Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1952

7o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
Διοργανώτρια πόλη	Κοπεγχάγη, Δανία
Ημερομηνία(ες)	13–14 Σεπτεμβρίου
Κύριο στάδιο	Στάδιο Έστερμπρο
Επίπεδο	Ανώτερο
Είδος	Ανοιχτός Στίβος
Μετέχουσες χώρες	9
Αγωνίσματα	19
	← 1951 Ρώμη Βρυξέλλες 1953 → ; Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1952 ήταν η 7η^[6] διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων, που διεξήχθη υπό την εποπτεία του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM). Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Έστερμπρο (Østerbro Stadium), στην Κοπεγχάγη μεταξύ 13 και 14 Σεπτεμβρίου του 1952.^[1]^[2]^[4]^[5]

Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν 19 αγωνίσματα και έλαβαν μέρος αθλητές από 9 χώρες-μέλη του ΣΙΣΜ.^[1]^[3]^[4]^[5]

Στον πίνακα των μεταλλίων την πρώτη θέση κατέλαβαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με 6 χρυσά μετάλλια.^[1]^[4]^[5] Η Γαλλία κέρδισε τη δεύτερη θέση με 5 χρυσά μετάλλια.^[1]^[4]^[5] Την τρίτη θέση κατέκτησε η Τουρκία με 3 χρυσά μετάλλια.^[1]^[4]^[5] Στη γενική βαθμολογία η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών αναδείχθηκε πρωταθλήτρια.^[1]^[5] Τη δεύτερη θέση κατέλαβε η Γαλλία και την τρίτη η Ελλάδα.^[1]^[4]^[5]

Αποτελέσματα

1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954

Αγώνισμα	Χρυσό		Αργυρό		Χάλκινο
Αγωνίσματα πίστας και δρόμου
100 μέτρα^[1]^[5] λεπτομέρειες	Αλέν Πορτό Γαλλία (FRA)	10.8	Χένρυ Τόμσον Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	10.9	Γιούργκεν Φένγκελ Δανία (DEN)	11.1
200 μέτρα^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Χένρυ Τόμσον Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	22.2	Αλέν Πορτό Γαλλία (FRA)	22.3	Γιούργκεν Φένγκελ Δανία (DEN)	22.5
400 μέτρα^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Εντ Γουάιτ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	48.6	Βασίλης Σύλλης Ελλάδα	48.7 ΕΡ	Οκτάβ Χάουσταντ Γαλλία (FRA)	49.1
800 μέτρα^[1]^[5] λεπτομέρειες	Εκρέμ Κοτσάκ Τουρκία (TUR)	1:55.5	Ρομπίντο Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	1:56.0
1500 μέτρα^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Μπομπ Ροντίμπο Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	3:53.6	Εκρέμ Κοτσάκ Τουρκία (TUR)	3:54.0	Ροζέ Μπις Γαλλία (FRA)	3:55.4
5000 μέτρα^[1]^[5] λεπτομέρειες	Αχμέντ Λαμπιντί Γαλλία (FRA)	15:10.0	Καχίτ Ονέλ Τουρκία (TUR)	15:13.0
110 μέτρα εμπόδια^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Εντμόν Ρουντνιτσκά Γαλλία (FRA)	15.0	Τζόουνς Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	15.1	Ιωάννης Καμπαδέλης Ελλάδα	15.9
400 μέτρα εμπόδια^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Γουόρφιλντ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	54.8	Μαρσέλ Ντίτς Βέλγιο (BEL)	55.0	Σταμάτης Σμυρνιώτης Ελλάδα	55.1
3000 μέτρα στιπλ^[1]^[4] λεπτομέρειες	Πιερ Πρατ Γαλλία (FRA)	9:19.6	Καχίτ Ονέλ Τουρκία (TUR)	9:37.8	Ροζέ Ντεβέρ Βέλγιο (BEL)	9:41.6
4 × 100 μέτρα σκυταλοδρομία^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Ηνωμένες Πολιτείες	42.6	Γαλλία	43.0	Βέλγιο	43.3
4 × 400 μέτρα σκυταλοδρομία^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Ηνωμένες Πολιτείες	3:18.8	Γαλλία	3:22.4	Βέλγιο	3:24.0
Αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων
Άλμα εις ύψος^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Ζακ Ντελελιέν Βέλγιο (BEL)	1,90 μ.	Ράινχαρτ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	1,85 μ.	Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος Ελλάδα	1,80 μ.
Άλμα επί κοντώ^[1]^[5] λεπτομέρειες	Ρήγας Ευσταθιάδης Ελλάδα	3,90 μ.	Μπίρσον Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	3,90 μ.
Άλμα εις μήκος^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Μπγιορν Άντερσεν Δανία (DEN)	6,94 μ.	Δημήτρης Κηπουρός Ελλάδα	6,91 μ.	Ρενέ Λίμπερτ Βέλγιο (BEL)	6,86 μ.
Άλμα εις τριπλούν^[1]^[5] λεπτομέρειες	Ρουχί Σαριάλπ Τουρκία (TUR)	14,84 μ.	Τζέσε Τόμας Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	14,62 μ.	Μιχαήλ Μιχαήλ Ελλάδα	14,19 μ.
Σφαιροβολία^[1]^[5] λεπτομέρειες	Βορσέλ Γαλλία (FRA)	14,12 μ.	Μπάμπ Βέλγιο (BEL)	14,05 μ.	Νουρί Τουράν Τουρκία (TUR)	14,05 μ.
Δισκοβολία^[1]^[4]^[5] λεπτομέρειες	Τζουζέπε Τόζι Ιταλία (ITA)	49,82 μ.	Μπιλ Μπάρτον Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	45,27 μ.	Ραφαλί Γαλλία (FRA)	43,16 μ.
Ακοντισμός^[4] λεπτομέρειες	Γιόοπ Φίκερτ Ολλανδία (NED)	62,52 μ.	Βασίλης Καλλιμάνης Ελλάδα	59,22 μ.	Μπγιορν Άντερσεν Δανία (DEN)	54,90 μ.
Σφυροβολία^[1] λεπτομέρειες	Ρουτζέρο Καστανιέτι Ιταλία (ITA)	49,06 μ.	Μπιλ Μπάρτον Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	44,42 μ.
ΠΡ παγκόσμιο ρεκόρ \| ΡΗ ρεκόρ ηπείρου (Ασίας, Αφρικής, Βόρειας Αμερικής, Νότιας Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας) \| ΡΠ ρεκόρ πρωταθλήματος \| ΡΑ ρεκόρ αγώνων \| ΕΡ εθνικό ρεκόρ \| ΟΡ Ολυμπιακό ρεκόρ \| ΠΚ προσωπικό καλύτερο \| ΚΠ καλύτερο περιόδου \| ΕΚΑ ευρωπαίος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) \| ΠΚΑ παγκόσμιος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο)

Στατιστικά

Πίνακας μεταλλίων

Διοργανώτρια χώρα

Θέση	Χώρα	Χρυσά	Αργυρά	Χάλκινα	Σύνολο
1	Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες	6	8	0	14
2	Γαλλία ! Γαλλία	5	3	3	11
3	Τουρκία ! Τουρκία	2	3	1	6
4	Ιταλία ! Ιταλία	2	0	0	2
5	Ελλάδα	1	3	4	8
6	Βέλγιο ! Βέλγιο	1	2	4	7
7	Δανία ! Δανία	1	0	3	4
8	Ολλανδία ! Ολλανδία	1	0	0	1
Σύνολο (8 χώρες)		19	19	15	53

Βαθμολογία

^[1]^[5]

Θέση	Χώρα	Βαθμοί
1	Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες
2	Γαλλία ! Γαλλία
3	Ελλάδα

Μετέχουσες χώρες

Στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αθλητές από 9 χώρες-μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM).^[3]^[7]

Βέλγιο ! Βέλγιο
Γαλλία ! Γαλλία
Δανία ! Δανία
Ελλάδα (13)
Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες
Ιταλία ! Ιταλία
Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο
Ολλανδία ! Ολλανδία
Τουρκία ! Τουρκία

Παραπομπές

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 ^1,20 ^1,21 ^1,22 ^1,23 ^1,24 ^1,25 ^1,26 ^1,27 Εφημερίδα «Ελευθερία», 16/9/1952, σ. 5 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
↑ ^2,0 ^2,1 Εφημερίδα Vestjyden, 15/9/1952, σ. 2 statsbiblioteket.dk, Ανακτήθηκε 22 Μαρτίου 2021
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Εφημερίδα «Έθνος», 16/9/1952, σ. 2 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
↑ ^4,00 ^4,01 ^4,02 ^4,03 ^4,04 ^4,05 ^4,06 ^4,07 ^4,08 ^4,09 ^4,10 ^4,11 ^4,12 ^4,13 ^4,14 ^4,15 ^4,16 ^4,17 ^4,18 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 15/9/1952, σ. 7 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
↑ ^5,00 ^5,01 ^5,02 ^5,03 ^5,04 ^5,05 ^5,06 ^5,07 ^5,08 ^5,09 ^5,10 ^5,11 ^5,12 ^5,13 ^5,14 ^5,15 ^5,16 ^5,17 ^5,18 ^5,19 ^5,20 ^5,21 ^5,22 ^5,23 ^5,24 Εφημερίδα «Εμπρός», 16/9/1952, σ. 4 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
↑ Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
↑ Εφημερίδα «Εμπρός», 9/9/1952, σ. 5 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021

[16/9/1952eleftheria-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 ^1,20 ^1,21 ^1,22 ^1,23 ^1,24 ^1,25 ^1,26 ^1,27 Εφημερίδα «Ελευθερία», 16/9/1952, σ. 5 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021

[15/9/1952Vestjyden-2] 2,0 ^2,1 Εφημερίδα Vestjyden, 15/9/1952, σ. 2 statsbiblioteket.dk, Ανακτήθηκε 22 Μαρτίου 2021

[16/9/1952ethnos-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Εφημερίδα «Έθνος», 16/9/1952, σ. 2 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021

[15/9/1952CorrieredelloSport-4] 4,00 ^4,01 ^4,02 ^4,03 ^4,04 ^4,05 ^4,06 ^4,07 ^4,08 ^4,09 ^4,10 ^4,11 ^4,12 ^4,13 ^4,14 ^4,15 ^4,16 ^4,17 ^4,18 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 15/9/1952, σ. 7 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021

[16/9/1952ebros-5] 5,00 ^5,01 ^5,02 ^5,03 ^5,04 ^5,05 ^5,06 ^5,07 ^5,08 ^5,09 ^5,10 ^5,11 ^5,12 ^5,13 ^5,14 ^5,15 ^5,16 ^5,17 ^5,18 ^5,19 ^5,20 ^5,21 ^5,22 ^5,23 ^5,24 Εφημερίδα «Εμπρός», 16/9/1952, σ. 4 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021

[armedforcessports.defense.gov-6] Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021

[9/9/1952ebros-7] Εφημερίδα «Εμπρός», 9/9/1952, σ. 5 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

π σ ε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
AFSC	Βερολίνο 1946 Βερολίνο 1947
CISM	Βρυξέλλες 1948 Μπορντώ 1949 Πω 1950 Ρώμη 1951 Κοπεγχάγη 1952 Βρυξέλλες 1953 Τίλμπουρχ 1954 Αθήνα 1955 Δυτικό Βερολίνο 1956 Αθήνα 1957 Βρυξέλλες 1958 Ρώμη 1959 Αθήνα 1960 Βρυξέλλες 1961 Ντεν Μπος 1962 Βρυξέλλες 1963 Α Κορούνια 1964 Θεσσαλονίκη 1965 Α Κορούνια 1966 Αθήνα 1968 Πουατιέ 1969 Βιαρέτζο 1970 Τούρκου 1971 Φλωρεντία 1973 Ρίο ντε Τζανέιρο 1976 Μικέλι 1978 Αλγέρι 1979 Σάο Πάολο 1980 Αλεξάνδρεια 1984 Ρώμη 1986 Βάρεντορφ 1987 Ρώμη 1989 Καγιάανι 1990 Τουρ 1993 Ρώμη 1995¹ Ζάγκρεμπ 1999¹ Βηρυτός 2001 Τίβολι 2002 Κατάνια 2003¹ Χαϊντεραμπάντ 2007¹ Σόφια 2009 Ρίο ντε Τζανέιρο 2011¹ Μάνγκεονγκ 2015¹ Γουχάν 2019¹
¹Μέρος των Παγκόσμιων Στρατιωτικών Αγώνων Δείτε επίσης: Διασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνες 1919 Ρεκόρ Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων Κάτοχοι μεταλλίων (άνδρες · γυναίκες)