Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας
Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny | |
---|---|
![]() Έμβλημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Πολωνίας | |
Ανεξαρτησία | 13 Νοεμβρίου 1924 |
Αναγνώριση | Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως |
Προκαθήμενος | Μητροπολίτης Σάββας |
Έδρα | Βαρσοβία |
Επικράτεια | Πολωνία |
Γλώσσα | Εκκλησιαστική σλαβονική, Πολωνικά |
Πιστοί | 503.996 (2020)[1] |
Δικτυακός τόπος | www.orthodox.pl |
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας (πολωνικά: Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny), αναφερόμενη συχνά και ως Πολωνική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μία από τις δεκαπέντε αυτοκέφαλες Εκκλησίες που συναποτελούν την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία[2]. Η Αυτοκεφαλία της ανακηρύχτηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στις 13 Νοεμβρίου 1924, αφού η Πολωνία απέκτησε ξανά την ανεξαρτησία της μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.[3] Αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο χριστιανικό δόγμα στην χώρα.[4].
Με στοιχεία της ίδιας της Εκκλησίας, ο αριθμός των πιστών της το 2020 ανερχόταν σε 503.996[1] και στην απογραφή του 2011, 156.000 πολίτες δήλωσαν μέλη της,[5]
Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Πολωνίας είναι από το 1998 ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας Σάββας, ο οποίος προεδρεύει της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων της.
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ιστορικά η ίδρυσή της ανάγεται στον 9ο αιώνα, όταν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως άγιος Φώτιος ο Μέγας (858-877) έστειλε τους αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο για να εκχριστιανίσουν τους Σλάβους. Η αποστολή τους στην περιοχή της σημερινής Πολωνίας ολοκληρώθηκε το 880[2].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7f/Cyril_and_Methodius.jpg/150px-Cyril_and_Methodius.jpg)
Στα τέλη της δεκαετίας του 1330, ο πρίγκιπας Ντανίλο της Γαλικίας μετέφερε την ορθόδοξη επισκοπή στο Χέουμ. Η επισκοπή αυτή υπαγόταν στην Μητρόπολη Κιέβου, η οποία τότε ήταν μια από τις Μητροπόλεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως[6]. Το 1370, υπήρχαν τρεις ορθόδοξες μητροπόλεις: στο Κίεβο, το Nowogródek και το Halych, ενώ οι πόλεις Turów, Chełm, Włodzimierz, Łuck και Przemyśl ήταν έδρες επισκοπών.
Την περίοδο 1386-1572 περίπου ο μισός πληθυσμός της Πολωνίας ήταν Ορθόδοξος[2]. Η κατάσταση άλλαξε όταν τα εδάφη της Ρουθηνίας τέθηκαν υπό την κυριαρχία της Πολωνίας και της Λιθουανίας και αργότερα υπό την Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία. Παρά τους διάφορους νομικούς περιορισμούς και διωγμούς, η Ορθόδοξη Εκκλησία κατάφερε να διατηρήσει μια σχετική σταθερότητα. Στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, η μητρόπολη βρισκόταν στο Κίεβο, ενώ οι έδρες των επισκόπων ήταν στο Polotsk, το Smolensk, το Turów, το Chernihiv, το Chełm, το Vladimir, το Lutsk, το Przemyśl και το Lviv.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/ce/Metropolita_dionizy_i_delegacji_patriarchatu_konstantynopolita%C5%84skiego_przed_belwederem_po_og%C5%82oszeniu_autokefalii.jpg/270px-Metropolita_dionizy_i_delegacji_patriarchatu_konstantynopolita%C5%84skiego_przed_belwederem_po_og%C5%82oszeniu_autokefalii.jpg)
Ακολούθησαν οι Διαμελισμοί της Πολωνίας και η περίοδος εκρωσισμού των Πολωνών, κατά τη διάρκεια της οποίας η περιοχή υπήχθη εκκλησιαστικώς στο Μινσκ και κατόπιν στην Volhynia[7].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/03/Spotkanie_robocze_synodu_biskup%C3%B3w_PAKP.jpg/270px-Spotkanie_robocze_synodu_biskup%C3%B3w_PAKP.jpg)
Το 1918, έτος ίδρυσης του Πολωνικού Κράτους, στην Πολωνία οι Ορθόδοξοι αριθμούσαν πέντε εκατομμύρια[2]. Η απώλεια εκκλησιαστικού δεσμού, λόγω των διώξεων που υπέστη η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στη Σοβιετική Ένωση, δημιούργησε κρίση και το 1924 ανέλαβε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ιδρύοντας αρκετές αυτόνομες εκκλησίες σε εδάφη των νέων κρατών που άνηκαν προηγουμένως εν όλω ή εν μέρει στη Ρωσική Αυτοκρατορία: Φινλανδία, χώρες της Βαλτικής και Πολωνία[8].
Κατάλογος προκαθημένων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Πολωνίας είναι ο εκάστοτε Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης της Πολωνίας, ο οποίος προεδρεύει της Ιεράς Συνόδου.
Όνομα | Έτη | Σχόλια |
---|---|---|
Διονύσιος (Νικολάγεβιτς Βαλεντίνσκι) | 27 Φεβρουαρίου 1923 – 1948 | |
Τιμόθεος (Ιβάνοβιτς Σρέτερ) | 1948 – 1951 | τοποτηρητής[9] |
Μακάριος (Φεοντόροβιτς Όξιουκ) | 8 Ιουλίου 1951 – 2 Μαρτίου 1961 † | |
Τιμόθεος (Ιβάνοβιτς Σρέτερ) | 5 Μαΐου 1961 – 20 Μαΐου 1962 † | |
Γεώργιος (Βασίλιεβιτς Κορένιστωφ) | 1962 – 1965 | τοποτηρητής |
Στέφανος (Πέτροβιτς Ρούντικ) | 26 Μαΐου 1965 – 26 Μαρτίου 1969 † | |
Γεώργιος (Βασίλιεβιτς Κορένιστωφ) | 1969 – 1970 | τοποτηρητής |
Βασίλειος (Αλεξέγεβιτς Ντοροσκίεβιτς) | 24 Ιανουαρίου 1970 – 11 Φεβρουαρίου 1998 † | |
Σάββας (Χρύτσουνιακ) | 12 Μαΐου 1998 – σήμερα |
Η Εκκλησία σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Πολωνική Ορθόδοξη Εκκλησία απαρτίζεται από επτά Επισκοπές και 249 ενορίες[1]. Ο κλήρος αποτελείται από οκτώ επισκόπους, περίπου 400 ιερείς και 40 διακόνους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας έχει έντεκα μοναστήρια, με πάνω από εκατό μοναχούς και μοναχές[2].
Ιερά Σύνοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο διοικητικό όργανο της Εκκλησίας είναι η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων της Αγίας Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Πολωνίας. Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου είναι ο εκάστοτε Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας.
Πρόεδρος Ιεράς Συνόδου | |
---|---|
Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας Σάββας | |
Αρχιεπίσκοποι | |
Αρχιεπίσκοπος Λιούμπλιν και Χελμ Άβελ | |
Αρχιεπίσκοπος Μπιελοστόκ και Γκντανσκ Ιάκωβος | |
Αρχιεπίσκοπος Βρότσλαβ και Στέτσιν Γεώργιος | |
Αρχιεπίσκοπος Πσέμυσλ και Γκορλίτσε Παΐσιος | |
Επίσκοποι | |
Επίσκοπος Λοτζ και Πόζναν Αθανάσιος | |
Τιτουλάριοι Αρχιεπίσκοποι | |
Αρχιεπίσκοπος Μπιέλσκ Γρηγόριος | Βικάριος της Επισκοπής Βαρσοβίας |
Τιτουλάριοι Επίσκοποι | |
Επίσκοπος Χαϊνόβκας Παύλος | Βικάριος της Επισκοπής Βαρσοβίας |
Επίσκοπος Σούπρασλ Ανδρέας | Βικάριος της Επισκοπής Μπιελοστόκ |
Επίσκοπος Σιεμιάτιτσε Βαρσανούφιος | Βικάριος της Επισκοπής Βαρσοβίας |
Μοναστήρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/64/Zesp%C3%B3%C5%82_klasztorny_bazylian%C3%B3w_w_Supra%C5%9Blu.jpg/270px-Zesp%C3%B3%C5%82_klasztorny_bazylian%C3%B3w_w_Supra%C5%9Blu.jpg)
Ανδρικές Μονές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Αγίου Ονουφρίου, Ἰαμπλέτσνα
- Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Σούπρασλ
- Ησυχαστήριο Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου, Σάκι
- Ησυχαστήριο Αγίας Σκέπης, Βυσόβα
- Ησυχαστήριο Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ, Κοστομλότι
- Σκήτη Αγίων Αντωνίου και Θεοδοσίου
Γυναικείες Μονές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιερά Μονή Αγίων Μάρθας και Μαρίας, Γραμπάρκα
- Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου, Zβιέρκι
- Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Βοϊνόβο
- Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης, Τουρκουβίτσε
- Ησυχαστήριο Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης, Ζαλεσάνι
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Rozkrut, Dominik (2021). Mały Rocznik Statystyczny Polski. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. σελ. 119.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Εκκλησία Κύπρου.
- ↑ «Εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την χορήγηση του Τόμου Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Πολωνίας». orthodoxianewsagency.gr. 24 Μαΐου 2024.
- ↑ Borowik, Irena (2003). Religions, Churches and the Scientific Studies of Religion: Poland and Ukraine. Nomos. ISBN 978-83-88508-41-7.
- ↑ Ciecieląg, Paweł· Datko, Andrzej· Łazowska, Bożena· Łysoń, Piotr· Milcarek, Paweł· Sadłoń, Wojciech (2016). 1050 lat chrześcijaństwa w Polsce. Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych. σελ. 73. ISBN 978-83-7027-606-5.
- ↑ Mironowicz, Antoni (2005). Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku. σελίδες 14–15. ISBN 83-7431-046-4.
- ↑ ВАРШАВСКОЕ ВИКАРИАТСТВО. www.pravenc.ru (Russian Orthodox Encyclopedia)
- ↑ M. Papierzyńska-Turek, Między tradycją a rzeczywistością. Państwo wobec prawosławia 1918–1939.
- ↑ Mironowicz, A. (2001). Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku. σελ. 248. ISBN 83-7431-046-4.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θεοδώρου, Παναγιώτης. «Η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας». Εκκλησία της Κύπρου. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2024.
|