Παλάτι των Δουκών της Λωρραίνης

Παλάτι των δουκών της Λωρραίνης
Είδος	ανάκτορο
Αρχιτεκτονική	Διεθνής γοτθικός ρυθμός
Γεωγραφικές συντεταγμένες	48°41′49″N 6°10′49″E
Διοικητική υπαγωγή	Νανσύ
Χώρα	Γαλλία
Ένοικοι	Musée Lorrain
Ιδιοκτήτης	δούκας της Λωρραίνης και d:Q86698108
Διαχειριστής	Musée Lorrain
Προστασία	πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 1944), κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1840), πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 2005) και κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 2005)
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 48°41′49″N 6°10′49″E / 48.69694°N 6.18028°E / 48.69694; 6.18028

Το δουκικό παλάτι του Νανσύ είναι η παλιά κατοικία των δουκών της Λωρραίνης. Είναι κτίσμα αναγεννησιακού ρυθμού που βρίσκεται στο κέντρο της διατηρητέας περιοχής του Νανσύ, ακριβώς δίπλα στην εκκλησία των Φραγκισκανών. Αποτέλεσε την κύρια κατοικία των δουκών της Λωρραίνης στη διάρκεια της αναγέννησης και αυτό μέχρι την Κλασσική περίοδο κατά την οποία η αυλή μετακινήθηκε στο Κάστρο του Λουνεβίλ. Αυτό τον καιρό φιλοξενεί το Ιστορικό Μουσείο της Λωρραίνης.

Ιστορικό

Μετά την ήττα του Κάρολου του Τολμηρού, στη διάρκεια της Μάχης του Νανσύ το 1477, το κάστρο των δουκών της Λωρραίνης ήταν σε κατάσταση προχωρημένης ερείπωσης. Ο δούκας Ρενέ Β΄ διέταξε το 1502 την ανακατασκευή του κάστρου στο στυλ της εποχής, συγκεκριμένα σε ένα παλάτι αναγεννησιακού ρυθμού. Τα έργα συνεχίστηκαν μέχρι το 1512, υπό τη βασιλεία του δούκα Αντωνίου που είναι σίγουρα ο εμπνευστής του θυρωρείου που περιλαμβάνει έφιππο άγαλμά του.

Το παλάτι μίκρυνε σημαντικά υπό τη βασιλεία του Λεοπόλδου Α΄ της Λωρραίνης που είχε μεγαλύτερα σχέδια.

Στις μέρες μας το παλάτι αποτελεί αντικείμενο προστασίας καθώς θεωρείται ιστορικό μνημείο.

Αρχιτεκτονική

Το δουκικό παλάτι του Νανσύ αποτελεί το επιτυχημένο αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα της ένωσης δύο ρυθμών: του γοτθικού και του Αναγεννησιακού, με τον τελευταίο αυτό ρυθμό να φτάνει με αρκετή καθυστέρηση στη Λωρραίνη.

Η πρόσοψη προς τον δρόμο είναι τονισμένη από παράθυρα αναγεννησιακού ρυθμού που περιλαμβάνει, στον πρώτο όροφο, μπαλκόνια γοτθικού ρυθμού.

Το Θυρωρείο

Σε ρυθμό ιδαίτερα παραπλήσιο με αυτόν του κάστρου του Μπλουά, το θυρωρείο παρουσιάζει ένα έφιππο άγαλμα του δούκα Αντωνίου της Λωρραίνης κάτω από έναν επιβλητικό αέτωμα που οφείλεται στον αρχιτέκτονα Ζακ Βοτιέ την περίοδο 1511-1512^[3]. Η διακόσμηση είναι τυπική της πρώτης αναγέννησης της Λωρραίνης, της οποίας οι ιταλίζουσες διακοσμήσεις είναι ιδιαίτερα εκλεπτυσμένες.

Περιγραφή

Η εσωτερική πρόσοψη κοσμείται από μια γαλαρία γοτθικού ρυθμού που ενισχύεται από πρόποδες, από μενταγιόν και από μούρα, στον πρώτο όροφο, σε έναν Αναγεννησιακό ρυθμό.

Η μεγάλη αίθουσα στον όροφο, που ονομάζεται Γαλαρία των ελαφιών (Galerie des cerfs), ήταν μια μεγάλη αίθουσα αρχικά κοσμούσε μια υπέροχη οροφή με το φάτνωμα, η πρώτη στη Γαλλία διακοσμημένη με ζωγραφισμένες αναπαραστάσεις που δυστυχώς καταστράφηκαν το 1871 στη διάρκεια πυρκαγιάς.

Ο Πύργος του ρολογιού περιλαμβάνει μια σπειροειδή σκάλα που επιτρέπει την πρόσβαση στους ορόφους από τις πτέρυγες του παλατιού. Ο τελευταίος, που περιλαμβάνει ένα κωδωνοστάσιο, φιλοξενεί πολλά από τα σύμβολα του δουκάτου της Λωρραίνης : τα γαϊδουράγκαθα, τον Σταυρό της Λωρραίνης, τα Alérions, και το στέμμα.

Το παλάτι διέθετε παλιότερα μια μεγάλη σκάλα με διπλή περιστροφή που έχει επίσης εξαφανιστεί σήμερα. Το κτίριο καταστράφηκε σημαντικά από τον δούκα Λεοπόλδο της Λωρραίνης που επιθυμούσε να κτίσει ένα μεγάλο δουκικό παλάτι, που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το Λούβρο. Με αυτό τον σκοπό, κατέστρεψε τα τρία τέταρτα του παλατιού του Ρενέ Β΄, όπως και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που φιλοξενούσε εκείνη την εποχή τους πρώτους τάφους των δουκών της Λωρραίνης. Εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, αλλά και λόγω της Γαλλικής κατοχής (1702-1714) της δουκικής πόλης, ο Λεοπόλδος, που την ίδια περίοδο ξαναέκτιζε το κάστρο του Λουνεβίλ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει αυτό το σχέδιο του « Νέου Λούβρου ». Σήμερα, δεν παραμένουν από αυτή την εποχή παρά μόνο δύο κτίρια χαμηλού ύψους, που βρίσκονται στο βάθος του κήπου και σε μεγάλο βαθμό αλλαγμένα από την αρχική τους μορφή.

Στα θεμέλια αυτού του γιγάντιου παλατιού του οποίου η κατασκευή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, ο Βασιλιάς της Πολωνίας και Δούκας της Λωρραίνης Στανισλάβ Λετσίνκσι έκτισε το παλάτι του κυβερνήτη και τον κήπο του.

Αν η κατασκευή είχε ολοκληρωθεί, το παλάτι του Λεοπόλδου Α΄ της Λωρραίνης θα έπρεπε να είχε τις διαστάσεις του παλατιού του Κυβερνήτη και του κήπου του, με βάση την τετραγωνική αυλή του Λούβρου.

Μετά την πυρκαγιά του 1871, το βόρειο τμήμα της πρόσοψης αναπαλαιώθηκε σε αναγεννησιακό στυλ πολύ πιο έντονο από το θυρωρείο.

Ιστορικό Μουσείο της Λωρραίνης

Το Μουσείο της Λωρραίνης παρουσιάζει την ιστορία της Λωρραίνης από την εποχή των πρώτων ανθρώπων, την ιστορία της δουκικής αυλής μέρος της οποίας είναι και ο διάσημος Στανισλάβ Λετσίνκσι. Οι συλλογές ολοκληρώνονται στην εποχή του Ναπολέοντα Α΄.

Η διαδρομή παρουσιάζει ταυτόχρονα αρκετούς από τους καλλιτέχνες που συνεισέφεραν στην άνοιξη της δουκικής αυλής της Λωρραίνης στο πέρασμα των αιώνων: τον Λιζιέ Ρισιέ, τον Ζωρζ ντε Λα Τουρ, τον Ζακ Καλλό, τον Λουί Κυφλέ, τον Κλοντιόν, όπως και τα εργοστάσια ψαμμόλιθου της Λωρραίνης (Λουνεβίλ…).

Το μουσείο συμπληρώνεται ταυτόχρονα από το Μουσείο των τεχνών και των λαϊκών παραδόσεων της Λωρραίνης, που βρίσκεται στο μοναστήρι των Φραγκισκανών (18ος αιώνας), προσαρτημένο από το παλάτι, όπως και από την εκκλησία (15ος αιώνας) και το παρεκκλήσι των Φραγκισκανών (17ος αιώνας) που φιλοξενεί τους τάφους των Δουκών της Λωρραίνης.