Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φιάλη (αγγείο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μια πήληνη μεσόμφαλος φιάλη

Φιάλη ονομάζεται ένα ρηχό κεραμικό ή μεταλλικό κύπελλο το χρησιμοποιούταν στην κλασική αρχαιότητα για σπονδή. Συνήθως έχει μια βολβώδη εσοχή (ομφαλός) στο κέντρο της κάτω πλευράς, για να διευκολύνεται το κράτημά της, έτσι ονομάζεται και μεσόμφαλος φιάλη. Σε αντίθεση με τα άλλα σκεύη του είδους της, δεν έχει λαβές ή πόδια.

Η αντίστοιχη φιάλη του Ρωμαϊκού περιβάλλοντος ονομάζεται patera και έχει κάποιες μικρές διαφορές με την φιάλη, κυρίως το ότι δεν έχει λαβές, αν και κάποιες έχουν, ενώ η φιάλη θυμίζει κύλικα και έχει μακριές και ευθείες λαβές.

Χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας νεαρός εκτελεί μια σπονδή μέσα σε έναν ναό προς τιμήν του νεκρού (340-320π.Χ.)

Οι σπονδές αποτελούσαν μέρος της καθημερινής ζωής των ευσεβών και μπορούσαν να τις εκτελέσουν καθημερινά, το πρωί και το βράδυ, καθώς και για να ξεκινήσουν τα γεύματα. Μια τυπική σπονδή αποτελούνταν συνήθως από αναμειγμένο κρασί και νερό, αλλά θα μπορούσε επίσης να περιέχει και αναμειγμένο κρασί, μέλι, λάδι, νερό ή γάλα.

Η τελετή της σπονδής αποτελούνταν από την εκχύλιση του κρασιού από μια κανάτα ή μια γαβάθα που κρατούσαν στο χέρι. Το πιο συνηθισμένο τελετουργικό ήταν να ρίχνουν το υγρό από μια οινοχόη στην φιάλη, το οποίο συνοδευόταν από προσευχές. Οι ευσεβείς στέκονταν όρθιοι όταν προσεύχονταν, είτε με τα χέρια σηκωμένα, είτε στην πράξη της σπονδής με το δεξί χέρι προτεταμένο για να κρατήσει τη φιάλη. Αφού εκχυλιζόταν το κρασί-πρσφορά από τη φιάλη, το υπόλοιπο μπορούσε να καταναλωθεί.