Βιττόριο ντε Σίκα
Ο Βιττόριο ντε Σίκα ή, ορθότερα, Βιτόριο ντε Σίκα[12][13][14][15][16] (ιταλικά: Vittorio de Sica), (7 Ιουλίου 1901 - 13 Νοεμβρίου 1974) ήταν Ιταλός σκηνοθέτης και ηθοποιός του κινηματογράφου. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του ιταλικού νεορεαλισμού.
Ο Βιτόριο ντε Σίκα γεννήθηκε το 1901 στο Σόρα της επαρχίας Φροζινόνε του Λατίου. Γιος Ιταλού επιχειρηματία, αρχικά ξεκίνησε σπουδές για σταδιοδρομία τραπεζικού, πλην όμως η οικονομική ανάγκη τον υποχρέωσε το 1923 να συμμετάσχει ως μέλος σε θεατρικό θίασο όπου και ακολούθησε το επάγγελμα του ηθοποιού. Το 1926, παράλληλα με την ενασχόλησή του με το θέατρο, στράφηκε προς τον κινηματογράφο. Πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο, που τον καθιέρωσε και ως κινηματογραφικό αστέρι, ήταν στην ταινία Οι άντρες, τι παλιάνθρωποι! (1932) σε σκηνοθεσία του Μάριο Καμερίνι. Η δε πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης ήταν το Δυο ντουζίνες κόκκινα τριαντάφυλλα (1940).
Οι επόμενες ταινίες του, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως Λούστρο παπουτσιών (Sciuscia, 1946), Κλέφτης ποδηλάτων (Ladri Di Biciclette, 1948), Θαύμα στο Μιλάνο (Miracolo A Milano, 1951), Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι (Umberto D., 1952) θεωρούνται κορυφαία έργα του νεορεαλισμού, καθώς εκφράζουν με πόνο και ανθρωπιά τη δραματική κοινωνική κατάσταση της μεταπολεμικής Ιταλίας (εγκαταλειμμένα παιδιά, άνεργοι, άστεγοι). Με την ταινία Η ατιμασμένη (La Ciociara, 1960), βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια και με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Λόρεν, έκλεισε η νεορεαλιστική περίοδος. Έπειτα, ο Βιτόριο ντε Σίκα σκηνοθέτησε κυρίως εμπορικές ταινίες όπως Φιλουμένα Μαρτουράνο - Γάμος αλά ιταλικά (Matrimonio All' Italiana, 1964) βασισμένη στο θεατρικό του Εντουάρντο Ντε Φιλίπο Φιλουμένα Μαρτουράνο. Ακόμα δύο ταινίες του, πάντως, κέρδισαν το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας: Χθες, σήμερα, αύριο (Ieri, Oggi E Domani, 1963) και Ο κήπος των Φίντζι-Κοντίνι (Il Giardino Dei Finzi Contini, 1970) που βασίζεται στο δημοφιλές μυθιστόρημα του Τζόρτζο Μπασάνι. Τελευταίες του ταινίες ήταν Το ιντερμέντσο μιας παντρεμένης (Una Breve Vacanza, 1974) και το Τελευταίο ταξίδι (Il Viaggio, 1974). Πέθανε στο Παρίσι το ίδιο έτος, 1974. Υπήρξε υποστηρικτής του κομμουνιστικού κόμματος Ιταλίας.[17][18]
Η πρεμιέρα της ταινίας του Τελευταίο ταξίδι έλαβε χώρα στο Παρίσι λίγο μετά τον θάνατό του.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | |
|---|---|---|
| Πρωτότυπος | Ελληνικός | |
| Δεκαετία 1940 | ||
| 1940 | Rose scarlatte | Κόκκινα τριαντάφυλλα |
| Maddalena... zero in condotta | Διαγωγή μηδέν | |
| 1941 | Teresa Venerdì | Τερέζα Βενέρντι |
| 1942 | Un garibaldino al convento | |
| 1943 | I bambini ci guardano | Κατηγορώ τους γονείς μου |
| 1945 | La porta del cielo | |
| 1946 | Sciuscià | Λούστρο παπουτσιών |
| 1948 | Cuore | |
| Ladri di biciclette | Κλέφτης ποδηλάτων | |
| Δεκαετία 1950 | ||
| 1951 | Miracolo a Milano | Θαύμα στο Μιλάνο |
| 1952 | Umberto D. | Ό¸τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι |
| Buongiorno, elefante! | ||
| 1953 | Stazione Termini | Ο τελευταίος σταθμός |
| Villa Borghese | Οι ερασταί της βίλας Μποργκέζε | |
| 1954 | L'oro di Napoli | Ερωτική πολιορκία |
| 1956 | Il tetto | |
| Δεκαετία 1960 | ||
| 1960 | La ciociara | Η ατιμασμένη |
| 1961 | Il giudizio universale | Η ώρα της μεγάλης κρίσεως |
| 1962 | Boccaccio '70 | Βοκάκιος '70 |
| I sequestrati di Altona | Οι καταδικασμένοι της Αλτόνα | |
| 1963 | Il boom | |
| Ieri, oggi, domani | Χθες, σήμερα, αύριο | |
| 1964 | Matrimonio all'italiana | Γάμος αλά ιταλικά |
| 1966 | Un monde nouveau | Η ηδονή χωρίς πέπλο |
| Caccia alla volpe | Το ροζ λαγωνικό | |
| 1967 | Le streghe | Οι μάγισσες |
| Woman Times Seven | 7 φορές γυναίκα | |
| 1968 | Amanti | Οι ερασταί |
| Δεκαετία 1970 | ||
| 1970 | I girasoli | Το ηλιοτρόπιον |
| Il giardino dei Finzi Contini | Ο κήπος των Φίντζι Κοντίνι | |
| Le coppie | Σκάνδαλα παντρεμένων | |
| 1972 | Lo chiameremo Andrea | Μια τρελή οικογένεια |
| 1973 | Una breve vacanza | Το ιντερμέτζο μιας παντρεμένης |
| 1974 | Il viaggio | Το τελευταίο ταξίδι |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120888367. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w66q21j8. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 8095001. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 death certificate. archives
.paris .fr /arkotheque /visionneuse /visionneuse .php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjQtMDEtMTEiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6Mjc0NTg5O3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ%3D%3D #uielem _move=-172%2C-165&uielem _islocked=0&uielem _zoom=157&uielem _brightness=0&uielem _contrast=0&uielem _isinverted=0&uielem _rotate=F. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. σελ. 25. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118677942. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 21 Ιανουαρίου 2013. c9pszhgw1qqktjl. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018.
- ↑ CONOR.SI. 38634083.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) www.acmi.net.au. creators/25893.
- ↑ «Βιτόριο ντε Σίκα ταινίες και θεατρικές παραστάσεις στις οποίες έχει πάρει μέρος». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Γεωργακοπούλου, Τατιάνα (7 Ιουλίου 2023). «Βιτόριο ντε Σίκα: Ο σκηνοθέτης που ανακάλυψε ξανά τη Σοφία Λόρεν». monopoli.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Βιτόριο ντε Σίκα: 120 χρόνια από τη γέννηση του πατέρα του κινήματος του νεορεαλισμού». Πρώτο Θέμα. 4 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Μπούρας, Δημήτρης (19 Ιουνίου 2005). ««Λαβ στόρι» από τον Βιτόριο Ντε Σίκα». Η Καθημερινή (στα greek). Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «ΒΙΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ». www.greekbooks.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Vittorio De Sica». IMDb. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Bicycle thieves».
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ. 46ος, σελ.70.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιττόριο ντε Σίκα στην IMDb