάμιλτον, ο οποίος ήταν κουνιάδος του προστάτη του Άλαν λόρδου Κάθκαρτ. Ο Άλαν φιλοτέχνησε πολλά ζωηρά σχέδια της ζωής των δρόμων στη Ρώμη και τη Νάπολη.[12]

Επιστρέφοντας από τη Ρώμη το 1777, έζησε για ένα διάστημα στο Λονδίνο και ασχολήθηκε με την προσωπογραφία. Το 1780 μετακόμισε στο Εδιμβούργο, όπου, μετά τον θάνατο του Αλεξάντερ Ράνσιμαν το 1786, διορίστηκε διευθυντής και δάσκαλος της Ακαδημίας Τεχνών.[13] Εκεί ζωγράφισε και χάραξε με ακουατίντα διάφορα έργα, μεταξύ των οποίων και εκείνα για τα οποία είναι περισσότερο γνωστός, όπως τα Σκωτσέζικος γάμος, Χορός των υψιπέδων, Σκαμνί μετάνοιας και τις εικονογραφήσεις του Ευγενούς ποιμένα (βασισμένες στο ομώνυμο ποίημα του Άλαν Ράμσεϊ[14]). Μερικές φορές αποκαλείται ο «Σκωτσέζος Χόγκαρθ», αν και δεν είχε τις σατιρικές ιδιότητες του Χόγκαρθ.[11] Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Αλεξάντερ Καρς, στα πρώιμα έργα του οποίου φαίνεται η επιρροή του Άλαν.[15] Δημιούργησε επίσης εικονογραφήσεις για μια έκδοση των Οσσιανών ποιημάτων του Τζέιμς Μακφέρσον.[11]

Η επιτύμβια στήλη στον τάφο του Ντέιβιντ Άλαν στο Εδιμβούργο

Στα τελευταία του χρόνια ο Άλαν έζησε στο Ρόγιαλ Μάιλ.[16] Η κατοικία του πιστεύεται ότι χτίστηκε από τον Ρόμπερτ Μάιλν τον 17ο αιώνα.[17] Ο Ντέιβιντ Άλαν πέθανε στο Εδιμβούργο στις 6 Αυγούστου 1796.[11] Ο τάφος του βρίσκεται στο Παλιό Νεκροταφείο του Κάλτον. Η ταφόπλακα, η οποία διαθέτει ανάγλυφο πορτρέτο, χρηματοδοτήθηκε και τοποθετήθηκε από τη Βασιλική Ακαδημία της Σκωτίας.

Παντρεύτηκε στις 15 Νοεμβρίου 1788 αλλά το όνομα της συζύγου του είναι άγνωστο.[17]

  1. 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 1177. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 «David Allan» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00003024. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w69z9355. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. www.nationalgalleries.org/whatson/on-now-coming-soon/town-and-city/.
  6. www.nationalgalleries.org/whatson/past/town-and-city.
  7. «Allan, David» 13  Δεκεμβρίου 2017.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  9. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 28  Αυγούστου 2023. 500007973. Ανακτήθηκε στις 7  Φεβρουαρίου 2024.
  10. Chilvers, Ian (21 Μαΐου 2015). Allan, David. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-178276-3. 
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 «Allan, David». Grove Art Online (στα Αγγλικά). doi:10.1093/gao/9781884446054.article.t001861. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2023. 
  12. «The Origin of Painting ('The Maid of Corinth')». National Galleries of Scotland (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2023. 
  13. Williamson's Edinburgh Street Directory 1784
  14. Duncan Macmillan, Scottish Art 1460-2000, Mainstream, 2000
  15. «Carse, Alexander (bap. 1770, d. 1843), genre painter». Oxford Dictionary of National Biography (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2023. 
  16. Edinburgh Post Office Directory 1795
  17. 17,0 17,1 Grant's Old and New Edinburgh, τόμ. 2, σελ. 253

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]