Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζορτζ Σίγκαλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζορτζ Σίγκαλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		George Segal (Αγγλικά)
Γέννηση13  Φεβρουαρίου 1934[1][2][3]
Γκρέιτ Νεκ
Θάνατος23  Μαρτίου 2021[4]
Santa Rosa Memorial Hospital[5]
Αιτία θανάτουχειρουργικές επιπλοκές[6]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[7][8][9]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Κολούμπια
Κολέγιο Χάβερφορντ
George School
HB Studio
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπαίκτης πάντζο
ηθοποιός θεάτρου
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός ταινιών
ηθοποιός φωνής
παραγωγός ταινιών[10]
ηθοποιός[11]
Περίοδος ακμής1960 - 2021
Οικογένεια
ΣύζυγοςMarion Segal Freed (1956–1983)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[12]
Βραβείο Χρυσές Σφαίρες για τον Καλύτερο Άνδρα Ηθοποιό σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ (1974)
Αυτοκρατορικό βραβείο (1997)[13]
John Jay Award
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζορτζ Σίγκαλ Τζούνιορ (αγγλικά: George Segal Jr., 13 Φεβρουαρίου 1934 – 23 Μαρτίου 2021) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, κωμικός και μουσικός. Έγινε δημοφιλής κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 παίζοντας τόσο δραματικούς όσο και κωμικούς ρόλους. [14] Αφού αναδείχθηκε αρχικά με ρόλους σε αναγνωρισμένες ταινίες όπως Το πλοίο των τρελών (1965) και Τον λέγανε "βασιλιά" (King Rat, 1965), συμπρωταγωνίστησε στο κλασικό δράμα Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; (1966).

Την επόμενη μιάμιση δεκαετία, ο Σίγκαλ πρωταγωνίστησε σταθερά σε αξιόλογες ταινίες διαφόρων ειδών, όπως Απόρρητος φάκελος Κουίλερ (The Quiller Memorandum, 1966), Η σφαγή του Σικάγου (1967), Κυνηγώντας τον δολοφόνο (No Way to Treat a Lady, 1968), Where's Poppa? (1970), Η τροτέζα και ο πρωτάρης (The Owl and the Pussycat, 1970), Καυτή πέτρα (The Hot Rock, 1972), Μια παράξενη ιστορία (Blume in Love, 1973), Απιστία με αξιοπρέπεια (1973), Ζάρια, πόκερ και κάτι άλλο (California Split, 1974), Η δούκισσα και ο καουμπόι (The Duchess and the Dirtwater Fox, 1976), και Χρυσοδάκτυλοι της υψηλής κοινωνίας (Fun with Dick and Jane, 1977). Ήταν ένας από τους πρώτους Αμερικανούς κινηματογραφικούς ηθοποιούς που έγινε πρωταγωνιστής με αμετάβλητο εβραϊκό επώνυμο, βοηθώντας να ανοίξει ο δρόμος για άλλους σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του. [15] [16] [17] Αργότερα στην καριέρα του, εμφανίστηκε σε δεύτερους ρόλους σε ταινίες όπως Κοίτα ποιος μιλάει (1989), Για τ' αγόρια (For the Boys, 1991), Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα (The Mirror Has Two Faces, 1996), Φλερτάροντας τις συμφορές (Flirting with Disaster, 1996) και Αγάπη σαν ναρκωτικό (2010).

Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ και κέρδισε δύο Χρυσές Σφαίρες, συμπεριλαμβανομένης της Χρυσής Σφαίρας Καλύτερου Ηθοποιού σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία για την ερμηνεία του στο Απιστία με αξιοπρέπεια.

Στην τηλεόραση, έγινε περισσότερο γνωστός για τους μόνιμους του ρόλους σε δύο δημοφιλείς κωμικές σειρές, στο Δεν ξέρεις τι σου γίνεται (Just Shoot Me! 1997–2003) και στο The Goldbergs (2013–2021).

Ο Σίγκαλ ήταν επίσης ένας καταξιωμένος παίκτης του μπάντζο. Κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ και έπαιξε μπάντζο σε αρκετούς ρόλους του.

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζορτζ Σίγκαλ Τζούνιος γεννήθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης. [18] [19] [20] Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά της Φάνι Μπλανς Σίγκαλ (το γένος Μπόντκιν) και του Τζορτζ Σίγκαλ, που εργαζόταν στο εμπόριο λυκίσκου. Πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Γκρέιτ Νεκ της Νέας Υόρκης . [18] [21] [22] Και οι τέσσερις παππούδες του Σίγκαλ ήταν Ρωσοεβραίοι μετανάστες. [23] [24] Ο παππούς και η γιαγιά του από την πλευρά της μητέρας του άλλαξαν το επώνυμό τους από Σλομπότκιν σε Μπότκιν. [23] Ένας προπάππους από την πλευρά του πατέρα του έθεσε υποψηφιότητα για κυβερνήτης της Μασαχουσέτης ως σοσιαλιστής. [25] Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Τζον, καταπιάστηκε (όπως και ο πατέρας του) με το εμπόριο λυκίσκου και ήταν καινοτόμος στην καλλιέργεια νέων ποικιλιών. [26] Ο μεσαίος αδερφός του, Φρεντ, ήταν σεναριογράφος [21] και η αδερφή του, Γκρέτα, πέθανε από πνευμονία πριν γεννηθεί ο Τζορτζ. [23]

Ο Σίγκαλ άρχισε να ενδιαφέρεται για την υποκριτική σε ηλικία εννέα ετών, όταν είδε τον Άλαν Λαντ στο Η αγάπη του γκάνγκστερ. [22] «Ήξερα ότι το περίστροφο και η καμπαρντίνα ήταν μια ψευδαίσθηση και δεν με ένοιαζε», είχε πει ο Σίγκαλ. «Μου άρεσε η αίσθηση της περιπέτειας και του ελέγχου». [27] Άρχισε επίσης να παίζει μπάντζο σε νεαρή ηλικία, δηλώνοντας αργότερα: «Άρχισα γιουκαλίλι όταν ήμουν παιδί στο Γκρέιτ Νεκ. Ένας φίλος είχε ένα κόκκινο μοντέλο Harold Teen και μου έκλεωε την καρδιά. Στο λύκειο, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσες να παίξεις σε συγκρότημα με γιουκαλίλι, έτσι προχώρησα στο τετράχορδο μπάντζο». [28]

Όταν πέθανε ο πατέρας του το 1947, ο Σίγκαλ μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με τη μητέρα του. [29] Αποφοίτησε από το George School, ένα οικοτροφείο κουάκερων στην Πενσιλβάνια, ενώ το 1951 και φοίτησε στο Haverford College. [30] Αποφοίτησε από το Columbia College του Πανεπιστημίου Κολούμπια το 1955 με πτυχίο στις παραστατικές τέχνες και το θέατρο. [28] [29] Έπαιζε μπάντζο στο Χάβερφορντ και στο Κολούμπια, όπου έπαιζε σε ένα συγκρότημα ντίξιλαντ που είχε άλλαξε ονόματα. Το συγκρότημα, το οποίο αργότερα πήρε το όνομα Red Onion Jazz Band, έπαιξε στον πρώτο γάμο του Σίγκαλ. [30] [31]

Ο Σίγκαλ υπηρέτησε στον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας. [18] [32] Εκεί, έπαιζε σε ένα συγκρότημα που ονομαζόταν Corporal Bruno's Sad Sack Six. [28]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτοι ρόλοι μέχρι την επιτυχία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το κολέγιο και τον στρατό, ο Σίγκαλ τελικά σπούδασε στο Actors Studio [33] και έπιασε δουλειά ως αντικαταστάτης στην παράσταση του 1956 The Iceman Cometh με πρωταγωνιστή τον Τζέισον Ρόμπαρντς. [34] Εμφανίστηκε στο Αντώνιος και Κλεοπάτρα του Τζόζεφ Παπ και εντάχθηκε σε μια αυτοσχεδιαστική ομάδα που ονομαζόταν The Premise, η οποία εμφανιζόταν σε ένα καφενείο. [35] Ο Σίγκαλ συνέχισε να παίζει στο Μπρόντγουεϊ με ρόλους στα Gideon (1961–62) για 236 παραστάσεις [36] [37] και Rattle of a Simple Man (1963).

Υπέγραψε συμβόλαιο με την Columbia Pictures το 1961, κάνοντας το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο Η μοίρα των τεσσάρων (The Young Doctors). [38] Ο Σίγκαλ έκανε αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1960, σε εκπομπές όπως Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει, [38] και εμφανίστηκε στη γνωστή ταινία Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου (The Longest Day, 1962) με θέμα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. [39] Είχε επίσης έναν μικρό ρόλο στο Act One (1963) και έναν πιο σημαντικό ρόλο στο γουέστερν Ο γίγας με τα δύο πιστόλια (Invitation to a Gunfighter, 1964) με τον Γιουλ Μπρίνερ. [40]

Ο Σίγκαλ στο τρέιλερ της Χαμένης ταξιαρχίας

Ο Σίγκαλ πήγε στο Χόλιγουντ από τη Νέα Υόρκη για να πρωταγωνιστήσει σε μια τηλεοπτική σειρά με τον Ρόμπερτ Τέιλορ που δεν προβλήθηκε ποτέ. Παρ' όλα αυτά, εντάχθηκε στο καστ του ιατρικού δράματος της Columbia Pictures Κορίτσια για το Σαββατόβραδο (The New Interns, 1964), [41] και στη συνέχεια υπέγραψε μακροπρόθεσμο συμβόλαιο με το στούντιο. [42] Ο ρόλος του χάρισε τελικά Χρυσή Σφαίρα Νέου Πρωταγωνιστή της Χρονιάς, [27] μαζί με τους Χάρβ Πρέσνελ και Χάιμ Τοπόλ. [43]

Καταξίωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1965, ο Σίγκαλ έπαιξε έναν εγωκεντρικό ζωγράφο σε ένα καστ με επικεφαλής τη Βίβιαν Λι και τον Λι Μάρβιν στο γνωστό δράμα του Στάνλεϊ Κρέιμερ Το πλοίο των τρελών, το οποίο ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Την ίδια χρονιά, έπαιξε επίσης τον ρόλο του δολοπλόκου αιχμαλώτου στο πολυαγαπημένο πολεμικό δράμα Τον λέγανε "βασιλιά" (ο ρόλος προοριζόταν αρχικά για τον Φρανκ Σινάτρα) και έλαβε αναγνώριση και για τις δύο ερμηνείες. [44] [45] Σε άλλες αξιόλογες κινηματογραφικές εμφανίσεις, έπαιξε τον τίτλο ενός πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών με αποστολή στο Βερολίνο στο Απόρρητος φάκελος Κουίλερ (1966), ενός Αλγερινού αλεξιπτωτιστή που γίνεται αρχηγός του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας στη Χαμένη ταξιαρχία (Lost Command, 1966) και ενός γκάνγκστερ τύπου Τζέιμς Κάγκνεϊ στο Η σφαγή του Σικάγου (1967). [40]

Ο Σίγκαλ εμφανίστηκε επίσης σε πολλές εξέχουσες τηλεταινίες, υποδυόμενος τον Μπιφ σε μια καταξιωμένη παραγωγή του Ο θάνατος του εμποράκου (1966), έναν γκάνγκστερ σε μια μεταφορά του The Desperate Hours (1967), και τον Τζορτζ σε μια μεταφορά του Άνθρωποι και ποντίκια (1968). Οι δύο τελευταίες ταινίες σκηνοθετήθηκαν από τον Τεντ Κότσεφ, [46] με τον οποίο συνεργάστηκε ξανά αρκετές φορές. [40]

Ο Σίγκαλ συνεργάστηκε για λίγο με τη Warner Bros. για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μάικ Νίκολς Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; (1966), μια κλασική πλέον προσαρμογή του θεατρικού έργου του Έντουαρντ Άλμπι. Ο Νίκολς είχε σκηνοθετήσει προηγουμένως τον Σίγκαλ σε ένα έργο εκτός Μπρόντγουεϊ το 1964 με τίτλο The Knack [47] και του έδωσε αυτόν τον ρόλο του Γουλφ όταν τον απέρριψε ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ. [48] Στην ταινία, ο Σίγκαλ έπαιζε τον Νικ, δίπλα στους Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Ρίτσαρντ Μπάρτον και Σάντι Ντένις. Η ταινία, η οποία έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και εντάχθηκε αργότερα στο Εθνικό Μητρώο Ταινιών, [49] είναι αναμφισβήτητα η πιο γνωστή του Σίγκαλ και, για τον ρόλο του, προτάθηκε για Όσκαρ [50] και Χρυσή Σφαίρα. [51]

Την ίδια χρονιά, ο Σίγκαλ κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο The Yama Yama Man. Το ομότιτλο κομμάτι είναι μια ράγκταιμ εκδοχή της μελωδίας του 1908 "The Yama Yama Man" με πνευστά και μπάντζο. Την ίδια χρονιά, ο Σίγκαλ έπαιξε μπάντζο και τραγούδησε με τους The Smothers Brothers το "Draft Dodger Rag" στην τηλεοπτική τους εκπομπή του CBS. [52] [53]

Πρωταγωνιστής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για περισσότερα από δέκα χρόνια μετά την επιτυχία του στο Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, ο Σίγκαλ ερμήνευσε πολλούς αξιόλογους κινηματογραφικούς ρόλους, συχνά συνεργαζόμενος με μεγάλους σκηνοθέτες και έγινε σημαντική προσωπικότητα στο κίνημα του Νέου Χόλιγουντ. [54] Πρωταγωνίστησε στη γνωστή [55] μαύρη κωμωδία του Κάρλ Ράινερ [56] Where's Poppa? (1970) και στο Bye Bye Braverman (1968) του Σίντνεϊ Λουμέτ. Επίσης, πρωταγωνίστησε με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην κωμωδία Καυτή πέτρα (1972) και ερμήνευσε το θύμα της κρίσης μέσης ηλικίας στη ρομαντική κομεντί Μια παράξενη ιστορία (1973). [57] Τέλος, πρωταγωνίστησε μαζί με τον Έλιοτ Γκουλντ ως εθισμένος στον τζόγο στο κλασικό Ζάρια, πόκερ και κάτι άλλο (1974) του Ρόμπερτ Όλτμαν, [58] που θεωρείται από ορισμένους ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών πάνω στο θέμα των τυχερών παιχνιδιών. [59]

Σε έναν από τους πιο επιτυχημένους ρόλους του, ο Σίγκαλ έπαιξε έναν φιλάνθρωπο σύζυγο στην ευρωπαϊκή ρομαντική κομεντί του Μέλβιν Φρανκ Απιστία με αξιοπρέπεια (1973) δίπλα στην Γκλέντα Τζάκσον. Η ταινία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, η Τζάκσον κέρδισε Όσκαρ για την ερμηνεία της και ο Σίγκαλ κέρδισε το Χρυσή Σφαίρα α' ανδρικού ρόλου – Κινηματογραφικό Μιούζικαλ ή Κωμωδία, που ήταν η δεύτερη Χρυσή Σφαίρα της καριέρας του. [60]

Σε αυτό το διάστημα, ερμήνευσε πολλούς ακόμη πρωταγωνιστικούς ρόλους σε διάφορα είδη. Έπαιξε έναν μπερδεμένο αστυνομικό στο Κυνηγώντας τον δολοφόνο (1968), έναν κουρασμένο από τον πόλεμο στρατιωτικό στο Η γέφυρα του Ρεμάγκεν (1969), έναν άνδρα που καταστρέφει τον γάμο του στο Loving (1970) και έναν κομμωτή που γίνεται τοξικομανής στο Γεννημένος για νικητής (1971). [61] Η Τροτέζα και ο Πρωτάρης (1970), μια ρομαντική κομεντί με συμπρωταγωνίστρια την Μπάρμπρα Στράισαντ, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ταινία. [62] Στη συνέχεια, ο Σίγκαλ ερμήνευσε τον ρόλο ενός επικίνδυνου επιστήμονα υπολογιστών στο Ο δολοφόνος με τα δύο πρόσωπα (1974) και πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στα Η δούκισσα και ο καουμπόι (1976), Χρυσοδάκτυλοι της υψηλής κοινωνίας (1977), Έγκλημα στο λούνα παρκ (1977) και Ποιος σκοτώνει τους μεγάλους σεφ; (1978) [63]

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980, ο Σίγκαλ εμφανιζόταν συχνά στο The Tonight Show του Τζόνι Κάρσον τόσο ως καλεσμένος όσο και, περιστασιακά, ως φιλοξενούμενος οικοδεσπότης. Οι εμφανίσεις του συνοδεύονταν συχνά από ερμηνείες του στο μπάντζο. [35]

Ο Σίγκαλ συνέχισε τη μουσική του καριέρα και αυτό το διάστημα. Το 1974, το συγκρότημά του, The Imperial Jazz Band, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τίτλο A Touch of Ragtime, στο οποίο ο Σίγκαλ έπαιζε μπάντζο. Έκανε συχνές τηλεοπτικές εμφανίσεις με το Beverly Hills Unlisted Jazz Band και το 1981 έπαιξαν ζωντανά στο Κάρνεγκι Χολ. [64]

Το 1976, ο Σίγκαλ συμπαρουσίασε τα Βραβεία Όσκαρ μαζί με τους Τζιν Κέλι, Γκόλντι Χον, Γουόλτερ Ματάου και Ρόμπερτ Σο. [65]

Δυσκολίες καριέρας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σίγκαλ ξανασυνεργάστηκε με τη συμπρωταγωνίστρια, Γκλέντα Τζάκσον, του Απιστία με αξιοπρέπεια και τον σκηνοθέτη της ίδιας ταινίας, Μέλβιν Φρανκ, σε μια άλλη ρομαντική κομεντί ευρωπαϊκού σκηνικού, το Αιτία διαζυγίου ο γάμος (1979), αλλά η ταινία δεν είχε επιτυχία όπως και Το τελευταίο παντρεμένο ζευγάρι (1980) με τη Νάταλι Γουντ. Ο Σίγκαλ αποσύρθηκε από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιτυχημένη κωμωδία 10 του Μπλέικ Έντουαρντς (1979), με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί από τον Ντάντλεϊ Μουρ και να του ασκηθεί αγωγή από τον Έντουαρντς. [35]

Με λίγες εξαιρέσεις, σε ταινίες όπως το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ντένζελ Ουάσινγκτον, με τίτλο Λευκός γάμος, μαύρο παιδί (1981), το αστυνομικό δράμα του Μπαρτ Ρέινολντς με τίτλο Ο κύκλος της βίας (1985) και η δημοφιλής οικογενειακή κωμωδία Κοίτα ποιος μιλάει (1989), ο Σίγκαλ ερμήνευσε λιγότερο σημαντικούς ρόλους τη δεκαετία του 1980. Αντίθετα, άρχισε να πρωταγωνιστεί πιο συχνά σε τηλεοπτικές ταινίες, όπως το The Deadly Game (1982) για το οποίο έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο CableAce καλύτερου ηθοποιού σε θεατρική ή μη μουσική παραγωγή, [66] το The Cold Room (1984), και το The Zany Adventures of Robin Hood (1984). Πρωταγωνίστησε επίσης σε δύο βραχύβιες τηλεοπτικές σειρές, την ημιαυτοβιογραφική κωμική σειρά Take Five (1987) [67] και το αστυνομικό δράμα Murphy's Law (1988–89). Το 1985, επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ σε μια βραχύβια παραγωγή του Requiem for a Heavyweight και το 1990 περιόδευσε σε μια παράσταση με τίτλο Double Act. [68]

Ο Σίγκαλ (αριστερά) με το καστ της σειράς The Goldbergs, 2014

Τα τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ωστόσο, μετά από αυτή τη σχετικά ξηρή περίοδο, ο Σίγκαλ αποκαταστάθηκε ως επιτυχημένος καρατερίστας τη δεκαετία του 1990. Αν και εμφανίστηκε σε κάποιες λιγότερο αναγνωρισμένες ταινίες, δούλεψε επίσης με σκηνοθέτες όπως ο Μαρκ Ραϊντέλ, ο Γκας Βαν Σαντ, η Μπάρμπρα Στράισαντ, ο Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, ο Ράνταλ Κλάιζερ και ο Μπεν Στίλερ, σε ταινίες με μεγάλη απήχηση όπως Για τ' αγόρια (1991), Έτοιμη για όλα (1995), Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα (1996), Φλερτάροντας τις συμφορές (1996), Το πάρτι μου (1996) και Ο κολιτσίδας (1996). Επιπλέον, είχε εμφανίσεις ως guest σε διάφορες εκπομπές όπως Η συγγραφέας ντετέκτιβ και The Larry Sanders Show και συνέχισε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές ταινίες [69]

Από το 1997 έως το 2003, ο Σίγκαλ ερμήνευε τον πιο Μια νύχτα στο Μανχάτανσημαντικό ρόλο του των τελευταίων ετών, ως πρωταγωνιστής στην κωμική σειρά του NBC Δεν ξέρεις τι σου γίνεται στον ρόλο του Τζακ Γκάλο, ενός επιτυχημένου ιδιοκτήτη και εκδότη ενός περιοδικού μόδας στη Νέα Υόρκη. [35] Για αυτόν τον ρόλο, ήταν υποψήφιος για το Χρυσή Σφαίρα α' ανδρικού ρόλου - Τηλεοπτική Σειρά Μιούζικαλ ή Κωμωδία το 1999 και το 2000 [70] καθώς και για Βραβείο Satellite το 2002. Η εκπομπή, η οποία κάποτε προβλήθηκε μεταξύ των εμβληματικών εκπομπών Τα φιλαράκια και Seinfeld, ολοκλήρωσε επτά κύκλους και 148 επεισόδια.

Αφού ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της σειράς, ο Σίγκαλ εμφανίστηκε σε δεύτερους ρόλους σε ταινίες όπως Μια νύχτα στο Μανχάτα (2005), 2012 (2009) και Αγάπη σαν ναρκωτικό (2010). Επιπλέον, εργάστηκε συχνά ως ηθοποιός φωνής. [71] [72] Η τελευταία κινηματογραφική του ερμηνεία ήταν δίπλα στον Κρίστοφερ Πλάμερ στο Έλσα & Φρεντ (2014).

Το 2017, ο Σίγκαλ έλαβε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ στην κατηγορία της τηλεόρασης. [73] [74]

Προσωπική ζωή και θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σίγκαλ παντρεύτηκε τρεις φορές. Το 1956, παντρεύτηκε την μοντέρ Μάριον Σίγκαλ Φριντ, η οποία θα εργαζόταν ως συνεργάτης παραγωγός ή μοντέρ σε τρεις από τις ταινίες του. [75] Απέκτησαν δύο κόρες και πήραν διαζύγιο το 1983. [75] Από το 1983 μέχρι το θάνατό της το 1996, ο Σίγκαλ ήταν παντρεμένος με τη Λίντα Ροιγκόφ, μάνατζερ του συγκροτήματος The Pointer Sisters, [76] την οποία γνώρισε στο Κάρνεγκι Χολ όταν έπαιζε μπάντζο με το συγκρότημά του, Beverly Hills Unlisted Jazz Band. [38] Τέλος, παντρεύτηκε την πρώην συμμαθήτριά του στο οικοτροφείο George School, Σόνια Σουλτς Γκρίνμπαουμ, το 1998. [77]

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Σίγκαλ ζούσε εν μέρει στην κομητεία Σόνομα. [78]

Ο Σίγκαλ πέθανε από επιπλοκές από χειρουργική επέμβαση μπαϊπάς στη Σάντα Ρόζα της Καλιφόρνιας, στις 23 Μαρτίου 2021, σε ηλικία 87 ετών. [79] [80]

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Ελληνικός τίτλος Ρόλος
1961 The Young Doctors Η μοίρα των τεσσάρων δρ Χάουαρντ
1962 The Longest Day Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου καταδρομέας του αμερικανικού στρατού
1963 Act One Λέστερ Σουέιντ
1964 Invitation to a Gunfighter Ο γίγας με τα δυο πιστόλια Ματ Γουίβερ
The New Interns Κορίτσια για το Σαββατόβραδο δρ Τόνι Παρέλι (Σιβ)
1965 King Rat Τον λέγανε "βασιλιά" "βασιλιάς"
Ship of Fools Το πλοίο των τρελών Ντέιβιντ Σκοτ
1966 Lost Command Χαμένη ταξιαρχία υπολοχαγός Μαχίντι
Who's Afraid of Virginia Woolf? Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; Νικ
The Quiller Memorandum Απόρρητος φάκελος Κουίλερ Κουίλερ
1967 The St. Valentine's Day Massacre Η σφαγή του Σικάγου Πίτερ Γκάζενμπεργκ
1968 Bye Bye Braverman Μόρο Ριφ
No Way to Treat a Lady Κυνηγώντας τον δολοφόνο Μόρις Μπραμέλ
The Girl Who Couldn't Say No Το κορίτσι που δεν έλεγε όχι Φράνκο
1969 The Bridge at Remagen Η γέφυρα του Ρεμάγκεν υπολοχαγός Φιλ Χάρτμαν
The Southern Star Αστέρι του Νότου Νταν Ρόκλαντ
1970 Loving Μπρουκς Γουίλσον
Where's Poppa? Γκόρντον Χοτσάιζερ
The Owl and the Pussycat Η τροτέζα και ο πρωτάρης Φίλιξ Σέρμαν
1971 Born to Win Γεννημένος για νικητής Τζέι
1972 The Hot Rock Καυτή πέτρα Κελπ
1973 Blume in Love Μια παράξενη ιστορία Στίβεν Μπλουμ
A Touch of Class Απιστία με αξιοπρέπεια Στιβ Μπλάκμπερν
1974 The Terminal Man Ο δολοφόνος με τα δύο πρόσωπα Χάρι Μπένσον
California Split Ζάρια, πόκερ και κάτι άλλο Μπιλ Ντένι
1975 Russian Roulette Ρώσικη ρουλέτα Τίμοθι Σέιβερ
The Black Bird Το μαύρο γεράκι Σαμ Σπέιντ Τζούνιορ
1976 The Duchess and the Dirtwater Fox Η δούκισσα και ο καουμπόι Τσάρλι Μαλόι
1977 Fun with Dick and Jane Χρυσοδάκτυλοι της υψηλής κοινωνίας Ντικ Χάρπερ
Rollercoaster Έγκλημα στο λούνα παρκ Χάρι Κάλντερ
1978 Who Is Killing the Great Chefs of Europe? Ποιος σκοτώνει τους μεγάλους σεφ; Ρόμπι Ρος
1979 Lost and Found Αιτία διαζυγίου ο γάμος Άνταμ Γουότσον
1980 The Last Married Couple in America Το τελευταίο παντρεμένο ζευγάρι Τζεφ Τόμσον
1981 Carbon Copy Λευκός γάμος, μαύρο παιδί Γουόλτερ Γουίτνεϊ
1982 Killing 'em Softly Τζίμι Σκίνερ
1985 Stick Ο κύκλος της βίας Μπάρι Μπράουν
1988 Run for Your Life Οι αντίπαλοι Άλαν Μοράνι
1989 Look Who's Talking Κοίτα ποιος μιλάει Άλμπερτ
All's Fair Τρέλες στην πρώτη γραμμή συνταγματάρχης
1991 For the Boys Για τ' αγόρια Αρτ Σίλβερ
1991 Feofaniya, risuyushchaya smert Γκριγκόρι
1992 Me Myself & I Μπάντι Αρνέτ
Un orso chiamato Arturo Μια αρκούδα με το όνομα Άρθουρ Μπίλι
1993 Joshua Tree Ενέδρα στο Τζόσουα Τρι υπολοχαγός Φράνκλιν Λ. Σέβερανς
Look Who's Talking Now Κοίτα ποιος μιλάει τώρα Άλμπερτ
1995 To Die For Έτοιμη για όλα ομιλητής συνεδρίου
The Babysitter Μπέιμπι σίτερ Μπιλ Χόλστεν
1996 It's My Party Το πάρτι μου Πολ Σταρκ
Flirting with Disaster Φλερτάροντας τις συμφορές Εντ Κόπλιν
The Cable Guy Ο κολιτσίδας Ερλ Κόβακς
The Mirror Has Two Faces Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα Χένρι Φάιν
2005 Heights Μια νύχτα στο Μανχάταν ραβίνος Μέντελ
Dinotopia: Quest for the Ruby Sunstone Δεινοτοπία Άλμπαγκον
2007 Three Days to Vegas Ντόμινικ Σπινούτσι
2009 2012 2012 Τόνι Ντελγκάτο
Made for Each Other κύριος Τζέικομπς
2010 Love & Other Drugs Αγάπη σαν ναρκωτικό δρ Τζέιμς Ράνταλ
2014 The Tale of the Princess Kaguya Η ιστορία της πριγκίπισσας Καγκούγια Ινμπ νο Ακίτα
Elsa & Fred Έλσα & Φρεντ Τζον

Σημειώσεις και παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 133066592. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6737h54. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 59511. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Le Monde» (Γαλλικά) Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. disparitions/article/2021/03/24/george-segal-l-acteur-americain-de-qui-a-peur-de-virginia-woolf-est-mort-a-87-ans_6074237_3382.html.
  5. ↑ www.pressdemocrat.com/article/news/george-segal-found-happiness-in-sonoma-county-with-high-school-sweetheart/.
  6. ↑ «George Segal Dies: Oscar-Nominated Actor & ‘The Goldbergs’ Star Was 87».
  7. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 123769116. Ανακτήθηκε στις 5  Μαρτίου 2020.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. pna2011630592. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  9. ↑ CONOR.SI. 46467939.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  11. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. pna2011630592. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  13. ↑ www.praemiumimperiale.org/en/laureate-en/laureates-en. Ανακτήθηκε στις 19  Μαρτίου 2022.
  14. ↑ Bradshaw, Peter (March 24, 2021). «George Segal: a defining face of 1970s Hollywood with a late-career resurgence». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2021/mar/24/george-segal-face-of-1970s-hollywood-romcom-tribute-peter-bradshaw. Ανακτήθηκε στις March 24, 2021. 
  15. ↑ Pfefferman, Naomi (August 28, 2013). «George Segal on ABC's 'The Goldbergs,' 'Where's Poppa?' and playing Jewish». Jewish Journal. https://jewishjournal.com/newspulse/121023/. Ανακτήθηκε στις December 20, 2019. 
  16. ↑ Hoberman, J. (April 10, 2007). «The Goulden Age». Village Voice. https://www.villagevoice.com/2007/04/10/the-goulden-age/. Ανακτήθηκε στις January 2, 2020. 
  17. ↑ Kampeas, Ron (March 25, 2021). «Remembering George Segal, Beloved Vanguard of 1960s Wave of Young Jewish Actors». Haaretz. https://www.haaretz.com/jewish/george-segal-jewish-trailblazer-and-beloved-actor-dies-at-87-1.9649892. Ανακτήθηκε στις March 25, 2021. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Weber, Bruce (March 23, 2021). «George Segal, Durable Veteran of Drama and TV Comedy, Is Dead at 87». The New York Times. https://www.nytimes.com/2021/03/23/movies/george-segal-dead.html. Ανακτήθηκε στις March 23, 2021. 
  19. ↑ «Jewish leading man George Segal is dead at 87». The Jerusalem Post (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  20. ↑ Ancestry.com. New York, New York, U.S., Birth Index, 1910-1965 [database on-line]. Lehi, UT, USA: Ancestry.com Operations, Inc., 2017
  21. ↑ 21,0 21,1 Klemesrud, Judy (January 10, 1971). «He's the Great Schlemiel». The New York Times: σελ. D-11. https://www.nytimes.com/1971/01/10/archives/hes-the-great-schlemiel-hes-the-great-schlemiel.html. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Vincent, Sally (July 7, 2001). «Return to the first act». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/film/2001/jul/07/features.weekend.  Note: Web article shows "Fri 6 Jul 2001 20.44 EDT" (not 7 July)
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Pfefferman, Naomi (28 Αυγούστου 2013). «George Segal on ABC's 'The Goldbergs,' 'Where's Poppa?' and playing Jewish». Jewish Journal. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2014. 
  24. ↑ «How to be a Jewish Son—or—My Son the Success!». The David Susskind Show, Season 12, Episode 7. 1970. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (video) στις 10 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2014. 
  25. ↑ Schleier, Curt (18 Σεπτεμβρίου 2013). «The Arty Semite: George Segal on 'The Goldbergs' and Playing Pops Solomon». The Forward. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2014. 
  26. ↑ «Paid Notice: Deaths Segal, John B.». The New York Times. January 7, 2005. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9502E7D81139F934A35752C0A9639C8B63. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Blume, Mary (June 9, 1974). «George Segal: An Ear for Acting: George Segal George Segal». Los Angeles Times: σελ. o31. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Terry, Clifford (April 2, 1993). «Banjo Pickin' With George Segal». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-08-12. https://web.archive.org/web/20120812101515/http://articles.chicagotribune.com/1993-04-02/features/9304020150_1_banjo-string-sing. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  29. ↑ 29,0 29,1 «Overview for George Segal – Milestones». Turner Classic Movies. Turner Sports and Entertainment Digital Network. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2014. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Segal, George. I've Got a Secret, April 11, 1966.
  31. ↑ George Segal on I've Got a Secret - YouTube
  32. ↑ «George Segal, Leading Man of Lighthearted Comedies, Dies at 87». The Hollywood Reporter. March 23, 2021. https://www.hollywoodreporter.com/news/george-segal-dead-wheres-poppa-owl-pussycat-just-shoot-me-goldbergs-star-was-87-1199045. Ανακτήθηκε στις March 24, 2021. 
  33. ↑ Eichenbaum, Rose (15 Οκτωβρίου 2011). The Actor Within: Intimate Conversations with Great Actors. Wesleyan University Press. ISBN 978-0-8195-7165-6. 
  34. ↑ Weber, Bruce (2021-03-24). «George Segal, Durable Veteran of Drama and TV Comedy, Is Dead at 87» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2021/03/23/movies/george-segal-dead.html. Ανακτήθηκε στις 2021-03-24. 
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 Meisler, Andy (January 4, 1998). «Television; Out of the Polyester Past, a Comic Rogue Returns». The New York Times. https://www.nytimes.com/1998/01/04/arts/television-out-of-the-polyester-past-a-comic-rogue-returns.html. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  36. ↑ «Gideon; IBDB». https://www.ibdb.com/broadway-production/gideon-2898. Ανακτήθηκε στις December 3, 2020. 
  37. ↑ HOWARD TAUBMAN (November 10, 1961). «Theatre: Biblical Drama: Chayefsky's 'Gideon' Opens at Plymouth». The New York Times: σελ. 38. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 «George Segal waits for next up period». Spokane Chronicle. September 21, 1985. https://news.google.com/newspapers?id=ScUSAAAAIBAJ&pg=5579%2C1612492. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  39. ↑ MARTIN GANSBERGCAEN, France (September 17, 1961). «NORMANDY RECAPTURED BY CAMERA». The New York Times: σελ. X9. 
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 «George Segal». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  41. ↑ «Stage Actor Segal Stars in New Film Los Angeles Times». August 27, 1964, σελ. A10. 
  42. ↑ PETER BART (August 7, 1964). «A NEW STAR WAITS HIS TIME TO SHINE: 'Punk' From New York Bars Name and Nose Changes». The New York Times: σελ. 15. 
  43. ↑ «Winners & Nominees 1965». Hollywood Foreign Press Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  44. ↑ "Review: Ship of Fools", Variety, December 31, 1964; retrieved: October 10, 2013.
  45. ↑ "Review: King Rat". Variety, December 31, 1964. Retrieved: December 16, 2016.
  46. ↑ «A.B.C.-TV PREPARING 'DESPERATE HOURS'». The New York Times. May 31, 1967. 
  47. ↑ Taubman, Howard (May 28, 1964). «Ann Jellicoe's Play Directed by Nichols». The New York Times. https://www.nytimes.com/1964/05/28/archives/theateroriginal-knack-ann-jellicoes-play-directed-by-nichols.html. Ανακτήθηκε στις March 24, 2021. 
  48. ↑ Dalton, Andrew (March 23, 1964). «George Segal, star of 'Virginia Woolf' and 'Goldbergs,' dies at 87». Los Angeles Times. https://www.latimes.com/obituaries/story/2021-03-23/virginia-woolf-goldbergs-star-george-segal-dies-at-87. Ανακτήθηκε στις March 24, 2021. 
  49. ↑ Library of Congress announces 2013 National Film Registry selections. Δελτίο τύπου.
  50. ↑ «George Segal, Oscar-Nominated Star of 'Who's Afraid of Virginia Woolf?,' On Edward Albee's Legacy». The Daily Beast. 12 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2020. 
  51. ↑ «Winners & Nominees 1967». Hollywood Foreign Press Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  52. ↑ Bodroghkozy, Aniko (2001). Groove Tube: Sixties Television and the Youth Rebellion. Durham, N.C.: Duke University Press. σελίδες 127–128. ISBN 0-8223-2645-0. 
  53. ↑ The Smothers Brothers and George Segal perform Draft Dodger Rag - YouTube
  54. ↑ «News and Commentary – George Segal: The New Hollywood Years». MidCenturyCinema. 31 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  55. ↑ Greenspun, Roger (November 11, 1970). «Where's Poppa (1970) Screen: 'Where's Poppa?' Aims to Remove Bachelor's Momma: Reiner Directs Comedy That Stars Segal Other Features Begin Their Runs Locally». The New York Times. https://www.nytimes.com/movie/review?res=9901E0DF1F3EE034BC4952DFB767838B669EDE. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  56. ↑ «Review: 'Where's Poppa?'». Variety. December 31, 1969. https://variety.com/1969/film/reviews/where-s-poppa-1200422042/. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  57. ↑ Ebert, Roger. «Blume in Love». Chicago Sun-Times. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2016. 
  58. ↑ Ebert, Roger. «California Split». Chicago Sun-Times. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2016. 
  59. ↑ «The 25 Best Movies About Gambling». Vulture. 10 Σεπτεμβρίου 2021. 
  60. ↑ «A George Segal Sampler». Los Angeles Times. 24 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2020. 
  61. ↑ Nugent, Phil. «Nitrate: The Forgotten Actor – George Segal». The High Hat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2014. 
  62. ↑ The Numbers, 1970 box office
  63. ↑ King, Susan (January 24, 2011). «Funny thing about George Segal». L.A. Times. https://articles.latimes.com/2011/jan/24/entertainment/la-et-classic-hollywood-20110124. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  64. ↑ Marx, Linda (June 29, 1981). «With a Touch of Brash, George Segal Finally Plays the Big Time». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-08. https://web.archive.org/web/20160308020535/http://www.people.com/people/archive/article/0,,20079623,00.html. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  65. ↑ Feinberg, Scott (October 31, 2019). «Oscars: Why Producer Donna Gigliotti Should Pick More Than Two Hosts». The Hollywood Reporter. https://www.hollywoodreporter.com/race/oscars-why-producer-donna-gigliotti-should-pick-more-two-hosts-1152117. Ανακτήθηκε στις February 13, 2019. 
  66. ↑ «1983 CableAce Awards». IMDb. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2021. 
  67. ↑ Norbom, Mary Ann (April 1, 1987). «George Segal takes 'Five'». USA Today: σελ. 02D. 
  68. ↑ MARC HORTON (May 26, 1990). «at Stage West?; You name it, George Segal has acted it». Edmonton Journal: σελ. B1. 
  69. ↑ «George Segal joins Art». BBC. March 28, 2001. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/1247489.stm. Ανακτήθηκε στις January 26, 2014. 
  70. ↑ Golden Globes Awards page for Just Shoot Me!
  71. ↑ «Matt Selman on Twitter» (στα αγγλικά). Twitter. https://twitter.com/mattselman/status/1049092710999646208. Ανακτήθηκε στις September 7, 2018. 
  72. ↑ «Matt Selman on Twitter» (στα αγγλικά). Twitter. https://twitter.com/mattselman/status/1049093068547272704. Ανακτήθηκε στις September 7, 2018. 
  73. ↑ George Segal Walk of Fame ceremony (YouTube)
  74. ↑ Fine, Marshall (17 Φεβρουαρίου 2017). «George Segal Recalls Best Kisser From Rom-Com Heyday». Variety. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2017. 
  75. ↑ 75,0 75,1 Barnes, Mike (December 25, 2011). «Marion Segal Freed, Film Editor, Dies at 77». The Hollywood Reporter. http://www.hollywoodreporter.com/news/marion-segal-freed-film-editor-276321. Ανακτήθηκε στις March 24, 2021. 
  76. ↑ Marx, Linda (29 Ιουνίου 1981). «With a Touch of Brash, George Segal Finally Plays the Big Time». People. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2014. 
  77. ↑ Vincent, Sally (July 7, 2001). «Return to the first act». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/film/2001/jul/07/features.weekend.  Note: Web article shows "Fri 6 Jul 2001 20.44 EDT" (not 7 July)
  78. ↑ Smith, Chris (March 24, 2021). «George Segal found happiness in Sonoma County with high school sweetheart». The Press Democrat. https://www.pressdemocrat.com/article/news/george-segal-found-happiness-in-sonoma-county-with-high-school-sweetheart/. Ανακτήθηκε στις March 24, 2021. 
  79. ↑ Andreeva, Nellie; Pedersen, Erik (March 23, 2021). «George Segal Dies: Oscar-Nominated Actor & 'The Goldbergs' Star Was 87». Deadline Hollywood. https://deadline.com/2021/03/george-segal-dead-the-goldbergs-1234720483/. Ανακτήθηκε στις March 23, 2021. 
  80. ↑ «George Segal, Leading Man of Lighthearted Comedies, Dies at 87». The Hollywood Reporter. 24 Μαρτίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζορτζ_Σίγκαλ&oldid=10873382"