Ούλριχ Γ΄ της Καρινθίας

Ούλριχ Γ΄ της Καρινθίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1220; Τσιβιντάλε του Φρίουλι
Θάνατος	27 Οκτωβρίου 1269; Τσιβιντάλε του Φρίουλι
Τόπος ταφής	Φριούλι-Βενέτσια Τζούλια
Χώρα πολιτογράφησης	Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φεουδάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Αγνή της Μερανίας, δούκισσα (από 13ος αιώνας); Αγνή του Μπάντεν, δούκισσα της Καρινθίας (από 1263)
Τέκνα	Friedrich von Heunburg
Γονείς	Βερνάρδος του Σπόνχαϊμ και Ιουδήθ της Βοημίας
Αδέλφια	Φίλιππος του Σπόνχαϊμ
Οικογένεια	Οίκος του Σπόνχαϊμ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Δούκας της Καρινθίας
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Ούλριχ Γ΄, γερμ.: Ulrich III (π. 1220 - 27 Οκτωβρίου 1269) ήταν ο κύριος στην μαρκιωνία της Καρνιόλας από το π. 1249 και δούκας της Καρινθίας από το 1256 μέχρι το τέλος του, ο τελευταίος ηγεμόνας από τον Οίκο του Σπόνχαϊμ. Η διακυβέρνησή του είχε μακροχρόνιες συνέπειες. Στην Καρνιόλα, απέκτησε τις πρώην κτήσεις των Μερανίων, και έτσι έγινε ο πρώτος αδιαμφισβήτητος αρχηγός, επαρχιακός άρχοντας ή τάφος, δημιουργώντας τη δύναμη και τη νομική βάση του μελλοντικού Δουκάτου της Καρνιόλας . Το κέντρο των αρχικών καρνιολικών κτήσεων του, η Λιουμπλιάνα, έγινε το νέο διοικητικό κέντρο και επομένως η πρωτεύουσα της επαρχίας, καθώς και το κέντρο της εξουσίας του Ulrich. Στην Καρινθία, την οποία ανέλαβε μετά τον θάνατο του πατέρα του, η σφραγίδα του έγινε το εθνόσημο της Καρινθίας μέχρι σήμερα. Παρά τις προσπάθειές του να εξασφαλίσει την τεράστια κληρονομιά του Babenberg μέσω δύο γάμων, πρώτα με την Agnes of Merania, χήρα του τελευταίου δούκα Babenberg Frederick II της Αυστρίας, και στη συνέχεια με την ανιψιά του Frederick Agnes of Baden, ο Ulrich έμεινε άτεκνος. Μετά από μια σύντομη μεσοβασιλεία από τον μικρότερο αδερφό του Φίλιππο του Σπανχάιμ, πατριάρχη της Ακουιλείας, ο Οίκος του Σπανχάιμ εξαφανίστηκε και όλες οι κτήσεις του Ούλριχ κληρονομήθηκαν από τον ξάδερφό του Οτόκαρ Α' της Βοημίας .

Βιογραφία

Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Bερνάρδου δούκα της Καρινθίας και της συζύγου του Ιουδήθ των Πρεμυσλιδών, κόρης βασιλιά Ότοκαρ Α΄ της Βοημίας. ^[7] Ήδη ο πατέρας του είχε προσπαθήσει να αναλάβει την κυριαρχία στη μαρκιωνία της Καρνιόλης, την οποία ο Ούλριχ μπορούσε να εξασφαλίσει για τον εαυτό του νυμφευόμενος την Aγνή των Άντεχς, τη χήρα του τελευταίου των Μπάμπενμπεργκ, Φρειδερίκου Β΄ δούκα της Αυστρίας. ^[7] Από το 1251 ήταν συγκυβερνήτης της Καρινθίας με τον πατέρα του. το 1256 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως δούκας. ^[7]

Όψιμη εκδοχή της σφραγίδας του Ούλριχ Γ΄. Το οικόσημο που φέρει, έγινε ο θυρεός της Καρινθίας.

Ο Ούλριχ συνέχισε την ανάπτυξη των περιοχών της πατρίδας του, όπως την ξεκίνησε ο πατέρας του. Το 1260 ολοκλήρωσε την ίδρυση μονής των Καρθουσιανών στο Μπίστρα (Freudenthal) κοντά στη Λιουμπλιάνα. ^[7] Ίδρυσε επίσης το μοναστήρι των Τακτικών Κανόνων στο Φόλκενμαρκτ. ^[7]

Είχε διαφορές απόψεων για την κληρονομιά του πατέρα του με τον μικρότερο αδελφό του Φίλιππο, ο οποίος έπρεπε να προετοιμαστεί για εκκλησιαστική σταδιοδρομία και εξελέγη αρχιεπίσκοπος του Σάλτσμπουργκ το 1247. Ο Φίλιππος αρνήθηκε να αναλάβει τους ιερούς όρκους, για να διατηρήσει για τον εαυτό του το δικαίωμα της διαδοχής στην Καρινθία. Ο Ούλριχ και ο Φίλιππος κατέληξαν τελικά σε συμφωνία αμοιβαίας προστασίας και κληρονομιάς και, όταν ο Φίλιππος καθαιρέθηκε ως επίσκοπος το 1257 από τον Σύλλογο του καθεδρικού ναού, πολέμησαν μαζί εναντίον του διαδόχου του Φιλίππου, Ούλριχ αρχιεπισκόπου του Σέκαου.

Μετά την εκλογή του Λαδίσλαου ως αρχιεπισκόπου του Σάλτσμπουργκ έγινε σαφές, ότι ο Φίλιππος θα έπρεπε να εγκαταλείψει κάθε ελπίδα για να επιστρέψει στο Σάλτσμπουργκ. Το 1267 ζήτησε από τον Ούλριχ Γ΄ να μοιράσουν την κληρονομιά τους και πρότεινε επίσης, ότι θα μπορούσε να είναι ο κληρονόμος του Ούλριχ Γ΄, καθώς ο γιος του Ούλριχ Γ΄ από τον πρώτο του γάμο είχε αποβιώσει νέος και ο δεύτερος γάμος του ήταν ακόμη άτεκνος. Ωστόσο στις 4 Δεκεμβρίου 1268 ο Ούλριχ Γ΄ πήγε κρυφά στο κάστρο Ποντιέμπραντυ, όπου συνήψε μία συνθήκη κληρονομιάς με τον εξάδελφό του, βασιλιά Ότακαρ Β΄ της Βοημίας, ^[7] στην οποία ο βασιλιάς έγινε ο μοναδικός κληρονόμος του.

Έτσι όταν ο δούκας Ούλριχ Γ΄ απεβίωσε στο Τσιβιντάλε ντελ Φρίουλι στις 27 Οκτωβρίου 1269, τόσο ο Φίλιππος, όσο και ο Oτακαρ Β΄ διεκδίκησαν την κληρονομιά του. ^[8] Την ίδια χρονιά, στις 23 Σεπτεμβρίου, ο Φίλιππος εξελέγη πατριάρχης της Ακουιλέια ^[8], ωστόσο η εκλογή του δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ από τον πάπα και το 1270/71 εκδιώχθηκε στην Αυστρία από τις δυνάμεις του Ότακαρ Β΄. Αυτό ήταν το τέλος της 150χρονης διακυβέρνησης της δυναστείας των Σπόνχαϊμ στην Καρινθία.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πρώτα την Aγνή της Μερανίας (1215 - 1263), χήρα του Φρειδερίκου Β΄ των Μπάμπενμπεργκ δούκα της Αυστρίας. ^[7] Απέκτησε έναν γιο, ο οποίος απεβίωσε νέος.

Έπειτα ο Ούλριχ Γ΄ έκανε δεύτερο γάμο με την Αγνή του Μπάντεν (1250 - 1295), κόρη του Χέρμαν ΣΤ΄ μαργράβου του Μπάντεν και της Γερτρούδης των Μπάμπενμπεργκ, ^[7] ανιψιά του Φρειδερίκου Β΄ της Αυστρίας. Αυτός ο γάμος έμεινε άτεκνος.

Σημειώσεις

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&cqlMode=true&query=nid%3D133129950. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 data.cerl.org/thesaurus/cnp01101911. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
↑ p4179.htm#i41789.
↑ p4179.htm#i41789. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
↑ p4179.htm#i41789. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ ^7,0 ^7,1 ^7,2 ^7,3 ^7,4 ^7,5 ^7,6 ^7,7 Ulrich III, Dictionary of German Biography, Vol. 10, ed. Walter Killy and Rudolf Vierhaus, (Walter de Gruyter, 2006), 149.
↑ ^8,0 ^8,1 Mika, Norbert (2008). Walka o spadek po Babenbergach 1246-1278. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW Grzegorz Wawoczny. σελ. 73.

Βιβλιογραφικές αναφορές

Franz von Krones (1895), "Ulrich III. (Herzog von Kärnten)", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), vol. 39, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 222–225
Friedrich Hausmann: Die Grafen zu Ortenburg und ihre Vorfahren im Mannesstamm, die Spanheimer in Kärnten, Sachsen und Bayern, sowie deren Nebenlinien, στη σειρά Ostbairische Grenzmarken — Passauer Jahrbuch fürn Gesundte . 36, Passau, 1994
Δρ. Eberhard Graf zu Ortenburg-Tambach: Geschichte des reichsständischen, herzoglichen und gräflichen Gesamthauses Ortenburg, μέρος 1: Das herzogliche Haus in Kärnten, Vilshofen, 1932

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ulrich III στον θησαυρό που διατηρεί η Κοινοπραξία Ευρωπαϊκών Ερευνητικών Βιβλιοθηκών

[7e3b09f5bb98df4faba63839b0b129c7811e0140-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. portal.dnb.de/opac.htm?method=simpleSearch&cqlMode=true&query=nid%3D133129950. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.

[7bbf2af56f8b920981715af9997d8505db565d2a-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 data.cerl.org/thesaurus/cnp01101911. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.

[43cda1969ce710a2d63bf164af7473f89c4ffc5d-3] 4179.htm#i41789.

[6cf850ccad40cb12851b5bca23260f6b09e6ecdd-4] 4179.htm#i41789. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.

[b6aa66beb3b5bb4584ff21e86b6c457178d7cd05-5] 4179.htm#i41789. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 ^6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[Killy149-7] 7,0 ^7,1 ^7,2 ^7,3 ^7,4 ^7,5 ^7,6 ^7,7 Ulrich III, Dictionary of German Biography, Vol. 10, ed. Walter Killy and Rudolf Vierhaus, (Walter de Gruyter, 2006), 149.

[Mika73-8] 8,0 ^8,1 Mika, Norbert (2008). Walka o spadek po Babenbergach 1246-1278. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW Grzegorz Wawoczny. σελ. 73.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]