Μετάβαση στο περιεχόμενο

Στύφνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στύφνος
Άνθος στύφνου
Άνθος στύφνου
Συστηματική ταξινόμηση
Σύστημα: κατά CRONQUIST, 1981
Βασίλειο: Φυτά (Plantae)
Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)
Ομοταξία: Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)
Υφομοταξία: Αστερίδες (Asteridae)
Τάξη: Στρυχνώδη (Solanales)
Οικογένεια: Στρυχνοειδή (Solanaceae)
Γένος: Στρύχνον (Solanum)
Είδος: S. nigrum
Διώνυμο
Στρύχνον το μέλαν
(Solanum nigrum)
L.

Ο στύφνος, στίφνος, αγριοντοματιά ή μαυρόχορτο (επιστημονική ονομασία: Solanum nigrum) είναι είδος ανθοφόρου φυτού του γένους Solanum, ιθαγενές στην Ευρασία. Τα ώριμα φρούτα και τα μαγειρεμένα φύλλα χρησιμοποιούνται ως τροφή σε ορισμένες περιοχές και τα μέρη των φυτών χρησιμοποιούνται ως παραδοσιακό φάρμακο. Τα ωμά φύλλα και οι άγουροι καρποί του είναι δηλητηριώδεις.

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λουλούδια στύφνου

Ο στύφνος είναι μια κοινή πόα ή βραχύβιος πολυετής θάμνος, που απαντάται σε πολλές δασώδεις περιοχές, καθώς και σε διαταραγμένους βιότοπους. Φτάνει σε ύψος από 30 έως 120 εκατοστά. Τα φύλλα είναι ωοειδή ή καρδιόσχημα μήκους 4 με 7,5 εκατοστά και πλάτους 2 με 5 εκατοστά που έχουν κυματιστά ή οδοντωτά άκρα. Και οι δύο επιφάνειες είναι τριχωτές ή άτριχες. Ο μίσχος έχει μήκος 1 με 3 εκατοστά. Τα άνθη έχουν πρασινωπά έως υπόλευκα πέταλα, κυρτά όταν ωριμάσουν και περιβάλλουν προεξέχοντες φωτεινούς κίτρινους ανθήρες. Το φρούτο έχει διάμετρο 6 με 8 χιλιοστά με θαμπό μαύρο ή μωβ-μαύρο χρώμα.[1] Στην Ινδία απαντάται ένα άλλο στέλεχος του οποίου τα φρούτα γίνονται κόκκινα όταν ωριμάσουν.[2]

Μερικές φορές το S. nigrum συγχέεται με την πιο τοξική μπελαντόνα (Atropa belladonna), η οποία ανήκει σε διαφορετικό γένος εντός των Στρυχνοειδών. Μια σύγκριση των φρούτων δείχνει ότι τα μαύρα φρούτα του στύφνου μεγαλώνουν σε τσαμπιά, ενώ της μπελαντόνα μεγαλώνουν μεμονωμένα. Μια άλλη διαφορά είναι ότι ο στύφνος έχει λευκά πέταλα.

Ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κατάλληλη τιμή pH του εδάφους για τον στύφνο είναι μεταξύ 5,5 και 6,5. Είναι πλούσιο σε οργανική ύλη, νερό και γονιμότητα για την ισχυρή ανάπτυξη του εδάφους, ενώ σε περίπτωση έλλειψης οργανικής ύλης και κακά αεριζόμενο αργιλώδες έδαφος, οι ρίζες του δεν αναπτυχθούν καλά, η ανάπτυξη θα είναι κακή και η παραγωγή φτωχή. Είναι δύσκολο να αναπτυχθεί υπό συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και υψηλής υγρασίας, καθώς το φυτό αναπτύσσεται αργά, ο τρυφερός βλαστός είναι εύκολο να υποστεί γήρανση της ίνας και το εμπόρευμα είναι φτωχό.[3]

Τοξικότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Φύλλα, άνθη και καρποί του S. nigrum

Τα επίπεδα σολανίνης στο S. nigrum μπορεί να είναι τοξικά. Παιδιά πέθαναν από δηλητηρίαση αφού έφαγαν άγουρους καρπούς.[4]  Ωστόσο, το φυτό σπάνια είναι θανατηφόρο,[5] με τα ώριμα φρούτα να προκαλούν συμπτώματα όπως ήπιους κοιλιακούς πόνους, εμετό και διάρροια.[4]

Τα συμπτώματα δηλητηρίασης συνήθως εμφανίζονται 6 έως 12 ώρες μετά την κατάποση.[6] Τα αρχικά συμπτώματα της τοξικότητας περιλαμβάνουν πυρετό, εφίδρωση, εμετό, κοιλιακό άλγος, διάρροια, σύγχυση και υπνηλία.[7] Ο θάνατος από την κατάποση μεγάλων ποσοτήτων του φυτού οφείλεται σε καρδιακές αρρυθμίες και αναπνευστική ανεπάρκεια.[7] Ζώα έχουν επίσης δηλητηριαστεί βόσκοντας τα φύλλα του S. nigrum.[8] Όλα τα είδη ζώων μπορούν να δηλητηριαστούν μετά την κατάποση στύφνου, συμπεριλαμβανομένων των βοοειδών, των προβάτων, των πουλερικών και των χοίρων.[4] Ωστόσο, στην κεντρική Ισπανία, ο αγριόγαλος (Otis tarda) μπορεί να λειτουργήσει ως διασκορπιστής σπόρων του στύφνου (Solanum nigrum).[9] Ο στύφνος είναι πολύ μεταβλητό και οι ειδικοί στα δηλητηριώδη φυτά συμβουλεύουν να αποφύγετε την κατανάλωση των καρπών εκτός εάν είναι γνωστό βρώσιμο στέλεχος.[10] Τα επίπεδα τοξινών μπορεί επίσης να επηρεαστούν από τις συνθήκες ανάπτυξης του φυτού.[8] Οι τοξίνες στο S. nigrum συγκεντρώνονται περισσότερο στους άγουρους πράσινους καρπούς και τα ανώριμα φρούτα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τοξικά.[6][7][11] Οι περισσότερες περιπτώσεις ύποπτης δηλητηρίασης οφείλονται σε κατανάλωση φύλλων ή άγουρων καρπών.

Υπάρχουν εθνοβοτανικές μαρτυρίες ότι τα φύλλα και τους βλαστούς του S. nigrum να βράζονται ως λαχανικό με το μαγειρικό νερό να απορρίπτεται και να αντικαθίσταται αρκετές φορές για την απομάκρυνση των τοξινών.[8]

Χρήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα ώριμα φρούτα της ποικιλίας «Κόκκινο Μακόι» του S. nigrum είναι βρώσιμα

Ορισμένες από τις χρήσεις που αποδίδονται στο S. nigrum στη βιβλιογραφία μπορεί πράγματι να ισχύουν για άλλα είδη εντός του ίδιου συμπλέγματος ειδών και η σωστή αναγνώριση των ειδών είναι απαραίτητη για τρόφιμα και ιατρικές χρήσεις.[12][13]

Μαγειρική χρήση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το S. nigrum χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως τροφή από τα πρώτα χρόνια, και ο καρπός καταγράφηκε ως τροφή λιμού στην Κίνα του 15ου αιώνα.[14] Παρά τα προβλήματα τοξικότητας με ορισμένες μορφές, τα ώριμα φρούτα και τα βρασμένα φύλλα των βρώσιμων στελεχών τρώγονται. Τα καλά βρασμένα φύλλα — αν και με έντονη και ελαφρώς πικρή γεύση — χρησιμοποιούνται όπως το σπανάκι ως χόρτα ή ως γέμιση σε φαταγιέρ και κις. Τα ώριμα μαύρα φρούτα περιγράφονται ως γλυκά και αλμυρά, με νότες γλυκόριζας και πεπονιού.[15]

Στην Κένυα, το S. nigrum θεωρείται από τους Αμπαγκούσι λιχουδιά που όταν σοταριστεί ή βράσει για να μαλακώσει και στη συνέχεια αλατιστεί ή σοταριστεί τρώγεται με ουγκάλι (προϊόν από αλεύρι καλαμποκιού). Στην υπόλοιπη Κένυα, το S. nigrum τρώγεται με παρόμοιο τρόπο.

Στην Ινδία, τα φρούτα καλλιεργούνται και τρώγονται περιστασιακά, αλλά δεν καλλιεργούνται για εμπορική χρήση. Στη Νότια Ινδία, τα φύλλα και τα φρούτα καταναλώνονται συνήθως ως φαγητό μετά το μαγείρεμα με σπόρους ταμαρίνδου, κρεμμυδιού και κύμινου.[16] Τα φρούτα αναφέρονται ως «αρωματική ντομάτα». Αν και δεν είναι πολύ δημοφιλή σε μεγάλο μέρος της κατανομής του, τα φρούτα και τα πιάτα είναι κοινά στο Ταμίλ Ναντού (மணத்தக்காளி στα Ταμίλ), στην Κεράλα, στο νότιο Άντρα Πραντές και στη νότια Καρνατάκα.

Στην Αιθιοπία, τα ώριμα φρούτα μαζεύονται και τρώγονται από τα παιδιά σε κανονικές περιόδους, ενώ σε περιόδους λιμού, όλοι οι πληγέντες θα έτρωγαν μούρα. Επιπλέον, τα φύλλα συλλέγονται από γυναίκες και παιδιά, που μαγειρεύουν τα φύλλα σε αλμυρό νερό και τα καταναλώνουν όπως κάθε λαχανικό. Οι αγρότες στο Κόνσο αναφέρουν ότι επειδή το S. nigrum ωριμάζει πριν ο αραβόσιτος είναι έτοιμος για συγκομιδή, χρησιμοποιείται ως πηγή τροφής μέχρι να είναι έτοιμες οι καλλιέργειές τους.[17] Οι Γολαΐτα δεν ξεριζώνουν το S. nigrum που εμφανίζεται στους κήπους τους αφού και αυτοί μαγειρεύουν και τρώνε τα φύλλα.[18]

Ώριμα και άγουρα φρούτα S nigrum στο ίδιο κοτσάνι

Στη Νότια Αφρική, το πολύ ώριμο και επιλεγμένο με το χέρι φρούτο μαγειρεύεται σε μια όμορφη αλλά αρκετά ρευστή μοβ μαρμελάδα.[19] Ωστόσο, το φρούτο που χρησιμοποιείται στη Νότια Αφρική είναι πιο πιθανό να είναι το Solanum retroflexum.[20]

Στην Ελλάδα και την Τουρκία τα φύλλα είναι ένα από τα συστατικά που περιλαμβάνονται στη σαλάτα με βραστά χόρτα.[21]

Εισήχθη στην Αυστραλία από τον Μαυρίκιο τη δεκαετία του 1850 ως λαχανικό κατά τη διάρκεια του πυρετού του χρυσού,[15] αλλά το εμπορίο S. nigrum ως τρόφιμο απαγορεύεται πλέον από τον Κώδικα Προτύπων Τροφίμων της Αυστραλίας Νέας Ζηλανδίας.[22]

Παραδοσιακή ιατρική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το φυτό έχει μακρά ιστορία φαρμακευτικής χρήσης, που χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα. Ήταν ένα παραδοσιακό ευρωπαϊκό φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε ως ισχυρό ιδρωτοποιό, αναλγητικό και ηρεμιστικό με ισχυρές ναρκωτικές ιδιότητες, αλλά θεωρήθηκε «κάπως επικίνδυνο φάρμακο».[23][24] Η εσωτερική χρήση έχει πέσει σε δυσμένεια λόγω της μεταβλητής χημείας και τοξικότητάς της, αλλά χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική τοπικά ως θεραπεία για τον έρπητα ζωστήρα.[25][26][27][28] Υπάρχει μεγάλη διαφωνία ως προς το αν τα φύλλα και οι καρποί του S. nigrum είναι δηλητηριώδεις. Η τοξικότητα του S. nigrum μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή και το είδος όπου αναπτύσσεται.[29]

Το S. nigrum είναι σημαντικό συστατικό στα παραδοσιακά ινδικά φάρμακα. Τα αφεψήματα χρησιμοποιούνται σε δυσεντερία, στομαχικές διαταραχές και πυρετό.[30] Ο χυμός του φυτού χρησιμοποιείται σε έλκη και άλλες δερματικές παθήσεις.[30] Οι καρποί χρησιμοποιούνται ως τονωτικό, καθαρτικό, διεγερτικό της όρεξης και για τη θεραπεία του άσθματος και της «υπερβολικής δίψας».[30] Παραδοσιακά το φυτό χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία της φυματίωσης.[31] Στη Βόρεια Ινδία, τα βρασμένα εκχυλίσματα φύλλων και μούρων χρησιμοποιούνται επίσης για την ανακούφιση παθήσεων που σχετίζονται με το ήπαρ, συμπεριλαμβανομένου του ίκτερου. Ο χυμός από τις ρίζες του χρησιμοποιείται κατά του άσθματος και του κοκκύτη.[32]

Το S. nigrum είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο φυτό στην ανατολική ιατρική όπου θεωρείται αντιογκογόνο, αντιοξειδωτικό, αντιφλεγμονώδες, ηπατοπροστατευτικό, διουρητικό και αντιπυρετικό.[33][34]

Ορισμένα πειράματα δείχνουν ότι το φυτό αναστέλλει την ανάπτυξη του καρκινώματος του τραχήλου της μήτρας σε ποντίκια.[35] Το δραστικό συστατικό του φυτού, η σολανίνη, αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό διαφορετικών καρκινικών κυττάρων in vitro, όπως ο καρκίνος του μαστού και ο καρκίνος του παγκρέατος. Ο αντικαρκινικός μηχανισμός του είναι κυρίως μέσω της επαγωγής διαφορετικών κυτταρικών και μοριακών οδών, που οδηγεί σε απόπτωση και αυτοφαγία κυττάρων και μορίων και αναστέλλοντας τη μετάσταση του όγκου.[36][37] Τα υδατικά εκχυλίσματα του Solanum nigrum έχουν δείξει κυτταροτοξική δράση στη μείωση της παραγωγής ROS της ανθρώπινης κυτταρικής σειράς MM Α-375.[38]

Είναι επίσης θεραπεία του γαστρικού έλκους. Μέσω πειραμάτων σε μοντέλο γαστρικού έλκους σε ποντίκια και ομάδα ελέγχου, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το εκχύλισμα σκόνης από στύφνο και μεθανόλη θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά την έκκριση γαστρικού οξέος και πρωτεάσης σε ποντίκια, μειώνοντας έτσι σημαντικά τον δείκτη γαστρικού έλκους των ποντικών.[39] Το Solanum nigrum[38] έχει υψηλή συγκέντρωση πολυφαινολών και πολυσακχαριτών, οι οποίοι παίζουν ρόλο στην αναστολή των δραστηριοτήτων iNOS και COX-2, με αποτέλεσμα «μια βιώσιμη προσέγγιση για την αναστολή της φλεγμονής και της καρκινογένεσης και πρόληψη του καρκίνου».[40]

Καλλιέργεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο στύφνος καλλιεργείται ως τροφή σε πολλές ηπείρους, συμπεριλαμβανομένης της Αφρικής και της Βόρειας Αμερικής. Τα φύλλα των καλλιεργούμενων στελεχών τρώγονται μετά από μαγείρεμα.[15]

Ζιζάνιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο στύφνος μπορεί να είναι γεωργικό ζιζάνιο όταν ανταγωνίζεται τις καλλιέργειες.[41] Έχει αναφερθεί ως ζιζάνιο σε 61 χώρες και 37 καλλιέργειες. Τα ζιζανιοκτόνα χρησιμοποιούνται εκτενώς για την καταπολέμησή του σε καλλιέργειες όπως το βαμβάκι.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Solanum nigrum plant profile». New South Wales Flora Online. 
  2. ↑ Venkateswarlu, J; Krishna Rao, M (1971). «Inheritance of fruit colour in the Solanum nigrum complex». Proceedings of the Indian Academy of Sciences, Section B 74: 137–141. doi:10.1007/BF03050624. 
  3. ↑ Ogg, AG; Rouger, BS; Schiling, EE (1981). «Characterization of Black Nightshade (Solanum nigrum) and Related Species in the United States». Weed Science 29 (1): 27–31. doi:10.1017/S0043174500025789. https://archive.org/details/sim_weed-science_1981-01_29_1/page/27. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Notes on poisoning: black nightshade». Canadian Poisonous Plants. Canadian Biodiversity Information Facility, Canadian Government. 6 Μαΐου 2014. 
  5. ↑ North, P (1977). Poisonous Plants and Fungi in Colour. Blandford Press. σελίδες 140–141. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Schep, LJ; Slaughter, RJ; Temple, WA (April 3, 2009). «Contaminant berries in frozen vegetables». The New Zealand Medical Journal 122 (1292): 95–6. PMID 19448780. http://natlib.govt.nz/records/20744815?search%5Bi%5D%5Bcategory%5D=Journals&search%5Bi%5D%5Bsubject%5D=Solanum+nigrum&search%5Bpath%5D=items. Ανακτήθηκε στις 2 May 2017. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Solanum nigrum profile». IPCS. INCHEM. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Edmonds, JM· Chewya, JA (1997). Black Nightshades, Solanum nigrum L. and related species. International Plant Genetic Resources Institute. ISBN 9789290433217. 
  9. ↑ Bravo, C.; Velilla, S.; Peco, B. (2014). «Effects of Great Bustard (Otis tarda) gut passage on Black Nightshade (Solanum nigrum) seed germination». Seed Science Research 24 (3): 265–271. doi:10.1017/S0960258514000178. https://digital.csic.es/handle/10261/97149?locale=en. 
  10. ↑ Turner, NJ· von Aderka, P (2009). The North American guide to common poisonous plants and mushrooms. Timber Press. σελίδες 181–182. ISBN 9780881929294. 
  11. ↑ Tull, D (1999). Edible and Useful Plants of Texas and the Southwest— A Practical Guide. University of Texas Press. ISBN 978-0-292-78164-1. 
  12. ↑ Mohy-ud-dint, A; Khan, Z; Ahmad, M; Kashmiri, MA (2010). «Chemotaxonomic value of alkaloids in Solanum nigrum complex». Pakistan Journal of Botany 42 (1): 653–660. http://www.pakbs.org/pjbot/PDFs/42(1)/PJB42(1)653.pdf. 
  13. ↑ Solanum nigrum Factsheet, South Australian Government
  14. ↑ Read, BE (1977). Famine Foods of the Chiu-Huang Pen-ts'ao. Taipei: Southern Materials Centre. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Irving, M (2009). The Forager Handbook — A Guide to the Edible plants of Britain. Ebury Press. ISBN 978-0-09191-363-2. 
  16. ↑ Ignacimuthu, S (2006-05-11). M Ayyanar, Sankara Sivaraman K. «Ethnobotanical investigations among tribes in Madurai District of Tamil Nadu (India)». Journal of Ethnobiology and Ethnomedicine 2: 25. doi:10.1186/1746-4269-2-25. PMID 16689985. 
  17. ↑ «"Wild Food" Plans with "Famine Foods" Components: Solanum nigrum». Famine Food Guide. 
  18. ↑ Zemede, Asfaw. «Conservation and use of traditional vegetables in Ethiopia». Nairobi. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-07. https://web.archive.org/web/20120707210646/http://www.bioversityinternational.org/publications/Web_version/500/ch08.htm. 
  19. ↑ Jansen van Rensburg, WS (2007). «African leafy vegetables in South Africa». Water SA 33 (3): 317–326. doi:10.4314/wsa.v33i3.180589. http://ajol.info/index.php/wsa/article/view/49110/0. 
  20. ↑ «umsobosobo, noun». Dictionary of South African English. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2021. 
  21. ↑ «Amaranth — vlita — and black nightshade — stifno (Βλήτα και στίφνος)». Organically Cooked. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022. 
  22. ↑ «Standard 1.4.4 — Prohibited and Restricted Plants and Fungi». Australia New Zealand Food Standards Code. Australian Government. 
  23. ↑ Grieve, M (1984). A Modern Herbal. Penguin. σελίδες 582–583. 
  24. ↑ Schauenberg, P· Paris, F (1977). Guide to Medicinal Plants. Keats Publishing Inc. σελ. 53. 
  25. ↑ Nohara, T; Ikeda, T; Fujiwara, Y; Matsushita, S και άλλοι. (2006). «Physiological functions of solanaceous and tomato steroidal glycosides». Journal of Natural Medicines 61: 1–13. doi:10.1007/s11418-006-0021-y. 
  26. ↑ Ikeda, T; Ando, J; Miyazono, A; Zhu, XH και άλλοι. (March 2000). «Anti-herpes virus activity of Solanum steroidal glycosides». Biological & Pharmaceutical Bulletin 23 (3): 363–4. doi:10.1248/bpb.23.363. PMID 10726897. 
  27. ↑ Nohara, T; Yahara, S.; Kinjo, J (1998). «Bioactive Glycosides from Solanaceous and Leguminous Plants». Natural Product Sciences 4 (4): 203–214. https://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:WcQCogVggw4J:210.101.116.28/W_kiss2/05002102_pv.pdf+Solanum+nigrum+efficacy+herpes&hl=en&gl=au&pid=bl&srcid=ADGEESi5C6AHp7-WpkZeKZwdi-wnXPiIkoRXuGMePNKXYTakHPlI6I6Q-oLjSfmN9wTEQHfXjyJnXrCi9C6GtpsQIzTnYEkmQ3m5pLSRKutSFdi_SpXpUhV-xYs25CNktd0innetTRXj&sig=AHIEtbRviWNGYTqn8fsC-3r_JRzdvwfV-Q. 
  28. ↑ Schmelzer, GH, επιμ. (2008). PROTA: Medicinal Plants 1. 
  29. ↑ Jimoh, F.O.; Adedapo, A.A; Afolayan, A.J. (2010). «Comparison of the Nutritional Value and Biological Activities of the Acetone, Methanol and Water Extracts of the Leaves of Solanum nigrum and Leonotis leonorus». Food and Chemical Toxicology 48 (3): 964–71. doi:10.1016/j.fct.2010.01.007. PMID 20079394. 
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 Jain, SK (1968). Medicinal Plants. Thomson Press (India) Ltd. σελίδες 133–134. 
  31. ↑ Nyeem MAB, Mamun Ur Rashid, Nowrose M, Hossain Md. Abu. 2017. Solanum nigrum (Maku): a review of pharmacological activities and clinical effects. International Journal of Applied Research 3(1): 12 - 17.
  32. ↑ Sikdar, M; Dutta, U (2008). «Traditional Phytotherapy among the Nath People of Assam». Studies on Ethno-Medicine 2 (1): 39–45. doi:10.1080/09735070.2008.11886313. http://www.krepublishers.com/02-Journals/S-EM/EM-02-0-000-08-Web/EM-02-1-000-08-Abst-PDF/EM-02-1-039-08-030-Sikdar-M/EM-02-1-039-08-030-Sikdar-M-Tt.pdf. 
  33. ↑ Jain, R; Sharma, A; Gupta, S; Sarethy, IP; Gabrani, R (Mar 2011). «Solanum nigrum: current perspectives on therapeutic properties». Altern Med Rev 16 (1): 78–85. PMID 21438649. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-07-05. https://web.archive.org/web/20160705043006/http://www.altmedrev.com/publications/16/1/78.pdf. Ανακτήθηκε στις 2022-07-06. 
  34. ↑ Gubarev, M. I.; Enioutina, E. Y; Taylor, J. L.; Visic, D. M; Daynes, R. A (1998). «Plant‐derived glycoalkaloids protect mice against lethal infection with Salmonella typhimurium». Phytotherapy Research 12 (2): 79–88. doi:10.1002/(SICI)1099-1573(199803)12:2<79::AID-PTR192>3.0.CO;2-N. 
  35. ↑ Jian, L; Qingwang, L; Tao, F; Kun, L (2008). «Aqueous extract of Solanum nigrum inhibit growth of cervical carcinoma (U14) via modulating immune response of tumor bearing mice and inducing apoptosis of tumor cells». Fitoterapia 79 (7–8): 548–556. doi:10.1016/j.fitote.2008.06.010. PMID 18687388. 
  36. ↑ Mohsenikia, M.; Alizadeh, A. M.; Khodayari, S.; Khodayari, H.; Karimi, A. (2013). «The protective and therapeutic effects of alpha-solanine on mice breast cancer.». European Journal of Pharmacology 718 ((1-3)): 1–9. doi:10.1016/j.ejphar.2013.09.015. PMID 24051269. 
  37. ↑ Lv, C.; Kong, H.; Dong, G.; Liu, L.; Tong, K.; Sun, H.; Zhou, M. (2014). «Antitumor efficacy of α-solanine against pancreatic cancer in vitro and in vivo». PLOS ONE 9 (2): e87868. doi:10.1371/journal.pone.0087868. PMID 24505326. Bibcode: 2014PLoSO...987868L. 
  38. ↑ 38,0 38,1 Binbing Ling; Deborah Michel; Meena Kishore Sakharkar; Jian Yang (2016). «Evaluating the cytotoxic effects of the water extracts of four anticancer herbs against human malignant melanoma cells». Drug Design, Development and Therapy 10: 3563–3572. doi:10.2147/DDDT.S119214. PMID 27843296. «Based on the current results, we hypothesized that coadministration of the water extract of S. nigrum could improve the therapeutic efficacy of temozolomide, as well as DTIC, against human MM. Further studies are warranted to prove our hypothesis using a patient-derived xenograft or a mouse xenograft melanoma model.». 
  39. ↑ Akhtar, M. S.; Munir, M. (1989). «Evaluation op the gastric antiulcerogenic effects of Solanum nigrum, Brassica oleracea and Ocimum basilicum in rats». Journal of Ethnopharmacology 27 ((1-2)): 163–76. doi:10.1016/0378-8741(89)90088-3. PMID 2515396. https://archive.org/details/sim_journal-of-ethnopharmacology_1989-11_27_1-2/page/163. 
  40. ↑ Yu Guo; Karunrat Sakulnarmrat; Izabela Konczaka (2014). «Anti-inflammatory potential of native Australian herbs polyphenols». Toxicology Reports 1: 385–390. doi:10.1016/j.toxrep.2014.06.011. PMID 28962255. 
  41. ↑ Keeley, PE; Thullen, RJ (1991). «Biology and Control of Black Nightshade (Solanum nigrum) in Cotton (Gossypium hirsutum)». Weed Technology 5: 713–722. doi:10.1017/S0890037X00033741. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Solanum nigrum στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Στύφνος&oldid=10521832"