Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σιλβί Βαρτάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σιλβί Βαρτάν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Silvi Zhorzh Vartan (traduit du bulgare) (Γαλλικά) και Szilvia Zsorzs Vartan (Ουγγρικά)
Γέννηση15 Αυγούστου 1944
Iskrets
ΚατοικίαΣόφια (έως 1952)
Παρίσι (από 1952)
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Βουλγαρία
Ιδιότητατραγουδιστής, ηθοποιός και ηθοποιός ταινιών
ΣύζυγοςΤζόνι Χαλιντέι (1965–1980) και Tony Scotti (από 1984)
ΤέκναDavid Hallyday και Darina
ΑδέλφιαEddie Vartan
ΣυγγενείςMichael Vartan (ανιψιός)
Όργαναφωνή
Είδος τέχνηςποπ μουσική
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (1985), Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (13  Νοεμβρίου 1987)[1], Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (14  Νοεμβρίου 1998), Αξιωματούχος του Εθνικού Τάγματος της Αξίας (5  Οκτωβρίου 2006)[1], Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (2010), Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (14  Δεκεμβρίου 2011)[2], Order of the cavalier of Madara (1996) και Τάγμα του Αίμου (2004)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Σιλβί Βαρτάν (γαλλικά: Sylvie Vartan, βουλγαρικά: Силви Вартан, πραγματικό όνομα: Σιλβί Ζορζ Βαρτανιάν, 15 Αυγούστου 1944 -) είναι Αρμενοβουλγαρογαλλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός.[3] Είναι γνωστή ως μια από τις πιο παραγωγικές γιε-γιε καλλιτέχνιδες.[4] Οι παραστάσεις της συχνά περιλάμβαναν περίτεχνες χορογραφίες[4] και έκανε πολλές εμφανίσεις στη γαλλική και ιταλική τηλεόραση.

Οι ετήσιες εκπομπές με τον τότε σύζυγό της Τζόνι Χαλιντέι προσέλκυσαν πολύ κόσμο στο Olympia και στο Παλάτι Συνεδριών του Παρισιού τη δεκαετία του 1960 και στα μέσα της δεκαετίας του 1970.[4] Το 2004, μετά από ένα διάλειμμα από τις ζωντανές εμφανίσεις, άρχισε να ηχογραφεί και να δίνει συναυλίες με τζαζ μπαλάντες σε γαλλόφωνες χώρες.[3]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σιλβί Βαρτάν γεννήθηκε στο Ισκρέτς της επαρχίας Σόφιας στο τότε Βασίλειο της Βουλγαρίας. Ο πατέρας της, Ζορζ Βαρτανιάν (1912–1970), γεννήθηκε στη Γαλλία από Βουλγάρα μητέρα ονόματι Σλάβκα και Αρμένιο πατέρα.[5][6] Εργάστηκε ως ακόλουθος στη γαλλική πρεσβεία στη Σόφια. Η οικογένεια συντόμευσε το όνομα από Βαρτανιάν σε Βαρτάν. Η μητέρα της, Ιλόνα (το γένος Μάγιερ 1914–2007), κόρη του εξέχοντος αρχιτέκτονα ουγγροεβραϊκής καταγωγής Ρούντολφ Μάγιερ.[3][7][8] 

Όταν ο Σοβιετικός Στρατός εισέβαλε στη Βουλγαρία τον Σεπτέμβριο του 1944, το σπίτι της οικογένειας Βαρτανιάν επιτάχθηκε και η οικογένεια μετακόμισε στη Σόφια. Το 1952, ένας φίλος του πατέρα της Σιλβί, ο σκηνοθέτης Ντάκο Ντακόφσκι, της πρότεινε το ρόλο μιας μαθήτριας στο Pod igoto, μια ταινία για τους Βούλγαρους επαναστάτες κατά της οθωμανικής κατοχής.[9] Η συμμετοχή της στην ταινία έκανε το όνειρό της πραγματικότητα.[3]

Οι κακουχίες της μεταπολεμικής Βουλγαρίας έκαναν την οικογένεια να μεταναστεύσει στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1952.[3] Στην αρχή έμειναν στο ξενοδοχείο Lion d'Argent κοντά στη συνοικία Λε Αλ, όπου βρήκε δουλειά ο Ζορζ, στη συνέχεια για τα επόμενα τέσσερα χρόνια έμειναν σε ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο Angleterre. Η νεαρή Σιλβί αναγκάστηκε να δουλέψει σκληρά για να συνεχίσει στο σχολείο και να συμβαδίζει με τους συμμαθητές της. Πέρασε δύο χρόνια μαθαίνοντας γαλλικά.[3]

Το 1960, η οικογένεια μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στη λεωφόρο Μισέλ Μπιζό.[3] Χάρη στην επιρροή του αδελφού της, Έντι, μουσικού παραγωγού, η μουσική έγινε το κύριο ενδιαφέρον της έφηβης Σιλβί. Τα είδη που είχαν τη μεγαλύτερη επιρροή πάνω της ήταν η τζαζ και, παρά το αυστηρό της γυμνάσιο, το ροκ εν ρολ. Οι αγαπημένοι της καλλιτέχνες ήταν οι Μπρέντα Λι, Μπιλ Χάλεϊ και Έλβις Πρίσλεϊ.[3]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μαθήτρια του τουίστ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1961, ο Έντι πρόσφερε στη Σιλβί την ευκαιρία να ηχογραφήσει το τραγούδι "Panne d'essence" με τον Γάλλο ρόκερ Φράνκι Τζόρνταν. Το EP της Decca Records ήταν έκπληξη.[3] Παρόλο που το όνομά της δεν γράφτηκε στο εξώφυλλο, το "Panne d'essence" έδωσε στη Βαρτάν την ευκαιρία να κάνει την πρώτη της εμφάνιση στη γαλλική τηλεόραση. Οι δημοσιογράφοι της έδωσαν το παρατσούκλι η μαθήτρια του τουίστ.[3] Αφού τελείωσε το λύκειο Victor Hugo, ήταν ελεύθερη να υπογράψει συμβόλαιο με την Decca Records για να αρχίσει να ηχογραφεί το δικό της EP με βασικό κομμάτι το "Quand le film est triste", μια διασκευή του "Sad Movies (Make Me Cry)" της Σου Τόμσον, που κυκλοφόρησε στις αρχές Δεκεμβρίου 1961.[3]

Η Βαρτάν το 1966

Ήταν μια ακόμη επιτυχία, που την οδήγησε στην πρώτη της συναυλία στο Paris Olympia Hall στις 12 Δεκεμβρίου 1961. Το "Est-ce que tu le sais?", μια διασκευή του "What'd I Say" του Ρέι Τσαρλς, κυκλοφόρησε γρήγορα. Εμφανίστηκε πριν από τον Βινς Τέιλορ στο Paris Olympia στη δεύτερη συναυλία της.[3] Τον Ιούλιο περιόδευσε στη Γαλλία με τον Ζιλμπέρ Μπεκό. Το φθινόπωρο του 1962 κυκλοφόρησε μια διασκευή του "The Loco-Motion" σε EP και το πρώτο της LP με τίτλο Sylvie. Η επόμενη επιτυχία της ήταν το "Tous mes copains", που κυκλοφόρησε ως EP το 1962.[3] Έπαιξε επίσης τον πρώτο της ρόλο ως ενήλικας στην ταινία Un clair de lune à Maubeuge. Το 1963, ο Πολ Άνκα της πρόσφερε το τραγούδι "I'm Watching You", το οποίο έγινε η πρώτη της διεθνής επιτυχία στην Ιαπωνία και την Κορέα. Ολοκλήρωσε τη χρονιά με τέσσερις τηλεοπτικές προσφορές και έγινε η αγαπημένη του εφηβικού περιοδικού Salut les Copains. Έξι από τα 31 τραγούδια της που κυκλοφόρησαν το 1962/1963 έγιναν επιτυχίες που μπήκαν στο τοπ 20 των ευρωπαϊκών τσαρτ.[4]

Στα τέλη του χειμώνα του 1963, η Βαρτάν έκανε περιοδεία στη Γαλλία με τον Τζόνι Χαλιντέι και πρωταγωνίστησε μαζί του στην ταινία Οι περιπέτειες του Τζόνι Χαλιντέι. Αργότερα, αφού ανακοίνωσαν τον αρραβώνα τους μέσω του ραδιοφώνου, το νεαρό ζευγάρι εμφανίστηκε σε ένα κοινό 200.000 ατόμων στην Place de la Nation του Παρισιού.[4] Στο τέλος της χρονιάς ταξίδεψαν στο Νάσβιλ του Τενεσί για να ηχογραφήσουν ένα άλμπουμ με τους Jordanaires. Αυτές οι ηχογραφήσεις γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία στη Γαλλία.[4]

Το άλμπουμ Sylvie à Nashville περιλάμβανε τις επιτυχίες "La plus belle pour aller danser" και "Si je chante" και τρία νέα τραγούδια στα αγγλικά (το ένα με τον Πολ Άνκα). Συνοδευόμενο από την ταινία Χίλια μυστικά, το EP με το "La plus belle pour aller danser" έγινε νούμερο ένα στη Γαλλία, πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα στην Ιαπωνία, είχε μεγάλη επιτυχία στην Κορέα και την Ισπανία και ήταν η πρώτη της κυκλοφορία στην Ιταλία.[3] Το «Il n'a rien retrouvé» έγινε επίσης διεθνής επιτυχία την ίδια χρονιά. Τον Ιανουάριο του 1964, εμφανίστηκε στο Paris Olympia για να παίξει πριν από τους Τρίνι Λόπεζ και Beatles.[10]

Μια διαφήμιση για τη σειρά ρούχων "Renown" και ένας δεύτερος ρόλος στην ταινία Patate δίπλα στον Ζαν Μαρέ εκτόξευσαν τη φήμη της. Εμφανίστηκε επίσης στις τηλεοπτικές εκπομπές The Ed Sullivan Show, Shindig! και Hullabaloo και έκανε μια παγκόσμια περιοδεία φτάνοντας ως τον Καναδά, τη Νότια Αμερική και την Πολυνησία. Στο Τόκιο έδωσε 13 συναυλίες σε 12 ημέρες.[3]

Ντίβα του γιε-γιε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βαρτάν το 1966

Τον Δεκέμβριο του 1964, ενώ ο Χαλιντέι έκανε τη στρατιωτική του θητεία, ο αδερφός της Βαρτάν, Έντι, προσέλαβε δύο Άγγλους μουσικούς, τον Τόμι Μπράουν στα ντραμς και τον Μικ Τζόουνς στην κιθάρα, για να ηχογραφήσουν στη Νέα Υόρκη. Αυτοί της έγραψαν την επιτυχία «Cette lettre-là».[4] Στις 16 Ιανουαρίου 1964, η Βαρτάν εμφανίστηκε πριν από τους Beatles στο Olympia.[11] Το 1966-67 ηχογράφησε περισσότερες νέες επιτυχίες όπως το "Dis moi, que tu m'aimes" που πρωτοπαρουσιάστηκε στην τηλεόραση στις 9 Ιουλίου 1967. Τα "2'35 de bonheur" και "Comme un garçon" έγιναν επίσης #1 σε Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ιαπωνία και Κορέα.[12] Στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου, η Βαρτάν με τον Χαλιντέι εμφανίστηκαν σε συναυλία στο Παλέ ντε Σπορ στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.[13][14][15] Στις 11 Απριλίου 1968, η Βαρτάν τραυματίστηκε σε τροχαίο ατύχημα, αλλά επέστρεψε στην περιοδεία της τον Αύγουστο. Η Βαρτάν επέδειξε τη νέα της σέξι εικόνα χορεύτριας καμπαρέ[3] στο κοινό της γαλλικής τηλεόρασης στην εκπομπή Jolie poupée στις 4 Δεκεμβρίου 1968.[12] Οι επιτυχίες της εκπομπής Jolie poupée κυκλοφόρησαν στο άλμπουμ Maritza. Στην Ιταλία, κυκλοφόρησε μια διασκευή του "Zum zum zum" της Μίνα. Όντας το 23ο σινγκλ με τις περισσότερες πωλήσεις του 1969 στην Ιταλία, η διασκευή της Βαρτάν τα πήγε καλύτερα στα ιταλικά τσαρτ από την πρωτότυπη εκτέλεση της Μίνα.[16] Η Βαρτάν συνέχισε τις σόλο εμφανίσεις της στο Paris Olympia τον Δεκέμβριο του 1968, που ενσωματώθηκαν στο ντοκιμαντέρ Sylvie à L'Olympia.[17] Για εννέα σαββατόβραδα το χειμώνα του 1969, η Βαρτάν πρωταγωνίστησε στην εκπομπή Doppia coppia της RAI, ερμηνεύοντας τις επιτυχίες της "Irrésistiblement" ("Irresistibilmente") και "Le jour qui vient" ("Una cicala canta") στα ιταλικά.[3][12] Τον Μάρτιο του 1969, το "Irrestibilmente" μπήκε στα ιταλικά τσαρτ στο Νο. 3, έφτασε στο Νο. 2 και έμεινε δέκα εβδομάδες στο τοπ 10. Το 1969 το σινγκλ ήταν Νο 22 στα ιταλικά τσαρτ. Η τρυφερή μπαλάντα "Blam blam blam", που γράφτηκε ειδικά για την Doppia coppia, έφτασε στο Νο. 14 στα ιταλικά τσαρτ και ήταν μεταξύ των 100 σινγκλ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Ιταλία το 1969.[18]

Μετά την παγκόσμια περιοδεία της το φθινόπωρο του 1969, επέστρεψε στην Ιταλία για να ερμηνεύσει το "Festa negli occhi, festa nel cuore" στην εκπομπή Canzonissima και το "C'est un jour à rester couché" στην εκπομπή Incontro con Sylvie Vartan, ηχογραφημένη στο κλαμπ Gattopardo της Μεσσήνης.[12] Οι εμφανίσεις της ήταν δημοφιλείς στην Ιταλία και τη Γαλλία. Άλλαζε κοστούμια για κάθε τραγούδι, φορώντας συχνά κοντές φούστες και μπότες τύπου Μπαρμπαρέλα.[3]

1970 – σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά το ότι έπαθε δεύτερο σοβαρό τροχαίο ατύχημα το 1970,[3] η Βαρτάν συνέχισε να ερμηνεύει και να ηχογραφεί εκτενώς, [4] και το 1972 πρωταγωνίστησε στην ταινία Η διαθήκη δίπλα στους Όρσον Γουέλς και Σούζαν Χάμσαϊρ. Πούλησε εκατομμύρια δίσκους με τη δισκογραφική εταιρεία RCA, κάτι που την έκανε τον πιο παραγωγικό καλλιτέχνη μετά τον Έλβις Πρίσλεϊ. Τα πιο γνωστά τραγούδια της είναι τα "J'ai un probleme", "L'amour au Diapason" (73), "Parle moi de ta vie"(71), "Petit rainbow" (77), "Bye Bye Leroy Brown" (74), «Disco Queen» και «Nicolas» (79), και «Caro Mozart», διεθνής επιτυχία στα ιταλικά (72). Οι ετήσιες παγκόσμιες περιοδείες της και οι ιταλικές τηλεοπτικές εκπομπές συνέχισαν να περιέχουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες της στα τέλη της δεκαετίας του 1960.[3]

Το 1976 ηχογράφησε το "Qu'est-ce qui fait pleurer les blondes?", μια ντίσκο διασκευή ενός κομματιού του Τζον Κόνγκον, που έμεινε στην κορυφή των γαλλικών τσαρτ αρκετές εβδομάδες. Η εποχή της ντίσκο κορυφώθηκε στην τηλεοπτική εκπομπή Dancing star στο TF1, στις 10 Σεπτεμβρίου 1977.[3] Μετά από μια εβδομάδα συναυλιών στο Λας Βέγκας το 1982, κυκλοφόρησε ένα ντουέτο με τον Τζον Ντένβερ, το "Love Again", ένα σινγκλ που έφτασε στο #85 στο Billboard Hot 100.

Το 1990, η Βαρτάν έδωσε συναυλία στη Σόφια, ανοίγοντας και κλείνοντας με ένα βουλγαρικό τραγούδι. Αυτή ήταν η πρώτη της επίσκεψη στην πόλη μετά τη μετανάστευσή της.[3]

Το 1991 εμφανίστηκε επί τρεις εβδομάδες στο Παλέ Ντε Σπορ στο Παρίσι. Το 1995 πρωταγωνίστησε στο L'ange noir σε σκηνοθεσία Ζαν Κλοντ Μπρισό δίπλα στον Μισέλ Πικολί. Το 1996 η Βαρτάν ηχογράφησε το επιτυχημένο άλμπουμ Toutes les femmes ont un secret με το "Je n'aime encore que toi". Όταν πέθανε ο αδερφός της Έντι το 2001, έκανε ένα ακόμη διάλειμμα από τις δημόσιες εμφανίσεις. Το φθινόπωρο του 2004 άρχισε να ηχογραφεί και να δίνει συναυλίες με τζαζ μπαλάντες σε γαλλόφωνες χώρες και στην Ιαπωνία.[3] Έπαιξε δύο εβδομάδες στο Παλάτι Συνεδριών του Παρισιού το 2004 και το 2008—όλες οι συναυλίες ήταν sold-out. Το 2009 περιόδευσε σε Τουρκία, Γαλλία, Ιαπωνία, Ελβετία, Κεμπέκ, ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία και Βέλγιο.

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2005, η Βαρτάν ονομάστηκε Πρέσβης Καλής Θελήσεως του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την Υγεία της Μητέρας και του Παιδιού στην Ευρωπαϊκή Περιφέρεια.[19] Η Βαρτάν θεωρείται gay icon.[20][21]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ιππότης του Τάγματος της Εθνικής Αξίας στις 13 Νοεμβρίου 1987, [22] Αξιωματικός το 2006. [22]
  • Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής στις 14 Νοεμβρίου 1998,[23] Αξιωματικός το 2009.[23]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1962, κατά τη διάρκεια της δεύτερης συναυλίας της στο Paris Olympia Hall, η Βαρτάν γνώρισε τον ροκ μουσικό Τζόνι Χαλιντέι με τον οποίο παντρεύτηκε στο Όφενμπουργκ στις 12 Απριλίου 1965.[24] Απέκτησαν έναν γιο, τον Ντέιβιντ Μάικλ Μπέντζαμιν Σμετ, αργότερα γνωστό ως Ντέιβιντ Χαλιντέι. Η Βαρτάν και ο Τζόνι Χαλιντέι ήταν το «χρυσό ζευγάρι» της γενιάς τους στη Γαλλία. Αλλά ο Χαλιντέι προτιμούσε να περνά χρόνο με τους φίλους του από το να μεγαλώνει ένα παιδί, πυροδοτώντας πολλούς καβγάδες και το ζευγάρι τελικά χώρισε στις 4 Νοεμβρίου 1980. Η Βαρτάν αργότερα παντρεύτηκε τον παραγωγό δίσκων Τόνι Σκότι και έχουν υιοθετήσει μια νεαρή Βουλγάρα, την Νταρίνα.[3]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1962 : Sylvie
  • 1963 : Twiste et chante
  • 1964 : Sylvie a Nashville
  • 1965 : A gift wrapped from Paris
  • 1966 : Il ya deux filles en moi
  • 1967 : 2'35 de bonheur
  • 1967 : Comme un garçon
  • 1968 : La Maritza

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος
1952 Pod igoto μαθήτρια
1962 Un clair de lune à Maubeuge τραγουδίστρια
1963 Just for Fun Σιλβί Βαρτάν
D'où viens-tu... Johnny? Οι περιπέτειες του Τζόνι Χαλιντέι Ζιζί
1964 Patate Αλέξα Ρόλο
1968 Les poneyttes Λάμπουν τ' αστέρια Σιλβί Βαρτάν
1971 Malpertuis Η διαθήκη Μπετς
1972 Absences répétées γυναίκα
1994 L'ange noir Στεφάν Φεβριέ
2001 Mausolée pour une garce Ανιές Ταρίντ
2013 Des gens qui s'embrassent Μια βραδιά στο Σεν Τροπέ γυναίκα
2014 Tu veux... ou tu veux pas? Θέλεις ή δεν θέλεις; Ναντίν Λεβαλουά

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 PREX0609304D.
  2. ↑ www.lepoint.fr/editos-du-point/marie-christine-morosi/sylvie-vartan-commandeur-des-arts-et-des-lettres-14-12-2011-1407359_221.php.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 3,21 3,22 3,23 «Biography». Sylvie Vartan's official site. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2007. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 «Sylvie Vartan». The Ye-Ye Girls site. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2007. 
  5. ↑ Kadrinova, Kadrinka. «Сърдечни връзки». Tema News. http://www.temanews.com/index.php?p=tema&iid=861&aid=19397. Ανακτήθηκε στις 5 July 2015. 
  6. ↑ Rangelova, Lili (23 April 2014). «Силви Вартан: "В душата си аз оставам едно седемгодишно софийско момиче"». Bulgaria Oggi. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-06-16. https://web.archive.org/web/20200616195217/http://www.bulgariaoggi.com/bg/201404232909/%D0%9B%D1%8E%D0%B1%D0%BE%D0%BF%D0%B8%D1%82%D0%BD%D0%BE/%D0%9B%D0%B8%D1%87%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B8/%D0%A1%D0%B8%D0%BB%D0%B2%D0%B8-%D0%92%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0%D0%BD-%D0%92-%D0%B4%D1%83%D1%88%D0%B0%D1%82%D0%B0-%D1%81%D0%B8-%D0%B0%D0%B7-%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%B2%D0%B0%D0%BC-%D0%B5%D0%B4%D0%BD%D0%BE-%D1%81%D0%B5%D0%B4%D0%B5%D0%BC%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B8%D1%88%D0%BD%D0%BE-%D1%81%D0%BE%D1%84%D0%B8%D0%B9%D1%81%D0%BA%D0%BE-%D0%BC%D0%BE%D0%BC%D0%B8%D1%87%D0%B5.html. Ανακτήθηκε στις 5 July 2015. 
  7. ↑ «Entre l'ombre et la lumière - Mémoires de Sylvie Vartan». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2011. 
  8. ↑ Bonini, Emmanuel. Sylvie Vartan, Flammarion, 2004.
  9. ↑ «- YouTube». www.youtube.com. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023. 
  10. ↑ Adams, Tom (10 Αυγούστου 2015). Looking Through You: The Beatles Book Monthly Photo Archive (στα Αγγλικά). Omnibus Press. ISBN 9781783235438. 
  11. ↑ «Muzéo, Edition d'art et de photo | French Singer Sylvie Vartan Sang on First Part of the Beatles \' Show at Olympia, here with Ringo Starr, John Lennon, Paul McCartney and George Harrison January 16, 1964 (B/W photo) de Rue des Archives». 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 «TV Graphie 60». Sylvie Vartan's official site. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2007. 
  13. ↑ «Ιστορικά στοιχεία για τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης από το 1926 μέχρι το 1999». TirnavosPress. 11 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023. 
  14. ↑ Καραθάνος, Δημήτρης (14 Σεπτεμβρίου 2022). «Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης: Στιγμιότυπα από την ιστορία της». Athens Voice. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023. 
  15. ↑ «Ενενήντα χρόνια ΔΕΘ - Ιστορίες της Έκθεσης: Οι συναυλίες». voria.gr. 
  16. ↑ «Hit Parade Italia - Top Annuali Single: 1969». www.hitparadeitalia.it. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023. 
  17. ↑ «Les années 60». Sylvie Vartan's official site. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2007. 
  18. ↑ «Hit Parade Italia - Classifiche dischi, charts, canzoni, testi, musica leggera, box office italia, classifica film, discografie, festival sanremo». hitparadeitalia.it. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023. 
  19. ↑ L'activité de l'OMS dans la Région européenne en 2004-2005 : Rapport biennal du directeur régional (PDF). L’Organisation mondiale de la santé (OMS. 2006. σελ. 53. ISBN 92-890-2385-6. 
  20. ↑ «Sylvie Vartan, idole des jeunes». Le Parisien (στα French). 19 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2021. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  21. ↑ Davet, Stéphane (February 17, 2007). «Ces chanteuses vénérées par les gays» (στα French). Le Monde. https://www.lemonde.fr/societe/article/2007/02/17/ces-chanteuses-venerees-par-les-gays_868516_3224.html. Ανακτήθηκε στις April 21, 2021. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «Décret du 15 mai 2006 portant promotion et nomination». JORF 2006 (113): 7120. 16 May 2006. PREX0609304D. http://www.legifrance.gouv.fr/WAspad/UnTexteDeJorf?numjo=PREX0609304D. Ανακτήθηκε στις 5 April 2009. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Décret du 31 décembre 2008 portant promotion et nomination». JORF 2009 (1): 15. 1 January 2009. PREX0828237D. http://www.legifrance.gouv.fr/WAspad/UnTexteDeJorf?numjo=PREX0828237D. Ανακτήθηκε στις 5 April 2009. 
  24. ↑ «Johnny Hallyday marries Sylvie Vartan 1965». British Pathe News. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σιλβί_Βαρτάν&oldid=10313624"