Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σαντζάκι του Ιζμίτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σαντζάκι του Ιζμίτ
13771922
ΧώραΟθωμανική Αυτοκρατορία
Διοικητική υπαγωγήΕγιαλέτι του Αρχιπελάγους και Εγιαλέτι της Κασταμονής
ΠρωτεύουσαΙζμίτ
Ίδρυση1377
Γεωγραφικές συντεταγμένες40°51′7″N 29°52′41″E

Το Σαντζάκι του Ιζμίτ ή Σαντζάκι του Κοτζαέλι ή Μουτεσαριφλίκι του Κοτζαέλι (οθωμανικά τουρκικά: Sancak-i/Liva-i İzmit) ήταν δευτέρας τάξεως οθωμανική επαρχία (σαντζάκι ή λιβάς) με πρωτεύουσα την βυζαντινή Νικομήδεια (σημερινό Ιζμίτ).

Το Κοτζαέλι πήρε το όνομά του από τον Άκτσα Κότζα, έναν Οθωμανό Τούρκο ηγέτη που ξεκίνησε την κατάκτηση της περιοχής από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η επικράτειά του (στα τουρκικά Κοτζα-ίλι ή Κοτζα-έλι, «γη των Κότζα») αναγνωρίστηκε ως σαντζάκι, ήδη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ορχάν, κάπου μεταξύ 1327–1338, καθιστώντας το ένα από τα πρώτα σαντζάκια της Οθωμανικής Αυτοκρατορία.[1][2] Πρωτεύουσά του ήταν η Νικομήδεια, σημερινό Ιζμίτ), το οποίο κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς κάποια στιγμή μεταξύ 1331 και 1338.[3] Με την ίδρυση του εγιαλέτι της Ανατολίας έγινε μέρος του μέχρι το 1533, όταν προστέθηκε στο νεοσύστατο εγιαλέτι του Αρχιπελάγους.[4] Τα δάση της επαρχίας επέτρεψαν στην πόλη να γίνει η τοποθεσία ενός σημαντικού ναυτικού οπλοστασίου, ειδικά κατά την εποχή του Κιοπρουλού.[2][3]

Παρέμεινε μέρος του Κράτους του Αρχιπελάγους μέχρι τις μεταρρυθμίσεις του Τανζιμάτ του 19ου αιώνα. μέχρι το 1846, είχε μεταφερθεί στo εγιαλέτι της Κασταμονής.[4] Το 1855 πέρασε στο εγιαλέτι της Προύσας (και το διάδοχό της βιλαέτι της Προύσας μετά το 1867).[5] Από εκεί μεταφέρθηκε στο βιλαέτι της Κωνσταντινούπολης το 1870, πριν επιστρέψει για λίγο στης Προύσας (1871), έγινε ανεξάρτητο σαντζάκι το 1872 και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη το 1876. Το 1887, το σαντζάκι του Κοτζαέλι (ολοένα και πιο γνωστό ως Ιζμίτ, μετά το πρωτεύουσα) επέστρεψε στη δικαιοδοσία του βιλαέτι της Προύσας.[6]

  • de Groot, A. H. (1986). «Ķodja Eli». Στο: Bosworth, C. E., επιμ (στα αγγλικά). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume V: Khe–Mahi. Λάιντεν: E. J. Brill, σελ. 250. ISBN 90-04-07819-3. 
  • Faroqhi, Suraiya (2004). «Izmīd». Στο: Bearman, P. J., επιμ (στα αγγλικά). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume XII: Supplement. Λάιντεν: E. J. Brill, σσ. 476–477. ISBN 90-04-13974-5. 
  1. Birken 1976, σελ. 119.
  2. 2,0 2,1 de Groot 1986, σελ. 250.
  3. 3,0 3,1 Faroqhi 2004, σελ. 476.
  4. 4,0 4,1 Birken 1976, σελίδες 105, 119.
  5. Birken 1976, σελ. 128.
  6. Birken 1976, σελ. 114.