Φιφής Ιωάννου
| Φιφής Ιωάννου | |
|---|---|
| 2ος Γενικός Γραμματέας ΑΚΕΛ | |
| Περίοδος 1945 – 1949 | |
| Προκάτοχος | Πλουτής Σέρβας |
| Διάδοχος | Εζεκίας Παπαϊωάννου |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1914, Λευκωσία, Κύπρος |
| Θάνατος | 1988[1] |
| Εθνότητα | Έλληνες |
| Υπηκοότητα | Κύπρος |
| Πολιτικό κόμμα | ΑΚΕΛ |
| Επάγγελμα | Δάσκαλος, Εκδότης |
Ο Νεόφυτος (Φιφής) Ιωάννου (1914 - 1988), ήταν Ελληνοκύπριος πολιτικός, Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ και εκδότης.
Πολιτική πορεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Λευκωσία το 1914 και διαδέχτηκε τον Πλουτή Σέρβα στην ηγεσία του αριστερού κόμματος της Κύπρου το 1945 και διατήρησε την θέση ως το 1949, όπου τον διαδέκτηκε ο Εζεκίας Παπαϊωάννου.[2]
Το 1947, στο πρώτο συνέδριο των κομμουνιστικών κομμάτων της Βρετανικής αυτοκρατορίας, εκπροσώπησε το ΑΚΕΛ. Τάχθηκε υπέρ της Ένωσις δηλώνοντας «η Ελλάδα σήμερα είναι χώρα φασιστική, όχι επειδή ο φασισμός έχει κάποιο έρεισμα στον ηρωϊκό λαό της, αλλά επειδήτον επέβαλε ο Τσώρτσιλ με σφαίρες και ξιφολόγχες και επειδή ο Μπέβιν, προς αισχύνη του, τον διατήρησε»[Σημ 1] Το συνέδριο αποδέκτηκε την τοποθέτηση του Ιωάννου.[3]. Πάντως, η Ένωση ήταν ο μακροχρόνιος στόχος του ΑΚΕΛ επί Ιωάννου, καθώς ο πρώταρχικός ήταν η αυτοδιοίκηση του νησιού για βετίωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των εργαζομένων. [4]
Ο Φίφης ήταν μέλος της αποστολής του ΑΚΕΛ, όπου είχε ζητήσει γνώμη αδελφών κομμάτων για θέματα που το ταλάνιζαν. Είχε προηγηθεί το 1947 η δημιουργία του ΕΑΣ (Εθνικός Απελευθερωτικός Συνασπισμός), ο οποίος μεσα σε ενα χρόνο είχε 20 χιλιάδες μέλη, αρκετοί δε ήταν προοδευτικοί διανοούμενοι και αστοί. Ο ΕΑΣ ήτανε υπέρ της συνέχισης των διαβουλεύσεων με τους Βρετανούς για ψήφιση δημοκρατικού συντάγματος, ακόμη και μετά το τέλος της Διασκεπτικής συνέλευσης, ωστόσο τα μισά περίπου μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ ήταν εναντίον και ήθελαν να προτάξουν την επιδίωξη της Ένωσις (ανάμεσα σε αυτούς και ο Φίφης). Προ του φάσματος της διάσπασης, αποφάσισαν να οργανώσουν αποστολή για συναντήσεις με άλλα κομμουνιστικά κόμματα. [5]
Στην συνάντηση αυτή, ο Φίφης Ιωάννου ανάπτυξε τους προβληματισμούς του ΑΚΕΛ. Τον λόγο πήρε ο Ζαχαριάδης και ανέφερε πως σε δυό μήνες θα απελευθέρωνε την Αθήνα και άρα η επιδίωξη του ΑΚΕΛ θα έπρεπε να ήταν «Ένωση και μόνο Ένωση». Ειπε επίσης πως έπρεπε το ΑΚΕΛ να φτιάξει αντάρτικες ομάδες για ένοπλο αγώνα στις πόλεις και τις επαρχίες της Κύπρου.[6]Με την επιστροφή του στην Κύπρο, ενημέρωσε τα μέλη του ΑΚΕΛ, όπου πήρανε απόφαση για επιδίωξη της πολιτικής της Ένωσης. Ωστόσο στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές του 1949, το ΑΚΕΛ κέρδισε μόνο την Λεμεσό, την Αμμόχωστο και την Λάρνακα, επειδή στο ζήτημα της Ένωσης, η Δεξιά παράταξη και η Εκκλησία, ήταν πιο αξιόπιστες.[7]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ο Έρνεστ Μπέβιν (Ernest Bevin) ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Faceted Application of Subject Terminology. 1826196. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Ιωάννου Φιφής». ΒιβλιοΝετ. https://www.biblionet.gr/προσωπο?personid=55379. Ανακτήθηκε στις 12.4.2018.
- ↑ Ρίχτερ 2007, σελ. 730.
- ↑ Ρίχτερ 2007, σελ. 731.
- ↑ Ρίχτερ 2007, σελ. 759.
- ↑ Ρίχτερ 2007, σελ. 760.
- ↑ Ρίχτερ 2007, σελ. 762.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ρίχτερ, Χάιντς Α. (2007). Ιστορία της Κύπρου, τόμος πρώτος (1878-1949). Αθήνα: Εστία. ISBN 9789600512946.