Ρατσισμός στην Τουρκία
Ο ρατσισμός και οι εθνοτικές διακρίσεις στην Τουρκία είναι παρούσες στην κοινωνία της και σε καθ 'όλη την ιστορία της. Αυτός ο ρατσισμός και οι εθνικές διακρίσεις είναι επίσης θεσμικές εναντίον των μη μουσουλμανικών και των μη Σουνιτικών μειονοτήτων.[2][3][4][5][6][7][8] Αυτό εμφανίζεται κυρίως με τη μορφή αρνητικών αντιλήψεων και ενεργειών από τους Τούρκους απέναντι σε ανθρώπους που δεν θεωρούνται εθνικώς Τούρκοι. Τέτοιες διακρίσεις κυριαρχούν κυρίως στις μη τουρκικές εθνοτικές μειονότητες όπως στους Αρμένιους, τους Ασσύριους, τους Έλληνες, τους Κούρδους, τους Εβραίους και τους Ζαζάκους καθώς και εχθρότητα προς τις μειονοτικές μορφές του Ισλάμ, όπως τους Αλεβίτες, τους Σούφηδες και τους Σιίτες.
Επισκόπηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | 1914 | 1927 | 1945 | 1965 | 1990 | 2005 |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Μουσουλμάνοι | 12,941 | 13,290 | 18,511 | 31,139 | 56,860 | 71,997 |
| Έλληνες | 1,549 | 110 | 104 | 76 | 8 | 3 |
| Αρμένιοι | 3,604 | 77 | 60 | 64 | 67 | 50 |
| Εβραίοι | 128 | 82 | 77 | 38 | 29 | 27 |
| Άλλοι | 176 | 71 | 38 | 74 | 50 | 45 |
| Σύνολο | 15,997 | 13,630 | 18,790 | 31,391 | 57,005 | 72,120 |
| % μη-Μουσουλμάνοι | 19.1 | 2.5 | 1.5 | 0.8 | 0.3 | 0.2 |
Ο ρατσισμός και οι διακρίσεις στην Τουρκία μπορούν να εντοπιστούν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οθωμανοί Τούρκοι διανοούμενοι όπως ο Αλί Σουάβι δήλωναν τη δεκαετία του 1860 ότι:[10]
- Οι Τούρκοι είναι ανώτεροι των άλλων φυλών πολιτικά, στρατιωτικά και πολιτιστικά
- Η τουρκική γλώσσα ξεπερνά τις ευρωπαϊκές γλώσσες με τον πλούτο και την αριστεία της
- Οι Τούρκοι έχτισαν τον ισλαμικό πολιτισμό.
Με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, οι μη μουσουλμάνοι πολίτες της χώρας έχουν υποστεί πολυάριθμα κρούσματα κρατικών διακρίσεων. Για παράδειγμα, πολλοί μη μουσουλμάνοι απολύθηκαν από την εργασία τους και τους απαγορεύθηκε η εργασία από τη γραφειοκρατία.[11][12] Ο κρατικός νόμος περί μισθωτών που θεσπίστηκε το 1926 αποσκοπούσε στην τουρκοποίηση της επαγγελματικής ζωής στην Τουρκία.[12][13] Ο νόμος αυτός χαρακτήρισε την τουρκικότητα ως απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει κανείς υπάλληλος του κράτους.[12]
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Τουρκία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «‘Khojali: A Pretext to Incite Ethnic Hatred’». Armenian Weekly. 22 February 2015. http://armenianweekly.com/2015/02/22/ethnic-hate-against-armenians/.
- ↑ Xypolia, Ilia (2016-02-18). «Racist Aspects of Modern Turkish Nationalism». Journal of Balkan and Near Eastern Studies 0 (0): 1–14. doi:. ISSN 1944-8953. https://dx.doi.org/10.1080/19448953.2016.1141580.
- ↑ Björgo, ed. by Tore· Witte, Rob (1993). Racist violence in Europe. Basingstoke [etc.]: Macmillan Press. ISBN 9780312124090.
- ↑ Falk, ed. by Zehra F. Kabasakal Arat. Foreword by Richard (2007). Human rights in Turkey. Philadelphia, Pa.: Univ. of Pennsylvania Press. ISBN 9780812240009.
- ↑ Lauren, Fulton (Spring 2008). «A Muted Controversy: Freedom of Speech in Turkey». Harvard International Review 30 (1): 26–29. ISSN 0739-1854. «Free speech is now in a state reminiscent of the days before EU accession talks. Journalists or academics who speak out against state institutions are subject to prosecution under the aegis of loophole laws. Such laws are especially objectionable because they lead to a culture in which other, more physically apparent rights abuses become prevalent. Violations of freedom of expression can escalate into other rights abuses, including torture, racism, and other forms of discrimination. Because free speech is suppressed, the stories of these abuses then go unreported in what becomes a vicious cycle.».
- ↑ Gooding, Emily (2011). Armchair Guide to Discrimination: Religious Discrimination in Turkey. BiblioBazaar. ISBN 9781241797812.
- ↑ Kenanoğlu, Pinar Dinç (2012). «Discrimination and silence: minority foundations in Turkey during the Cyprus conflict of 1974». Nations and Nationalism 18 (2): 267–286. doi:. «Comprehensive reading of the newspaper articles show that the negative attitude towards the non-Muslim minorities in Turkey does not operate in a linear fashion. There are rises and falls, the targets can vary from individuals to institutions, and the agents of discrimination can be politicians, judicial offices, government-operated organisations, press members or simply individuals in society.».
- ↑ Sule; Bulent, Toktas; Bulent. (Winter 2009). «The EU and Minority Rights in Turkey». Political Science Quarterly (New York, NY: Academy of Political Science) 124 (4): 697-0_8. doi:. ISSN 0032-3195. https://archive.org/details/sim_political-science-quarterly_winter-2009-2010_124_4/page/697. «In the Turkish context, the solution to minority rights is to handle them through improvements in three realms: elimination of discrimination, cultural rights, and religious freedom. However, reforms in these spheres fall short of the spirit generated in the Treaty of Lausanne.».
- ↑ Icduygu, A., Toktas, S., & Soner, B. A. (2008). The politics of population in a nation-building process: Emigration of non-Muslims from turkey. Ethnic and Racial Studies, 31(2), 358-389.
- ↑ Özbek, Sinan (2005). «Reflections on Racism in Turkey». Human Affairs 15 (1): 84–95. ISSN 1210-3055.
- ↑ Oran, Baskın (2006). Türkiye'de azınlıklar : kavramlar, teori, Lozan, iç mevzuat, içtihat, uygulama (στα Turkish) (3. έκδοση). İstanbul: İletişim. ISBN 975050299X.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Yegen, Mesut (Autumn 2009). «"Prospective-Turks" or "Pseudo-Citizens:" Kurds in Turkey». Middle-East Journal 63 (4): 597–615. doi:. ISSN 0026-3141. https://archive.org/details/sim_middle-east-journal_autumn-2009_63_4/page/597.
- ↑ Okutan, Çağatay (2004). Tek Parti Döneminde Azınlık Politikaları. Istanbul: Bilgi Universitesi. ISBN 978-9758557776.