Ruggiero Settimo (υποβρύχιο)
 Το Ruggiero Settimo. | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Υποβρύχιο κλάσης Settembrini. |
| Ναυπηγείο | Cantieri navali Tosi di Taranto, Τάραντας |
| Έναρξη ναυπήγησης | 29 Μαρτίου 1931 |
| Κατάληξη | Διαγράφηκε από τα μητρώα του ναυτικού στις 23 Μαρτίου 1947 |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 953 t (938 LT) (στην επιφάνεια) 1153 t (1135 LT) (σε κατάδυση) |
| Μήκος | 69,11 m |
| Πλάτος | 6,61 m |
| Βύθισμα | 4,45 m |
| Πρόωση | Οι ντιζελοκινητήρες απέδιδαν έως και 3000 bhp. Οι ηλεκτροκινητήρες απέδιδαν έως και 1400 hp. |
| Ταχύτητα | 17,5 kn (στην επιφάνεια) 7,7 kn (σε κατάδυση) |
| Αυτονομία | 6200 ναυτικά μίλια (στην επιφάνεια) 100 ναυτικά μίλια (σε κατάδυση) |
| Μεγ. βάθος κατάδυσης | 80 m |
| Πλήρωμα | 56 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 8 τορπιλοσωλήνες των 533 mm (4 στην πλώρη και 4 στην πρύμνη) 1 πυροβόλο των 102 mm 2–4 πολυβόλα των 13,2 mm |
Το Ruggiero Settimo ήταν ένα από τα δύο υποβρύχια κλάσης Settembrini που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στις αρχές της δεκαετίας του 1930.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα υποβρύχια της κλάσης Settembrini ήταν μεγαλύτερων διαστάσεων βελτιωμένες εκδοχές των σκαφών της κλάσης Mameli. Είχαν εκτόπισμα 953 t (938 LT) στην επιφάνεια και 1153 t (1135 LT) σε κατάδυση. Το μήκος τους ήταν 69,11 m, το πλάτος τους 6,61 m και το βύθισμά τους 4,45 m.[1] Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 80 m[2] και το πλήρωμά τους αποτελούνταν από πενήντα αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Στην επιφάνεια προωθούνταν από δύο ντηζελοκινητήρες των 1500 bhp ενώ σε κατάδυση το έργο αυτό αναλάμβαναν δύο ηλεκτροκινητήρες των 700 hp. Η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης στην επιφάνεια μπορούσε να φθάσει τους 17,5 kn και σε κατάδυση τους 7,7 kn[2] Αντίστοιχα η ακτίνα δράσης τους στην επιφάνεια ήταν 6200 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 7,3 kn και σε κατάδυση 100 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3 kn.[2]
Μετέφεραν δώδεκα τορπίλες συνολικά και διέθεταν οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533 mm, τέσσερις στην πλώρη και ισάριθμους στην πρύμνη. Προκειμένου να μπορούν να πλήξουν στόχους όταν έπλεαν στην επιφάνεια διέθεταν επίσης ένα πυροβόλο των 102 mm. Αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν δύο ή τέσσερα πολυβόλα των 13,2 mm.[1][2]
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Το Ruggerio Settimo ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της Cantieri navali Tosi di Taranto στον Τάραντα.[1] Καθελκύστηκε στις 29 Μαρτίου 1931.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bagnasco, Erminio (1977). Submarines of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-962-6.
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.