Μισέλ Πικολί
| Μισέλ Πικολί | |
|---|---|
.jpg) | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Michel Piccoli (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 27 Δεκεμβρίου 1925[1][2][3] 13ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4][5] Παρίσι[6] |
| Θάνατος | 12 Μαΐου 2020 (94 ετών) Σαιν-Φιλμπέρ-συρ-Ριλ[7][5] |
| Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό επεισόδιο[8] |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια[9] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Σπουδές | École alsacienne, Cours Simon και Collège Sainte-Barbe |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ταινιών, σκηνοθέτης κινηματογράφου, σεναριογράφος, ηθοποιός θεάτρου, παραγωγός ταινιών[10], ηθοποιός τηλεόρασης, παραγωγός[11], ηθοποιός[6] και σκηνοθέτης[6] |
| Σύζυγος | Ζυλιέτ Γκρεκό (1966–1977), Eléonore Hirt (1954–1965) και Ludivine Clerc (1978–2020) |
| Βραβεύσεις | Prize for the best actor of the Union of criticism, Τιμητικό Βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (2011)[12], German Film Award for Best Actor (1988), Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών (1980), Αργυρή Άρκτος καλύτερου άνδρα ηθοποιού (1982) και Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου (2001) |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μισέλ Πικολί (γαλλικά: Michel Piccoli, 27 Δεκεμβρίου 1925 - 12 Μαΐου 2020) ήταν Γάλλος ηθοποιός. Υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς Γάλλους ηθοποιούς του 20ού αιώνα και έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες σκηνοθετών όπως ο Λουίς Μπουνιουέλ, ο Μάρκο Φερέρι, ο Κώστας Γαβράς, ο Κλοντ Λελούς, ο Νάνι Μορέτι, ο Ζακ Ριβέτ, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, ο Αλέν Ρενέ και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Είχε κερδίσει το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο φεστιβάλ των Καννών (1980)[13] και την Αργυρή Άρκτο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ του Βερολίνου από κοινού με τον Στέλαν Σκάρσγκορντ(1982).[14]
Ο Πικολί απεβίωσε στις 12 Μαΐου 2020 σε ηλικία 94 ετών.[15]
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Τίτλος στα ελληνικά | Ρόλος |
|---|---|---|---|
| 1945 | Sortilèges | χωρικός | |
| 1949 | Le point du jour | Ζορζ Γκοέλ | |
| Le parfum de la dame en noir | Λεμπέλ | ||
| 1951 | ...Sans laisser d'adresse | δημοσιογράφος | |
| 1954 | Destinées | Γυναίκα και πόλεμος | Πασκερέλ |
| 1955 | Interdit de séjour | Ζορζ | |
| French Cancan | Γαλλικό καν καν | Βαλοργκουέιγ | |
| Les grandes manoeuvres | Τα μεγάλα γυμνάσια | αξιωματικός | |
| Les mauvaises rencontres | επιθεωρητής | ||
| Ernst Thälmann - Führer seiner Klasse | Ρουζέ | ||
| 1956 | Marie-Antoinette reine de France | Μαρία Αντουανέτα | ιερέας |
| La mort en ce jardin | Οι πέντε φυγάδες | πατήρ Λιζάρντι | |
| 1957 | Les sorcières de Salem | Οι μάγισσες του Σάλεμ | Τζέιμς Πάτναμ |
| Nathalie | Αλεπού με τα γαλάζια μάτια | επιθεωρητής Φρανκ Μάρσαλ | |
| 1958 | Rafles sur la ville | Τρομοκράτες των πόλεων | επιθεωρητής Βαρντιέ |
| Les copains du dimanche | διευθυντής αερολέσχης | ||
| Tabarin | Ζακ Φορεστιέ | ||
| 1959 | La bête à l'affût | Ο δολοφόνος τη βρήκε στο λουτρό | Ζακ Γκιμάρ |
| 1960 | La dragée haute | Αριστοκράτης γκάνγκστερ | Ουγκό Μπαρσάκ |
| Le bal des espions | Ο χορός των κατασκόπων | Μπράιαν Κάνον | |
| 1961 | Le vergini di Roma | Οι παρθένες της Ρώμης | Πουμπλίκολα |
| Le rendez-vous | Πολ | ||
| 1962 | Adieu Philippine | Μονσερά | |
| Climats | Νύχτα και πειρασμός | Φρανσουά Κροζάν | |
| Le doulos | Ο χαφιές | Νουτέτσιο | |
| 1963 | Le jour et l'heure | Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα | Αντουάν |
| Le mépris | Η περιφρόνηση | Πολ Ζαβάλ | |
| 1964 | Le journal d'une femme de chambre | Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας | κύριος Μοντέιλ |
| La chance et l'amour | Φιλίπ Ντεσάρμ | ||
| Marie Soleil | Ραούλ | ||
| De l'amour | Περί έρωτος | Ραούλ | |
| 1965 | Le coup de grâce | Καπρί / Μπρούνο | |
| Masquerade | Αποστολή "Ματαιώσατε απαγωγή" | Ζορζ Σαρασάν | |
| Compartiment tueurs | Βαγόνι δολοφόνων | Ρενέ Καμπούρ / δεύτερο θύμα | |
| Lady L | Λαίδη Λ | Λεκέρ | |
| 1966 | La guerre est finie | Ο πόλεμος τελείωσε | επιθεωρητής |
| Les ruses du diable (Neuf portraits d'une jeune fille) | αντικέρ | ||
| La curée | Καυτό δόλωμα | Αλεσάντρ Σακάρ | |
| La voleuse | Η κλέφτρα | Βέρνερ Κρέουτς | |
| Les créatures | Παιχνίδι με τον Διάβολο | Εντγκάρ Πικολί | |
| Paris brûle-t-il ? | Κάψτε το Παρίσι | Εντγκάρ Πισανί | |
| 1967 | Les demoiselles de Rochefort | Τα κορίτσια του Ροσφόρ | Σιμόν Νταμ |
| 1 homme de trop | Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως | αναπληρωτής | |
| Belle de jour | Η ωραία της ημέρας | Ανρί Ισόν | |
| Mon amour Mon amour | Αγάπη μου, αγάπη μου | Μαράντ | |
| 1968 | Benjamin ou Les mémoires d'un puceau | Αναμνήσεις ενός ανηλίκου | κόμης Φιλίπ ντε Σεν Ζερμέν |
| Diabolik | Ντιαμπολίκ | επιθεωρητής Ζινκό | |
| La chamade | Η υποταγή | Σαρλ | |
| La prisonnière | Η φυλακισμένη | καλεσμένος | |
| 1969 | Dillinger è morto | Γκλάουκο | |
| La voie lactée | Ο γαλαξίας | Μαρκήσιος ντε Σαντ | |
| L'invitata | Φρανσουά Ντεσεγί | ||
| Topaz | Τοπάζ | Ζακ Γκρανβίλ | |
| 1970 | Les choses de la vie | Ερωτική αποκάλυψη | Πιερ Μπεράρ |
| L'invasion | Μαρτσέλο | ||
| 1971 | Max et les ferrailleurs | Η τροτέζα και οι διαρρήκτες | Μαξ |
| La poudre d'escampette | Οι 3 φυγάδες | Βαλεντάν | |
| La décade prodigieuse | Το δεκαήμερο της ακολασίας | Πολ Ρεζί | |
| 1972 | L'udienza | Ο πειρασμός | πατήρ Αμεράν |
| Liza | φίλος του Τζόρτζο | ||
| Le charme discret de la bourgeoisie | Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας | υπουργός εσωτερικών | |
| L'attentat | Η απόπειρα | συνταγματάρχης Κασάρ | |
| César et Rosalie | Σεζάρ και Ροζαλί | αφηγητής (φωνή) | |
| 1973 | La femme en bleu | Η κυρία με τα γαλάζια | Πιερ |
| Themroc | Τεμρόκ | ||
| Les noces rouges | Ο ματωμένος γάμος | Πιερ Μορί | |
| La grande bouffe | Το μεγάλο φαγοπότι | Μισέλ | |
| Le Far-West | Ινδιάνος αρχηγός | ||
| 1974 | Touche pas à la femme blanche | Κάτω τα χέρια απ' τη λευκή γυναίκα | Μπούφαλο Μπιλ |
| Un amour de pluie | Καλημέρα, αγάπη | αφηγητής (φωνή) | |
| Le trio infernal | Τα όργια του κολασμένου τρίο | Ζορζ Σαρέ | |
| Grandeur nature | Σε φυσικό μέγεθος | Μισέλ | |
| Le fantôme de la liberté | Το φάντασμα της ελευθερίας | αστυνομικός επιθεωρητής | |
| Vincent, François, Paul... et les autres | Η παλιοπαρέα | Φρανσουά | |
| 1975 | La faille | Το λάθος | επιθεωρητής |
| Leonor | Ρισάρ | ||
| 7 morts sur ordonnance | Επτά εγκλήματα κατ' εντολήν | δρ Πιερ Λοσερέ | |
| 1976 | La dernière femme | Η τελευταία γυναίκα | Μισέλ |
| Todo modo | Μια σειρά δολοφονίες | Εκείνος | |
| F... comme Fairbanks | Ετιέν | ||
| Mado | Σιμόν Λεοτάρ | ||
| 1977 | René la canne | 3 συμπαθητικοί κατεργαραίοι | επιθεωρητής Μαρσάν |
| Des enfants gâtés | Μπερνάρ Ρουζερί | ||
| L'imprécateur | Σεν Ραμέ | ||
| 1978 | La part du feu | Το τρίγωνο της φωτιάς | Ρόμπερτ Χάνσεν |
| Strauberg ist da | Στράουσμπεργκ | ||
| L'état sauvage | Ορβαβίλ | ||
| La petite fille en velours bleu | Κόνραντ Μπρούκνερ | ||
| Le sucre | Δυο τρελοί απατεώνες | Γκρεζίγιο | |
| 1979 | Giallo napoletano | Βίκτορ Ναβάρο | |
| Le divorcement | Φιλίπ | ||
| Le mors aux dents | Πιερ Σαζεράν | ||
| 1980 | Salto nel vuoto | Πήδημα στο κενό | Μάουρο Ποντιτσέλι |
| Der Preis fürs Überleben | Ρενέ Βιντεράλτερ | ||
| Atlantic City | Ατλάντικ Σίτι | Τζόζεφ | |
| 1981 | La fille prodigue | πατέρας της Αν | |
| Une étrange affaire | Μπερτράν Μαλέρ | ||
| 1982 | Espion, lève-toi | Η επιστροφή του κατασκόπου | Ζαν Πολ Σανς |
| La passante du Sans-Souci | Η περαστική τού Σαν Σουσί | Μαξ Μπάουμσταϊν | |
| La nuit de Varennes | Η νύχτα της Βαρενές | Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας | |
| Passion | Το πάθος | Μισέλ Μπουλάρ | |
| Gli occhi, la bocca | Τα μάτια, το στόμα | θείος Αγκοστίνο | |
| Oltre la porta | Πίσω από την πόρτα | κύριος Μούτι | |
| Une chambre en ville | Εντμόν Λερογιέ | ||
| Que les gros salaires lèvent le doigt! | Χοσέ Βις | ||
| 1983 | Le prix du danger | Φρεντερίκ Μαλέρ | |
| Il generale dell'armata morta | Μπενετάντι | ||
| 1984 | La diagonale du fou | Επικίνδυνα παιχνίδια | Άκιβα Λίμπσκιντ |
| Viva la vie | Μισέλ Περάν | ||
| Success Is the Best Revenge | Η επιτυχία είναι η καλύτερη εκδίκηση | Γάλλος αξιωματούχος | |
| Le matelot 512 | αφηγητής (φωνή) | ||
| 1985 | Péril en la demeure | Επικίνδυνες σχέσεις | Γκράχαμ Τούμπστεϊ |
| Partir, revenir | Σιμόν Λερνέ | ||
| Adieu Bonaparte | Καφαρέλι | ||
| 1986 | Mon beau-frère a tué ma soeur | Ετιέν Σεμπαντέλ | |
| Le paltoquet | επίσημος | ||
| La puritaine | Πιερ | ||
| Mauvais sang | Η δική μας νύχτα | Μαρκ | |
| 1987 | La rumba | Νταμιάν Μαλβίλ | |
| Das weite Land | Φρίντριχ Χοφράιτερ | ||
| L'homme voilé | Κασάρ | ||
| Maladie d'amour | Η δύναμη του έρωτα | Ραούλ Μπερζερόν | |
| 1988 | Ya bon les blancs | Ζαν Μαρί | |
| Blanc de Chine | Μπατς | ||
| 1990 | Milou en mai | Ο Μιλού το Μάη | Μιλού |
| Martha et moi | Ερνστ Φουκς | ||
| 1991 | La Belle Noiseuse | Η ωραία καβγατζού | Εντουάρ Φρενχόφερ |
| Le voleur d'enfants | κύριος Αρμάν | ||
| Les équilibristes | Ο σχοινοβάτης | Μαρσέλ Σπαντίς | |
| 1992 | Divertimento | Εντουάρ Φρενχόφερ | |
| Le bal des casse-pieds | Ντερζιρέ | ||
| Archipel | Λέοναρντ Γουάιλντ | ||
| Le souper | Σατοβριάνδος (φωνή) | ||
| 1993 | La cavale des fous | Ανρί Τουσέν | |
| Rupture(s) | Πολ | ||
| 1994 | Al-mohager | Αντάμ | |
| L'ange noir | Ζορζ Φοβιέρ | ||
| 1995 | Les cent et une nuits de Simon Cinéma | Εκατό και μία νύχτες | Σιμόν Σινεμά |
| 1996 | Beaumarchais l'insolent | Μπομαρσέ, ο προκλητικός | Μπομαρσέ |
| Compagna di viaggio | Κόζιμο | ||
| Party | Πάρτι | Μισέλ | |
| Tykho Moon | Μακ Μπι | ||
| 1997 | Généalogies d'un crime | Γενεαλογία ενός εγκλήματος | Ζορζ Ντιντιέ |
| Passion in the Desert | Πάθος στην έρημο | Ζαν Μισέλ Βεντίρ ντε Παραντί | |
| 1999 | Le plus beau pays du monde | αφηγητής (φωνή) | |
| Libero Burro | θείος Τόνι | ||
| París Tombuctú | Μισέλ ντες Ασάντ | ||
| 2000 | Les acteurs | Ηθοποιοί εν δράσει | Μισέλ Πικολί |
| Tout va bien, on s'en va | Όλα πάνε καλά | Λουί | |
| 2001 | Je rentre à la maison | Γυρίζω σπίτι | Ζιλμπέρ Βαλένς |
| 2002 | Yadon ilaheyya | Θεϊκή παρέμβαση | Άι Βασίλης (φωνή) |
| 2003 | Un homme, un vrai | Μισέλ Πικολί | |
| Ce jour-là | Αράλντ | ||
| La prophétie des grenouilles | Η προφητεία των βατράχων | Φερντινάρ | |
| La petite Lili | Λιλί, το κορίτσι πειρασμός | ηθοποιός στον ρόλο του Σιμόν | |
| 2005 | Espelho Mágico | καθηγητής Χέσελ | |
| 2006 | Jardins en automne | Οι κήποι του φθινοπώρου | Μαρί |
| Belle toujours | Για πάντα ωραία | Ανρί Ασόν | |
| 2007 | Ne touchez pas la hache | Η δούκισσα του Λανζέ | Βιντάμ ντε Παμιέρ |
| Boxes | Κουτιά | μπαμπάς | |
| Sous les toits de Paris | Μαρσέλ | ||
| 2008 | De la guerre | Περί πολέμου | μεγάλος Ου |
| Τριλογία 2: Η σκόνη του χρόνου | Τριλογία 2: Η σκόνη του χρόνου | Σπύρος | |
| 2009 | L'insurgée | Η πιο γλυκιά ηλικία | Μορίς Ρεβερντί |
| 2011 | Habemus Papam | Έχουμε πάπα! | πάπας |
| 2012 | Vous n'avez encore rien vu | Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα! | Μισέλ Πικολί / πατέρας |
| Holy Motors | άντρας με λεκέ | ||
| Linhas de Wellington | Λεοπόλντ Σάιτσερ | ||
| 2014 | Le goût des myrtilles | Μισέλ |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6d225zm. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Discogs. 994864. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ filmportal.de. faeffda55b8f418b863c8af8631e6c7c. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118940937. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 «Fichier des personnes décédées»
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. kup19960000076670. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ «L’acteur Michel Piccoli est décédé chez lui dans son manoir de Saint-Philbert-sur-Risle, dans l’Eure». (Γαλλικά) Paris-Normandie. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2020.
- ↑ (Γαλλικά) www
.lemonde .fr /disparitions /article /2020 /05 /18 /l-acteur-michel-piccoli-est-mort _6040024 _3382 .html. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2020. - ↑ «Muere Michel Piccoli, historia del mejor cine europeo» (Ισπανικά) Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2020.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) www.acmi.net.au. creators/83216.
- ↑ «The 24th European Film Awards». Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «PICCOLI Michel». Festival de Cannes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-06. https://web.archive.org/web/20160306165055/http://www.festival-cannes.fr/en/archives/artist/id/298072/link/jury.html. Ανακτήθηκε στις 2017-01-08.
- ↑ «Berlinale | Archive | Annual Archives | 1982 | Prize Winners». www.berlinale.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ (Γαλλικά) Sardine Marques (18 Μαΐου 2020). «Michel Piccoli, légendaire acteur de cinéma et de théâtre, est mort». Le Monde.fr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2020.