Σιμόνε Μποκανέγκρα
| Σιμόνε Μποκανέγκρα | |
|---|---|
 Ο Σιμόνε Μποκανέγκρα σε τοιχογραφία από το Παλάτι του Αγίου Γεωργίου της Γένοβας. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1301 Γένοβα |
| Θάνατος | 14 Μαρτίου 1363[1] Γένοβα |
| Αιτία θανάτου | δηλητήριο |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δημοκρατία της Γένοβας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ghibellines |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Egidio Boccanegra |
| Οικογένεια | Boccanegra |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Γένοβας (1339–1344) Δόγης της Γένοβας (1356–1363) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σιμόνε Μποκανέγκρα (ιταλικά: Simone Boccanegra) ήταν ο πρώτος Δόγης της Γένοβας. Έγινε Δόγης το 1339, αλλά απομακρύνθηκε από την εξουσία έξι χρόνια αργότερα. Ανέκτησε τη θέση του το 1356 και την διατήρησε μέχρι το θάνατό του, το 1363.[2]
Η ιστορία του κατέστη δημοφιλής το 1843 από το ομώνυμο έργο του Αντόνιο Γκαρσία Γκουτιέρες και την όπερα του Τζουζέπε Βέρντι του 1857, που βασίστηκε στο έργο του Γκουτιέρες. Σιμόν Μποκκανέγκρα.[3][4]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μποκανέγκρα εξελέγη αιώνιος δόγης στις 23 Δεκεμβρίου 1339. Μία από τις πρώτες του ενέργειες ήταν η εξαίρεση από τη δημόσια ζωή της παλιάς αριστοκρατικής εμπορικής τάξης. Με τον αποκλεισμό της παλιάς αριστοκρατίας από την εξουσία, προέκυψε μια νέα ομάδα εμπορικών οίκων: Αντόρνο, Γκουάρκο, Φρεγκόζο και Μοντάλντο. Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Μποκανέγκρα, ο γενουατικός έλεγχος επεκτάθηκε κατά μήκος τόσο της γαλλικής όσο και της ιταλικής Ριβιέρας, με εξαίρεση τις κτήσεις των Γκριμάλντι στο Μονακό και τη Βεντιμίλια.[5]
Ο αδελφός του Σιμόνε, Ετζίντιο, ήταν μεγάλος ναύαρχος στην υπηρεσία του Αλφόνσου ΙΑ΄ της Καστίλλης και προκάλεσε μια συντριπτική ήττα στο μαροκινό στόλο στα ανοικτά της Αλχεθίρας, το 1344.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Μποκανέγκρα, υπήρχαν αλλεπάλληλες συνωμοσίες εναντίον του, ακόμα και απόπειρες κατά της ζωής του. Το γεγονός οδήγησε στην ίδρυση μιας σωματοφυλακής 103 έφιππων στρατιωτών. Για την ασφάλεια Μποκανέγκρα, αυτοί προέρχονταν από την Πίζα, που αποτελούσε παλαιό εχθρό της Γένοβας. Εκεί, ωστόσο, ο αδελφός του Σιμόνε, Νικολό, ήταν «καπετάνιος του λαού», ενώ και η μητέρα τους ήταν Πιζανή αριστοκράτισσα.[6]
Ο Μποκανέγκρα αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την εξουσία έπειτα από μια δημόσια συνεδρίαση, στις 23 Δεκεμβρίου 1345. Τον διαδέχθηκε ο Τζοβάνι Α΄ ντι Μούρτα, ο οποίος πέθανε στις αρχές Ιανουαρίου του 1350 και στη συνέχεια ο Τζοβάνι Β΄ Βαλέντε, που κυβέρνησε ως ανώτατος άρχοντας μέχρι το 1356, όταν ο Μποκανέγκρα ανέκτησε την εξουσία.[7]
Ο Μποκανέγκρα πέθανε το 1363, πιθανόν έχοντας δεχτεί δηλητηρίαση από εχθρούς του.[8][9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1969. simone-boccanegra. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ https://www.britannica.com/topic/Boccanegra-family
- ↑ https://www.encyclopedia.com/reference/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/garcia-gutierrez-antonio
- ↑ https://www.zarzuela.net/writ/gutierrez.htm
- ↑ https://www.operasofia.bg/en/news/7251-znaete-li-che-simon-bokanegra-e-istoricheska-lichnost
- ↑ https://www.britishmuseum.org/collection/term/BIOG115187
- ↑ http://www.francobampi.it/genova/elenchi/governi/dogi_a_vita.htm
- ↑ https://www.opera-arias.com/verdi/simon-boccanegra/synopsis/
- ↑ https://www.metopera.org/discover/synopses/simon-boccanegra/