Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζωρτζ Βανκούβερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζωρτζ Βανκούβερ
Προσωπογραφία, πιθανώς του Βανκούβερ, από άγνωστο καλλιτέχνη (τέλη 18ου αι.).
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		George Vancouver (Αγγλικά)
Γέννηση22  Ιουνίου 1757[1][2][3]
Κινγκς Λινν
Θάνατος10  Μαΐου 1798[2][4][5]
Πήτερσαμ
Τόπος ταφήςSt Peter's Church, Petersham
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας[6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεξερευνητής
αξιωματικός
συγγραφέας[8]
Οικογένεια
ΑδέλφιαCharles Vancouver
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςcaptain/Βασιλικό Ναυτικό του Ηνωμένου Βασιλείου
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο πλοίαρχος Τζωρτζ Βανκούβερ (George Vancouver, 22 Ιουνίου 1757 – 10 Μαΐου 1798) ήταν Άγγλος εξερευνητής, γνωστός από την εξερεύνηση της βορειοδυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής, στον Ειρηνικό Ωκεανό, και συνακόλουθα από το μεγάλο νησί (43ο σε έκταση νησί της Γης) και τη μεγάλη πόλη του Καναδά που φέρουν το όνομά του. Εξερεύνησε όμως και το Αρχιπέλαγος της Χαβάης, καθώς και τη νοτιοδυτική ακτή της Αυστραλίας.

Το πρώτο μέρος της σταδιοδρομίας του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στο Κινγκ'ς Λυν του Νόρφολκ, ο Βανκούβερ έγινε δεκτός σε ηλικία μόλις 13 ετών στις τάξεις του Βασιλικού Ναυτικού ως "young gentleman", μελλοντικός δηλαδή υποψήφιος για τον βαθμό του ανθυπασπιστή[9]. Επιλέχθηκε για να υπηρετήσει ως ανθυπασπιστής στο πλοίο Resolution, κατά το 2ο ταξίδι του Τζέιμς Κουκ (1772–1775) προς αναζήτηση της «Νοτίου Γης» (Terra Australis). Συνόδευσε επίσης τον Κουκ στο τρίτο ταξίδι (1776–1778), πάνω στο πλοίο Discovery και ήταν μαζί με τους πρώτους Ευρωπαίους που αντίκρισαν και εξερεύνησαν τα νησιά της Χαβάης[10]. Επιστρέφοντας στην Αγγλία το 1779, ο Βανκούβερ προάχθηκε σε αξιωματικό (σημαιοφόρο) και υπηρέτησε στο πλοιάριο Martin, επιθεωρώντας ακτογραμμές.

Το 1789 η Ισπανία και η Βρετανία κόντεψαν να κηρύξουν πόλεμο μεταξύ τους για την κυριαρχία του Στενού Νούτκα («Κρίση του Νούτκα») στη σημερινή Νήσο Βανκούβερ και, το πολύ σημαντικότερο, για το δικαίωμα του αποικισμού της αμερικανικής ακτής του Ειρηνικού Ωκεανού. Τότε ο Βανκούβερ ενώθηκε με το πλήρωμα του πολεμικού πλοίου Courageux. Με τη λήξη της κρίσεως με τη Σύμβαση του Νούτκα (1790), ο Βανκούβερ διορίσθηκε κυβερνήτης του Discovery για να καταλάβει το Στενό και να επιτηρεί τις ακτές[11][12].

Εξερευνήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επίχρυσο άγαλμα του Τζωρτζ Βανκούβερ σε φυσικό μέγεθος στην κορυφή του κοινοβουλίου της Βρετανικής Κολομβίας στη Βικτώρια

.

Η «αποστολή Βανκούβερ»

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βανκούβερ τέθηκε επικεφαλής μιας αποστολής με σκοπό την εξερεύνηση της περιοχής του Ειρηνικού. Ξεκίνησαν από την Αγγλία με δύο πλοία τον Απρίλιο του 1791. Κατά το πρώτο έτος πέρασαν από το Κέιπ Τάουν, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ταϊτή και την Κίνα, συλλέγοντας παντού βοτανικά δείγματα και επιθεωρώντας τις ακτογραμμές στην πορεία. Προχωρώντας στη Βόρεια Αμερική ο Βανκούβερ ακολούθησε τις ακτές του σημερινού Όρεγκον προς τα βόρεια. Τον Απρίλιο του 1792 συνάντησε τον Αμερικανό πλοίαρχο Ρόμπερτ Γκρέυ στα ανοικτά, λίγο πριν ο τελευταίος αρχίσει να ανεβαίνει τον ποταμό Κολούμπια στη δική του εξερευνητική αποστολή.

Ο Βανκούβερ εισήλθε στον Πορθμό του Χουάν δε Φούκα, ανάμεσα στη Νήσο Βανκούβερ και στην Πολιτεία Ουάσινγκτον στις 29 Απριλίου 1792. Οι διαταγές που είχε περιελάμβαναν την επισκόπηση όλων των εσοχών στη δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής μέχρι την Αλάσκα. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της επισκοπήσεως έγινε με λέμβους που προωθούνταν τόσο με πανιά όσο και με κουπιά. Οι ελιγμοί μεγάλων ιστιοφόρων σε αχαρτογράφητα νερά ήταν γενικώς επικίνδυνοι.

Ο Βανκούβερ έδωσε σε πολλά γεωγραφικά χαρακτηριστικά τα ονόματα φίλων και συναδέλφων του. Ανάμεσα σε αυτά συγκαταλέγονται και τα παρακάτω:

Ο Βανκούβερ υπήρξε ο δεύτερος Ευρωπαίος που εισήλθε στο «φιόρδ» του Μπέραρντ (Burrard Inlet), στις 13 Ιουνίου 1792, και το ονόμασε προς τιμή του φίλου του, σερ Χάρρυ Μπέραρντ-Νηλ. Ο στενόμακρος αυτός κόλπος αποτελεί σήμερα την κύρια έκταση του λιμένα της πόλεως Βανκούβερ. Την ημέρα των 35ων γενεθλίων του, στις 22 Ιουνίου 1792, επέστρεψε στο Ακρωτήριο Γκρέυ, τη σημερινή τοποθεσία του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας. Εδώ συνάντησε απροσδόκητα μία ισπανική αποστολή υπό τους Διονύσιο Αλκαλά Γαλιάνο και Καγιετάνο Βαλδές υ Φλόρες. Ο Βανκούβερ έμεινε «νεκρωμένος από την αμηχανία και την ταπείνωση» (το δικό του ρήμα ήταν «mortified») όταν έμαθε πως οι Ισπανοί είχαν ήδη ένα χονδρικό χάρτη του Πορθμού της Γεωργίας βασισμένο στο εξερευνητικό ταξίδι του Χοσέ Μαρία Ναρβάες το 1791. Ωστόσο, επί τρεις εβδομάδες η αγγλική και ισπανική αποστολή εξερεύνησαν συνεργατικά τον Πορθμό της Γεωργίας και τις νήσους Ντισκάβερυ, προτού πλεύσουν χωριστά προς το Στενό Νούτκα.

Μετά τη λήξη της θερινής περιόδου, τον Νοέμβριο του 1792, ο Βανκούβερ αποσύρθηκε στο Στενό Νούτκα, τότε το σημαντικότερο λιμάνι της περιοχής. Εκεί είχε διαταγές να παραλάβει τα όποια βρετανικά κτήρια και γαίες επιστρέφονταν από τους Ισπανούς με βάση την Α΄ Σύμβαση του Νούτκα. Ο Ισπανός διοικητής Χουάν Φρανθίσκο Μποδέγα υ Κουάδρα ήταν πολύ ευγενικός και αντάλλαξε με τον Βανκούβερ τους χάρτες που είχαν συντάξει, αλλά δεν κατέληξαν σε κάποια συμφωνία, αποφασίζοντας να αναμείνουν περαιτέρω οδηγίες από τις κυβερνήσεις τους. Τότε ήταν που αποφάσισαν να ονομάσουν τη μεγαλόνησο πάνω στην οποία αποδειγμένα πια βρισκόταν το Νούτκα «Νήσο Κουάδρα και Βανκούβερ». Πολλά χρόνια αργότερα, με την παρακμή της ισπανικής επιρροής, το όνομα απλουστεύθηκε σε «Νήσο Βανκούβερ»[13].

Κατά την παραμονή του στο Στενό Νούτκα ο Βανκούβερ απέκτησε τον χάρτη του Ρόμπερτ Γκρέυ για τον κάτω ρου του ποταμού Κολούμπια. Ο Γκρέυ είχε καταπλεύσει στο Νούτκα για επισκευές. Ο Βανκούβερ αναγνώρισε τη σημασία τού να επαληθευθούν οι πληροφορίες του Γκρέυ και να γίνει μία λεπτομερέστερη επισκόπηση. Τον Οκτώβριο του 1792 απέστειλε τον σημαιοφόρο Γουίλιαμ Ρόμπερτ Μπρώτον με αρκετές βάρκες να ανεβεί τον Κολούμπια. Ο Μπρώτον τον ανέβηκε μέχρι το φαράγγι του, βλέποντας και ονομάζοντας το Όρος Χουντ[14].

Στη συνέχεια ο Βανκούβερ έπλευσε προς τα νότια, κατά μήκος των ακτών της ισπανικής Καλιφόρνια, επισκεπτόμενος χωριά των Ινδιάνων Τσουμάς[15] και πέρασε τον χειμώνα εξερευνώντας τη Χαβάη, τότε γνωστή ως «Νησιά Σάντουιτς».

Περαιτέρω εξερευνήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1793 ο Βανκούβερ επέστρεψε στη Βρετανική Κολομβία και προχώρησε βορειότερα από πριν: έφθασε σε γεωγραφικό πλάτος 56°30΄ Β, μέχρι τη βορειοδυτική ακτή της Νήσου Πρίγκηπα Ουαλίας, την οποία και περιέπλευσε, όπως και τη νήσο Ρεβιλαγκιγκέντο, ενώ χαρτογράφησε τμήματα των ακτών των νήσων Μιτκόφ, Ζαρέμπο, Ετολίν, Βράνγκελ, Κούιου και Κούπριανοφ[16]. Με τον καιρό να χειροτερεύει, έπλευσε νότια μέχρι την Καλιφόρνια, ελπίζοντας να βρει τον Χουάν Φρανθίσκο Μποδέγα υ Κουάδρα και να ολοκληρώσει την εδαφική του αποστολή, αλλά ο Ισπανός δεν ήταν εκεί. Διεχείμασε και πάλι στα Νησιά Σάντουιτς.

Το 1794, άρχισε πλέοντας μέχρι το Cook Inlet, το βορειότατο σημείο που έφθασε ποτέ, και από εκεί ακολούθησε την ακτή προς τα νότια. Αποσπάσματα με βάρκες χαρτογράφησαν τις ανατολικές ακτές των νήσων Τσιτσάγκοφ και Μπάρανοφ, περιέπλευσαν τη Νήσο Άντμιραλτι και χαρτογράφησαν το υπόλοιπο της νήσου Κούιου και σχεδόν όλη την Κούπριανοφ[16]. Μετά ο Βανκούβερ απέπλευσε για τη Μεγάλη Βρετανία περνώντας από το Ακρωτήριο Χορν και φθάνοντας τον Σεπτέμβριο του 1795, ολοκληρώνοντας έτσι τον περίπλου της Νότιας Αμερικής.

Ονομάσθηκαν προς τιμή του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανδριάντας του Βανκούβερ στο Κινγκ'ς Λυν

Γραπτό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Voyage of Discovery to the North Pacific Ocean, and Round the World in the Years 1791–95, ISBN 0-7812-5100-1. Το έργο αυτό ολοκληρώθηκε από τον αδελφό του Τζων σε 6 τόμους, ενώ η έκδοση του 1798 είναι διαθέσιμη online σε τρεις τόμους ως ακολούθως:

  • Τόμος 1: Google Books: Vol. 1, Internet Archive: Vol. 1,
  • Τόμος 2: Google Books: Vol. 2, Internet Archive: Vol. 2,
  • Τόμος 3: Google Books: Vol 3, Internet Archive: Vol. 3.

Μία σύγχρονη έκδοση κυκλοφόρησε το 1984 από τον W. Kaye Lamb υπό τον τίτλο The Voyage of George Vancouver 1791–1795 (Hakluyt Society, Λονδίνο).

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12687910m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/George-Vancouver. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6s75q1d. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. vancouver-george. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0069496.
  6. ↑ «Ванкувер, Джордж» (Ρωσικά)
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12687910m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  9. ↑ Landauer, Lyndall Baker (2013). «George Vancouver». Στο: Magill, Frank N. Dictionary of World Biography: The 17th and 18th Centuries. 4. London: Routledge. σελ. 1355. ISBN 9781135924140. 
  10. ↑ «Chart of the NW Coast of America and Part of the NE of Asia with the Track of his Majesty's Sloops 'Resolution' and 'Discovery' from May to October 1778». World Digital Library. 1778. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  11. ↑ King, Robert J. (2010). «George Vancouver and the contemplated settlement at Nootka Sound». The Great Circle 32 (1): 6–34. 
  12. ↑ Allen, Richard Edward (1982). A Pictorial History of Vancouver, Book 1. Josten's Publications. 
  13. ↑ The Voyage of George Vancouver 1791–1795, Volume 1. W. Kaye Lamb (επιμ.), Hakluyt Society, 1984, ISBN 978-0-904180-17-6, σελ. 247
  14. ↑ Etulain, Richard W. (2004). Western Lives: A Biographical History Of The American West. UNM Press. σελίδες 97–101. ISBN 978-0-8263-3472-5. 
  15. ↑ McLendon, Sally και Johnson, John R. (1999): Cultural Affiliation and Lineal Descent of Chumash Peoples in the Channel Islands and the Santa Monica Mountains Santa Barbara Museum of Natural History, σσ. 139–40 (98–99)
  16. ↑ 16,0 16,1 Vancouver, George and Vancouver, John (1801). A voyage of discovery to the North Pacific ocean, and round the world. Λονδίνο: J. Stockdale. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Bern Anderson: The Life and Voyages of Captain George Vancouver, University of Washington Press, 1966
  • Stephen R. Bown: Madness, Betrayal and the Lash: The Epic Voyage of Captain George Vancouver, Douglas & McIntyre, 2008
  • George Godwin: Vancouver A Life: 1757–1798, D. Appleton & Company, 1931
  • Alison Gifford: Captain Vancouver: A Portrait of His Life, St. James Press, 1986
  • Thomas Manby: Journal of the Voyages of the H.M.S. Discovery and Chatham, Ye Galleon Press, 1988

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζωρτζ_Βανκούβερ&oldid=10438919"