Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πέτρος Αλεξάντροβιτς του Όλντενμπουργκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέτρος Αλεξάντροβιτς του Όλντενμπουργκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Νοεμβρίου 1868[1][2]
Αγία Πετρούπολη
Θάνατος11  Μαρτίου 1924[1][2]
Μπιάριτς
Αιτία θανάτουφυματίωση
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςναός Αρχαγγέλου Μιχαήλ (Κάννες)
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜεγάλη Δούκισσα Όλγα Αλεξάντροβνα της Ρωσίας (1901–1916)[3]
Olga Ratkova-Rozhnova (από 1922)[3]
ΓονείςΑλέξανδρος Πέτροβιτς του Όλντενμπουργκ και Ευγενία Μαξιμιλιάνοβνα του Λόιχτενμπεργκ
ΟικογένειαHouse of Oldenburg (Russia)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςυποστράτηγος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη
Τάγμα του Λευκού Αετού (Ρωσική Αυτοκρατορία)
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη
τάγμα του Αγίου Ανδρέα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Πέτρος Αλεξάνδροβιτς (ρωσικά: Петр Александрович, 21 Νοεμβρίου 1868 - 11 Μαρτίου 1924) από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ ήταν δούκας του Ολδεμβούργου.

Γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη και ήταν το μοναδικό παιδί και ο μοναχογιός του Αλεξάνδρου Πέτροβιτς του Ολδεμβούργου και της Ευγενίας Μαξιμιλιάνοβνα, κόρης του Μαξιμιλιανού του Λόιχτενμπεργκ. Στην οικογένεια τον φώναζαν Πέτυα[4].

Από το 1900 συνόδευε τη δεκαοκτάχρονη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Αλεξάνδροβνα, κόρη του Αλεξάνδρου Γ΄ της Ρωσίας στο θέατρο και την όπερα[4]. Το επόμενο έτος της έκανε πρόταση γάμου και η Όλγα δέχθηκε[5]. Ίσως ο Πέτρος να παρακινήθηκε από τη φιλόδοξη μητέρα του[6] και μάλλον η Όλγα να δέχθηκε για να ανεξαρτητοποιηθεί από τη μητέρα της ή για να αποφύγει γάμο με ξένο πρίγκηπα[4]. Πιθανώς οι μητέρες τους που ήταν φίλες είχαν ήδη κανονίσει το γάμο από την παιδική τους ηλικία. Καθώς ο Πέτρος δεν ενδιαφερόταν για τις γυναίκες,[7] η πρόταση κατέπληξε τους οικείους τους[8]. Στο προγαμιαίο συμφωνητικό ο αδελφός της Όλγας, αυτοκράτορας Νικόλαος Β΄, υποσχέθηκε ετησίως 100.000 ρούβλια και τους τόκους από 1.000.000 ρούβλια[9]. Το 1901 παντρεύτηκαν στην Αγία Πετρούπολη και στην τελετή παραβρέθηκαν οι δύο οικογένειες, υπουργοί, πρέσβεις και αυλικοί[10]. Ταξίδι έκαναν στην ιδιοκτησία τους στο Παλάτι Ραμόν στο Βορόνεζ.

Ο Πέτρος ήταν γνωστός παίκτης τυχερών παιχνιδιών[11] και τα χρήματα της συζύγου του συνήθως τα έχανε στο τραπέζι του τζόγου[12]· ο πατέρας του τον επέπληττε για αυτό[13].

Ταξίδευσαν στο Μπιαρρίτς της ΝΔ Γαλλίας, αλλά πυρκαγιά στο ξενοδοχείο κατέστρεψε τη δανική διάκριση του Ελέφαντος[14], μετάλλιο κατασκευασμένο από τον Φαμπερζέ για τον Πέτρο[15]. Από εκεί ταξίδευσαν στο Σορρέντο της Καμπανίας[16] και όταν επέστρεψαν μετακόμισαν στο 200 δωματίων παλάτι που τους παραχώρησε ο αυτοκράτορας στην οδό Σεργκιέσβσκαγια στην Πετρούπολη[17].

Ο γάμος δεν ολοκληρώθηκε και η οικογένεια και οι φίλοι του πιστεύουν ότι ήταν ομοφυλόφιλος[18][19]. Δύο έτη μετά τον γάμο, η Όλγα ερωτεύθηκε τον αξιωματικό του ιππικού Νικολάι Κουλικόβσκυ[20] και ζήτησε διαζύγιο. Ο Πέτρος της είπε ότι ίσως το σκεφθεί σε επτά έτη[21]. Παρόλα αυτά, τον όρισε βοηθό του στρατοπέδου και του επέτρεψε να μένει στο ανάκτορό τους[22]. Το ζεύγος έζησε δύο έτη χωριστά και ο γάμος τους ακυρώθηκε το 1916. Η Όλγα παντρεύτηκε τον Κουλικόβσκυ τον επόμενο μήνα και απέκτησε δύο παιδιά.

Ρωσική Επανάσταση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, ο Πέτρος κατάφερε να διαφύγει με τη μητέρα του από τη Ρωσία και να εγκατασταθούν στη Γαλλία[23]. Ένας γνωστός του, ο συγκλητικός Α.Α. Παλόβτσεβ τον περιγράφει ως φιλάσθενο[24]. Εθεωρείτο υποχόνδριος, επίσης είχε ραδινό, ντελικάτο παρουσιαστικό και προτιμούσε τις δραστηριότητες σε κλειστούς χώρους παρά την άθληση και τις υπαίθριες ασχολίες[25].

Απεβίωσε το 1924 στην Αντίμπ (Αντίπολη) της Γαλλίας σε ηλικία 55 ετών. Τάφηκε στη κρύπτη του Ρωσικού Ορθόδοξου Ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Κάννες.

Νυμφεύτηκε το 1901 την Όλγα Αλεξάνδροβνα, κόρη του Αλεξάνδρου Γ΄ της Ρωσίας· δεν απέκτησαν τέκνα. Χώρισαν το 1916.

  • Crawford, Donald; Crawford, Rosemary (1997). An Innocent Abroad. New York: Scribner. ISBN 0-684-83430-8
  • Phenix, Patricia (1999). Olga Romanov: Russia's Last Grand Duchess. Viking/Penguin. ISBN 0-14-028086-3
  • Vorres, Ian (2001) [1964]. The Last Grand Duchess. Toronto: Key Porter Books. ISBN 1-55263-302-0
  1. 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10201.htm#i102003. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 167735013.
  3. 3,0 3,1 p10201.htm#i102003. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. 4,0 4,1 4,2 Phenix, p. 46
  5. Vorres (2001), p. 75
  6. Vorres (2001), pp. 75, 78
  7. Vorres (2001), p. 74
  8. Bing, Edward J. (1937). The Letters of Tsar Nicholas and Empress Marie. London: Ivor Nicholson and Watson Ltd. p. 148
  9. Phenix, p. 48
  10. Phenix, p. 49
  11. Phenix, p. 46; Vorres (2001), pp. 75–76
  12. Phenix, pp. 53, 61; Vorres (2001), p. 84
  13. Phenix, pp. 52 53
  14. Phenix, p. 53
  15. Vorres (2001), p. 77
  16. Phenix, p. 54; Vorres (2001), p. 78
  17. Phenix, p. 54; Vorres (2001), p. 81
  18. Olga said: "I shared his roof for nearly fifteen years, and never once we were husband and wife" (Vorres (2001), p. 76).
  19. Crawford and Crawford, pp. 50–52; Phenix, p. 52
  20. Crawford and Crawford, pp. 50–52; Phenix, p. 62; Vorres (2001), pp. 94–95
  21. Phenix, p. 63; Vorres (2001), p. 95
  22. Crawford and Crawford, pp. 50–52; Phenix, p. 73; Vorres (2001), pp. 94–95
  23. Phenix, p. 142
  24. Phenix, p. 51
  25. Phenix, pp. 46, 52; Vorres (2001), p. 75