Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νταν Γ΄ της Βλαχίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νταν Γ΄ της Βλαχίας
Γενικές πληροφορίες
ΘάνατοςΑπριλίου 1460
Rucăr
Χώρα πολιτογράφησηςΒλαχία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηγεμόνας
Οικογένεια
ΓονείςΝταν Β΄ της Βλαχίας
ΟικογένειαΟίκος των Ντανέστι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας
Θυρεός

Ο Νταν Γ΄ ο Νεότερος (απεβ. τον Απρίλιο του 1460) (επίσης γνωστός ως Νταν Γ΄ ο Διεκδικητής) ήταν διεκδικητής του θρόνου της Βλαχίας από το 1456 έως το 1460. Ήταν γιος του Νταν Β΄ της Βλαχίας (γενάρχη του κλάδου Ντανέστι), που απεβίωσε πολεμώντας για τον θρόνο το 1431. Αφού ο αδελφός του Νταν Γ΄, Βλαντίσλαβ Β' της Βλαχίας, σκοτώθηκε από τον 2ο εξάδελφό τους, Βλαντ Γ΄ Παλουκωτή, σε μια μονομαχία το 1456, ο Νταν Γ΄ εγκαταστάθηκε στο Μπρασόβ. Εκτός από τον Νταν Γ΄, ο ετεροθαλής αδερφός τού Βλαντ Γ΄, ο Βλαντ Δ΄ ο Μοναχός, και ο αδελφός του Νταν Γ΄, ο Μπασάραμπ Γ΄ ο Γηραιός, διεκδίκησαν τη Βλαχία εναντίον του Βλαντ Γ΄. Ο Νταν Γ΄ προσπάθησε να καταλάβει τη Βλαχία με την υποστήριξη των αστών της πόλης, αλλά ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε σε μια μάχη κοντά στο Ρουτσάρ . Αναγκάστηκε να σκάψει μόνος του τον τάφο του, πριν τον αποκεφαλίσουν.

Ο Νταν Γ΄ ήταν αδελφός του Βλαντίσλαβ Β' της Βλαχίας, γιος του Νταν Β΄ της Βλαχίας. [1] [2] Ο Νταν Β΄ απεβίωσε πολεμώντας για τη Βλαχία ενάντια στον εξάδελφό του, Αλέξανδρο Α΄ Αλντέα, το 1431. [3] [4] Ο Βλαντiσλαβ Β΄ κατέλαβε τη Βλαχία από τον αδελφό τού Αλέξανδρου Α΄, Βλαντ Β΄ Ντράκουλ, με την υποστήριξη του Ιωάννη Ουνυάδη, κυβερνήτη της Ουγγαρίας, στα τέλη του 1447 [5] [4] Όταν ο Βλαντίσλαβ Β΄ υποτάχθηκε στον σουλτάνο των Οθωμανών, Μεχμέτ Β΄, ο Ουνυάδης υποστήριξε τον γιο τού Βλαντ Β΄, Βλαντ Γ΄ Παλουκωτή, να εισβάλει στη Βλαχία και να καταλάβει τον θρόνο μετά τις 15 Απριλίου 1456. [6] [7] Ο Βλαντίσλαβ Β΄ αιχμαλωτίστηκε και αποκεφαλίστηκε κατά τη διάρκεια της εισβολής. [6]

Ο Νταν Γ΄ εγκαταστάθηκε στο Σέλι (έξω από τα τείχη του Μπρασόβ ) στην Τρανσυλβανία. [4] Βογιάροι από τη Βλαχία και το Φαγκάρας ενώθηκαν μαζί του. [8] Στις 16 Δεκεμβρίου 1456, ο γιος του Ιωάννη Ουνυάδη, Λαδίσλαος Ουνυάδης, διέταξε τους Σάξονες του Μπρασόβ και Τάρα Μπαρσέι να υποστηρίξουν τον Νταν Γ΄ εναντίον του Βλαντ Γ΄ που είχε «προκαλέσει μεγάλη ταλαιπωρία και ζημιά» στην Τρανσυλβανία, αλλά ο Νταν Γ΄ δεν μπορούσε να διώξει τον Βλαντ Γ΄ από τη Βλαχία. [9] Τότε οι Σάξονες αστοί του Σιμπίου υποστήριξαν τον ετεροθαλή αδελφό του Βλαντ Γ΄, Βλαντ Δ΄ τον Μοναχό, για να καταλάβει το Άμλας (το οποίο παραδοσιακά κρατούνταν στην Τρανσυλβανία από τους πρίγκιπες της Βλαχίας) πριν από τις 14 Μαρτίου 1457. [10]

Ο Λαδίσλαος Ε' της Ουγγαρίας εκτέλεσε τον Λαδίσλαο Ουνυάδη στις 16 Μαρτίου. [11] Ο εκ μητρός θείος του Ουνυάδη από τη μητέρα του, Mιχαήλ Σζιλάγκυι, ξεσηκώθηκε εναντίον του βασιλιά, αλλά οι Σάξονες της Τρανσυλβανίας παρέμειναν πιστοί στον μονάρχη. [12] [13] Εκμεταλλευόμενος την κατάσταση, ο Βλαντ Γ΄ λεηλάτησε την Τάρα Μπαρσέι το 1457. [2] Οι απεσταλμένοι του Βλαντ Γ΄ ήταν παρόντες στις διαπραγματεύσεις μεταξύ του Σζιλάγκυι και των Σαξόνων. [2] Ο Σζιλάγκυι και οι Σάξονες υπέγραψαν μια συνθήκη ειρήνης στις 23 ή 24 Νοεμβρίου 1457, η οποία υποχρέωνε τους αστούς του Μπρασόβ να εκδιώξουν τον Νταν Γ΄ από την πόλη. [14] [15]

Η σχέση μεταξύ του Βλαντ Γ΄ και των Σάξωνων έγινε ξανά τεταμένη, επειδή ο Βλαντ Γ΄ αιχμαλώτισε και παλούκωσε «όλους τους εμπόρους του Μπρασόφ και της Τάρα Μπαρσέι» που είχαν εγκατασταθεί στη Βλαχία. [16] Ο Νταν Γ΄ επέστρεψε στο Μπρασόβ με την υποστήριξη του Mατθία Κορβίνου, του νέου βασιλιά της Ουγγαρίας, στις αρχές του 1459. [16] Στις 5 Απριλίου, ο Νταν Γ΄ εξουσιοδότησε τους αξιωματούχους του Μπρασόβ να κατάσχουν τον πλούτο των Βλάχων εμπόρων, που είχαν εγκαταλείψει την πόλη λόγω της αναδυόμενης σύγκρουσης. [16] Αφού ο Βλαντ Γ΄ εισέβαλε στην Țάρα Μπαρσέι, λεηλατώντας την περιοχή τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο, [17] ο Νταν Γ΄ τον κατηγόρησε για συνεργασία με την Οθωμανική αυτοκρατορία. [18]

Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Σέλι (Șcheii) στο Μπρασόβ.

Ένας τρίτος διεκδικητής του θρόνου της Βλαχίας, ο Μπασαράμπ Γ΄ ο Γηραιός, εγκαταστάθηκε στη Σιγκισοάρα. [4] [12] Προσφέρθηκε να πολεμήσει για τους Σάξονες του Μπρασόβ εναντίον του Βλαντ Γ΄ με ένα στρατό 500 ανδρών, αν λάμβανε οικονομική υποστήριξη στις αρχές του 1460 [12] Ο Νταν Γ΄ αποφάσισε να εισβάλει στη Βλαχία και εξουσιοδότησε τους αστούς του Μπρασόβ να κρατήσουν τα αγαθά που είχαν αρπάξει από τους Βλάχους εμπόρους, ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή τους προς αυτόν, στις 2 Μαρτίου 1460. [19] Πήρε στην κατοχή του τις επικράτειες του Φαγκάρας και του Άμλας (τα τρανσυλβανικά φέουδα των βοεβοδών της Βλαχίας) και φυλάκισε ή σκότωσε τους ντόπιους υποστηρικτές του Βλαντ Γ΄. [18]

Εισέβαλε στη Βλαχία τον Απρίλιο, αλλά ηττήθηκε και αιχμαλωτίστηκε σε μια μάχη κοντά στο Ρουτσάρ . [19] [18] Ο Βλαντ Γ΄ ανάγκασε τον Νταν Γ΄ να «σκάψει τον τάφο του», πριν τον αποκεφαλίσει. [19] [18] Οι υποστηρικτές του Νταν Γ΄ παλουκώθηκαν. [18] Αφού ενημερώθηκαν για το τέλος του Νταν Γ΄, οι αστοί του Μπρασόφ έστειλαν μια πρεσβεία στον Βλαντ Γ΄, αλλά αυτός φυλάκισε τούς απεσταλμένους τους και λεηλάτησε ξανά τα εδάφη κοντά στην πόλη. [1] Οι ιστορικοί Ράντου Φλορέσκου και Ραϋμόντ Τ. MακΝέιλυ λένε, ότι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Tάργκσορ κτίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βλαντ Γ΄, που ήθελε να εξιλεωθεί για τους φόνους του Βλαντίσλαβ Β΄ και του Νταν Γ΄. [20] Ο Kουρτ Β. Τρέπτοβ γράφει, η εκκλησία μπορεί μάλλον να κτίστηκε, για να εορτάσει τη νίκη του Βλάντ Γ΄ επί του Βλαντίσλαβ Β΄ και του Νταν Γ΄. [20]

... [Ο Βλαντ Γ΄] αιχμαλώτισε τον Νταν [Γ΄] τον Νεότερο και τον ανάγκασε να σκάψει μόνος του τον τάφο του, και αφού διέταξε να διαβαστεί η κηδεία σύμφωνα με το χριστιανικό τελετουργικό, μετά τον έβαλε να τον αποκεφαλίσουν δίπλα στον τάφο του.

— Σχετικά με έναν κακό τύραννο που ονομάζεται βοεβόδα ο Παλουκωτής (αρ. 7.)[21]

Ο Νταν Γ΄ είχε δύο γιους, τον Aλβέρτο και τον Πέτρο. [1] Το όνομα του Αλβέρτου υποδηλώνει ότι η μητέρα του (σύζυγος του Νταν Γ΄) ήταν Καθολική, σύμφωνα με τον Ρουμάνο ιστορικό Nικολάε Γιόργκα. [1] Οι δύο γιοι εγκαταστάθηκαν στην Τρανσυλβανία μετά το τέλος του Νταν Γ΄. [1]

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Stoicescu 1991, σελ. 94.
  2. 2,0 2,1 2,2 Treptow 2000, σελ. 100.
  3. Treptow 2000, σελ. 41.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Florescu & McNally 1989.
  5. Rezachevici 1991, σελ. 254.
  6. 6,0 6,1 Rezachevici 1991, σελ. 255.
  7. Treptow 2000, σελ. 62.
  8. Florescu & McNally 1989, σελ. 115.
  9. Stoicescu 1991, σελ. 83.
  10. Stoicescu 1991, σελ. 84.
  11. Stoicescu 1991, σελ. 85.
  12. 12,0 12,1 12,2 Treptow 2000.
  13. Stoicescu 1991.
  14. Treptow 2000, σελ. 101.
  15. Florescu & McNally 1989, σελ. 119.
  16. 16,0 16,1 16,2 Treptow 2000, σελ. 104.
  17. Treptow 2000, σελ. 111.
  18. 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 Florescu & McNally 1989, σελ. 121.
  19. 19,0 19,1 19,2 Treptow 2000, σελ. 112.
  20. 20,0 20,1 Treptow 2000, σελ. 88 (note 1).
  21. Treptow 2000, σελ. 217.
  • Florescu, Radu R.; McNally, Raymond T. (1989). Dracula, Prince of Many Faces: His Life and his Times. Back Bay Books. ISBN 978-0-316-28656-5.
  • Rezachevici, Constantin (1991). "Vlad Țepeș – Chronology and historical bibliography". In Treptow, Kurt W. (ed.). Dracula: Essays on the Life and Times of Vlad Țepeș. East European Monographs, Distributed by Columbia University Press. pp. 253–294. ISBN 0-88033-220-4.
  • Stoicescu, Nicolae (1991). "Vlad Țepeș' relations with Transylvania and Hungary". In Treptow, Kurt W. (ed.). Dracula: Essays on the Life and Times of Vlad Țepeș. East European Monographs, Distributed by Columbia University Press. pp. 81–101. ISBN 0-88033-220-4.
  • Treptow, Kurt W. (2000). Vlad III Dracula: The Life and Times of the Historical Dracula. The Center of Romanian Studies. ISBN 973-98392-2-3.