Μετάβαση στο περιεχόμενο

Υποβρύχιο κλάσης Settembrini

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Ruggiero Settimo, δεύτερο σκάφος της κλάσης Settembrini.
Επισκόπηση κλάσης
Κατασκευαστές:Cantieri navali Tosi di Taranto, Τάραντας
Χειριστές:Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina)
Εύρος:1931–1948
Ολοκληρώθηκαν:δύο
Χάθηκαν:ένα
Αποσύρθηκαν:ένα
Γενικά χαρακτηριστικά
Τύπος: υποβρύχιο
Εκτόπισμα: 953 t (938 LT) (στην επιφάνεια)
1153 t (1135 LT) (σε βύθιση)
Μήκος: 69,11 m
Πλάτος: 6,61 m
Βύθισμα: 4,45 m
Ταχύτητα: 17,5 kn (στην επιφάνεια)
7,7 kn (σε βύθιση)
Εμβέλεια: 6200 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 7,3 kn (στην επιφάνεια)
100 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3 kn (σε βύθιση)
Πλήρωμα: 56 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες
Οπλισμός:τορπιλοσωλήνες των 533 mm (4 στην πλώρη και 4 στην πρύμνη)
1 πυροβόλο των 102 mm
2–4 πολυβόλα των 13,2 mm

Τα δύο υποβρύχια κλάσης Settembrini ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Συμμετείχαν σε περιπολίες στα πλαίσια της υποστήριξης που παρείχε η Φασιστική Ιταλία στην πλευρά των Εθνικιστών στα χρόνια του Ισπανικού Εμφυλίου καθώς και σε επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα υποβρύχια της κλάσης Settembrini ήταν μεγαλύτερων διαστάσεων βελτιωμένες εκδοχές των σκαφών της κλάσης Mameli. Είχαν εκτόπισμα 953 t (938 LT) στην επιφάνεια και 1153 t (1135 LT) σε κατάδυση. Το μήκος τους ήταν 69,11 m, το πλάτος τους 6,61 m και το βύθισμά τους 4,45 m.[1] Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 80 m[2] και το πλήρωμά τους αποτελούνταν από πενήντα αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]

Στην επιφάνεια προωθούνταν από δύο ντηζελοκινητήρες των 1500 bhp ενώ σε κατάδυση το έργο αυτό αναλάμβαναν δύο ηλεκτροκινητήρες των 700 hp. Η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης στην επιφάνεια μπορούσε να φθάσει τους 17,5 kn και σε κατάδυση τους 7,7 kn[2] Αντίστοιχα η ακτίνα δράσης τους στην επιφάνεια ήταν 6200 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 7,3 kn και σε κατάδυση 100 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3 kn.[2]

Μετέφεραν δώδεκα τορπίλες συνολικά και διέθεταν οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533 mm, τέσσερις στην πλώρη και ισάριθμους στην πρύμνη. Προκειμένου να μπορούν να πλήξουν στόχους όταν έπλεαν στην επιφάνεια διέθεταν επίσης ένα πυροβόλο των 102 mm. Αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν δύο ή τέσσερα πολυβόλα των 13,2 mm.[1][2]

Πλοίο Ναυπηγείο[1] Έναρξη ναυπήγησης[3] Καθέλκυση[3] Ολοκλήρωση[3] Κατάληξη[3]
Luigi Settembrini Cantiere Navale Triestino, Τριέστη 16 Απριλίου 1928 28 Σεπτεμβρίου 1930 25 Ιανουαρίου 1931 Βυθίστηκε κατόπιν σύγκρουσης με το αντιτορπιλικό συνοδείας USS Frament στις 15 Νοεμβρίου 1944.
Ruggiero Settimo 16 Ιουνίου 1928 29 Μαρτίου 1931 25 Απριλίου 1932 Διαγράφτηκε από τα μητρώα του Ναυτικού στις 23 Μαρτίου 1947.

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Σεπτέμβριο του 1937 το Settembrini βύθισε σοβιετικό εμπορικό πλοίο στην Ανατολική Μεσόγειο.[4]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Chesneau, p. 308
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Bagnasco, p. 147
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Fraccaroli, p. 131
  4. Frank, p. 97
  • Bagnasco, Erminio (1977). Submarines of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-962-6. 
  • Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8. 
  • Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7. 
  • Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6. 
  • Frank, Willard C. Jr. (1989). «Question 12/88». Warship International XXVI (1): 95–97. ISSN 0043-0374. 
  • Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.