Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρόμπερτ ντε Μπρους, 6ος λόρδος του Άναντεϊλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρόμπερτ ντε Μπρους, 6ος λόρδος του Άναντεϊλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Robert VI de Brus (Αγγλικά)
ΓέννησηΙουλίου 1243
Writtle
ΘάνατοςΑπριλίου 1304
Abbeytown
Τόπος ταφήςHolmcultram Abbey
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Σκωτίας
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜάρτζορι, κόμισσα του Κάρικ (από 1271)[1][2]
Maud FitzAlan
Alianore (?)[2]
ΤέκναΡοβέρτος Α΄ της Σκωτίας[1]
Ισαβέλλα Μπρους[3]
Νιλ ντε Μπρους[3]
Εδουάρδος Μπρους[3]
Μαρία Μπρους[3]
Αλέξανδρος ντε Μπρους[3]
Τόμας ντε Μπρους[3]
Margaret Bruce[3][4]
Elizabeth Bruce
Maud Bruce[3]
Χριστίνα Μπρους[3]
Isabel de Bruce[3]
ΓονείςΡόμπερτ ντε Μπρους, 5ος λόρδος του Άναντεϊλ[1] και Isabella of Gloucester and Hertford[1]
ΟικογένειαΟίκος του Μπρους
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του κοινοβουλίου της Σκωτίας
Θυρεός
δεδομένα

Ο Ρόμπερτ ντε Μπρους, 6ος λόρδος του Άναντεϊλ (Ιούλιος 1243 - λίγο πριν από 4 Μαρτίου 1304), 6ος λόρδος του Άναντεϊλ, κόμης του Κάρικ (1271 - 1292), λόρδος του Χάρτνες, του Γουάιρτλ και του Χάτφιλντ Μπρόακ Όακ ήταν γιος και διάδοχος του Ρόμπερτ ντε Μπρους, 5ου λόρδου του Άναντεϊλ και της Ισαβέλλας ντε Κλερ κόρης του κόμη του Γκλόστερ και του Χέρτφορντ.[5][6][7] Ο Ρόμπερτ ήταν μεγάλος πολεμιστής και Σταυροφόρος με συμμετοχή στον Β΄ Πόλεμο των Βαρόνων, στην Θ΄ Σταυροφορία, στους Ουαλικούς Πολέμους και στον Α΄ Πόλεμο της Σκωτσέζικης Ανεξαρτησίας.[8] Διεκδικητής του θρόνου της Σκωτίας μέσω του πατέρα του που ήταν τρισέγγονος του Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας, οι πρόγονοι του ήταν ο Ριχάρδος ντε Κλερ, 2ος κόμης του Πέμπροκ, βασιλιάς του Λένστερ και κυβερνήτης της Ιρλανδίας, ο Γουλιέλμος Μαρσάλ, 1ος κόμης του Πέμπροκ και αντιβασιλιάς της Αγγλίας και ο Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας. Δεν είναι γνωστός με βεβαιότητα ο τόπος που γεννήθηκε με περισσότερες πιθανότητες στα οικογενειακά κτήματα στο Γουάιρτλ του Έσσεξ.[9][10][11]

Ο θρύλος λέει ότι ο 27χρονος Ρόμπερτ ντε Μπρους ήταν πανέμορφος άντρας που συμμετείχε στην Θ΄ Σταυροφορία. Όταν ένας από τους συντρόφους του ο Αδάμ ντε Κίλκονκουάρ έπεσε στην Άκρα (1270) ο ίδιος ο Ρόμπερτ ανέλαβε να μεταφέρει τα άσχημα νέα στην χήρα του Μαρζορί του Κάρικ. Η Μάρζορι εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τον νεαρό άντρα που τον κράτησε αιχμάλωτο μέχρι την στιγμή που συμφώνησε να την παντρευτεί (1271).[5][12] Οι Σταυροφόροι ωστόσο είχαν φτάσει στην Άκρα στις 9 Μαΐου 1271 και ξεκίνησαν τον πόλεμο με τους Μουσουλμάνους στα τέλη Ιουλίου γι'αυτό η συμμετοχή του Ρόμπερτ αμφισβητείται.[9][13]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας του, ο Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας, ο Ριχάρδος Α΄ της Κορνουάλης και ο Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας αιχμαλωτίστηκαν στην μάχη του Λιους στο Σάσσεξ (1264). Ο Ρόμπερτ ντε Μπρους διαπραγματεύτηκε με τον θείο του Βερνάρδο Μπρους και τον ξάδελφο του Γιλβέρτο ντε Κλερ, κόμη του Γκλόστερ που ήταν οπαδοί του Σίμων ντε Μόνφορντ για τα λίτρα της απελευθέρωσης. Τον Αύγουστο του 1265 μετά την μάχη του Ίβσαμ ο Ρόμπερτ και ο πατέρας του εκμεταλλεύτηκαν την κατάσχεση εδαφών των επαναστατημένων βαρόνων για να αποκτήσουν εδάφη στο Γιορκσάιρ, την Νορθουμβρία και το Μπέντφορντσερ.[14] Ο Ρόμπερτ και ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος δέχτηκαν τον Ιούλιο του 1270 γράμματα με προτάσεις για την συμμετοχή σε Σταυροφορία τον Αύγουστο με τον πρίγκιπα Εδουάρδο και φαίνεται ότι πήραν τον Σταυρό με τον Εδουάρδο στο Νορθάμπτον το 1268. Τα δυο αδέλφια ενώθηκαν με τον πατέρα τους που ζήτησε συγχώρεση από τον Αλέξανδρο Γ΄ της Σκωτίας αλλά η ημέρα της επιστροφής τους από την Άκρα δεν είναι σίγουρη. Είναι πιθανό να είχαν επιστρέψει τον Οκτώβριο του 1271 όταν ο νεαρός Ροβέρτος δέχτηκε ένα έγγραφο παραίτησης στο Γρουίτλ του Έσσεξ και η μητέρα του δέχτηκε ένα δώρο από τον βασιλιά επίσης στον Έσσεξ.[14]

Το 1272 παντρεύτηκε χωρίς την συγκατάθεση των Σκωτσέζων την Μάρζορι, κόμισσα του Κάρικ. Το αποτέλεσμα του γάμου ήταν να χάσει η Μάρζορι τα εδάφη και τις κομητείες της, ο Οράμ την χαρακτήρισε φτωχή αλλά της επετράπη να κερδίσει χρήματα από τα πρόστιμα.[15] Την ίδια εποχή πέθανε η μητέρα του και ο πατέρας του παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο του την Χριστίνα του Ιρέμπι την χήρα του σερίφη της Νορθουμβρίας, ο γάμος έφερε εδάφη του πρώην συζύγου της όπως το Κάμπερλαντ στον πατέρα του και στην οικογένεια των Μπρους. Ο νεαρός Ροβέρτος δεν κέρδισε τίποτα από την θετή του μητέρα αφού προσπαθούσε να κερδίσει περιουσία που ανήκε στον πατέρα του μετά τον θάνατο του (1295).[14][16][17] Αυτό φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι ο πατέρας του διαχειριζόταν ανεξάρτητα την ιδιοκτησία του στον βορά διατηρώντας την θέση του Κοντόσταυλου του Καρλάιλ, ο Ροβέρτος κατείχε εκτάσεις στα κεντρικά και στα νότια τμήματα και ο αδελφός του Ριχάρδος κρατούσε το Τότεναμ και το Κέμπστον. Ο Ροβέρτος δεν ήταν μέλος της αυλής του Εδουάρδου Α΄ αλλά ήταν απεσταλμένος του Άγγλου βασιλιά στην αυλή του Αλεξάνδρου Γ΄ στο Ουέστμινστερ, ορκίστηκε πίστη στον Εδουάρδο για λογαριασμό του Αλεξάνδρου (1277) και ακολούθησε τον Εδουάρδο στην Γασκώνη.[14] Ο Ροβέρτος στην συνέχεια το φθινόπωρο του 1278 συνόδευσε τον Αλέξανδρο στο Τιουκέσμπουρι.[14]

Γεγονότα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταφική πλάκα του κόμη του Κάρικ
  • 1281 : Συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις του πρίγκιπα Αλεξάνδρου με την Μαργαρίτα κόρη του Γκυ, κόμη της Φλάνδρας, ο γάμος έγινε στις 14 Νοεμβρίου 1282 στο Ρόξμπουργκ.
  • 1282 : Συμμετείχε με τον αδελφό του στις επιχειρήσεις του Εδουάρδου Α΄ για την κατάκτηση της Ουαλίας και πληρώθηκε για τις υπηρεσίες του.[14][18]
  • 1283 : Κλήθηκε στο Σρούσμπερυ τον Ιούνιο να γράψει για την προδοσία του Ντάφφιντ απ Γκρίφφιντ.
  • 1284 : Συγκάλεσε συνέλευση στην Σκον τον Φεβρουάριο που κατοχύρωσε την διαδοχή του θρόνου της Σκωτίας στην εγγονή του Αλεξάνδρου Γ΄ Μαργαρίτα της Νορβηγίας.[19]
  • 1285 : Ο κόμης και η κόμισσα στις 1 Ιουνίου στο Τούρμπερι παραχώρησαν ελευθερίες στους άντρες του αβαείου του Μελρόουζ σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο.[14]
  • 1286 : Το όνομα του καταγράφεται σε διάταγμα μαζί με τον γιο του Ροβέρτο στην δωρεά της εκκλησίας του Κάμπελταουν στο αβαείο του Πέισλι.
  • 1290 : Συμμετείχε στην Συνθήκη του Μπρίγκχαμ και υποστήριξε τα δικαιώματα του πατέρα του στον θρόνο της Σκωτίας μετά τον πρόωρο θάνατο της Μαργαρίτας Α΄ την ίδια χρονιά. Ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε στην Σκωτία έληξε με την στέψη του πρώτου ξαδέλφου του πατέρα του και αντιπάλου του Τζων Μπάλλιολ.
  • 1291 : Ορκίζεται υποτέλεια στον Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας σαν ανώτατο επικυρίαρχο της Σκωτίας
  • 1292 : Η σύζυγος του Μάρζορι πεθαίνει, ο πατέρας του μεταβιβάζει την κομητεία του Άναντεϊλ και τα δικαιώματα του στον θρόνο της Σκωτίας στον ίδιο, ο Ρόμπερτ με την σειρά του μεταβιβάζει την κομητεία του Κάρικ που κατείχε χάρη της συζύγου του στον γιο του Ροβέρτο Μπρους.
  • 1293 : Αναχωρεί για το Μπέργκεν για να παρακολουθήσει τον γάμο της κόρης του Ισαβέλλας Μπρους με τον Έρικ Β΄ της Νορβηγίας τον πατέρα της πρώην βασίλισσας Μαργαρίτας, γαμπρό του βασιλιά Αλεξάνδρου Γ΄ και έναν από τους υποψηφίους για τον θρόνο της Σκωτίας στον εμφύλιο της Μεγάλης Αιτίας. Η προίκα για τον δεύτερο γάμο του Έρικ ήταν πολύ πλούσια με 2 χρυσά λεβητοστάσια, 24 ασημένια πλακίδια, 4 ασημένια κελάρια αλατιού και 12 κύπελλα σούπας με δυο λαβές.
  • 1294 : Επιστρέφει στην Αγγλία
  • 1295 : Πεθαίνει ο πατέρας του τον Μάιο, στις 6 Οκτωβρίου ορκίζεται πίστη στον Εδουάρδο Α΄ και ο ίδιος ορκίζεται Κοντόσταυλος και φύλακας του κάστρου του Καρλάιλ μια θέση την οποία κατείχε ο πατέρας του.[19][20]
    • Το Άναντεϊλ κυριεύεται από τον Τζων Μπάλλιολ και παραχωρείται στον Ιωάννη Κόμυν τον ερυθρό, λόρδο του Μπάντενοχ.
    • Οι εκκλησίες του Άναντεϊλ και του Χαρτ παραχωρούνται στο αβαείο του Γκίσμπορουγκ.[14]
    • Ανταλλαγές βοσκότοπων πραγματοποιήθηκαν στο Κίνμουντ με τον Γουίλιαμ του Καρλάιλ.[14]
    • Παραχωρούνται στον Ιωάννη ντε Μπλέντελοβ τα πρώην εδάφη του Ριχάρδου ντε Κάμπες στο Χάτφιλντ Ρίτζις με ετήσιο ενοίκιο.[14]
    • Τροποποιούνται οι όροι της παραχώρησης στον Ριχάρδο του Φάνοουρειτ των Μοντπελιέ, Γρουάιτλ από υπηρεσίες ετήσιου ενοικίου, τα διατάγματα συμπεριλαμβάνουν δυο μέλη του Κοινοβουλίου του Γρουάιτλ.[14]
    • Τροποποιούνται οι όροι της παραχώρησης στον Στέφανο του Τάνερ των Μοντπελιέ, Γρουάιτλ από υπηρεσίες ετήσιου ενοικίου, τα διατάγματα συμπεριλαμβάνουν δυο μέλη του Κοινοβουλίου του Γρουάιτλ.[14]
    • Τροποποιούνται οι όροι της παραχώρησης στον Γουίλιαμ Μειχέπυ των φθηνών περιοχών Μπάρριλαντ, Χάτφιλντ Ρίτζις σε ετήσιο ενοίκιο και υπηρεσίες.[14]
  • 1296 : Τον Ιανουάριο κλήθηκε να παραστεί στην αυλή του Εδουάρδου Α΄ στο Σαλίσμπουρι
    • Στις 26 Μαρτίου η φρουρά απέκρουσε επίθεση του Ιωάννη Κόμυν, του νέου λόρδου του Άναντεϊλ στο κάστρο του Καρλάιλ, ο Ρόμπερτ πίεσε τους επιδρομείς να οπισθοχωρήσουν στο αβαείο του Σουίθιρτ
    • Στις 28 Απριλίου ορκίστηκε ξανά όρκο υποταγής στον Εδουάρδο Α΄ και πολέμησε για λογαριασμό του σε μάχη στο κάστρο του Ντανμπάρ. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους θα ανανεώσει τους όρκους στήριξης και υποταγής στον Εδουάρδο, στο νικηφόρο κοινοβούλιο του Μπέργουικ, ο Εδουάρδος θα αρνηθεί τα αιτήματα του για τον θρόνο της Σκωτίας και θα αποσυρθεί στα κτήματα στο Έσσεξ.[9]
    • Δέχεται στο Μπέργουικ τα κτήματα της χήρας θετής μητέρας του Χριστίνας.[14]
  • 1298
    • Στις 7 Ιανουαρίου μεταφέρει ένα τμήμα γης στο Χάτφιλντ Ρίτζις από τον Γουόλτερ Άρνμπι στον γιο του Γουίλιαμ.[14][21]
    • Στις 29 Μαίου παραχωρεί στον Τζων Έρολφ ένα παρθένο τμήμα γης στο Γρουάιτλ.[14][22]
  • 1299
    • Στις 1 Φεβρουαρίου νοικιάζει στον Τζων ντε Μπλέντελοου εδάφη στο Χάτφιλντ Ρίτζις και στο Έσσεξ με ετήσιο ενοίκιο.[14][23]
    • Στις 4 Αυγούστου ενώ μένει στο Γρουάιτλ παραχωρεί στον Νίκολας ντε Μπάρεντον εδάφη στο Χάτφιλντ Ρίτζις και στο Έσσεξ με ετήσιο ενοίκιο.[14][24]
  • 1301 : Παραχωρεί το Χάτφιλντ Μπρόακ Όακ και το Τακίλει στον Εδουάρδο Θιρκίλντ.[14][25]
  • 1304 : Ο Ρόμπερτ ντε Μπρους πεθαίνει το Πάσχα στον δρόμο για το Άναντεϊλ και τάφηκε στο αβαείο του Κουλτράμ στο Κάμπερλαντ. Η δεύτερη σύζυγος του Ελεονόρα ξαναπαντρεύτηκε πριν τις 8 Φεβρουαρίου 1306 τον Ρίτσαρντ Γουάλει αλλά και πάλι δεν απέκτησε παιδιά, η Ελεονώρα πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 1331.[20]

Μάχη του Φόλκερκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αμέσως μετά την Μάχη του Στέρλινγκ (1297), ο κόμης του Άναντεϊλ λεηλατήθηκε σαν αντίποινα για τις πράξεις του γιου του, ακολούθησε η μάχη του Φόλκερκ :[26]

Το 1298 ο Άγγλος βασιλιάς αρρώστησε και ο στρατός του κινδύνευσε με βαριές απώλειες από τον Γουίλιαμ Γουάλλας, συγκέντρωσε όλους τους ευγενείς της συνοδείας του πολλοί από τους οποίους ήταν Σκωτσέζοι και με έναν τεράστιο στρατό επιτέθηκε στην Σκωτία. Συναντήθηκε με τον Γουίλιαμ Γουάλλας και τους ευγενείς που του είχαν απομείνει σε μια άνιση μάχη κοντά στο Φόλκερκ στις 22 Ιουλίου. Ο Γουάλλας δραπέτευσε με πολύ βαριές απώλειες τόσο σε ευγενείς όσο και σε λαό, οι Κόμυν δραπέτευσαν από την μάχη για να γλυτώσουν την ζωή τους, όταν έμαθε τα νέα ο Γουάλλας δραπέτευσε από άλλο δρόμο. Η μεγάλη υπερηφάνεια των Σκωτσέζων και το μίσος τους για εκδίκηση τους οδήγησε σε μεγάλη συντριβή στα βουνά και στις πεδιάδες. Ο Τζων Στιούαρτ και ο ΜακΝτάφ του Φάιφ ήταν τελείως αποκομμένοι αλλά ακούγεται ότι ο Ροβέρτος Μπρους πολέμησε στο πλευρό του Άγγλου βασιλιά με αποτέλεσμα να τον βοηθήσει σημαντικά στην νίκη του. Είναι γεγονός ότι οι Σκωτσέζοι ήταν ανίκητοι στις μάχες με τους Άγγλους και κανένας δεν μπορούσε να διασπάσει την γραμμή τους αλλά ο Ροβέρτος Μπρους έσπασε την γραμμή τους και τους χτύπησε από τα όπισθεν. Οι δυνατοί Σκωτσέζοι ήταν πάντα ανίκητοι με τους Άγγλους αλλά η προδοσία των ισχυρών ανδρών και η διχόνοια έφεραν την ήττα.

Τον 19ο αιώνα οι ιστορικοί άρχισαν να έχουν σοβαρές αμφιβολίες για το εάν ο Ροβέρτος Μπρους πολέμησε στην μάχη του Φόλκερκ μαζί με τους Άγγλους. Οι ιστορικοί Αλεξάντερ Μουρισον (1847 - 1934) και Τζορτζ Χάλμερς (1742 - 1825) τονίζουν ότι ο Ροβέρτος Μπρους δεν συμμετείχε στην μάχη και την επόμενη μέρα έκαψε το κάστρο του Άυρ για να μην πέσει στα χέρια των Άγγλων. Ο Εδουάρδος Α΄ όταν έκανε κατάσχεση των κτημάτων των Σκωτσέζων εξαίρεσε τα κτήματα του Ροβέρτου Μπρους και του πατέρα του με αποτέλεσμα να καταλήξουν οι περισσότεροι στο συμπέρασμα ότι ήταν σύμμαχος του. Ο κόμης του Άναντεϊλ ήταν πάντοτε πιστός μέχρι το τέλος στον Άγγλο βασιλιά και τον γιο του Ροβέρτο όσο ζούσε ο πατέρας του μπορούσε να του έχει εμπιστοσύνη, ο Ρόμπερτ του Άναντεϊλ ήταν ηλικιωμένος και ασθενής και παρακαλούσε πάντα τον γιο του να έχει καλές σχέσεις με τον Εδουάρδο Α΄. Οι εχθρότητες του γιου του με τους Άγγλους δεν επηρέασαν καθόλου τα μεγάλα εισοδήματα του στον νότο αλλά είχε πάντα τον φόβο ότι αν ο γιος του συγκρουστεί με τον Άγγλο βασιλιά και ηττηθεί θα χάσει τα πάντα.[14] Το 1302 ο γιος Ροβέρτος αποφάσισε την υποταγή του στον Εδουάρδο, είχε αποστατήσει υπέρ των Σκωτσέζων από την σύλληψη μέχρι την εξορία του Μπάλλιολ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που τον ανάγκασαν να επιστρέψει στον Εδουάρδο καθώς η οικογένεια Μπρους δεν μπορούσε να ρισκάρει περισσότερο και να κινδυνεύσουν τα εδάφη, οι τίτλοι και η περιουσία της. Υπήρχαν πολλές φήμες επίσης ότι ο Τζων Μπάλλιολ ήταν έτοιμος να επιστρέψει στην Σκωτία με την βοήθεια ισχυρού Γαλλικού στρατού και να πάρει τον θρόνο κάτι που θα είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν οριστικά όλες οι ελπίδες της οικογένειας Μπρους για τον θρόνο της Σκωτίας.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την πρώτη σύζυγο του Μάρτζορι, κόμισσα του Κάρικ, 3η κόμισσα του Κάρικ κόρη και διάδοχο του Γαλάτη από την νότια Σκωτία Νάιαλ, 2ου κόμη του Κάρικ (1271) απέκτησε :

Με την δεύτερη σύζυγο του Ελεονόρα (πέθανε το 1331) δεν απέκτησε παιδιά.

Τέχνη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρόμπερτ ντε Μπρους παριστάνεται από τον ηθοποιό Ίαν Μπάνεν (1928 -1999) στην τηλεοπτική σειρά Braveheart (1995) με πρωταγωνιστή τον γιο του Ροβέρτο Μπρους στην σύλληψη του Γουίλιαμ Γουάλας στο Εδιμβούργο. Ο Ρόμπερτ πέθανε το 1304 και ο Γουίλιαμ Γουάλας αιχμαλωτίστηκε στις 3 Αυγούστου 1305 από τον Σερ Τζων ντε Μεντέιθ στην Γλασκώβη γαμπρό του Γκάρτναιτ κόμη του Μαρ και της Χριστίνας Μπρους.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Kindred Britain»
  2. ↑ 2,0 2,1 p10776.htm#i107755. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  5. ↑ 5,0 5,1 Richardson, Douglas, Everingham, Kimball G. "Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families", Genealogical Publishing Com, 2005: p732-3.
  6. ↑ Dunbar, Sir Alexander H., Bt., Scottish Kings, a Revised Chronology of Scottish History 1005 – 1625, Edinburgh, 1899: 126
  7. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2018. 
  8. ↑ The "Scottish Baronial Research Group", formed in 1969, first defined the term "Cross-Border Lord", to categorise the Anglo-Norman families with holdings on both sides of the border, the list includes the Balliol, Bruce, Ross and Vescy.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 A. A. M. Duncan, 'Brus, Robert (VI) de, earl of Carrick and lord of Annandale (1243–1304)', Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, September 2004; online edn, October 2008 accessed 29 November 2008
  10. ↑ Scottish Kings 1005 - 1625, by Sir Archibald H Dunbar, Bt., Edinburgh, 1899, p.127, where Robert The Bruce's birthplace is given "at Writtle, near Chelmsford in Essex, on the 11th July 1274". Baker, cited above, is also mentioned with other authorities.
  11. ↑ Geoffrey le Baker's: Chronicon Galfridi le Baker de Swynebroke, ed. Edward Maunde Thompson (Oxford, 1889)
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Dunbar, Sir Alexander (1899): 67
  13. ↑ The contemporary records seem to suggest Robert's father accompanied the Princes Edward and Edmund on the 1270–74 crusade, in lieu of his sons.
  14. ↑ 14,00 14,01 14,02 14,03 14,04 14,05 14,06 14,07 14,08 14,09 14,10 14,11 14,12 14,13 14,14 14,15 14,16 14,17 14,18 14,19 Blakely, Ruth Margaret. The Brus Family in England and Scotland: 1100–1295
  15. ↑ John Of Fordun's Chronicle Of The Scottish Nation, 1363, translated 1872 Skene, page 299 "Therefore the common belief of the whole country was that she had seized-by force, as it were-this youth for her husband. But when this came to the King Alexander's ears, he took the castle of Turnberry, and made all her other lands and possessions be acknowledged as in his hands; because she had wedded with Robert of Bruce without having consulted his royal majesty. By means of the prayers of friends, however, and by a certain sum of money agreed upon, this Robert gained the King’s goodwill, and the whole domain."
  16. ↑ Scripta Diversa, By George Osborne Sayles, 1982
  17. ↑ Magna Carta Ancestry, By Douglas Richardson, Kimball G. Everingham, 2005
  18. ↑ Prestwich, Michael, (1988, 1997) Edward I: 196
  19. ↑ 19,0 19,1 MacKay 1886.
  20. ↑ 20,0 20,1 Richardson, Douglas, Everingham, Kimball G. "Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families", Genealogical Publishing Com, 2005: p732-3
  21. ↑ Essex Records Office – Deed – D/DBa T4/22
  22. ↑ Essex Records Office – Deed – D/DP T1/1770
  23. ↑ Essex Records Office – Deed – D/DBa T4/24
  24. ↑ Essex Records Office – Deed – D/DBa T2/9
  25. ↑ Essex Records Office – Roll – D/DBa T3/1
  26. ↑ John of Fordun's Chronicle of the Scottish nation

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Mackay, Aeneas James George (1886). "Bruce, Robert (1253-1304)". In Stephen, Leslie. Dictionary of National Biography. 7. London: Smith, Elder & Co. pp. 116–117.
  • Burke, Messrs., John & John Bernard, The Royal Families of England, Scotland, and Wales, with Their Descendants, London, 1848: vol.1, pedigree XXXIV.
  • Flower, William, Norroy King of Arms; Northcliffe of Langton, Charles B., M.A., editor, The Visitation of Yorkshire, 1563/4, London, 1881, p. 40.
  • Scott, Ronald McNair, Robert the Bruce – King of Scots.
  • Duncan, A. A. M. (2004). "Brus [Bruce], Robert (VI) de". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρόμπερτ_ντε_Μπρους,_6ος_λόρδος_του_Άναντεϊλ&oldid=10611786"