Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πέτρος της Βαρκελώνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέτρος της Βαρκελώνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4  Μαΐου 1152 ή 12ος αιώνας
Θάνατος1157 ή 1  Μαρτίου 1164
Χώρα πολιτογράφησηςΙσπανία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
Οικογένεια
ΓονείςΡαϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης και Πετρονίλα της Αραγωνίας
ΑδέλφιαΝτούλσε της Αραγωνίας
Αλφόνσος Β΄ της Αραγωνίας
Berenguer of Barcelona
Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Προβηγκίας
Σάντσο της Προβηγκίας
ΟικογένειαΟίκος της Βαρκελώνης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααρχιεπίσκοπος της Τύρου (1148–1164)

Ο Πέτρος της Αραγωνίας (Αραγωνέζικα : Pero, 4 Μαΐου 1152 - Ουέσκα, πριν το 1164) ήταν μεγαλύτερος γιος του Ραϊμόνδου Βερεγγάριου Δ΄ της Βαρκελώνης και της Πετρονίλας της Αραγωνίας.[1][2][3] Η μητέρα του ήταν μέλος του Οίκου των Χιμένεθ και κόρη του Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας. Με τον θάνατο του πατέρα του κληρονόμησε την Κομητεία της Σερδάνια, Καρκασσόν και την Ναρμπόν.[2] Μερικές πηγές αναφέρουν ότι επέζησε αλλά δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πρόσωπο του. Τα "Χρονικά των βασιλέων της Ναβάρρας" ονομάζουν τα τέκνα της Πετρονίλας με τη σειρά ως εξής: Πέτρος, Αλφόνσος Β΄ της Αραγωνίας, Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Προβηγκίας, Πέτρος, Σάντσο της Προβηγκίας και Ντούλτσε, σύζυγος τού Σάντσο Α΄ της Πορτογαλίας.[4]

Διαφωνίες για τον θάνατο του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέτρος πήρε τον τίτλο του κόμη της Σερδάνιας, του Καρκασσόν και της Ναρμπόν. Μερικές πηγές αναφέρουν ότι πέθανε το 1157 λίγο μετά τον θάνατο του Βασιλιά της Καστίλης Αλφόνσο τον Αυτοκράτορα. Την επόμενη χρονιά γεννήθηκε ο τρίτος αδελφός του που πήρε το όνομα επίσης Πέτρος πιθανότατα για να τιμήσουν οι γονείς του τον μνήμη του (1158). Το βέβαιο είναι ότι ο μεγαλύτερος Πέτρος είχε πεθάνει στις 18 Ιουλίου 1164, την ίδια χρονιά η μητέρα του παραιτήθηκε υπέρ του δεύτερου αδελφού του Ραϋμόνδου Βερεγγάριου που έγινε βασιλιάς της Αραγωνίας ως Αλφόνσος Β΄.[1] Τα "Χρονικά των Βασιλέων της Ναβάρρας" καταγράφουν τον θάνατο του στην Ουέσκα.[4]

  1. 1,0 1,1 Bruno Aguilera Barchet, A History of Western Public Law: Between Nation and State, (Springer, 2015), 159.
  2. 2,0 2,1 Fredric L. Cheyette, Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours, (Cornell University Press, 2001), 253.
  3. Thomas N. Bisson, Medieval France and her Pyrenean Neighbours: Studies in Early Institutional History, (The Hambledon Press, 1989), 131.
  4. 4,0 4,1 "Corónicas Navarras". 1 (10). between 1152 and 1186.
  • Bruno Aguilera Barchet, A History of Western Public Law: Between Nation and State, (Springer, 2015)
  • Fredric L. Cheyette, Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours, (Cornell University Press, 2001)
  • Thomas N. Bisson, Medieval France and her Pyrenean Neighbours: Studies in Early Institutional History, (The Hambledon Press, 1989)