Υδατοσφαίριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Υδατοσφαίριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες | |
|---|---|
 | |
| Διοικητική αρχή | FINA |
| Αγωνίσματα | 2 (άνδρες: 1, γυναίκες: 1) |
| Αγώνες | |
| |
Ολυμπιονίκες | |
Η υδατοσφαίριση ή γουότερ πόλο είναι από τα πιο παλιά ολυμπιακά αθλήματα, αφού συμπεριλήφθηκε στις σύγχρονες Ολυμπιάδες από τη Β΄ Ολυμπιάδα του 1900 στο Παρίσι. Από το 2000 διεξάγεται και τουρνουά γυναικών.
Ιστορικές πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το γουότερ πόλο μπήκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1900. Κατά τις πρώτες δύο ολυμπιάδες μετείχαν αθλητικοί σύλλογοι και όχι χώρες, με αποτέλεσμα να μετέχουν περισσότερες ομάδες από κάθε χώρα. Το 1900 στο Παρίσι υπήρχαν τέσσερις γαλλικές ομάδες ανάμεσα στις επτά συμμετοχές ενώ ακραία περίπτωση θεωρείται η διοργάνωση του 1904 στο Σεντ Λούις, στην οποία μετείχαν μόνο τρεις αμερικανικοί σύλλογοι που μοιράστηκαν τα μετάλλια.
Στις πρώτες ολυμπιάδες κυριάρχησε η Μεγάλη Βρετανία. Από το 1932 και έξης τα περισσότερα μετάλλια έχει κατακτήσει η Ουγγαρία, συνολικά 14, μια χώρα που δεν βρέχεται από θάλασσα, από τα οποία 8 χρυσά. Αρκετές διακρίσεις έχουν επίσης η Ιταλία, η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία.
Από το 1976 στους αγώνες συμμετέχουν 12 ανδρικές ομάδες ενώ παλιότερα συμμετείχαν συνήθως 16. Το αρνητικό ρεκόρ συμμετοχής σημειώθηκε το 1932 στο Λος Άντζελες, όταν έλαβαν μέρος μόνο 5 κράτη.
Οι γυναικείες ομάδες είναι 8 και συμμετέχουν από το 2000. Οι χώρες προκρίνονται από προολυμπιακά τουρνουά.
Υδατοσφαίριση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Water polo ή Υδατοσφαίριση ή Πόλο για τους Έλληνες είναι το παλαιότερο ομαδικό σπορ στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα, αφού για πρώτη φορά εμφανίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι. Στην Ελλάδα, διοργανώθηκε για πρώτη φορά Πρωτάθλημα Υδατοσφαίρισης το 1928.
Το Πόλο είναι ένα άθλημα ιδιαίτερα απαιτητικό από άποψη φυσικής προετοιμασίας αφού οι υδατοσφαιριστές ή πολίστες όπως τους λέμε στην Ελλάδα, αναγκάζονται να κολυμπούν σε κάθε αγώνα, επί μία ώρα, διανύοντας πλέον των 2 χιλιομέτρων?.
Το Water polo είναι ένα ομαδικό άθλημα «επαφής» με κύρια χαρακτηριστικά την δύναμη, την ταχύτητα και την αντοχή. Η ικανότητα χειρισμού της μπάλας μαζί με την κολυμβητική ικανότητα είναι εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία στην μορφή του αθλήματος σήμερα, και χαρακτηρίζεται από μεγάλη κινητικότητα σε σχέση με την στατική μορφή του αθλήματος των προηγούμενων δεκαετιών.
Η Υδατοσφαίριση είναι ομαδικό άθλημα, το οποίο διεξάγεται σε πισίνα, από δύο επταμελείς ομάδες - έξι παίκτες και έναν τερματοφύλακα. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι η επίτευξη τερμάτων με την ρίψη της μπάλας μέσα στο τέρμα που φυλάσσεται από τον τερματοφύλακα, και νικήτρια είναι η ομάδα με τα περισσότερα τέρματα. Το παιχνίδι έχει ομοιότητες με τη χειροσφαίριση.Στην Ελλάδα μεγαλύτερη κατηγορία είναι η Α1 Κατηγορία υδατοσφαίρισης ανδρών. Μεγάλη απήχηση έχουν επίσης και τα Πρωταθλήματα Υποδομών, με συμμετοχές ομάδων από όλη την Ελλάδα.
Κανόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η υδατοσφαίριση είναι ομαδικό άθλημα και παίζεται σε πισίνα από δυο ομάδες παικτών. Κάθε ομάδα έχει 13 ή 15 παίκτες από τους οποίους συμμετέχουν οι επτά και αντικειμενικός σκοπός της είναι να στείλει την μπάλα στα δίχτυα της αντίπαλης ομάδας. Οι παίκτες, εκτός του τερματοφύλακα, επιτρέπεται να χρησιμοποιούν μόνο το ένα χέρι στην προώθηση ή τη μεταβίβαση της μπάλας που μοιάζει με εκείνη του ποδοσφαίρου.Η προώθηση της μπάλας με τα δύο χέρια οδηγεί σε ποινή.
Σήμερα έχουν γίνει αρκετές τροποποιήσεις σε αυτό το άθλημα. Η επίθεση κάθε ομάδας διαρκεί 30". Κάθε αγώνας έχει τέσσερις περιόδους από 8 λεπτά, ανάμεσα από την 1η και 2η περίοδο έχει 1 λεπτό διάλειμμα ,ανάμεσα στην 2η και 3η υπάρχει ημίχρονο που διαρκεί πέντε λεπτά στο οποίο οι ομάδες αλλάζουν εστίες και ανάμεσα στην 3η και 4η υπάρχει διάλειμμα ενός λεπτού.
Γκολ επιτυγχάνεται όταν ολόκληρη η μπάλα περάσει τη γραμμή του τέρματος που βρίσκεται ανάμεσα στα κάθετα και το οριζόντιο δοκάρι της εστίας, με την προϋπόθεση ότι δεν προωθήθηκε με γροθιά και ότι την άγγιξαν τουλάχιστον δυο παίκτες εκτός του τερματοφύλακα. Επίσης γκολ επιτυγχάνεται και όταν ένας αθλητής περάσει τη γραμμή του τέρματος της ομάδας του μαζί με τη μπάλα. Νικήτρια είναι η ομάδα που πετυχαίνει τα περισσότερα γκολ. Κατάλληλα χρώματα θεωρούνται το άσπρο για τη γραμμή του τέρματος που πρέπει να απέχει τουλάχιστον 30 εκ. από το άκρο της πισίνας, το άσπρο για τη γραμμή της σέντρας που χωρίζει την πισίνα σε δυο ίσα μέρη, το κόκκινο για τη γραμμή του κόρνερ που απέχει δυο μέτρα από τη γραμμή του τέρματος και το κίτρινο για τη γραμμή του πέναλτι που απέχει πέντε μέτρα από τη γραμμή του τέρματος. Στην πλευρά της πισίνας όπου κινούνται οι κριτές τερμάτων τοποθετείται δυο μέτρα μακριά από κάθε γωνία ένα ευδιάκριτο χρωματιστό σημάδι. Για το διαιτητή πρέπει να υπάρχει αρκετός ελεύθερος χώρος, έτσι ώστε να κινείται από το ένα ως το άλλο άκρο της μιας πλευράς της πισίνας, καθώς και για τους δυο κριτές τερμάτων που βρίσκονται στο ύψος των γραμμών του τέρματος. Τα τέρματα πρέπει να είναι άσπρα, να επιπλέουν στο νερό, να είναι γερά συναρμολογημένα και να μη λυγίζουν. Έχουν άνοιγμα τριών μέτρων, ενώ το οριζόντιο δοκάρι πρέπει να βρίσκεται 90 εκ. πάνω από την επιφάνεια του νερού (όταν το νερό έχει βάθος πάνω από 1,5 μέτρα) ή 2.40 από το βυθό της πισίνας (όταν το νερό έχει βάθος λιγότερο από 1,5 μέτρα). Τα τέρματα είναι εφοδιασμένα με δίχτυ.
Η μπάλα έχει περιφέρεια 68 ως 71 εκ. και βάρος 400 ως 450 γραμμάρια. Πρέπει να είναι στρογγυλή, καλά φουσκωμένη και εντελώς αδιάβροχη. Απαγορεύεται η επικάλυψή της με γράσο ή παρόμοιο υλικό. Οι παίκτες των δύο ομάδων πρέπει να φοράνε διαφορετικά σκουφάκια, το σκουφάκι του πόλο πρέπει να έχει πλαστικά προστατευτικά για τα αυτιά, με τρύπες για να ακούγεται η σφυρίχτρα του διαιτητή κάτω από το νερό και να δένεται καλά από τον παίκτη. Συνήθως είναι μπλε ή άσπρο με εξαίρεση τους τερματοφύλακες που έχουν κόκκινα. Τα νούμερα έχουν αυστηρή αρίθμηση από το 1 μέχρι το 13 ή το 15. Οι αριθμοί 1 και 13 (ή 15, ανάλογα) ανήκουν μόνο στους τερματοφύλακες. συνήθως μπλε ή άσπρο για να διακρίνονται και να μη μπερδεύονται οι αντίπαλοι, ενώ οι τερματοφύλακες φοράνε κόκκινα σκουφάκια. Αν κάποιος παίκτης χάσει το σκούφο πρέπει να περιμένει μια διακοπή για να βρει ή να τον αντικαταστήσει με άλλο. Οι αθλητές φοράνε μαγιό και απαγορεύεται να έχουν πάνω τους οποιοδήποτε αντικείμενο, ενώ δεν μπορούν να αλειφθούν με λάδι.
Οι θέσεις του πόλο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο water polo (υδατοσφαίριση) συμμετέχουν στον αγώνα 6 παίκτες και ο τερματοφύλακας. Οι θέσεις των παικτών που παίζουν αριθμούνται από το 1 ως το 6 και ο τερματοφύλακας είναι το νούμερο 7. Ας αναλύσουμε αρχικά τις θέσεις γενικώς. Όπως επιτίθεται μία ομάδα, η δεξιά πλευρά της ονομάζεται "πλευρά της πάσας" και η αριστερή "πλευρά του σουτ". Οι θέσεις αριθμούνται ως εξής: Η θέση 1 ονομάζεται "extrem (εξτρέμ) της πάσας. Το 2 ονομάζεται demi (ντεμί) της πάσας. Το 3 είναι η θέση του κεντρικού (ή αμυντικού). Το 4 και το 5 είναι το demi (ντεμί) και το extrem (εξτρέμ) του σουτ αντίστοιχα ενώ το 6 είναι η θέση του φουνταριστού. Τέλος όπως προαναφέρθηκε η θέση νούμερο 7 είναι ο τερματοφύλακας.
Παρακάτω θα γίνει μια μικρή περιγραφή των θέσεων. Αρχικά θα αναλυθούν τα extrem. Οι δύο αυτές θέσεις επιθετικά είναι η κύρια βοήθεια του φουνταριστού ενώ αμυντικά είναι όπως λέμε η πρώτη γραμμή άμυνας της ομάδας. Κύριος στόχος των παικτών που αγωνίζονται σε αυτές τις θέσεις (είτε από τη μεριά του σουτ είτε από τη μεριά της πάσας) είναι να βοηθούν την επίθεση της ομάδας δίνοντας λύση για τελικές πάσες ώστε να επιτευχθεί το γκολ. Τα ντεμί αποτελούν επιθετικά τη πρώτη πάσα από τον τερματοφύλακα είτε τον κεντρικό ώστε να μπορέσει να οργανωθεί η επίθεση. Αμυντικά είναι οι δύο θέσεις που έχουν καίρια σημασία και βοηθούν περισσότερο τον τερματοφύλακα και τον κεντρικό να αντιμετωπίσουν τα αντίπαλα σουτ. Ο κεντρικός (αμυντικός) είναι κατά κύριο λόγο αυτός που οργανώνει την επίθεση της ομάδας. Είναι αυτός που πρέπει να βρει χώρους για να δοθούν οι κατάλληλες πάσες προς τους περιφερειακούς ή τον φουνταριστό για να επιτευχθεί κάποιο γκολ. Αμυντικά η βοήθεια του είναι πολύτιμη μιας και είναι ο κοντινότερος παίκτης στο τέρμα και μπορεί να βοηθήσει στην αποκοπή των αντίπαλων σουτ. Τέλος ο φουνταριστός, είναι ο πιο κύριος παίκτης για την επίθεση της ομάδας του. Είναι αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στο αντίπαλο τέρμα και μπορεί άμεσα να σκοράρει. Πρέπει να σημειωθεί ότι στη θέση του φουνταριστού παίρνονται οι περισσότερες αποβολές (των 20 δευτερολέπτων).
Ελληνικές συμμετοχές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η υδατοσφαίριση είναι το ομαδικό άθλημα, στο οποίο Ελλάδα έχει τις περισσότερες συμμετοχές σε ολυμπιάδες. Η εθνική ομάδα συμμετείχε για πρώτη φορά στους ολυμπιακούς αγώνες το 1920. Μετείχε επίσης το 1924 και το 1948 στο Λονδίνο. Στη συνέχεια μετείχε στο Μεξικό το 1968 κι έκτοτε μετέχει συνεχώς, με εξαίρεση τη διοργάνωση του 1976 στο Μόντρεαλ που δεν κατάφερε να προκριθεί.
Την κορυφαία διάκριση γνώρισε το 2004 στην Αθήνα. Στους αγώνες αυτούς η γυναικεία ομάδα κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο ενώ η ανδρική ηττήθηκε στον μικρό τελικό και τερμάτισε στην τέταρτη θέση.
Μετάλλια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Άνδρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1900
- 1904
Νέα Υόρκη
Σικάγο
Μιζούρι
- 1908
- 1912
- 1920
- 1924
- 1928
- 1932
- 1936
- 1948
- 1952
- 1956
- 1960
- 1964
- 1968
- 1972
- 1976
- 1980
- 1984
- 1988
- 1992
-
Ιταλία -
Ισπανία -
Ενωμένη Ομάδα (πρώην ΕΣΣΔ)
- 1996
- 2000
- 2004
- 2008
- 2012
- 2016
- 2020
Γυναίκες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Οι Ολυμπιονίκες 1896-1980», εκδ. Χρυσός Τύπος ΑΕ, 1980, σελ. 33.