Ραφ Βαλόνε
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ραφ Βαλόνε | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Raf Vallone (Ιταλικά) |
Γέννηση | 17 Φεβρουαρίου 1916[1][2][3] Τροπέα |
Θάνατος | 31 Οκτωβρίου 2002[4][1][2] Ρώμη[5] |
Κατοικία | Sperlonga |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–2002) Βασίλειο της Ιταλίας (1916–1946) |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τορίνο Liceo Classico E Musicale "C. Cavour" |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποδοσφαιριστής (έως 1941) δημοσιογράφος ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός ταινιών αντάρτης[6] |
Περίοδος ακμής | 1942 - 1995 |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Elena Varzi (1952–2002) |
Τέκνα | Eleonora Vallone Σαβέριο Βαλόνε |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας Νταβίντ ντι Ντονατέλο Α' Ανδρικού Ρόλου |
![]() | |
Ο Ραφαέλε «Ραφ» Βαλόνε (ιταλικά: Raffaele Vallone), (17 Φεβρουαρίου 1916 - 31 Οκτωβρίου 2002), ήταν Ιταλός ποδοσφαιριστής και διεθνής κινηματογραφικός ηθοποιός.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βαλόνε γεννήθηκε στην Τροπέα της Καλαβρίας και ήταν γιος δικηγόρου. Παρακολούθησε το Liceo classico Cavour και σπούδασε νομικά και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Τορίνου και εισήλθε στο δικηγορικό γραφείο του πατέρα του.
Έπαιξε επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε νεαρή ηλικία, παίζοντας στη Serie A για την Τορίνο. Κέρδισε το Κύπελλο Ιταλίας με την ομάδα του την εποχή 1935-1936.
Στη συνέχεια έγινε επικεφαλής του τμήματος πολιτισμού της L'Unità, της τότε επίσημης εφημερίδας του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς και κριτικός κινηματογράφου για την εφημερίδα του Τορίνου La Stampa.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βαλόνε υπηρέτησε με την κομμουνιστική αντίσταση.
Διεθνής σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του ήταν στην ταινία Εμείς οι ζωντανοί (1942) σε έναν μικρό ρόλο ενός ναυτικού, αλλά ο Βαλόνε δεν ενδιαφερόταν αρχικά για μια καριέρα ηθοποιού. Παρ' όλα αυτά, στη συνέχεια έπαιξε με τον Βιτόριο Γκάσμαν και την Σιλβάνα Μάνγκανο στο Πικρό ρύζι (1949). [7] Η ταινία έγινε μια κλασική νεορεαλιστική και ο Βαλόνε ξεκίνησε μια διεθνή καριέρα. Το 1962 συμπρωταγωνίστησε με την Μελίνα Μερκούρη στην ταινία Φαίδρα του Ζυλ Ντασέν στο ρόλο ενός Έλληνα μεγαλοεφοπλιστή.
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 2001 ο Ραφ Βαλόνε δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του, L'alfabeto della memoria. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Έλενα Βάρτζι από το 1952 μέχρι τον θάνατό της και είχαν τρία παιδιά, εκ των οποίων τα δύο είναι ηθοποιοί: η Ελεονόρα Βαλόνε και ο Σαβέριο Βαλόνε.
Ο Βαλόνε πέθανε σε ηλικία 86 ετών από καρδιακή προσβολή στη Ρώμη στις 31 Οκτωβρίου 2002.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Τίτλος στα Ελληνικά | Ρόλος |
---|---|---|---|
1942 | Noi vivi | Εμείς οι ζωντανοί | ναυτικός |
1949 | Riso amaro | Πικρό ρύζι | Μάρκο [7] |
1950 | Cuori senza frontiere | Πέρα απ' τα σύνορα | Ντομένικο |
Non c'è pace tra gli ulivi | Ματωμένο Πάσχα | Φραντσέσκο Ντομίνιτσι | |
Il cammino della speranza | Ο δρόμος προς την ελπίδα | Κάρο Καμαράτα | |
1951 | Il bivio | Ο τελευταίος των παρανόμων | Άλντο Μάρκι |
Il Cristo proibito | Αυτοί που ξέχασαν τον Θεό | Μπρούνο Μπάλντι | |
Anna | Αντρέα | ||
1952 | Roma ore 11 | Ρώμη: Ώρα 11 | Κάρλο |
Le avventure di Mandrin | Μαντρίν, ο προστάτης των πτωχών | Μαντρίν | |
Camicie rosse | Τζουζέπε Γκαριμπάλντι | ||
Los ojos dejan huellas | Μαρτίν Γιορντάν | ||
Gli eroi della domenica | Τζίνο Μπάρντι | ||
Carne inquieta | Μπροστά στο βίαιο πόθο | Πέπε Λαμία | |
1953 | Perdonami! | Τρικυμία σε καρδιά μητέρας | Μάρκο Γκεράτσε |
Thérèse Raquin | Οι ερασταί της σάρκας | Λοράν | |
1954 | Destinées | Γυναίκα και πόλεμος | Καλλίας |
La spiaggia | Η αξιοπρεπής αμαρτωλή | Σίλβιο | |
Delirio | Οι 4 ερασταί μου | Αντρέ | |
Obsession | Το μεγάλο μυστικό | Άλντο Τζοβάνι | |
Siluri umani | Ζωντανές τορπίλες | κυβερνήτης Κάρλο Φέρι | |
1955 | Il segno di Venere | Το σημείο της Αφροδίτης | Ιγκνάτσιο Μπολονίνι |
Andrea Chénier | Εραστής κι επαναστάτης | Ζεράρ | |
1956 | Le secret de soeur Angèle | Μαρτσέλο Μαλιόνε | |
Les possédées | Στις προσταγές της σάρκας | Άντζελο | |
Liebe | Η αγάπη | Αντρέα Αμπάρος | |
1957 | Rose Bernd | Άρθουρ Στρέκμαν | |
Guendalina | Γκουενταλίνα | Γκίντο Ρενταέλι | |
1958 | La violetera | Βιολετέρα | Φερνάντο |
La venganza | Η φλογερή τσιγγάνα της Καστίλης | Λουίς | |
Le piège | Το κυνήγι της σάρκας | Τζίνο Καρσόνε | |
1960 | Recours en grâce | Μια φωνή από το παρελθόν | Μάριο ντι Ντονάτι |
La Garçonniere | Τα απόκρυφα μιας γκαρσονέρας | Αλμπέρτο | |
La ciociara | Η ατιμασμένη | Τζοβάνι | |
1961 | El Cid | Ελ Σιντ | κόμης Ορδόνιεζ |
1962 | Vu du pont | Ψηλά απ' τη γέφυρα | Έντι Καρμπόνε [8] |
Phaedra | Φαίδρα | Θάνος [9] | |
1963 | The Cardinal | Ο καρδινάλιος | καρδινάλιος Κουαρένγκι |
1964 | The Secret Invasion | Μυστική απόβασις | Ρομπέρτο Ρόκα |
1965 | Una voglia da morire | σύζυγος | |
Harlow | Τζιν Χάρλοου | Μαρίνο Μπέλο | |
1966 | Nevada Smith | Νεβάδα Σμιθ | πατήρ Ζακάρντι |
Se tutte le donne del mondo... | Φίλα τα κορίτσια και κάνε τα να πεθάνουν | κύριος Αρντόνιαν | |
1967 | The Desperate Ones | Βίκτορ | |
1968 | Volver a vivir | Λουίς Ρούμπιο | |
Sharaz | Χίλιες και μία νύχτες | Χίξουμ | |
1969 | The Italian Job | Ληστεία αλά ιταλικά [10] | Αλταμπάνι |
1970 | The Kremlin Letter | Το γράμμα του Κρεμλίνου | κουκλοποιός |
La morte risale a ieri sera | Οι κολασμένοι των μεγαλουπόλεων | Αμάτζιο Μπερζάγκι | |
Cannon for Cordoba | Κόρντομπα | Χέκτορ Κόρντομπα | |
1971 | A Gunfight | Φραντσίσκο Αλβάρεζ | |
1972 | Un verano para matar | Αμείλικτος τιμωρός | Λάζαρο Αλφρέντι |
1973 | Honor Thy Father | Τίμα τον πατέρα σου | Τζόζεφ Μπονάνο |
1974 | Simona | θείος | |
La casa della paura | κύριος Ντριζ | ||
1975 | Rosebud | Επιχείρησις: Μαύρος Σεπτέμβρης | Τζορτζ Νικόλαος |
That Lucky Touch | Τυχερός παλιάνθρωπος | στρατηγός Περούτσι | |
The 'Human' Factor | Σφαγή εν ψυχρώ | δρ Λούπο | |
1977 | The Other Side of Midnight | Η άλλη πλευρά του μεσονυκτίου | Κωνσταντίνος Δεμέρης |
Des Teufels Advokat | Ο συνήγορος του διαβόλου | επίσκοπος Αουρέλιο | |
1978 | The Greek Tycoon | Ο Έλληνας μεγιστάνας | Σπύρος Τομάσης |
1979 | An Almost Perfect Affair | Φεντερίκο Μπαρόνε (Φρέντι) | |
1980 | Retour à Marseille | Μισέλ | |
Lion of the Desert | Το λιοντάρι της ερήμου | συνταγματάρχης Ντιοντιέτσε | |
1981 | Sezona mira u Parizu | κάπτεν Μίλερ | |
1982 | A Time to Die | Στη φωλιά του πολέμου | Γκένγκο Μπάρι |
1983 | The Scarlet and the Black | Ήρωας με ράσα | πατήρ Βιτόριο |
1985 | Paradigma | διευθυντής εργαστηρίου | |
1990 | The Godfather Part III | Ο νονός 3 | καρδινάλιος Λαμπέρτο |
1999 | Toni | ηλικιωμένος | |
2000 | Vino santo | παππούς |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Ο/Η Ραφ Βαλόνε, στο IMDb. (Αγγλικά)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 139006928. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 8091363. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Discogs. 3973900. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 137523580. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Ιταλικά) Donne e Uomini della Resistenza. National Association of Italian Partisans. www
.anpi .it /donne-e-uomini /. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022. - ↑ 7,0 7,1 «O Ραφ Βαλόνε «έφυγε» πλήρης ημερών». Η Καθημερινή. 1 Νοεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2025.
- ↑ «1962-Ψηλά από τη γέφυρα 'H περί προδοσίας-A View from the Bridge». ο Λύσιππος. 10 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2025.
- ↑ «Phaedra - retroDB». www.retrodb.gr. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2025.
- ↑ Ανδρεάκου, Κατερίνα. «ΛΗΣΤΕΙΑ ΑΛΑ… ΙΤΑΛΙΚΑ». FreeCinema. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2025.