Τζοβάνι Ντάντολο
| Τζοβάνι Ντάντολο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Giovanni Dandolo (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 13ος αιώνας Βενετία |
| Θάνατος | 2 Νοεμβρίου 1289 Βενετία |
| Τόπος ταφής | Σάντι Τζοβάνι ε Πάολο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Caterina |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1280–1289) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζοβάνι Ντάντολο (Ιταλικά : Giovanni Dandolo, πέθανε στις 2 Νοεμβρίου 1289) ήταν ο 48ος Δόγης της Βενετίας (31 Μαρτίου 1280 - 2 Νοεμβρίου 1289). Την περίοδο της κυβέρνησής του εισήχθη για πρώτη φορά σε κυκλοφορία στην Βενετία το χρυσό δουκάτο. Ο Τζοβάνι Ντάντολο προερχόταν από τον πανίσχυρο Οίκο των Ντάντολο, που ανέδειξε άλλους τρεις δόγηδες, τους Ενρίκο Ντάντολο, Φραντσέσκο Ντάντολο και Αντρέα Ντάντολο. Δύο γυναίκες μέλη της οικογένειας παντρεύτηκαν επίσης δόγηδες: η Τζοβάνα Ντάντολο παντρεύτηκε τον Πασκουάλε Μαλιπιέρο και η Ζίλια Ντάντολο τον Λορέντσο Πρίουλι. Οι Ντάντολο ήταν μακρινοί συγγενείς με σημαντικά πρόσωπα στην ιταλική ιστορία, όπως ο ζωγράφος Φρα Αντζέλικο, ο Ευγένιος Κανφάρι και ο Μπενίτο Μουσολίνι. Η σύζυγος του Τζοβάνι Ντάντολο ονομαζόταν Αικατερίνη.[1]
Υπηρεσίες στην Δημοκρατία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τζοβάνι Ντάντολο υπηρέτησε σε σημαντικές θέσεις τη Δημοκρατία της Βενετίας πριν την εκλογή του στην θέση του δόγη, διορίστηκε Ποντέστα στην Μπολόνια και την Πάντοβα και διοικητής σε πολλές ναυτικές μονάδες. Απεστάλη αντιπρόσωπος στην Ραγκούσα για να κλείσει εμπορική συνθήκη με τον Στέφανο Βλάντισλαβ Α΄.
Δόγης της Βενετίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έμαθε τα νέα για την εκλογή του ενώ βρισκόταν σε εκστρατεία στην Ίστρια και την Τεργέστη. Η εκστρατεία έγινε την επόμενη χρονιά ανοιχτός πόλεμος με τη συμμετοχή παραδοσιακών εχθρών της Βενετίας, όπως το πατριαρχείο της Ακυληίας και τα Παπικά Κράτη. Την περίοδο που κυβέρνησε ακολούθησαν περισσότερες ένοπλες συγκρούσεις. Μετά την υπογραφή της ειρηνικής Συνθήκης της Ραβέννας με την Ανκόνα ακολούθησε στην Κρήτη η εξέγερση του Αλέξιου Καλλέργη με την υποστήριξη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ για τον έλεγχο στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι συγκρούσεις αυτές πίεσαν την Δημοκρατία της Βενετίας να υπογράψει συνθήκες και συμμαχίες με τον Κάρολο τον Ανδεγαυό και τον Φίλιππο Γ΄ της Γαλλίας όπως η Συνθήκη του Ορβιέττο. Την εποχή που έγινε δόγης ο Τζοβάνι Ντάντολο, οι σχέσεις με το Βατικανό επιδεινώθηκαν. Η Βενετία αρνήθηκε την συμμετοχή της στην εκστρατεία του πάπα για να τιμωρήσει τη Σικελία και ο Πάπας Μαρτίνος Δ΄ αφόρισε τη Βενετία, αλλά ο αφορισμός ανακλήθηκε από τον διάδοχο του Ονώριο Δ΄ (1285). Το 1287 ξέσπασε εξέγερση στην Ίστρια που εξαπλώθηκε στο Φρίουλι και ο πόλεμος επεκτάθηκε με τη συμμετοχή του αυτοκράτορα Ροδόλφου Α΄, που συμμάχησε με το πατριαρχείο της Ακυληίας, οπότε ο δόγης της Βενετίας δεν είχε άλλη επιλογή από την υποταγή.
Το χρυσό δουκάτο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Το πρώτο χρυσό Δουκάτο, το "Ζετσίνο" κυκλοφόρησε το 1284. Το δουκάτο χρησιμοποιήθηκε μέχρι το τέλος της Δημοκρατίας της Βενετίας με το ίδιο βάρος 3,56 γραμμάρια 24 καρατίων περιεκτικότητας 99.7% σε χρυσό και είχε ισχύ σε όλα τα κράτη με τα οποία έκανε εμπόριο η Βενετία. Η επιγραφή στο πίσω μέρος του νομίσματος έγραφε στα Λατινικά "Sit tibi Christe datus quem tu regis iste ducatus" με μια εικόνα του Ιησού. Η εμπρόσθια όψη του νομίσματος παρουσίαζε τους δόγηδες να γονατίζουν μπροστά στον προστάτη της πόλης Ευαγγελιστή Μάρκο. Ο Τζοβάνι Ντάντολο τάφηκε στο Ναό Αγίων Ιωάννου και Παύλου. Ο τάφος είναι καλοδιατηρημένος και μία λίθινη πλάκα μνημονεύει το όνομα του δόγη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Helmut Dumler: Venedig und die Dogen. Düsseldorf 2001.
