Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πορεία των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα (1990 - 1999)

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|25|06|2024}}
Κύριο λήμμα: Πορεία των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα

Η τέταρτη δεκαετία της παρουσίας των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μπάσκετ, έφερε την καθιέρωση της Ελλάδας στη συνείδηση των ευρωπαίων φιλάθλων ως μιας από τις υπερδυνάμεις του χώρου, καθώς στη διάρκειά της σημειώθηκαν τεράστιες επιτυχίες με κορυφαία διάκριση την κατάκτηση της Ευρωλίγκας δυο φορές, πρώτα από τον Παναθηναϊκό και μετά από τον Ολυμπιακό.

Η εκπροσώπηση της χώρας μας στο συγκεκριμένο θεσμό, ο οποίος αναβαθμίσθηκε από τους ιθύνοντες της FIBA στα μέσα της δεκαετίας του 1990 κατά τα πρότυπα του NBA, αυξήθηκε από μία που ήταν αρχικά και έφτασε τελικά στις τρεις ομάδες, αριθμό με τον οποίο συμμετείχε και τα επόμενα χρόνια.

1989-90[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ελληνική συμμετοχή: Άρης

Ο Άρης στον όμιλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελληνική ομάδα πραγματοποίησε ικανοποιητική εμφάνιση, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση και αφήνοντας εκτός φάιναλ-φορ τη φημισμένη Φίλιπς Μιλάνο. Ωστόσο, οι παίκτες του έχουν φρικτά παράπονα από τους Ιταλούς για τη συμπεριφορά τους στο ματς του β΄γύρου, όταν με τη δύναμη της έδρας, τα επεισόδια που προκλήθηκαν και τη συνδρομή της διαιτησίας των Γιούγκεμπραντ-Γκεόργκε που ανέχθηκαν το σκληρό παιχνίδι των γηπεδούχων, η Ελληνική ομάδα υποχρεώθηκε να ηττηθεί, παρότι είχε προηγηθεί στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης [εκκρεμεί παραπομπή]. Ο Άρης πέτυχε γρήγορα τις 8 νίκες στον όμιλο για να προκριθεί, έχασε όμως τη χρυσή ευκαιρία να κάνει μια ακόμη εναντίον της ΠΟΠ'84 στη Θεσσαλονίκη, μιας και έτσι θα απέφευγε τους καταλανούς στον ημιτελικό του Φάιναλ-Φορ.

Τα αποτελέσματα ήταν: Μπάλκαν-Άρης 91-107 (στο ημίχρονο σημειώθηκε έντονος διαπληκτισμός μεταξύ Γκάλη και Ιωαννίδη) και 88-119. Όμιλος: Με Λεχ Πόζναν 116-92 και 103-78*, Μπαρτσελόνα 56-90* και 94-100, Φίλιπς 94-77 και 92-100*, Λιμόζ 84-94*και 89-79, Ντεν Χέλντερ 110-102 και 99-72*, Γιουγκοπλάστικα 89-85* και 79-80, Μακάμπι 98-81 και 92-94*.

Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
1ος γύρος BC Μπαλκάν 119-88 107-91
Φάση ομίλων ΚΚ Ποζναν 116-92 103-78
Μπαρτσελόνα 94-100 56-90
Ολύμπια Μιλάνο 95-77 92-100
Λιμόζ 89-79 84-94
Ντεν Χέλντερ 110-102 99-72
ΚΚ Σπλιτ 79-80 89-85
Μακάμπι Τελ Αβίβ 98-81 92-94
Final Four Μπαρτσελόνα 83-104
Λιμόζ 91-103

1990-91[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ελληνική συμμετοχή: Άρης

Οι αγώνες του Άρη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο β' προκριματικό γύρο ο Άρης (έχοντας ως δυο ξένους τον Αμερικανό Μπραντ Σέλερς και τον Κροάτη Γκόραν Σόμπιν) αντιμετώπισε τη Φινλανδική Σάαμπ Ουουσικαουπούνκι την οποία κατενίκησε με 116-92 εκτός έδρας (Γκάλης 28 πόντους αλλά και 21 άσιστ) και 140-91 στη ρεβάνς του Αλεξάνδρειου (Γκάλης 23 άσιστ).

Στον όμιλο, έχοντας νέο προπονητή το Λάζαρο Λέσιτς η ομάδα της Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε ικανοποιητική εμφάνιση, αλλά τελικά έμεινε στην πέμπτη θέση (με 7 νίκες, ισάριθμες ήττες και 21 βαθμούς) και αποκλείστηκε από τη συνέχεια. Στα δυο τελευταία παιχνίδια, προπονητής του Άρη ήταν ο Μιχάλης Κυρίτσης.

  • Τα αποτελέσματά του ήταν: Με Κίνγκστον 103-90 και 96-97* (έπειτα από 2 παρατάσεις) που ήταν η καθοριστική ήττα λόγω της οποίας τελικά αποκλείστηκε, με Μπαρτσελόνα 64-92* και 93-110 (το παιχνίδι διακόπηκε για 45' λόγω προβλήματος στην ηλεκτροδότηση του Παλαί Ντε Σπορ και στην ελληνική ομάδα επιβλήθηκε ποινή 3 αγωνιστικών χωρίς θεατές για τη συνέχεια), με Λεβερκούζεν 89-98* και 133-117, με ΠΟΠ'84 92-71 (τεράστια επιτυχία) και 63-93*, με Μακάμπι 93-81 και 89-101*, με Λιμόζ 108-88 και 106-98* (η πρώτη νίκη των "κίτρινων" μέσα στο "Μομπλάν") και με Σκαβολίνι 96-95 και 89-93* (σε έναν αγώνα "ζωής ή θανάτου" για τους δυο αντιπάλους).
Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
1ος γύρος Σάαμπ Ουουσικαουπούνκι 140-91 116-92
Φάση ομίλων Κίνγκστον 103-90 96-97
Μπαρτσελόνα 93-110 64-92
Λεβερκούζεν 133-117 89-98
ΠΟΠ'84 92-71 63-93
Μακάμπι Τελ Αβίβ 93-81 89-101
Λιμόζ 108-88 106-98
Σκαβολίνι 96-95 89-93

1991-92[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ελληνική συμμετοχή: Άρης

Για έβδομη συνεχόμενη φορά, ο πρωταθλητής Ελλάδας Άρης θα έπαιρνε μέρος στη διοργάνωση, αυτή τη φορά όμως με πολλά διοικητικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά και χωρίς τον "ισόβιο" τεχνικό του, Γιάννη Ιωαννίδη που είχε αποχωρήσει. Στη θέση του προσλήφθηκε ο Αμερικανός Τζορτζ Φίσερ, που όμως απέτυχε να προσδώσει ομοιογένεια σε μια αναστατωμένη ομάδα και η συνεργασία των δυο πλευρών έληξε πρόωρα. Παράλληλα, η χρονιά ήταν η τελευταία με το Γκάλη στη σύνθεση των Θεσσαλονικέων έπειτα από 13 ολόκληρα χρόνια.

Στο δυο προκριματικούς γύρους ο Άρης απέκλεισε κατά σειρά την Αλβανική Παρτιζάνι Τιράνων (98-79 εκτός έδρας και 110-67 στο Παλαί Ντε Σπορ) και την Πολωνική Γκντανσκ (75-74 εκτός και 106-88 στη ρεβάνς).

Ωστόσο, στο Β' ημιτελικό όμιλο όπου τοποθετήθηκε, η ομάδα του Λάζαρο Λέσιτς πραγματοποίησε απογοητευτικές εμφανίσεις. Χωρίς τον Αμερικανό Ουόλτερ Μπέρι που έφυγε δυσαρεστημένος, με τον Γιαννάκη να απέχει διεκδικώντας χρωστούμενα, επιπλέον ελλείψεις λόγω αρκετών τραυματισμών και μόνο ξένο το Μίροσλαβ Πετσάρσκι, τερμάτισε στην έβδομη θέση, με μόλις 17 βαθμούς (3 νίκες-11 ήττες).

  • Τα αποτελέσματά του ήταν: Με Λεβερκούζεν 103-89 και 80-126*, με Εστουντιάντες 58-88* και 88-99, με Μπανταλόνα 69-91* και 92-118, με Ντεν Χέλντερ 74-69 και 73-93*, με Μάες Πιλς 76-92* και 86-84, με Φίλιπς Μιλάνο 108-111 και ήττα στην Ιταλία και με Παρτιζάν 75-83 και ήττα στο Βελιγράδι.
Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
1ος γύρος Παρτιζάνι Τιράνων 110-67 98-79
2ος γύρος Γκντανσκ 106-88 75-74
Φάση ομίλων Λεβερκούζεν 103-89 80-126
Εστουντιάντες 88-99 58-88
Μπανταλόνα 92-118 69-91
Ντεν Χέλντερ 74-69 73-93
Μάες Πιλς 86-84 76-92
Φίλιπς Μιλάνο 108-111 86-117
Παρτιζάν Βελιγραδίου 75-83 89-93

1992-93[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΠΑΟΚ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρωταθλητής Ελλάδας ξεκίνησε τις υποχρεώσεις του με αντίπαλο τον "αδελφό" Πεζοπορικό στον πρώτο προκριματικό γύρο, τον οποίο απέκλεισε με δυο ευρείες νίκες (104-61 στην Κύπρο και 107-69 στο Παλέ Ντε Σπορ). Στη συνέχεια κληρώθηκε να αγωνιστεί κατά του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου, αλλά η ομάδα της Σερβίας τιμωρήθηκε με αποκλεισμό, λόγω του εμφυλίου πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία που τότε μαίνετο.

Έτσι, οι παίκτες του Ίβκοβιτς πέρασαν "μπάι" στα ημιτελικά.

  • Τα αποτελέσματά του ΠΑΟΚ στον όμιλο ήταν: Με Σκαβολίνι 70-80 και 69-65, Λιμόζ 67-57 και 58-60, Μακάμπι 81-85 και 78-63, Μπολόνια 75-64 και 64-62, Μπανταλόνα 83-81 και 71-84, Τσιμπόνα 82-71 και 81-67.

Η 12άδα του ΠΑΟΚ 1992-93: Νο 4. Αχιλλέας Μαματζιόλας Νο 5. Γιώργος Βαλαβανίδης Νο 6. Νίκος Μπουντούρης Νο 7. Μπάνε Πρέλεβιτς Νο 8. Γιώργος Κουκλάκης Νο 9. Κεν Μπάρλοου Νο 10. Τζον Κόρφας Νο 11. Χρήστος Τσέκος Νο 12. Κλ. Λέβινγκστον Νο 13. Παναγιώτης Φασούλας Νο 14. Νίκος Φιλίππου Νο 15. Γιώργος Μπαλογιάννης

Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
1ος γύρος Πεζοπορικός 104-61 107-69
2ος γύρος Ερυθρός Αστέρας 2-0 2-0
Φάση ομίλων Σκαβολίνι 69-65 70-80
Λιμόζ 67-57 58-60
Μακάμπι Τελ Αβίβ 78-63 81-85
Βίρτους Μπολόνια 75-64 64-62
Μπανταλόνα 83-81 71-84,
Τσιμπόνα 82-71 81-67
Προημιτελικοί Ορτέζ 81-65 103-86
Final Four Μπενετόν Τρεβίζο 77-79
Ρεάλ Μαδρίτης 76-70

Ολυμπιακός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία του συμμετοχή, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κορυφαία διασυλλογική Ευρωπαϊκή διοργάνωση με εντυπωσιακό τρόπο, σαν δεύτερος στην κατάταξη του πρωταθλήματος της Α1 ανδρών 1992.

Μετά τους αρχικούς δυο προκριματικούς γύρους, η ομάδα του Πειραιά της οποίας ο νέος πρόεδρος Σωκράτης Κόκκαλης είχε προσλάβει τον Γιάννη Ιωαννίδη για προπονητή, επενδύοντας στην τεράστια πείρα του, έφθασε άνετα στην ημιτελική φάση.

  • Τα αποτελέσματά του ήταν: Με Εστουντιάντες 73-66 και 73-80*, Λεβερκούζεν 63-66* και 79-63, Ρεάλ 74-92* και 63-62, Ορτέζ 93-96 και 65-64*, Ζαντάρ 77-86* και 75-61, Μπενετόν 91-86 και 67-75* και Μάες Πιλς 79-60, 85-66*

Στα Play-Off ξεκίνησε με νίκη στο ΣΕΦ επί της Λιμόζ, αλλά υπέκυψε δύσκολα στα δυο παιχνίδια του "Μπομπλάν" που ακολούθησαν. Ωστόσο, οι πολύτιμες εμπειρίες των νεαρών παικτών του (Μίλαν Τόμιτς, Ντράγκαν Τάρλατς, Φράνκο Νάκιτς, Τζορτζ Παπαδάκος κ.α.) θα φαίνονταν ιδιαίτερα χρήσιμες στα χρόνια που ακολούθησαν.

Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
2ος γύρος Ολύμπια Λιουμπλιάνας 88-81 88-85
Φάση ομίλων Εστουντιάντες 73-66 73-80
Λεβερκούζεν 79-63 63-66
Ρεάλ Μαδρίτης 63-62 74-92
Ορτέζ 93-96 65-64
Ζαντάρ 75-61 77-86
Μπενετόν Τρεβίζο 91-86 67-75
Μάες Πιλς 79-60 85-66
Προημιτελικοί Λιμόζ 70-67 53-59
58-60

1993-94[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος στον όμιλο, με 11-3 νίκες και τα εξής σκορ:

  • ΟΣΦΠ-ΛΕΒΕΡΚΟΥΖΕΝ 92-70 70-53
  • ΟΣΦΠ-ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 75-73 58-57
  • ΟΣΦΠ-ΜΠΕΝΕΤΟΝ 80-65 79-73
  • ΟΣΦΠ-ΜΑΕΣ ΠΙΛΣ 71-63 86-70
  • ΟΣΦΠ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 82-64 69-73
  • ΟΣΦΠ-ΛΙΜΟΖ 59-67 59-67

Και στα προημιτελικά προκρίθηκε με 2-1 νίκες και αποτελέσματα: Ολυμπιακός-Μπάκλερ Μπολόνια 64-77, 89-69, 65-62.

Στον ημιτελικό του φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ στις 19 Απριλίου 1994 (που μάλιστα ήταν υποχρεωτικός μεταξύ τους, λόγω των τότε κανονισμών[Σημ. 1]), κέρδισε τον Παναθηναϊκό 77-72 (αναμέτρηση που έμεινε ως ιστορικός αγώνας για την Ελλάδα, διότι ήταν η πρώτη φορά που οι δύο «αιώνιοι αντίπαλοι» συναντήθηκαν μεταξύ σε αγώνα ευρωπαϊκής διοργάνωσης), στερώντας έτσι από το Νίκο Γκάλη την τέταρτη και τελευταία ευκαιρία του να αγωνιστεί σε τελικό Ευρωλίγκας. Στον τελικό του Τελ Αβίβ όμως, στις 21 Απριλίου 1994, έζησε το μεγαλύτερο ίσως μπασκετικό κάζο στην ιστορία του, καθώς έχασε το τρόπαιο με 59-57 από μια ομάδα που όλα τα προγνωστικά έδιναν ότι ο Ολυμπιακός θα συντρίψει δια περιπάτου, την Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα. Όμως η αλήθεια απέβη διαφορετική και μοιραία, καθώς συνολικά σαν ομάδα ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε για τα τελευταία 6 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα του αγώνα και τελικώς έχασε με ένα μοιραίο τρίποντο του Αμερικανού Κορνήλιους Τόμπσον (το πρώτο τρίποντο που δοκίμασε στον αγώνα!) στα 19 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, ο οποίος έδωσε έτσι την (ανέλπιστη) νίκη στην ομάδα του.

Οι παίκτες της ομάδας του Ολυμπιακού ήταν οι Ζάρκο Πάσπαλι, Ρόι Τάρπλεϊ, Παναγιώτης Φασούλας, Γιώργος Σιγάλας, Μίλαν Τόμιτς, Ντράγκαν Τάρλατς, Φράνκο Νάκιτς, Ευθύμης Μπακατσιάς κ.α. και προπονητής ο Γιάννης Ιωαννίδης.

1994-95[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός προκρίθηκαν στο φάιναλ-φορ, που έγινε τότε στη Σαραγόσα. Στον δεύτερο ημιτελικό, την Τρίτη 11 Απριλίου 1995 (που μάλιστα ήταν, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, υποχρεωτικός μεταξύ τους, λόγω των τότε κανονισμών, όπως προαναφέρθηκε), ο Ολυμπιακός (αν και φαβορί του αγώνα είχε θεωρηθεί ο Παναθηναϊκός) ξεπέρασε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το εμπόδιο του Παναθηναϊκού, με σκορ 58-52 (ημίχρονο 27-29), με ένα σερί 4 εύστοχων τριπόντων του Έντι Τζόνσον στα τελευταία λεπτά (ο οποίος ξεκίνησε το σερί αυτό μόλις τραυματίστηκε και αποχώρησε αναγκαστικά ο Παναγιώτης Γιαννάκης, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά στο σκορ με 45-38, και ο Έντι Τζόνσον ξαφνικά έμεινε πρακτικώς ακάλυπτος), και πήρε το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό, που έγινε την Πέμπτη 13 Απριλίου 1995.

Την ημερομηνία αυτή όμως, ο Ολυμπιακός έχασε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό, αυτή τη φορά από τη Ρεάλ Μαδρίτης Τέκα, με 73-61 (ημίχρονο 38-28), η οποία κατέκτησε το τρόπαιο αυτό για πρώτη φορά μετά το 1980 (ενώ στη συνέχεια κατάφερε για πρώτη φορά να το κατακτήσει πάλι 20 χρόνια μετά, το 2015), λόγω της εντυπωσιακής εμφάνισης του Άρβιντας Σαμπόνις, που ήταν πρώτος σκόρερ της συνάντησης με 23 πόντους (και 21 πόντους στον ημιτελικό) και αναδείχτηκε μετά επίσημα ως ο πολυτιμότερος παίκτης (MVP) του φάιναλ-φορ.[1][2][3] Μάλιστα ο τεχνικός των ερυθρόλευκων, Γιάννης Ιωαννίδης (που όπως σχολιάστηκε έντονα τότε σε όλα τα ελληνικά Μέσα ενημέρωσης έφτασε στο θλιβερό 0/5 σε φάιναλ-φορ), δήλωσε λίγο μετά τη λήξη του τελικού ότι «πέντε ημέρες να παίζαμε τον τελικό, όσο ήταν ο Σαμπόνις στο γήπεδο δεν κερδίζαμε ποτέ».[4]

1995-96[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη ελληνική ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας ήταν ο Παναθηναϊκός, την περίοδο 1995-96. Στον μεγάλο Τελικό της 11ης Απριλίου 1996 (Μεγάλη Πέμπτη) και μπροστά σε 10 χιλιάδες οπαδούς του Παναθηναϊκού, ο ΠΑΟ νίκησε την Μπαρτσελόνα με 67-66, μετά από ένα συγκλονιστικό φινάλε (δείτε σχετικά εδώ), και στέφτηκε πρωταθλητής Ευρώπης.

1996-97[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε μια απομίμηση της προηγούμενης σεζόν, οι δυο από τις τρεις ομάδες μας (ΟΣΦΠ, ΠΑΟ) προκρίθηκαν στα Play-Off, ενώ η τρίτη (Πανιώνιος) κατετάγη τελευταία στον προκριματικό όμιλο και αποκλείστηκε από τη συνέχεια. Ας δούμε αναλυτικά την πορεία τους:

Ολυμπιακός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Πειραιώτες, με προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, τοποθετήθηκαν στον Β' όμιλο και αντιμετώπισαν κατά σειρά τις Άλμπα Βερολίνου (64-67*, 61-62), Φορτιτούτο "Τιμσίστεμ" Μπολόνια (96-80, 72-81*), Σαρλερουά (79-72*, 87-60), Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ (62-61, 61-63*) και Εστουντιάντες (110-78, 78-87*). Κατετάγη 5ος και συνέχισε στον 5ο όμιλο, "κουβαλώντας" μαζί του τα αποτελέσματα με Άλμπα και Σαρλερουά, έχοντας επιπλέον αντιπάλους τις ΤΣΣΚΑ Μόσχας (82-51, 79-70*), Ολίμπια "Στεφανέλ" Μιλάνο (71-73*, 87-84) και Μακάμπι Τελ Αβίβ (69-60, 78-82*). Στον 5ο όμιλο τερμάτισε τρίτος, έχοντας πετύχει 9 νίκες και 7 ήττες. Στην α' φάση των Play-Off αγωνίσθηκε με μειονέκτημα έδρας κατά της Παρτιζάν Βελιγραδίου και την απέκλεισε με 2-1 νίκες (81-71*, 60-61, 74-69*). Στη β' φάση βρήκε μπροστά του τον Παναθηναϊκό, πάλι με μειονέκτημα έδρας. Τότε όμως, εντελώς αναπάντεχα, νίκησε στο πρώτο ματς μέσα στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων με 69-49 (αναπάντεχη σοκαριστικά κακή εμφάνιση του Παναθηναϊκού, που έκανε αίσθηση τότε στον Τύπο και στο κοινό) και ολοκλήρωσε στο κλειστό του Φαλήρου με 65-57, παίρνοντας έτσι την πρόκριση στο φάιναλ φορ με 2-0 νίκες.

Στον ημιτελικό του φάιναλ φορ της Ρώμης υπερίσχυσε της Ολίμπια Λιουμπλιάνας με 74-65 και στον μεγάλο Τελικό λύγισε την αντίσταση της Μπαρτσελόνα, αναδεικνυόμενος πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του. Παράλληλα, χάρισε στην Ελλάδα το δεύτερο τίτλο του θεσμού έπειτα από την επιτυχία του ΠΑΟ, το 1996. Κορυφαίος του τελικού ήταν ο Αμερικανός γκαρντ Ντέϊβιντ Ρίβερς (26 πόντοι), ενώ το κύπελλο όρθωσε πρώτος ο αρχηγός Γιώργος Σιγάλας. Το υπόλοιπο ρόστερ συγκροτούσαν οι: Θύμιος Μπακατσιάς, Ουίλι Άντερσον, Δημήτρης Παπανικολάου, Νάσος Γαλακτερός, Φράνκο Νάκιτς, Παναγιώτης Φασούλας, Μίλαν Τόμιτς, Ντράγκαν Τάρλατς, Κρίστιαν Βελπ, Ανατόλι Ζουρπένκο, Αλέξης Ζεβροσένκο και Έρβικ Γκρέι.

Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
Α' φάση ομίλων Άλμπα Βερολίνου 61-62 64-67
Φορτιτούντο Μπολόνια 96-80 72-81
Σαρλερουά 87-60 79-72
Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ 62-61 61-63
Εστουντιάντες 110-78 78-87
Β' φάση ομίλων ΤΣΣΚΑ Μόσχας 82-51 79-70
Ολίμπια Μιλάνο 87-84 71-73
Μακάμπι Τελ Αβίβ 69-60 78-82
Φάση των 16 Παρτιζάν Βελιγραδίου 60-61 81-71
74-69
Προημιτελικοί Παναθηναϊκός 65-57 69-49
Ημιτελικός Ολίμπια Λιουμπλιάνας 74-65
Τελικός Μπαρτσελόνα 73-58

Παναθηναϊκός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι "τριφυλλοφόροι" του Μιχάλη Κυρίτση τοποθετήθηκαν στον Γ' όμιλο και αντιμετώπισαν κατά σειρά τις Ολίμπια Λιουμπλιάνας (75-67, 76-74*), Μπαρτσελόνα (58-77*, 79-75), ΑΣΒΕΛ Βιλερμπάν (66-72*, 80-74), "Ινσούρανς" Κροάσια Σπλιτ (72-50, 65-58*) και Μπάγερ Λεβερκούζεν (78-67*, 87-79). Ο ΠΑΟ κατετάγη 1ος και συνέχισε στον 7ο όμιλο, "κουβαλώντας" μαζί του τα αποτελέσματα με ΑΣΒΕΛ Βιλερμπάν και Ολίμπια Λιουμπλιάνα, έχοντας επιπλέον αντιπάλους τις Ντιναμό Μόσχας (81-88*, 71-67), Κάχα Σαν Φερνάντο (90-71, 87-78*) και Ορτέζ (78-66*, 75-71). Στον 7ο όμιλο τερμάτισε πρώτος έχοντας πετύχει 13 νίκες και μόλις 3 ήττες. Στην α' φάση των Play-Off αγωνίσθηκε με πλεονέκτημα έδρας κατά της Λιμόζ και την απέκλεισε με 2-0 νίκες (68-67, 70-55*). Στη β' φάση βρήκε μπροστά του τον Ολυμπιακό, πάλι με πλεονέκτημα, αλλά αποκλείστηκε από το φάιναλ φορ με τον τρόπο που μόλις προαναφέρθηκε. Το ρόστερ αποτέλεσαν οι Φραγκίσκος Αλβέρτης, Τζον Κόρφας, Μίκαελ Κοχ, Βαγγέλης Βουρτζούμης, Νίκος Οικονόμου, Μπάιρον Ντίνκινς, Μαρσέλο Νικολά, Ούγκο Σκονοκίνι, Σάσα Μάρκοβιτς, Φεράν Μαρτίνεθ, Γιάννης Γεωργικόπουλος, Τζον Αμίτσι, Τζον Σάλεϊ, Άντονι Έιβεντ και Τζούλιους Νουόσου.

Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
Α' φάση ομίλων Ολίμπια Λιουμπλιάνας 75-67 76-74
ΑΣΒΕΛ Βιλερμπάν 80-74 66-72
Κροάσια Σπλιτ 72-50 65-58
Μπάγερ Λεβερκούζεν 87-79 78-67
Μπαρτσελόνα 79-75 58-77
Β' φάση ομίλων Ντιναμό Μόσχας 71-67 81-88
Κάχα Σαν Φερνάντο 90-71 87-78
Ορτέζ 75-71 78-66
Φάση των 16 Λιμόζ 70-55 68-67
Προημιτελικοί Ολυμπιακός 49-69 57-65

Πανιώνιος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι νεοσμυρνιώτες στην πρώτη παρουσία τους στην Ευρωλίγκα στάθηκαν ικανοποιητικά. Αντιμετώπισαν στον Α' όμιλο τις ΤΣΣΚΑ Μόσχας (72-67, 66-96*), Ούλκερ (69-87*, 84-71), Λιμόζ (92-77, 75-78*), Μακάμπι (69-74, 57-69*) και Στεφανέλ (66-90*, 79-86) και στον 6ο όμιλο επιπλέον τις Τιμσίστεμ (72-88, 58-94*), Τσιμπόνα (58-85*, 84-76) και Εστουντιάντες (91-95, 70-92*). Συνολικά, στους αγώνες του Πανιωνίου χρησιμοποιήθηκαν οι Φάνης Χριστοδούλου, Γιώργος Μποσγανάς, Μίροσλαβ Πετσάρσκι, Κιθ Γκάτλιν, Γιώργος Καλαϊτζής, Μίτσελ Ουΐγκινς, Βασίλης Κικίλιας, Γκερτ Χάμινγκ, Ντούσαν Γέλιτς, Γιώργος Καράγκουτης, Χέρμπερτ Τζόουνς, Γιώργος Λαμπράκος, Τζέφρι Μακίνις, Αλεξέι Καρβάλιο και Φεντερίκο Πιέρι. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Γιάννης Γιαννόπουλος.

Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
Α' φάση ομίλων ΤΣΣΚΑ Μόσχας 72-67 66-96
Ούλκερ 84-71 69-87
Λιμόζ 92-77 75-78
Μακάμπι Τελ Αβίβ 69-74 57-69
Ολίμπια Μιλάνο 79-86 66-90
Β' φάση ομίλων Φορτιτούντο Μπολόνια 72-88 58-94
Τσιμπόνα 84-76 58-85
Εστουντιάντες 91-95 70-92

1997-98[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τους τρεις εκπροσώπους μας, μόνο η ΑΕΚ πέτυχε να προκριθεί στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης (Στάδιο "Σαν Τζόρντι", 21-23 Απριλίου 1998). Ήταν η δεύτερη παρουσία της σε τελική τετράδα, έπειτα από την εμπειρία της κατά τη δεκαετία του '60 και η έκτη του Γιάννη Ιωαννίδη σαν προπονητής, αυτή τη φορά της "Ένωσης", μετά τις συμμετοχές του με Άρη (1988-90) και ΟΣΦΠ (1994, 1995).

Ολυμπιακός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΑΕΚ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ΑΕΚ βρέθηκε στο 11ο συνεχόμενο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα, έχοντας αντιπάλους τη Μπενετόν Τρεβίζο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (στον ημιτελικό) και την Κίντερ Μπολόνια του Ετόρε Μεσίνα στον τελικό. Την τετράδα συμπλήρωσε η Παρτιζάν Βελιγραδίου.

Στον ημιτελικό, επικράτησε της Τρεβίζο με 69-66 (Άντερσον 21, Αλεξάντερ 13, Άντερσεν 10, Πρέλεβιτς 9, Χατζής 4, Λάρσεν 4, Κολντεμπέλα 3, Λάσα 3, Τσακαλίδης 2, Κακιούζης), αλλά ηττήθηκε άδοξα στο μεγάλο τελικό από τη Μπολόνια (που είχε κορυφαίο τον Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς) με 44-58 (Κολντεμπέλα 3, Λάσα 7, Πρέλεβιτς 6, Άντερσον 4, Χατζής 4, Λάρσεν 2, Κακιούζης 5, Τσακαλίδης 4, Άντερσεν 4, Αλεξάντερ 5).

Φάση Αντίπαλος   Εντός     Εκτός  
Α' φάση ομίλων Ρασίνγκ Παρί 57-52 52-76
Τσιμπόνα 70-55 63-67
Ολίμπια Λιουμπλιάνας 74-65 74-71
Φορτιτούντο Μπολόνια 80-57 67-70
Άλμπα Βερολίνου 79-80 67-60
Β' φάση ομίλων Παρτιζάν Βελιγραδίου 68-76 73-71
Ουλκέρ 81-73 70-63
Χάποελ Ιερουσαλήμ 65-51 83-68
Φάση των 16 ΚΚ Σπλιτ 76-46 62-54
Προημιτελικοί Άλμπα Βερολίνου 88-68 82-58
Ημιτελικός Μπενετόν Τρεβίζο 69-66
Τελικός Βίρτους Μπολόνια 44-58

ΠΑΟΚ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1998-99[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Συγκεκριμένα, από την έναρξη του θεσμού των φάιναλ-φορ τη σεζόν 1987-1988 και για σχεδόν 1 δεκαετία υπήρχε ένας (κατά γενική ομολογία των δημοσιογράφων και των παικτών, σκανδαλώδης) κανονισμός που όριζε ότι αν προκρίνονταν σε φάιναλ-φορ 2 ομάδες από την ίδια χώρα, τότε τις έβαζαν υποχρεωτικά να παίξουν μεταξύ τους στον έναν ημιτελικό, ώστε μόνο η μία να μπορέσει να φτάσει στον τελικό. Αυτό είχε θεσπιστεί, επειδή η τότε διοργανώτρια αρχή, η FIBA Europe, ήθελε να αποκλείσει την στατιστική πιθανότητα να υπάρξει ποτέ τελικός φάιναλ-φορ με 2 ομάδες από την ίδια χώρα, διότι είχε επικρατήσει τότε στα ανώτατα στελέχη της μια νοοτροπία ότι ένας τέτοιος τελικός δεν θα είχε κανένα τηλεοπτικό ενδιαφέρον, άρα και τηλεοπτικά έσοδα, λόγω του ότι θα ήταν εκ των προτέρων γνωστό το ποιας χώρας ομάδα θα κέρδιζε το τρόπαιο. Από το 1997 όμως, ο κανονισμός αυτός καταργήθηκε, ενώ και στα μετέπειτα χρόνια που ανέλαβε ως διοργανώτρια αρχή η Euroleague Basketball από το 2000 και ξεκινώντας τη διοργάνωση από τη σεζόν 2000 - 2001, ουδέποτε επανήλθε κάτι τέτοιο.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «FIBA : Arvydas Sabonis (Lithuania)» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2021. 
  2. ↑ «Ρεάλ - Ολυμπιακός, ο τελικός του 1995». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2021. 
  3. ↑ «F4 History: 1995, A title for the giants» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2021. 
  4. ↑ «To «θαύμα της Φύσης» και του μπάσκετ». Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2021. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Συλλογικό, «100 χρόνια μπάσκετ», εκδόσεις «Τρίποντο», Αθήνα 1991.
  • Περιοδικό "Τρίποντο".
  • Αθλητικές εφημερίδες της εποχής.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πορεία_των_ελληνικών_ομάδων_στην_Ευρωλίγκα_(1990_-_1999)&oldid=10613563"