Πλαστική χειρουργική

Πλαστική χειρουργική είναι η ειδικότητα της ιατρικής που ασχολείται με την αποκατάσταση ή τη βελτίωση της λειτουργίας μιας σειράς ιατρικών προβλημάτων, τα οποία είτε δημιουργούνται εκ γενετής ή είναι επίκτητα ως αποτέλεσμα τραύματος, εκφύλισης, ασθένειας, ή ηλικιακής φθοράς. Ο όρος «πλαστική» έχει τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική λέξη πλάθω, η οποία σημαίνει δίδω μορφή, διαμορφώνω. Κάθε πλαστική χειρουργική επέμβαση έχει ως σκοπό τόσο την αισθητική όσο και τη λειτουργική αρμονία.

Ιστορικό της πλαστικής χειρουργικής

Οι σωματικές δυσμορφίες απασχολούν την ανθρωπότητα από την αρχαιότητα. Μέθοδοι πλαστικής χειρουργικής αποκατάστασης αναφέρονται σε σανσκριτική γραφή σε Ινδικούς πάπυρους, οι οποίοι χρονολογούνται από τον 5ο - 6ο αιώνα π.Χ. Συγκεκριμένα, στα κείμενα του πρακτικού Sushruta, η πλαστική χειρουργική περιγράφεται ως μέθοδος αποκατάστασης της κακοποιημένης ρινός. Ανάλογες αναφορές υπάρχουν και σε διάφορους άλλους πολιτισμούς, όπως των Περσών, των Φοινίκων και των Ελλήνων. Το πρώτο ολοκληρωμένο σύγγραμμα Πλαστικής Χειρουργικής δημοσιεύτηκε κατά την περίοδο της Αναγέννησης (1587), από τον Gaspare Tagliacozzi, ο οποίος αφορίστηκε γι' αυτό από την Καθολική Εκκλησία, γιατί θεωρήθηκε ότι με τις τεχνικές που περιγράφει προσβάλει την Εκκλησία και τον Δημιουργό. Το σύγγραμμα είχε τίτλο «De Curtorum Chirurgia per Insitionem» και περιέγραφε την αποκατάσταση της ρινός με απομακρυσμένο βραχιόνιο κρημνό. Το 1811 εφαρμόζεται στη Γερμανία η πρώτη επιτυχής μεταμόσχευση δέρματος σε άνθρωπο από τον Δρ. Albrecht Graefe. Ο Graefe ήταν και ο πρώτος άνθρωπος που εισήγαγε τον όρο «πλαστικός» από το ελληνικό ρήμα «πλάθω», στο σύγγραμμά του «Rhinoplastik» το 1818. Το 1827 πραγματοποιήθηκε η πρώτη επιδιορθωτική επέμβαση λυκοστόματος από τον Δρ. John Peter Mettauer. Το 1838, καθιερώνεται ο όρος «Πλαστική Χειρουργική», από τον Edward Zeiss, στο βιβλίο του «Handbuch der plastischen Chirurgie». Σημαντικοί γιατροί του 19ου αιώνα που βοήθησαν στη θεμελίωση της πλαστικής χειρουργικής, υπήρξαν οι Γερμανοί Thiersch, Dieffenbach και Krause, οι Γάλλοι Ollier και Larrey, ο Ιταλός Baronio, o Ελβετός Reverdin, o Oύγγρος Wolfe, κ.α. Στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, η πλαστική χειρουργική άρχισε να αναπτύσσεται ουσιαστικά. Σε αυτό συνέβαλλαν οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, οι οποίοι δημιούργησαν τεράστιες ανάγκες αποκατάστασης ασθενών, κυρίως λόγω των τραυματισμών. Πρωτοποριακές τεχνικές εμφανίζονται από πλαστικούς χειρουργούς διαφόρων εθνικοτήτων, όπως οι Αμερικανοί S.Davis και V.Blair, οι Βρετανοί A. Mc Indoe και Η. Gillies, ο Γάλλος Morestin, ο Αυστριακός Esser κ.α. Με την επινόηση του χειρουργικού μικροσκοπίου (Nylen 1921) αναπτύχθηκε μια νέα ιατρική ειδικότητα, η μικροχειρουργική, η οποία ώθησε περαιτέρω τη συνολική ανάπτυξη του κλάδου της πλαστικής χειρουργικής. Το 1955, διοργανώθηκε στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, το 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πλαστικής Χειρουργικής. Το 1960, η σιλικόνη άρχισε να χρησιμοποιείται σε εμφυτεύματα στήθους, με πρωτοπόρο τον Δρ Thomas Cronin. Από το 1970 έως σήμερα, η πλαστική χειρουργική εξελίσσεται ραγδαία και εμφανίζονται διαρκώς νέες μορφές, κατηγορίες και τεχνικές, που προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια στον ασθενή, λιγότερα τραύματα και πιο μόνιμα αποτελέσματα. Σε ότι αφορά την Ελλάδα, ο πρώτος Έλληνας πλαστικός χειρουργός θεωρείται ο Γ. Πολυκράτης. Η πρώτη ελληνική Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής ιδρύθηκε το 1952. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1969, ιδρύθηκε η Εταιρεία Πλαστικής και Επανορθωτικής Χειρουργικής, της οποίας ο πρωταρχικός σκοπός είναι να συμβάλλει στην προαγωγή της Πλαστικής Χειρουργικής ως παράγοντα υγείας και ομορφιάς και έχει ως μέλη πλαστικούς και επανορθωτικούς χειρουργούς που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα.

Επανορθωτική και αισθητική πλαστική χειρουργική

Η Πλαστική Χειρουργική χωρίζεται στην επανορθωτική πλαστική χειρουργική και στην αισθητική πλαστική χειρουργική. Ο στόχος της επανορθωτικής πλαστικής χειρουργικής είναι η αποκατάσταση συγγενών ή άλλων ανωμαλιών που προέρχονται από τραύματα, κατακλίσεις, εκτομές όγκων, εγκαύματα, κ.ά. Ο στόχος της αισθητικής πλαστικής χειρουργικής είναι η απόδοση αρμονίας στις αναλογίες του προσώπου ή του σώματος ενός ανθρώπου και η βελτίωση ή εξάλειψη των ατελειών, όπως αυτές ορίζονται από την ιατρική επιστήμη.

Είδη πλαστικών χειρουργικών επεμβάσεων

pluhg!

Οι χειρουργικές επεμβάσεις που εντάσσονται στο πλαίσιο της ιατρικής ειδικότητας της πλαστικής χειρουργικής, χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες, τις επεμβάσεις προσώπου και τις επεμβάσεις σώματος. Στις πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις προσώπου ανήκει η ρινοπλαστική, η βλεφαροπλαστική, η ωτοπλαστική, η ρυτιδεκτομή (facelift), η γενειοπλαστική, η ανόρθωση μετώπου, η μεταμόσχευση μαλλιών και οι ειδικές επεμβάσεις προσώπου. Στις πλαστικές χειρουργικές σώματος ανήκει η ανόρθωση μηρών και γλουτών, η κοιλιοπλαστική, η πλαστική χειρουργική στήθους, η πλαστική χειρουργική βραχιόνων και χεριών, η λιποαναρρόφηση, η λιπομεταμόσχευση, η αιδοιοπλαστική και οι ειδικές επεμβάσεις σώματος. Κάθε μια από τις παραπάνω κατηγορίες διαχωρίζεται σε μια ή περισσότερες υποκατηγορίες ανάλογα με τον σκοπό της επέμβασης ή και με την τεχνική που χρησιμοποιείται. Για παράδειγμα, η πλαστική χειρουργική στήθους ανάλογα με το σκοπό της επέμβασης, διαχωρίζεται στις υποκατηγορίες της αυξητικής στήθους, της ανόρθωσης στήθους, της μειωτικής στήθους, της αποκατάστασης μαστών μετά από μαστεκτομή, της διορθωτικής ασύμμετρων ή σωληνωτών μαστών, της διορθωτικής της γυναικομαστίας, κ.α. Κατά τον ίδιο τρόπο, η αυξητική στήθους ανάλογα με την επεμβατική τεχνική που εφαρμόζεται, μπορεί να διαχωριστεί ως αυξητική στήθους με ενθέματα σιλικόνης, αυξητική στήθους subfacial, αυξητική στήθους με μεταμόσχευση λίπους, κ.α.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Haiken., E., (1999). Venus envy: a history of cosmetic surgery. Johns Hopkins University Press.
• Rugiu S. P., Sykes J. P. (2007). A history of plastic surgery. Springer.