Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρομαντικός εθνικισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
«Η Ελευθερία οδηγεί τον Λαό», πίνακας που ενσωματώνει τη ρομαντική άποψη για την Ιουλιανή Επανάσταση του 1830, της οποίας εκλεγμένος εκπρόσωπος ήταν και ο δημιουργός του έργου Ευγένιος Ντελακρουά.

Ο ρομαντικός εθνικισμός ονομάζεται η μορφή του εθνικισμού στην οποία το κράτος διεκδικεί την πολιτική νομιμοποίηση ως οργανική συνέπεια της ενότητας του κυβερνώμενου λαού. Η ενότητα αυτή περιλαμβάνει βασικούς παράγοντες, όπως η γλώσσα, η φυλή, ο πολιτισμός, η θρησκεία και τα ήθη και έθιμα του έθνους, υπό την πρωταρχική έννοια εκείνων που γεννήθηκαν εντός του εθνικού πολιτισμού. Μπορεί να είναι τόσο εθνοτικός, όσο και αστικός εθνικισμός. Ιστορικά, ο ρομαντικός εθνικισμός αναδύθηκε ως αντίδραση στη δυναστική ή την αυτοκρατορική ηγεμονία, η οποία έβλεπε την πολιτική νομιμοποίηση ως εκπορευόμενη εκ των άνω προς τα κάτω, εκπηγάζουσα από έναν μονάρχη ή κάποια άλλη «αρχή και εξουσία», που δικαιολογούσε την ύπαρξή της. Αυτή η εκ των άνω εκπορευόμενη ισχύς μπορούσε να αποδίδεται τελικά και σε μια θεότητα (πρβλ. το θεϊκό δικαίωμα των βασιλέων και την Εντολή του Ουρανού).[1][2]


  1. Joseph Theodoor Leerssen, Anne Hilde van Baal, Jan Rock (επιμ.): Encyclopedia of romantic nationalism in Europe, Amsterdam University Press, 2018
  2. Joep Leerssen: «Notes toward a Definition of Romantic Nationalism», Romantik: Journal for the study of Romanticisms, τόμος 2.1 (2013), σσ. 9-35, online