Νότιο Βιετνάμ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Νότιο Βιετνάμ | |||
|---|---|---|---|
| 26 Οκτωβρίου 1955–30 Απριλίου 1975 | |||
| |||
 | |||
| Χώρα | Νότιο Βιετνάμ | ||
| Πρωτεύουσα | Σαϊγκόν | ||
| Ίδρυση | 26 Οκτωβρίου 1955 | ||
| Γλώσσες | Βιετναμικά | ||
| Θρησκεία | Βουδισμός, Καθολικισμός, Καοδαϊσμός και Χόα Χάο | ||
| Πολίτευμα | προεδρική δημοκρατία και πολιτεία | ||
| Έκταση | 173.809 km² | ||
| Πληθυσμός | 19.582.000 (1974) | ||
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 10°46′37″N 106°41′43″E | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
| δεδομένα () | |||
.svg)
Το Νότιο Βιετνάμ, επίσημα Δημοκρατία του Βιετνάμ (βιετναμικά: Việt Nam Cộng Hòa) ήταν μια χώρα που κάλυπτε το νότιο τμήμα της μετέπειτα Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ από το 1955 έως το 1975. Έλαβε διεθνή αναγνώριση το 1949 ως «Κράτος του Βιετνάμ» (αυτοδιοικούμενη οντότητα στη γαλλική αυτοκρατορία), με συνταγματική μοναρχία (1949–1955) και αργότερα ως «Δημοκρατία του Βιετνάμ» (1955-1975). Η πρωτεύουσά του ήταν η Σαϊγκόν. Ο όρος «Νότιο Βιετνάμ» άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως το 1954, όταν η Διάσκεψη της Γενεύης χώρισε προσωρινά το Βιετνάμ σε κομμουνιστικά και μη κομμουνιστικά μέρη.
Ανακήρυξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Δημοκρατία του Βιετνάμ ανακηρύχθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1955, με τον Νγκο Ντιν Ντιέμ ως πρώτο πρόεδρό της, αφού πρώτα υπηρέτησε ως πρωθυπουργός υπό τον εξόριστο αυτοκράτορα Μπάο Ντάι.[1] Η κυριαρχία της αναγνωρίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από ογδόντα εφτά άλλα έθνη. Είχε την ιδιότητα μέλους σε διάφορες ειδικές επιτροπές των Ηνωμένων Εθνών και θα ήταν μέλος των ίδιων των Ηνωμένων Εθνών αν δεν υπήρχε σοβιετικό βέτο το 1957.[2][3] Η προέλευση του νότιου Βιετνάμ ανάγεται στη γαλλική αποικία Κοχινκίνα, η οποία αποτελούνταν από το νότιο τρίτο του Βιετνάμ που ήταν η Κοχινκίνα (Nam Kỳ), μια υποδιαίρεση της γαλλικής Ινδοκίνας, και το νότιο μισό του Κεντρικού Βιετνάμ ή Ανάμ (Trung Kỳ) ένα γαλλικό προτεκτοράτο. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αντιιαπωνικές αντάρτικες δυνάμεις Βιετμίν, με επικεφαλής τον Χο Τσι Μιν, κήρυξαν την ίδρυση Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ στο Ανόι το Σεπτέμβριο του 1945, εκδίδοντας Δήλωση Ανεξαρτησίας σύμφωνα με το αμερικανικό σχέδιο από το 1776.
Αντίπαλη κυβέρνηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1949, οι αντικομμουνιστές βιετναμέζοι πολιτικοί σχημάτισαν μια αντίπαλη κυβέρνηση στη Σαϊγκόν υπό την ηγεσία του πρώην αυτοκράτορα Μπάο Ντάι. Ο Μπάο Ντάι καταδικάστηκε από τον πρωθυπουργό Νγκο Ντιν Ντιέμ το 1955, ο οποίος ανακήρυξε τον εαυτό του πρόεδρο μετά από δημοψήφισμα. Μετά το θάνατο του Ντιέμ σε στρατιωτικό πραξικόπημα υπό την ηγεσία του στρατηγού Ντουόνγκ Βαν Μιν το 1963, υπήρξε μια σειρά βραχύβιων στρατιωτικών κυβερνήσεων. Ο στρατηγός Νγκουιέν Βαν Τιέμ οδήγησε στη συνέχεια τη χώρα μετά από πολιτικές προεδρικές εκλογές από το 1967 μέχρι το 1975. Οι απαρχές του πολέμου του Βιετνάμ συνέβησαν το 1959 με εξέγερση του πρόσφατα οργανωμένου Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (Βιετκόνγκ) υποστηριζόμενου από τη βόρεια Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ, με άλλη βοήθεια που παρείχε η Σοβιετική Ένωση και οι κομμουνιστικοί δορυφόροι του Συμφώνου της Βαρσοβίας μαζί με τη γειτονική Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και τη Βόρεια Κορέα. Μεγαλύτερη κλιμάκωση της εξέγερσης συνέβη με την προσγείωση τακτικών τμημάτων πεζοναυτών και στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών το 1965, ακολουθούμενων από στρατιωτικές μονάδες για να συμπληρώσουν το στρατό των στρατιωτικών συμβούλων που καθοδηγούσαν τις δυνάμεις του ARVN (Στρατός Ξηράς της Δημοκρατίας του Βιετνάμ). Μια τακτική εκστρατεία βομβιστικής επίθεσης στο Βόρειο Βιετνάμ, η οποία διεξήχθη από αεροπλάνα του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, πολεμικά πλοία και αεροπλανοφόρα επικουρούμενα από μοίρες της Πολεμικής Αεροπορίας μέχρι το 1966 και το 1967. Οι μάχες έφτασαν στο αποκορύφωμα κατά τη διάρκεια της επίθεσης Τετ του Φεβρουαρίου 1968, των στρατιωτών και της στρατιωτικής ανάπτυξης των ΗΠΑ σε 500.000 αμερικανούς στρατιώτες στο Νότιο Βιετνάμ.
Κατάλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρά τη συμφωνία ειρήνης βάσει των ειρηνευτικών συμφωνιών του Παρισιού που ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1973, μετά από πέντε δύσκολα χρόνια διαπραγματεύσεων, οι μάχες συνεχίστηκαν έως ότου ο τακτικός στρατός του Βόρειου Βιετνάμ και οι ανταρτικές δυνάμεις των Βιετκόνγκ υπερέβησαν τη Σαϊγκόν στις 30 Απριλίου 1975, στο νότιο Βιετνάμ, αν και η de jure κατάλυση του Νότιου Βιετνάμ συνέβη στις 2 Ιουλίου 1976 με την επανένωση του Βιετνάμ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Konrad G. Bühler (2001). State Succession and Membership in International Organizations: Legal Theories Versus Political Pragmatism. Martinus Nijhoff Publishers. σελίδες 71. ISBN 978-90-411-1553-9.
- ↑ George S. Prugh (1975). «Application of Geneva Conventions to Prisoners of War». VIETNAM STUDIES : LAW AT WAR: VIETNAM 1964–1973. lawofwar.org.
- ↑ Robert C. Doyle (2010). The Enemy in Our Hands: America's Treatment of Enemy Prisoners of War from the Revolution to the War on Terror. University Press of Kentucky. σελ. 269. ISBN 978-0-8131-2589-3.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1975: Saigon surrenders at news.bbc.co.uk.
- Timeline of NVA invasion of South Vietnam