Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παλαί Μπουρμπόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παλαί Μπουρμπόν
Χάρτης
Είδοςανάκτορο[1] και κτήριο της βουλής
Αρχιτεκτονικήνεοκλασική αρχιτεκτονική
Διεύθυνση126 Rue de l'Université
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°51′43″N 2°19′7″E
Διοικητική υπαγωγή7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
ΤοποθεσίαΠαρίσι
ΧώραΓαλλία[2]
Έναρξη κατασκευής1722
ΈνοικοιΕθνοσυνέλευση της Γαλλίας
ΔιαχειριστήςΕθνοσυνέλευση της Γαλλίας
ΑρχιτέκτοναςPierre Cailleteau, Lorenzo Giardini[3], Ρομπέρ ντε Κοτ[4][5] και Jean Aubert[6][7]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Παλαί Μπουρμπόν (γαλλικά: Palais Bourbon) βρίσκεται στο 7ο διαμέρισμα του Παρισιού, [8]στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, απέναντι από την πλατεία Κονκόρντ. Είναι η έδρα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, της Κάτω βουλής του Κοινοβουλίου της Γαλλίας.[9]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πλήθος γιορτάζει τη διακήρυξη της Γ' Δημοκρατίας έξω από το Παλαί Μπουρμπόν  (4 Σεπτεμβρίου 1870)

Το παλάτι χτίστηκε το 1722 για τη Λουίζα Φραγκίσκη των Βουρβόνων, δούκισσα του Μπουρμπόν, νόθα κόρη του Λουδοβίκου ΙΔ' και της μαρκησίας του Μοντεσπάν σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Τζιαρντίνι. Το οικοδόμημα ολοκληρώθηκε το 1728 από τον αρχιτέκτονα Ζακ Γκαμπριέλ και περιβάλλονταν από κήπους που αρχικά έφθαναν στις όχθες του Σηκουάνα. Βρισκόταν σε μια τότε αγροτική συνοικία στην άκρη του Παρισιού, η οποία επρόκειτο να γίνει μια πολύ μοντέρνα οικιστική συνοικία, το φωμπούρ Σαιν-Ζερμαίν. Μέχρι εκείνη την εποχή, η περιοχή ήταν μια δασώδης έκταση, συνήθης τόπος μονομαχιών. Μετά το θάνατο του Λουδοβίκου ΙΔ' το 1715, η αριστοκρατία άρχισε να μετακινείται από τις Βερσαλλίες πίσω στο Παρίσι. Τα οικόπεδα ήταν σπάνια στην παραδοσιακή περιοχή της αριστοκρατίας, το πυκνοκατοικημένο Μαραί, έτσι η αριστοκρατία της εποχής έψαχνε γη με χώρο για κήπους στα άκρα της πόλης, είτε κοντά στα Ηλύσια Πεδία στα δεξιά της όχθης του Σηκουάνα ή στην αριστερή όχθη.[10]

Το 1765 το παλαί Μπουρμπόν διευρύνθηκε. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, το παλάτι κατασχέθηκε και κηρύχθηκε εθνική ιδιοκτησία. [11]Από το 1795, κατά τη διάρκεια του Διευθυντηρίου, έγινε τόπος συνάντησης του Συμβουλίου των Πεντακοσίων. Το 1809 ενσωμάτωσε το παρακείμενο μέγαρο Λασαί, που είναι η επίσημη κατοικία του προέδρου της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Το κτήριο ανασχεδιάστηκε και οι αίθουσες του μεταμορφώθηκαν. Η ημικυκλική αίθουσα (L'Hémicycle) κατασκευάστηκε για να φιλοξενεί τις κοινοβουλευτικές συνόδους.

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρόσοψη με την κιονοστοιχία με θέα στο Σηκουάνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρόσοψη του Παλαί Μπουρμπόν
Άγαλμα του Ζαν Μπατίστ Κολμπέρ
Άγαλμα του Μισέλ ντε Λ'Οπιτάλ

Το περιστύλιο της πρόσοψης με τους δώδεκα μεγαλοπρεπείς κίονες που βλέπει στον ποταμό Σηκουάνα είχε σαν πρότυπο τους αρχαίους ναούς. Προστέθηκε στο κτήριο από τον αρχιτέκτονα Μπερνάρ Πουαγιέ κατά τη διάρκεια της εποχής του Ναπολέοντα. Ολοκληρώθηκε το 1806 και βρίσκεται στον ίδιο άξονα με την κλασική στοά της εκκλησίας Μαντλέν που βρίσκεται στην άλλη πλευρά της πλατείας Κονκόρντ. Το κτήριο έχει 30 σκαλοπάτια.

Το αέτωμα της στοάς αποτελείται από γλυπτά του Ζαν-Πιέρ Κορτό και κατασκευάστηκε μεταξύ 1838 και 1841. Παρουσιάζει τη Γαλλική Δημοκρατία που στέκεται στη μέση και περιβάλλεται από τα σύμβολα της νομοθετικής διαδικασίας: τη Δύναμη και τη Δικαιοσύνη. Το 1810, στην πρόσοψη τοποθετήθηκαν τα αγάλματα διάσημων βασιλικών υπουργών:

Η κυρία είσοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αυλή και η κυρία είσοδος

Η κύρια είσοδος στο παλάτι βρίσκεται στην πλατεία Παλαί Μπουρμπόν μπροστά στο παλάτι. Η μεγαλοπρεπής πύλη πλαισιώνεται από κορινθιακούς κίονες και οδηγεί στην κεντρική αυλή.

Στο τέλος της αυλής είναι η είσοδος που είναι εμπνευσμένη από τους αρχαίους ναούς, έχει τέσσερις κίονες και πλαισιώνεται από δύο αγάλματα του Ρεμόν Γκεράρ: Γαλλία και Ελευθερία (1860).

Ακριβώς μπροστά από την είσοδο είναι μια μπάλα από γρανίτη σε ένα βάθρο. Γνωστή ως η Σφαίρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σχεδιάστηκε από τον Αμερικανό γλύπτη Ουόλτερ ντι Μαρία και τοποθετήθηκε εκεί το 1989 για να τιμήσει την 200ή επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Παλαί Μπουρμπόν είναι η έδρα της Κάτω βουλής του Κοινοβουλίου της Γαλλίας από το 1830. Η αίθουσα της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι μια ημικυκλική αίθουσα (L'hémicycle) όπου οι 577 βουλευτές συμμετέχουν στις συνεδριάσεις, σε έδρανα με κόκκινο βελούδο.[12]

Η αίθουσα κυριαρχείται από το γραφείο του Προέδρου της Εθνοσυνέλευσης. Το 1832 δόθηκε στην αίθουσα των Αντιπροσώπων η εμφάνιση θεατρικής σκηνής με την προσθήκη μιας κιονοστοιχίας και θεωρείων για να σχηματιστεί ένα τόξο.

Η έδρα πλαισιώνεται από κόγχες με αγάλματα του Πραντέ που εκπροσωπούν την Ελευθερία και τη Δημόσια Τάξη. Μεταξύ αυτών, μια ταπετσαρία του εργοστασίου Γκομπλέν κατασκευασμένη μεταξύ 1683 και 1688. Το 1830, τέσσερα αγάλματα τοποθετήθηκαν στην κορυφή των στηλών του τόξου: η Δύναμη, η Δικαιοσύνη, η Σύνεση και η Ευγλωττία.[13]


  • Η ψηφοφορία γίνεται ηλεκτρονικά και οι ψήφοι καταγράφονται στους πίνακες δίπλα στο Προεδρείο
    Η ψηφοφορία γίνεται ηλεκτρονικά και οι ψήφοι καταγράφονται στους πίνακες δίπλα στο Προεδρείο
  • Εξώστες για το κοινό
    Εξώστες για το κοινό
  • Το βήμα της Βουλής και η έδρα του Προέδρου
    Το βήμα της Βουλής και η έδρα του Προέδρου
  • Η Εθνοσυνέλευση σε συνεδρίαση
    Η Εθνοσυνέλευση σε συνεδρίαση

Το εσωτερικό του Παλαί Μπουρμπόν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από την αίθουσα της Βουλής των Αντιπροσώπων, υπάρχουν πολλοί χώροι και αίθουσες μέσα στο Παλαί Μπουρμπόν. Οι περισσότεροι από αυτούς δημιουργήθηκαν κατά τη βασιλεία του Λουδοβίκου-Φιλίππου (1830-1848) και είναι διακοσμημένοι από διάσημους καλλιτέχνες όπως ο Ευγένιος Ντελακρουά.

Κτηριακό συγκρότημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το συγκρότημα του παλαί Μπουρμπόν έχει έκταση 124.000 τετραγωνικά μέτρα, με πάνω από 9.500 δωμάτια, στα οποία εργάζονται 3.000 άτομα. Το συγκρότημα περιλαμβάνει το μέγαρο Λεσαί στη δυτική πλευρά του παλατιού, το οποίο είναι η επίσημη κατοικία του προέδρου της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης καθώς και τρία κτίρια που προορίζονται για γραφεία των βουλευτών και των συνεργατών τους.

Επισκέψεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Παλαί Μπουρμπόν είναι ανοιχτό στο κοινό κατόπιν κράτησης. Οι επισκέψεις διοργανώνονται για ομάδες έως 50 ατόμων. Είναι δωρεάν και διαρκούν περίπου μιάμιση ώρα. Η είσοδος του κοινού γίνεται από την είσοδο στην Και ντ'Ορσαί. Απαιτείται σωστή ενδυμασία.[12]

  • Εσωτερικοί χώροι του Παλαί Μπουρμπόν
  • Η βιβλιοθήκη
    Η βιβλιοθήκη
  • Η Αίθουσα διασκέψεων
    Η Αίθουσα διασκέψεων
  • Σαλόνι με διακόσμηση του Ντελακρουά
    Σαλόνι με διακόσμηση του Ντελακρουά
  • Θολωτή οροφή που φέρει χάλκινο ανάγλυφο της Συνέλευσης του 1798, έργο του Ζυλ Νταλού.
    Θολωτή οροφή που φέρει χάλκινο ανάγλυφο της Συνέλευσης του 1798, έργο του Ζυλ Νταλού.
  • Η αίθουσα τελετών
    Η αίθουσα τελετών
  • Η Αίθουσα των τεσσάρων κολόνων
    Η Αίθουσα των τεσσάρων κολόνων

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 12229. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  2. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 12229. Ανακτήθηκε στις 30  Ιουλίου 2018.
  3. ↑ «Architecture in France in the Eighteenth Century» (Αγγλικά) Yale University Press. Νιου Χέιβεν, Λονδίνο. 1995. σελ. 55. ISBN-10 0-300-06013-0.
  4. ↑ Robert Neuman: «Robert de Cotte and the Perfection of Architecture in Eighteenth-Century France» (Αγγλικά) University of Chicago Press. Σικάγο, Λονδίνο. 1994. σελ. 145–148. ISBN-10 0-226-57437-7.
  5. ↑ «Architecture in France in the Eighteenth Century» (Αγγλικά) Yale University Press. Νιου Χέιβεν, Λονδίνο. 1995. σελ. 55. ISBN-10 0-300-06013-0.
  6. ↑ Andrew Ayers: «The Architecture of Paris: An Architectural Guide» (Αγγλικά) Edition Axel Menges. Στουτγκάρδη, Λονδίνο. 2004. σελ. 136. ISBN-10 3-930698-96-X.
  7. ↑ Aubert, Jean. 1996. www.worldcat.org/title/aubert-jean/oclc/5104570199&referer=brief_results.
  8. ↑ . «gymglish.com/en/frantastique/french-translation/palais-bourbon». 
  9. ↑ . «frenchmoments.eu/palais-bourbon-paris/». 
  10. ↑ Icikovics, Jean-Pierre; Altmayer, Anastasia (2013). L'Assemblée Nationale. Beaux Arts Éditions. ISBN 978-284278-977-0., p. 8-9
  11. ↑ . «aviewoncities.com/paris/palaisbourbon.htm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2019. 
  12. ↑ 12,0 12,1 . «en.parisinfo.com/paris-museum-monument/71377/Assemblee-Nationale-Palais-Bourbon». 
  13. ↑ Delpierre, Jean Christophe (1999). Assemblée Nationale. Beaux Arts hors série.pp 20-21

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παλαί_Μπουρμπόν&oldid=10350562"