Σταύρος Λογαρίδης

Σταύρος Λογαρίδης
Σταύρος Λογαρίδης
Γέννηση	21 Σεπτεμβρίου 1953; Κωνσταντινούπολη
Θάνατος	14 Απριλίου 2022 (68 ετών); Αθήνα
Αιτία θανάτου	καρκίνος
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Εθνικότητα	Έλληνας
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ιδιότητα	τραγουδιστής και τραγουδοποιός
Όργανα	φωνή
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Σταύρος Λογαρίδης (Κωνσταντινούπολη, 21 Σεπτεμβρίου 1953 - Αθήνα, 14 Απριλίου 2022) ήταν Έλληνας τραγουδοποιός.

Νεανική ζωή

Ο Λογαρίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 21 Σεπτεμβρίου 1953, ξεκίνησε τη μουσική πριν πάει δημοτικό με την καθοδήγηση του παππού του που ήταν άρχων πρωτοψάλτης στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο χειροτονημένος από τον Αθηναγόρα. Από παιδί είχε κλίση στον ήχο καθώς και στην ρυθμική αγωγή. Όταν ο παππούς του κατάλαβε ότι ο μαθητής του δεν ήταν παιδάκι που συγκεντρωνόταν εύκολα για να τον μάθει γραφή, άρχισε να του μαθαίνει ήχους και ρυθμούς: τον έπαιρνε μαζί του στην εκκλησία και τον άφηνε να ακολουθεί τους ψάλτες εξ ενστίκτου με τενούτες που αυτοσχεδίαζε ο μικρός Σταύρος. Ο πατέρας του έπαιζε κιθάρα και η μητέρα του ακορντεόν. Απεβίωσε στις 14 Απριλίου 2022.

Τα πρώτα χρόνια στη μουσική

Την πρώτη κιθάρα του την απέκτησε 10 ετών, όταν πρωτοάκουσε τη μουσική των sixties. 14 ετών φτιάχνει το συγκρότημα Juniors και τον ίδιο χρόνο το συγκρότημα Sphinx. Οι Sphinx πήρανε μαζί με τον Άλεξ Μπανάκη, τον Νάκη Σαρή και τον Μιχάλη Ασπιώτη το πρώτο βραβείο παντουρκικού διαγωνισμού μουσικής που κήρυξε η εφημερίδα Hurriyet τότε. Στα 15 του έρχεται στην Αθήνα και πάει στην τότε Polydor και κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με τον αστείο τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα». Συνεργάζεται στο στούντιο με τον οργανίστα των Charms και συμμετέχει για να βγάλει λεφτά σε φωνητικά του Μάνου Χατζιδάκι στις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη, στη Φίνος Φιλμ.

Με το συγκρότημα Poll

Ο τότε διευθυντής της Polydor Ν. Αντύπας επιμένει να τον γνωρίσει σε κάτι μουσικούς με «πολύ ωραία τραγούδια», όπως έλεγε, για να δημιουργηθεί ένα συγκρότημα το 1970. Ο Σταύρος προσπαθούσε να εξηγήσει στον Αντύπα ότι τα συγκροτήματα δεν φτιάχνονται με συνοικέσια εταιρειών αλλά μέσα από φιλίες. Μετά όμως από επιμονή και πιέσεις τον πείθει να πάει στο σπίτι των μουσικών να ακούσει τα τραγούδια και να τους γνωρίσει. Εκεί γνωρίζεται για πρώτη φορά με τον Κώστα Τουρνά, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και τον Κώστα Παπαϊωάννου. Ενθουσιάζεται από τα τραγούδια, και τιμά τίς αρχές του περί «group φιλίας». Ξεκινάνε οι πρόβες και φτιάχνεται το συγκρότημα Poll που θα κάνει δύο μεγάλους δίσκους ορόσημο στην ελληνική σκηνή, το Άνθρωπε και το Λευκό Album. Καθώς και μια σειρά 45άρια singles. Ο Σταύρος αποχωρεί από το συγκρότημα όταν οι υπόλοιποι του συγκροτήματος παίρνουν την απόφαση να εμφανιστούν στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1972.

Με το συγκρότημα Ακρίτας

Φτιάχνει το συγκρότημα Ακρίτας, κυκλοφορεί ομώνυμο άλμπουμ που πουλιέται στη Γερμανία, Ιαπωνία και θεωρείται ένα από τα πιο προοδευτικά άλμπουμ όλων των εποχών στον κόσμο. Το συμπεριλαμβάνουν και το μνημονεύουν ακόμα και σήμερα τα πιο προοδευτικά sites μουσικής σε Ευρώπη και Αμερική. Στην Ιαπωνία κυκλοφόρησε με γιαπωνέζικο εξώφυλλο, που θεωρείται σπάνιο συλλεκτικό αντικείμενο στους κύκλους των μουσικόφιλων σήμερα. Οι Ακρίτας συνεργάστηκαν live με τα Μπουρμπούλια της εποχής εκείνης και ηχογράφησαν έξι τραγούδια στη Γερμανία με τον Δ. Παπαχρήστου, τον Α. Τασούλη και τον Γ. Τσουπάκη. Αργότερα θα έρθει στο συγκρότημα και η Α. ΜacKinnon και ο Γ. Παπαδόπουλος με τους οποίους ταξίδεψαν στο Λονδίνο για να γράψουν με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ηχογράφησαν 5 τραγούδια που έχουν μείνει ακυκλοφόρητα μέχρι σήμερα.

Στην τηλεόραση και κινηματογράφο

Παράλληλα μέχρι το 1977 θα κάνει μουσική για δύο σίριαλ στην τηλεόραση, τη Μενεξεδένια πολιτεία του Άγγελου Τερζάκη, για την οποία κι έγινε μια μεγάλη δίκη στο Λονδίνο το 1987, διότι ο εκδότης του Λογαρίδη, η ΕΜΙ Λονδίνου, θεώρησε ότι έπρεπε να μηνύσει την Warner Αμερικής και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου για προσβολή εκδοτικών δικαιωμάτων... Επίσης έκανε τη μουσική για τη σειρά Οικογένεια Ζαρντή του Κώστα Χατζηαργύρη στην κρατική τηλεόραση συνεργαζόμενος με τον σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη. Έχει γράψει τη μουσική για την ταινία μεγάλου μήκους Η φόνισσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη η οποία προτάθηκε αλλά δεν πήρε το βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ^[2] ^[3] στην πρώτη μεταπολιτευτική κι επεισοδιακή του πρεμιέρα με κριτική επιτροπή τους Μελίνα Μερκούρη, Μάνο Λοΐζο, Νίκο Κούνδουρο κ.ά. Συμμετείχε ενεργά στην οικοδόμηση του νέου ελληνικού κινηματογράφου με συνεργασίες και φιλίες με τον Γιώργο Πανουσόπουλο (Οι απέναντι, 1981), τον Νίκο Νικολαΐδη, τον Φέρρη ( Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο, 1979), τον Νίκο Περάκη, τον Νίκο Κούνδουρο, Αντώνη Καφετζόπουλο και άλλους.

1970-1980

Από το 1976 έως το 1981 κυκλοφορεί τρεις προσωπικούς δίσκους, το Ασπρόμαυρο ομώνυμο δίσκο^{[εκκρεμεί παραπομπή]} με παραγωγό τον Γιάννη Πετρίδη, με συνεργάτες τον Μανώλη Ρασούλη και τον Γρηγόρη Φαληρέα. Το άλμπουμ Σε άλλη γη με παραγωγό τον Λουκά Σιδερά των Aphrodite's Child, με συνεργάτες τον Παύλο Σιδηρόπουλο, Γ. Φιλιππίδη, Γ. Μπετζίκη, Δ. Παπαχρήστου κ.ά. Επίσης στον δίσκο Οικογένεια Ζαρντή και το Προσεχώς που περιλαμβάνει τη μουσική που έγραψε για την ταινία Οι απέναντι του Γιώργου Πανουσόπουλου. Πάντα συνεχίζει να συνεργάζεται με τον φίλο του και παντοτινό του κιθαρίστα Δήμη Παπαχρήστου (1953-2007). Εκείνη την εποχή κλείνει το συμβόλαιό του με την Polydor. Το 1985 συνεργάζεται με την εταιρεία Lyra. Δουλεύει με τον Γιώργο Ζήκα και την Ελευθερία Αρβανιτάκη στον δίσκο Με τα φεγγάρια χάνομαι όπου ενορχηστρώνει και τραγουδάει τα 10 τραγούδια του δίσκου, τα άλλα δύο τα τραγούδησε η Ελ. Αρβανιτάκη κάνοντας το ντεμπούτο της σαν σόλο καριέρα μετά από την Οπισθοδρομική Κομπανία όπου συμμετείχε έως τότε. Το 1985 επίσης ηχογραφεί ένα άλμπουμ στο Λονδίνο με την ΕΜΙ (Λονδίνου), το Alchemy που έχει μόνο ορχηστρική μουσική μεταξύ των οποίων και μια εκδοχή-νέα εκτέλεση του επίμαχου κομματιού της διένεξής του με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, Μενεξεδένια πολιτεία (1975).

1980-1990

Το 1981 πάει στο Αμβούργο όπου συνεργάζεται για 2 χρόνια με το γερμανικό συγκρότημα Elephant. Από το 1986 μέχρι το ’89 θα περάσει τη σκοτεινή εποχή της ζωής του με τον εφιάλτη της δίκης «Παπαθανασίου», μέχρι το 'ανώτατο' δικαστήριο στο Λονδίνο. Τότε κάνει και μια παραγωγή στον Χρήστο Κυριαζή και άλλους. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί το άλμπουμ Μανούλα Ελλάς από τη Minos. Το 1992 μετακομίζει στην Τήνο και μένει 3 χρόνια όπου δουλεύει τον δίσκο Ονειρεμένες πολιτείες με συνεργάτες τη Βάσω Αλλαγιάννη, Τάσο Φαληρέα και τον Γιώργο Κύβελο, ο οποίος κυκλοφόρησε στην BMG. Τότε άρχισε και το δρομολόγιο Τήνος - Άγιο Όρος σ’ ένα μεταφυσικό ταξίδι. Την πρώτη φορά κάθισε στη Μονή Γρηγορίου 4 μήνες. Μετά ξαναγυρνά στην Αθήνα και το 1996 ξεκινάει πάλι με τη Minos τον δίσκο Περασμένος αιώνας που κυκλοφορεί το 1999 με συνεργάτες τον Μπάμπη Στόκα, την Ελένη Δήμου και τον Νίκο Πορτοκάλογλου. Ακολουθεί ο δίσκος με τη Sony Μια βουτιά στην αγάπη με συνεργάτες τον Κώστα Λειβαδά, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μανώλη Φάμελλο, Νίκο Πορτοκάλογλου, Γ. Κλιούμη.

2000-2010

Το 2007 κυκλοφορεί τον δίσκο Ξαφνικά Καλοκαίρι με την Ελ. Ζιώγα και την Λ. Δημοπούλου, Τζ. Κεφαλά, Γ. Σπάθα στη Minos και πάλι με κιθαρίστα τον Δ. Παπαχρήστου. Ο Λογαρίδης εμφανιζόταν σπάνια και πιο σπάνιες υπήρξαν οι συναυλίες του. μια από τις τελευταίες συνεργασίες του live ήταν το 2005 με τους Socrates και τον Δημήτρη Πουλικάκο στο Magic Bus του Club22 με τον κιθαρίστα ζωής και φίλο του Δήμη Παπαχρήστου, τον αποίο χάνει από καρκίνο μετά από δύο χρόνια. Το 2009 κυκλοφορεί έναν διπλό δίσκο και ένα DVD στην εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία με τίτλο Τα παιδία παίζει.

Συνεργασίες

Οι συνεργασίες του σε δίσκους και τραγούδια είναι άπειρες κι έχουν το χαρακτηριστικό της πολυφωνίας. Συνεργάστηκε με μεγάλους της λαϊκής, αλλά και της rock σκηνής, από τον Κ. Παπαδόπουλο, μπουζούκι του Μίκη Θεοδωράκη που έχει παίξει και το συρτάκι Ζορμπάς στην ομώνυμη ταινία, μέχρι τον Παύλο Σιδηρόπουλο, που έχουν κάνει και δυο κομμάτια μαζί. Στις συνεργασίες του συμπεριλαμβάνονται οι Poll, ο Άρης Τασούλης, Λ. Σιδεράς, Γ. Πετρίδης, Π. Σιδηρόπουλος, Γιώργος Πανουσόπουλος, Κ. Παπαδόπουλος, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιώργος Ζήκας, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Χάρις Αλεξίου, Κώστας Λειβαδάς, Νίκος Πορτοκάλογλου, Πυξ Λαξ, Μπάμπης Στόκας, Βάσω Αλλαγιάννη, Χρήστος Κυριαζής, Αντώνης Βαρδής, Δημήτρης Πουλικάκος, Μανώλης Φάμελλος, Ελένη Ζιώγα, Κώστας Φέρρης, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Ελένη Δήμου, Τάσος Φαληρέας, Μανώλης Ρασούλης, Λ. Ζώης, Γ. Φιλλιπίδης, Γ. Ρωμανός, Socrates, Π. Σκούταρης, Μπουρμπούλια, Θ. Παπαντίνας. Φίλοι και παρέα του υπήρξαν ο Δ. Παπαχρήστου, Γ. Φιλλιπίδης, Βλάσσης Μπονάτσος, Ελένη Ζιώγα, Γ. Μαγκλάρας, Παύλος Σιδηρόπουλος, Αλ. Μπανάκης, Β. Ντάλας, Γ. Αλεξίου, Γιάνης Σπάθας, Κώστας Φέρρης, Γ. Παπαδόπουλος, Β. Αλλαγιάννη, Κ. Παπαϊωάννου.

Δισκογραφία

Ανθρωπε Poll (1970)
Poll ομώνυμο (1972)
Ακριτας (1974)
Τα ωραιότερα τραγούδια των Poll (1978)
Σταύρος Λογαρίδης (1978)
Σε άλλη γη (1980)
Προσεχώς /Οι Απέναντι, /Η Φόνισσα, (1982)
Οικογένεια Ζαρντή (1982)
Με τα φεγγάρια χάνομαι (1985)
Alchemy (1986) Αγγλια
Μανούλα Ελλάς (1989)
Ονειρεμένες Πολιτείες (1996)
Περασμένος Αιώνας (1999)
Μια βουτιά στην αγάπη (2002)
Ξαφνικά Καλοκαίρι (2007)
Τα παιδία παίζει (2009)

Παραπομπές

↑ www.skai.gr/news/culture/pethane-o-spoudaios-mousikos-stayros-logaridis.
↑ Τρούσας, Φώντας (15 Απριλίου 2022). «Σταύρος Λογαρίδης (1953-2022): Ένας καλλιτέχνης με τεράστιες δυνατότητες». LiFO. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2023.
↑ «15ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου». www.filmfestival.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2023.

Πηγές

[345efbe27db4106737ebc4a8c97581ebc33c0e32-1] www.skai.gr/news/culture/pethane-o-spoudaios-mousikos-stayros-logaridis.

[2] Τρούσας, Φώντας (15 Απριλίου 2022). «Σταύρος Λογαρίδης (1953-2022): Ένας καλλιτέχνης με τεράστιες δυνατότητες». LiFO. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2023.

[3] «15ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου». www.filmfestival.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2023.

[1]

[2]

[3]