Πλανητικός πυρήνας
Ο πλανητικός πυρήνας αποτελείται από το ενδότατο στρώμα (ή στρώματα) ενός πλανήτη που μπορεί να αποτελείται από στερεά και υγρά στρώματα.[1] Επιπλέον, οι πλανητικοί πυρήνες θεωρούνται οι περιοχές ενός πλανήτη όπου αναπτύσσονται οι πιο ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης. Οι πυρήνες συγκεκριμένων πλανητών ή και δορυφόρων τους, μπορεί να είναι εντελώς στερεοί ή εντελώς υγροί.[2] Για παράδειγμα, ο Γανυμήδης υποθέτουμε πως έχει ρευστό μεταλλικό πυρήνα, πράγμα που φαίνεται από το γεγονός ότι ο Γανυμήδης είναι ο μόνος δορυφόρος για τον οποίο γνωρίζουμε ότι αναπτύσσει μαγνητικό πεδίο. Στο ηλιακό σύστημα το μέγεθος του πυρήνα μπορεί να κυμαίνεται από περίπου 20% (Σελήνη) έως 85% της ακτίνας ενός πλανήτη (Ερμής).
Οι αέριοι γίγαντες έχουν επίσης πυρήνες, αν και η σύνθεση αυτών είναι ακόμα θέμα συζήτησης. Η πιθανή σύσταση ποικίλλει ανάμεσα από τον σίδηρο (Fe) και το νικέλιο (Ni) αν ο πλανήτης διαθέτει μεταλλικό πυρήνα, τον πάγο ή σε ρευστό μεταλλικό υδρογόνο.[3][4][5] Οι πυρήνες των αέριων γιγάντων είναι αναλογικά πολύ μικρότεροι από εκείνους των γήινων πλανητών, αν και παρ 'όλα αυτά οι δικοί τους μπορεί να είναι ιδιαίτερα μεγαλύτεροι από της Γης· ο Δίας έχει έναν 10-30 φορές βαρύτερο από τη Γη[5] και ο εξωπλανήτης HD149026 b έχει πυρήνα 67 φορές τη μάζα της Γης.[6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Solomon, S.C. (2007). «Hot News on Mercury's core». Science 316 (5825): 702–3. doi:. PMID 17478710. (απαιτείται συνδρομή)
- ↑ Williams, Jean-Pierre; Nimmo, Francis (2004). «Thermal evolution of the Martian core: Implications for an early dynamo». Geology 32 (2): 97–100. doi:. Bibcode: 2004Geo....32...97W.
- ↑ Pollack, James B.; Grossman, Allen S.; Moore, Ronald; Graboske, Harold C. Jr. (1977). «A Calculation of Saturn’s Gravitational Contraction History». Icarus (Academic Press, Inc) 30: 111–128. doi:. Bibcode: 1977Icar...30..111P.
- ↑ Fortney, Jonathan J.; Hubbard, William B. (2003). «Phase separation in giant planets: inhomogeneous evolution of Saturn». Icarus (Academic Press) 164: 228–243. doi:. Bibcode: 2003Icar..164..228F.
- ↑ 5,0 5,1 Stevenson, D. J. (1982). «Formation of the Giant Planets». Planet. Space Sci. (Pergamon Press Ltd.) 30 (8): 755–764. doi:. Bibcode: 1982P&SS...30..755S. https://archive.org/details/sim_planetary-and-space-science_1982_30_8/page/755.
- ↑ Sato, Bun'ei; al., et (November 2005). «The N2K Consortium. II. A Transiting Hot Saturn around HD 149026 with a Large Dense Core». The Astrophysical Journal (The American Astronomical Society) 633: 465–473. doi:. Bibcode: 2005ApJ...633..465S.
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |