Πολιορκία της Πάτρας (1429)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πολιορκία της Πάτρας | |||
|---|---|---|---|
| Βυζαντινο-Λατινικοί Πόλεμοι | |||
| Χρονολογία | 1429 | ||
| Τόπος | Πάτρα | ||
| Έκβαση | Νίκη των Βυζαντινών | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
Η πολιορκία της Πάτρας που έγινε το 1429, ήταν μια σειρά από μάχες που έδωσε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ακόμα τότε δεσπότης του Μυστρά , και ο αδερφός του Θωμάς να ανακτήσουν τις περιοχές του Δεσποτάτου που κατείχαν οι Φράγκοι και ο Κάρολος Α' Τόκκος. Η Πάτρα τότε ανήκε στην δικαιοδοσία του Λατίνου αρχιεπισκόπου και ήταν Βαρονία.
Η πρώτη προσπάθεια έγινε τον Ιούλιο του 1428, όπου ο Κωνσταντίνος έστησε το στρατόπεδο του στους Μύλους στον κάμπο της Πάτρας. Εκεί παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα τη Μανταλένα-Καρολίνα ανηψιά μάλιστα του Κάρολου Τόκκου κόρη του αδελφού του Λεονάρδο σε μια προσπάθεια να ανακτήσει το παλιό Δεσποτάτο αναίμακτα. Τελικά δεν κατάφερε όμως να καταλάβει την πόλη και αποχώρησε στο Χλεμούτσι όπου μόλις το είχε πάρει προίκα.
Τον Μάρτιο του 1429 οι πρόκριτοι της Πάτρας μέσω του Ανδρόνικου Λάσκαρη διαβεβαιώνουν τον Κωνσταντίνο ότι θα καταλάβει την πόλη και θα τον βοηθήσουν γι'αυτό. Όταν δε ο Κωνσταντίνος πείστηκε ξεκίνησε με τον στρατό του νύχτα κι έφτασε στην περιοχή Τρεις Εκκλησιές όπου το πρωί είχε νέα συνάντηση με τους προύχοντες των Πατρών. Φτάνοντας την ίδια μέρα στην Πάτρα οι Φράγκοι έστειλαν έναν Λατίνο κληρικό να ρωτήσει τι ήθελαν , ο Κωνσταντίνος ζήτησε την πόλη με συνθήκη είτε με πόλεμο, επιστρέφοντας ο απεσταλμένος ηχήσανε σάλπιγγες και οι Φράγκοι κλείστηκαν στο κάστρο.
Την άλλη μέρα Κυριακή των Βαΐων ξεκίνησε η πολιορκία , όπως αναφέρει ο Γεώργιος Φραντζής , οι στρατιώτες του Δεσπότη έκοψαν πρώτα βάγια και κρατώντας τα στα χέρια όρμησαν στα τείχη του κάστρου. Κατά την διάρκεια της πολιορκίας πιάστηκε αιχμάλωτος ο ίδιος ο Φραντζής όταν προσπάθησε να σώσει τον Κωνσταντίνο όταν ένα βέλος κτύπησε το άλογο του και στην προσπάθεια του να ξεμπλέξει του επιτέθηκαν από το κάστρο. Με την βοήθεια του Πατρινού προκρίτου Ι. Ρωσωτά απελευθερώθηκε στις 23 Απριλίου. Στις 5 Μαΐου ο Κωνσταντίνος έλυσε την πολιορκία έπειτα από συμφωνία με τους πολιορκημένους και αναχώρησε για τη Γλαρέτζα. Η συμφωνία προέβλεπε να λυθεί η πολιορκία , να πάρει ο Κωνσταντίνος το Κάστρο του Σαραβαλίου και να περιμένουν την επιστροφή του Αρχιεπισκόπου Μαλατέστα να αποφασίσει τι θα κάνει.
Στις 3 Ιουνίου ο Κωνσταντίνος ξεκίνησε πάλι εναντίον της Πάτρας εφόσον ο Λατίνος αρχιεπίσκοπος δεν είχε επιστρέψει ακόμα από την Ιταλία όπου αναζητούσε βοήθεια. Στον δρόμο συνάντησε τον αδελφό του Θωμά όπου πολιορκούσε την Χαλανδρίτσα και διανυκτέρευσαν μαζί στην Καμενίτσα. Την επόμενη ημέρα το βράδυ, 4 Ιουνίου, έφτασε στην Πάτρα όπου στρατοπέδευσε στον ναό του Αγίου Ανδρέα. Όπως διηγήτε ο Φραντζής στις 5 το πρωί της πρώτης ημέρας της εβδομάδος βγήκε από το κάστρο αντιπροσωπία και όλοι οι κάτοικοι της πόλης, αφού προσκύνησαν τον δεσπότη του παρέδωσαν τα κλειδιά του κάστρου. Μπαίνοντας στην πόλη ο Κωνσταντίνος οι δρόμοι ήταν στρωμένοι με άνθη και ο λαός τον έρενε με ρόδα και τριαντάφυλλα.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στέφανος Θωμόπουλος, Ιστορία της πόλεως Πατρών, Τόμος Β΄, Αχαϊκές εκδόσεις, ISBN 960-7960-10-6
- Ουίλιαμ Μύλλερ, Οι Φράγκοι εν Πελοπόννησω, αρχείο ιστορικών λόγων, Μετ. Σπυρίδων Λάμπρου, εκδόσεις Ελεύθερις σκέψις, Αθήνα 1994, ISBN 960-7199-34-0