Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φιλ Τζάκσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φιλ Τζάκσον
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση17  Σεπτεμβρίου 1945[1][2]
Ντιρ Λοντζ
ΚατοικίαΒόρεια Ντακότα
Μοντάνα
Ντιρ Λοντζ
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΘρησκείαΒουδισμός
Ύψος203 cm Edit this on Wikidata
Βάρος100 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[3][4]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Βόρειας Ντακότα
Williston High School[5]
University of North Dakota College of Arts and Sciences
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαλαθοσφαιριστής[6]
προπονητής καλαθοσφαίρισης[7]
προπονητής
καλαθοσφαίριση[8]
Περίοδος ακμής1967 - 1980
Οικογένεια
ΣύντροφοςΤζίνι Μπας (1999–2016)[9]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςNBA All-Rookie Team (1968)
Βραβείο προπονητή της χρονιάς στο NBA (1996)
Best Coach/Manager ESPY Award (2002)
Best Coach/Manager ESPY Award (2009)
Best Coach/Manager ESPY Award (2010)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Φίλιπ «Φιλ» Ντάγκλας Τζάκσον (αγγλικά: Philip "Phil" Douglas Jackson) (17 Σεπτεμβρίου 1945) είναι Αμερικανός πρώην επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής, προπονητής και στέλεχος του NBA. Ως πάουερ φόργουορντ, ο Τζάκσον έπαιξε 12 σεζόν στο NBA, κερδίζοντας πρωταθλήματα NBA με τους Νιου Γιορκ Νικς το 1970 και το 1973.[10] Ο Τζάκσον ήταν ο προπονητής των Σικάγο Μπουλς από το 1989 έως το 1998, όπου τους οδήγησε σε έξι πρωταθλήματα NBA. Στη συνέχεια, ως προπονητής των Λος Άντζελες Λέικερς από το 1999 έως το 2004 και πάλι από το 2005 έως το 2011, η ομάδα κέρδισε πέντε τίτλους πρωταθλήματος ΝΒΑ υπό την ηγεσία του. Οι 11 τίτλοι ΝΒΑ του Τζάκσον ως προπονητής ξεπέρασαν το προηγούμενο ρεκόρ των εννέα τίτλων ΝΒΑ από τον Ρεντ Άουερμπαχ. Κατέχει επίσης το ρεκόρ NBA για τα περισσότερα συνδυασμένα πρωταθλήματα , κερδίζοντας συνολικά 13 ως παίκτης και προπονητής.

Ο Τζάκσον είναι γνωστός για τη χρήση της τριγωνικής επίθεσης του Τεξ Γουίντερ, καθώς και για ολισμική προσέγγιση στην προπονητική που επηρεάστηκε από την ανατολική φιλοσοφία, η οποία του έδωσε το ψευδώνυμο «Zen Master». Ο Τζάκσον ανέφερε το βιβλίο του Ρόμπερτ Μ. Πίρσιγκ Zen and the Art of Motorcycle Maintenance ως μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις καθοδήγησης στη ζωή του. Εφαρμόζει επίσης πνευματικές πρακτικές ιθαγενών της Αμερικής, όπως τεκμηριώνεται στο βιβλίο του Sacred Hoops.[11] Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων σχετικά με τις ομάδες του και τις στρατηγικές του στην καλαθοσφαίριση. Το 2007, ο Τζάκσον εντάχθηκε στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame .[12] Το 1996, ως μέρος των εορτασμών για την 50ή επέτειο του NBA, ο Τζάκσον ανακηρύχθηκε ένας από τους 10 καλύτερους προπονητές στην ιστορία του πρωταθλήματος.[13][14][15][16]

Ο Τζάκσον αποσύρθηκε από την προπονητική το 2011 και εντάχθηκε στους Νιου Γιορκ Νικς ως στέλεχος τον Μάρτιο του 2014.[17][18] Απολύθηκε ως πρόεδρος της ομάδας στις 28 Ιουνίου 2017.[19]

Πρώιμη ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζάκσον γεννήθηκε στο Ντιρ Λοντζ της Μοντάνα στις 17 Σεπτεμβρίου 1945. Και οι δύο γονείς του, ο Τσαρλς και η Ελίζαμπεθ Φανκ[20] Τζάκσον, ήταν ιερείς των Συνάξεων του Θεού. Η Ελίζαμπεθ προερχόταν από μια μακρά σειρά Γερμανών Μενονιτών, πριν από τη μεταστροφή της στις Συνάξεις του Θεού. Στις εκκλησίες που υπηρετούσαν, ο πατέρας του κήρυττε γενικά τα πρωινά της Κυριακής και η μητέρα του τα βράδια της Κυριακής. Τελικά, ο πατέρας του έγινε επόπτης ιερέων. Ο Φιλ, τα δύο αδέλφια του, και η αδελφή του μεγάλωσαν σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Μοντάνα σε ένα λιτό περιβάλλον, στο οποίο δεν επιτρεπόταν ο χορός ή η τηλεόραση. Ο Τζάκσον είδε την πρώτη του ταινία την εποχή που ήταν τελειόφοιτος στο λύκειο και πήγε σε χορό για πρώτη φορά στο κολέγιο. Μεγαλώνοντας, υπέθεσε ότι θα γίνει ιερέας.

Σταδιοδρομία στο λύκειο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζάκσον φοίτησε σε λύκειο στο Γουίλιστον της Βόρειας Ντακότας, όπου έπαιζε καλαθοσφαίριση και οδήγησε την ομάδα σε έναν πολιτειακό τίτλο. Έπαιξε επίσης αμερικανικό ποδόσφαιρο, ήταν πίτσερ στην ομάδα μπέιζμπολ και έκανε δισκοβολία σε αγώνες στίβου.[20] Το λύκειο έχει πλέον ένα αθλητικό συγκρότημα που έχει πάρει το όνομά του.[21] Ο αδερφός του, Τσακ, δήλωσε χρόνια αργότερα ότι οι τρεις γιοι του Τζάκσον μπήκαν με πάθος στον αθλητισμό γιατί ήταν η μόνη φορά που τους επιτρεπόταν να κάνουν αυτό που έκαναν άλλα παιδιά. Ο Τζάκσον τράβηξε την προσοχή πολλών ανιχνευτών ταλέντων του μπέιζμπολ. Οι σημειώσεις τους βρήκαν το δρόμο τους για τον μελλοντικό προπονητή του NBA, Μπιλ Φιτς, ο οποίος είχε προηγουμένως υπάρξει προπονητής στο μπέιζμπολ και λειτουργούσε ως ανιχνευτής ταλέντων για τους Ατλάντα Μπρέιβς. Ο Φιτς ανέλαβε ως προπονητής καλαθοσφαίρισης στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Ντακότας την άνοιξη του 1962, όταν ο Τζάκσον ήταν πρωτοετής στο λύκειο.

Σταδιοδρομία στο κολέγιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπιλ Φιτς ενέταξε με επιτυχία τον Τζάκσον στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Ντακότας, όπου ήταν μέλος της αδελφότητας Σίγμα Άλφα Έψιλον.[20] Ο Τζάκσον τα πήγε καλά εκεί, βοηθώντας τους Φάιτινγκ Σίου να τερματίσουν στην τρίτη και τέταρτη θέση στην Δεύτερη Κατηγορία του NCAA στην δευτεροετή και τριτοετή χρόνια του (1965 και 1966). Και τα δύο χρόνια, νικήθηκαν από τους Σάδερν Ιλινόι Σαλούκις. Ο μελλοντικός συμπαίκτης του Τζάκσον στους Νικς, Γουόλτ Φρέιζιερ, ήταν ο μεγαλύτερος σταρ των Σαλούκις, αλλά οι δύο τους αναμετρήθηκαν μόνο το 1965, καθώς ο Φρέιζιερ δεν ήταν ακαδημαϊκά επιλέξιμος το 1966.

Σταδιοδρομία ως παίκτης στο NBA

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζάκσον γύρω στο 1968

Το 1967, ο Τζάκσον επιλέχθηκε στον δεύτερο γύρο του NBA Ντραφτ από τους Νιου Γιορκ Νικς. Ενώ ήταν καλός συνολικός αθλητής, με ασυνήθιστα μακριά χέρια, περιοριζόταν επιθετικά αλλά το αντιστάθμιζε με ευφυΐα και σκληρή δουλειά στην άμυνα.[20] Ο Τζάκσον τελικά καθιερώθηκε ως αγαπημένος των οπαδών και ένας από τους κορυφαίους αναπληρωματικούς του NBA, αν και είχε πολύ λίγο χρόνο παιχνιδιού. Ήταν ο κορυφαίος αναπληρωματικός των Νιου Γιορκ Νικς στην κατάκτηση του τίτλου του NBA το 1973. Ο Τζάκσον δεν έπαιξε κατά τη διάρκεια της σεζόν 1969-70 των Νικς λόγω χειρουργείου σπονδυλικής σύντηξης. Ωστόσο, συνέγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Take It All, ένα φωτογραφικό ημερολόγιο της διαδρομής για το πρωτάθλημα των Νικς του 1970.

Λίγο μετά τον τίτλο του 1973, αρκετοί βασικοί παίκτες αποσύρθηκαν, δημιουργώντας ένα άνοιγμα για τον Τζάκσον στην αρχική σύνθεση.[20] Στη σεζόν 1974-175 του ΝΒΑ, ο Τζάκσον και ο Μπομπ Ντάντριτζ των Μιλγουόκι Μπακς μοιράστηκαν το προβάδισμα για τα περισσότερα συνολικά προσωπικά φάουλ, με 330 ο καθένας.[22] Ο Τζάκσον έζησε στη Λιόνια του Νιου Τζέρσεϊ, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.[23] Αφού εντάχθηκε στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς το 1978 και έπαιξε για αυτούς για δύο σεζόν, αποσύρθηκε ως παίκτης μετά τη σεζόν 1979-80 του NBA.

Σταδιοδρομίας ως προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα χρόνια αμέσως μετά το τέλος της σταδιοδρομίας του ως παίκτης, ο Τζάκσον υπήρξε προπονητής σε επαγγελματικά πρωταθλήματα, όπως το Continental Basketball Association (CBA) και το Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης Πουέρτο Ρίκο. Κατά τη διάρκεια των χρόνων του στο CBA, κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα ως προπονητής, οδηγώντας τους Άλμπανι Πατρούνς στον πρώτο τους τίτλο το 1984. Ο Τζάκσον ονομάστηκε Προπονητής της Χρονιάς του CBA το 1985.[24] Στο Πουέρτο Ρίκο, ήταν προπονητής των Πιράτας ντε Κεμπραδίγιας (1984 και 1987) και των Γκαγίτος ντε Ισαμπέλα (1984-1986). Αναζητούσε τακτικά θέσεις εργασίας στο ΝΒΑ, αλλά δεχόταν απόρριψη. Ο Τζάκσον είχε αποκτήσει τη φήμη ότι ήταν συμπαθητικός με την αντικουλτούρα κατά τη διάρκεια των χρόνων του ως παίκτης, κάτι που μπορεί να φόβιζε τους πιθανούς εργοδότες του NBA.[20]

Σικάγο Μπουλς (1987-1998)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1987, ο Τζάκσον προσλήφθηκε ως βοηθός προπονητή του Νταγκ Κόλινς στους Σικάγο Μπουλς. Προήχθη σε πρώτος προπονητής το 1989. Ήταν εκείνη τη στιγμή που συνάντησε τον Τεξ Γουίντερ και έγινε θιασώτης της τριγωνικής επίθεσης του Γουίντερ.[25][26] Ο Τζάκσον ήταν προπονητής των Μπουλς για πάνω από εννέα σεζόν και τους οδήγησε σε έξι κατακτήσεις πρωταθλημάτων, κερδίζοντας τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα σε ξεχωριστές περιόδους τριών ετών. Το «three-peat» ήταν το πρώτο από τότε που οι Μπόστον Σέλτικς κέρδισαν οκτώ συνεχόμενους τίτλους από το 1959 έως το 1966.

Ο Μάικλ Τζόρνταν (αριστερά) και ο Τζάκσον το 1997

Ο Τζάκσον και οι Μπουλς προκρίνονταν στα πλέι οφ κάθε χρόνο και δεν κατάφεραν να κερδίσουν τον τίτλο μόνο τρεις φορές. Η πρώτη συνταξιοδότηση του Μάικλ Τζόρνταν μετά τη σεζόν 1992-1993 σηματοδότησε το τέλος του πρώτου «three-peat» και παρόλο που ο Τζόρνταν επέστρεψε λίγο πριν από τα πλέι οφ του 1995, δεν ήταν αρκετό για να αποφευχθεί ο αποκλεισμός στα πλέι οφ από τους Ορλάντο Μάτζικ.

Παρά την επιτυχία των Μπουλς, αυξήθηκε η ένταση μεταξύ του Τζάκσον και του γενικού διευθυντή του Μπουλς, Τζέρι Κράους. Μερικοί πίστευαν ότι ο Κράους αισθάνθηκε πως δεν του αναγνώρισαν την οικοδόμηση μιας ομάδας πρωταθλήματος και πίστευε ότι ο Τζάκσον του χρωστάει επειδή του έδωσε την πρώτη του δουλειά ως προπονητής στο ΝΒΑ. Το καλοκαίρι του 1997, ο Τζάκσον δεν προσκλήθηκε στο γάμο της θετής κόρης του Κράους, αν και όλοι οι βοηθοί προπονητές του Μπουλς ήταν προσκεκλημένοι, όπως και ο Τιμ Φλόιντ, τότε επικεφαλής προπονητής στους Άιοβα Στέιτ Σάικλονς, ο τελικός διάδοχος του Τζάκσον.[20] Μετά από αμφιλεγόμενες διαπραγματεύσεις, ο Τζάκσον υπέγραψε μόνο για τη σεζόν 1997–98. Ο Κράους ανακοίνωσε την υπογραφή του συμβολαίου, τονίζοντας ότι ο Τζάκσον δεν θα υπογράψει νέο συμβόλαιο ακόμη και αν οι Μπουλς κέρδισαν τον τίτλο της σεζόν 1997–98. Ο Κράους χαρακτήρισε δημόσια τον Τζάκσον ως διπρόσωπο χαρακτήρα που είχε πολύ λίγη εκτίμηση για τους βοηθούς προπονητές του.

Μετά τον τελικό τίτλο των Μπουλς στην εποχή του Τζόρνταν το 1998, ο Τζάκσον άφησε την ομάδα και ορκίστηκε να μην προπονήσει ξανά.[27] Ωστόσο, αφού έμεινε εκτός για ένα χρόνο, αποφάσισε να δώσει άλλη μία ευκαιρία με τους Λος Άντζελες Λέικερς το 1999.

Λος Άντζελες Λέικερς (1999–2004)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζάκσον ανέλαβε μια ταλαντούχα ομάδα των Λέικερς και έφερε άμεσα αποτελέσματα όπως είχε κάνει στους Σικάγο Μπουλς. Στην πρώτη χρονιά του στο Λος Άντζελες, οι Λέικερς είχαν 67-15 (νίκες-ήττες) κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου για να φτάσουν στην κορυφή του πρωταθλήματος. Φτάνοντας στους τελικούς της περιφέρειας, απέκλεισαν τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς σε μια σκληρή σειρά επτά παιχνιδιών και στη συνέχεια κέρδισαν το πρωτάθλημα NBA του 2000 νικώντας τους Ιντιάνα Πέισερς.

Με το ταλαντούχο δίδυμο των σούπερ σταρ Σακίλ Ο΄Νιλ και Κόμπι Μπράιαντ, το ισχυρό υποστηρικτικό ρόστερ των Γκλεν Ράις, Ντέρεκ Φίσερ, Ρικ Φοξ, Ντεβίν Τζορτζ, Α. Σ. Γκριν, Ρόμπερτ Χόρι και Μπράιαν Σο, καθώς και τη βοήθεια του πρώην παικτών των Μπουλς Χόρας Γκραντ, Ρον Χάρπερ και Τζον Σάλεϊ, ο Τζάκσον οδήγησε τους Λέικερς σε δύο επιπλέον τίτλους το 2001 και το 2002, εναντίον των Φιλαδέλφεια 76ερς και Νιου Τζέρσεϊ Νετς, κάνοντας το τρίτο του «three-peat» ως προπονητής. Η κύρια σοβαρή πρόκληση που αντιμετώπισαν οι Λέικερς ήταν από τους αντιπάλους τους στην περιφέρεια, Σακραμέντο Κινγκς.

Ο Φιλ Τζάκσον προπονεί τους Λέικερς

Ωστόσο, οι τραυματισμοί, οι αδύναμοι αναπληρωματικοί παίκτες και η έντονη δημόσια ένταση μεταξύ Μπράιαντ και Ο΄Νιλ έκοψε την ταχύτητα στην ομάδα και ηττήθηκε στο δεύτερο γύρο των πλέ-οφ του 2003 από τους τελικούς πρωταθλητές, Σαν Αντόνιο Σπερς. Στη συνέχεια, ο Τζάκσον συγκρούστηκε συχνά με τον Μπράιαντ. Ενώ ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικός στην τριγωνική επίθεση του Τζάκσον, ο Μπράιαντ είχε μια προσωπική αποστροφή για το είδος καλαθοσφαίρισης του Τζάκσον, που στη συνέχεια το ονόμασε «βαρετό».[28] Στα παιχνίδια, ο Μπράιαντ συχνά αγνοούσε το επιθετικό σύστημα για να πειραματιστεί με τις δικές του κινήσεις «ένας προς ένας», εξοργίζοντας τον κατά τα άλλα ήρεμο Τζάκσον. Ο Μπράιαντ κατάφερε να δοκιμάσει την υπομονή του Τζάκσον αρκετά ώστε ο «Ζεν Μάστερ» να απαιτήσει ακόμη και την ανταλλαγή του Μπράιαντ, αν και η διοίκηση των Λέικερς απέρριψε το αίτημα.

Πριν από τη σεζόν 2003–04, οι Λέικερς υπέγραψαν τους βετεράνους του NBA, Καρλ Μαλόουν και Γκάρι Πέιτον, οι οποίοι ήταν παίκτες franchise για τους Γιούτα Τζαζ και τους Σιάτλ ΣουπερΣόνικς, αντίστοιχα, οδηγώντας σε προβλέψεις από ορισμένους ότι η ομάδα θα τελειώσει με τον καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του NBA. Αλλά από την πρώτη ημέρα της περιόδου προετοιμασίας, οι Λέικερς ήταν γεμάτοι περισπασμούς. Η δίκη του Μπράιαντ για σεξουαλική επίθεση, η συνέχιση της δημόσιας αντιπαράθεσης μεταξύ του Ο΄Νιλ και του Μπράιαντ και οι επαναλαμβανόμενες διαμάχες μεταξύ Τζάκσον και Μπράιαντ επηρέασαν την ομάδα κατά τη διάρκεια της σεζόν. Παρά αυτούς τους περισπασμούς, οι Λέικερς νίκησαν τους πρωταθλητές της προηγούμενης σεζόν, Σπερς, καθ' οδόν για την πρόκριση στους τελικούς του 2004 και ήταν το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Ωστόσο, οι Ντιτρόιτ Πίστονς έκαναν την έκπληξη, οι οποίοι χρησιμοποίησαν την ισχυρή άμυνα τους για να κυριαρχήσουν επί των Λέικερς, κερδίζοντας τη σειρά αγώνων τέσσερα προς ένα. Αυτό σηματοδότησε την πρώτη φορά σε δέκα προσπάθειες ως προπονητής που ο Τζάκσον έχασε τελικούς του ΝΒΑ.

Στις 18 Ιουνίου 2004, τρεις ημέρες μετά την ήττα από τους Πίστονς, οι Λέικερς ανακοίνωσαν ότι ο Τζάκσον θα εγκαταλείψει τη θέση του ως προπονητής της ομάδας. Ο Τζάκσον προσπαθούσε να διπλασιάσει τον μισθό του από 6 εκατομμύρια $ σε 12 εκατομμύρια $ στο συμβόλαιό του που έληγε. Είχε μια προσφορά συμβολαίου εκκρεμούσα από τους Λέικερς, αλλά δεν την ενεργοποίησε.[29] Ο Γουίντερ είπε ότι ο Τζάκσον ανακοίνωσε στο διάλειμμα για το All-Star Game ότι δεν θα ήθελε να επιστρέψει στους Λέικερς αν επέστρεφε ο Μπράιαντ. Πολλοί οπαδοί απέδωσαν την αποχώρηση του Τζάκσον απευθείας στις επιθυμίες του Μπράιαντ, καθώς ο ιδιοκτήτης των Λέικερς Δρ.Τζέρι Μπας φέρεται να πήρε το μέρος του Μπράιαντ. Ο Τζάκσον, ο Μπράιαντ και ο Μπας αρνήθηκαν ότι ο Μπράιαντ είχε κάνει ρητή απαίτηση σχετικά με τον Τζάκσον. Ωστόσο, ο Ο΄Νιλ, αφού άκουσε την ανακοίνωση του Γενικού Διευθυντή Μιτς Κούπτσακ για την προθυμία της ομάδας να ανταλλάξει τον Ο΄Νιλ και την πρόθεσή της να κρατήσει τον Μπράιαντ, δήλωσε πως ένιωθε ότι το franchise όντως έκανε τις επιθυμίες του Μπράιαντ με την αναχώρηση του Τζάκσον. Η Ανταλλαγή του Ο΄Νιλ στους Μαϊάμι Χιτ ήταν το τέλος του «Trifecta», που οδήγησε τους Λέικερς σε τρεις τίτλους πρωταθλήματος.

Εκείνο το φθινόπωρο, ο Τζάκσον κυκλοφόρησε το The Last Season: A Team in Search of Its Soul, ένα βιβλίο που περιγράφει την άποψή του για τις εντάσεις που περιβάλλουν την ομάδα των Λέικερς της σεζόν 2003-04. Το βιβλίο ήταν έντονα επικριτικό για τον Κόμπι Μπράιαντ.

Χωρίς τους Τζάκσον και Ο΄Νιλ, οι Λέικερς αναγκάστηκαν να γίνουν ταχύτερη ομάδα στο γήπεδο. Αν και είχαν κάποια επιτυχία στο πρώτο μισό της σεζόν, οι τραυματισμοί αρκετών παικτών, συμπεριλαμβανομένων των Κόμπι Μπράιαντ και Λαμάρ Όντομ ανάγκασαν την ομάδα να μείνει εκτός ανταγωνισμού, όπου είχε ρεκόρ 34–48 το 2004–2005 και δεν προκρίθηκε στα πλέι οφ για πρώτη φορά σε 11 χρόνια. Ο Ρούντι Τομιάνοβιτς, διάδοχος του Τζάκσον ως προπονητής, παραιτήθηκε στη μέση της σεζόν μετά από μόλις 41 αγώνες, αναφέροντας ζητήματα υγείας που δεν σχετίζονται με το παρελθόν του με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης, το οποίο οδήγησε αμέσως σε εικασίες ότι οι Λέικερς ενδέχεται να φέρουν τον Τζάκσον πίσω.

Επιστροφή στους Λέικερς (2005-2011)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 15 Ιουνίου 2005, οι Λέικερς προσέλαβαν τον Τζάκσον. Ο Τζάκσον οδήγησε τους Λέικερς σε μία θέση στα πλέι οφ, καταλαμβάνοντας την 7η θέση στην περιφέρεια. Για άλλη μια φορά προωθώντας την έννοια του ανιδιοτελούς ομαδικού παιχνιδιού που ενσωματώνεται στην τριγωνική επίθεση, η ομάδα πέτυχε ουσιαστικά αποτελέσματα, ειδικά τον τελευταίο μήνα της σεζόν. Ο Τζάκσον συνεργάστηκε επίσης άψογα με τον Μπράιαντ, ο οποίος είχε δείξει νωρίτερα την επιθυμία του να φέρει πίσω τον Τζάκσον στον πάγκο. Η απόδοση του Μπράιαντ στην κανονική περίοδο του κέρδισε τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ και τον έκανε φιναλίστ στην ψηφοφορία του Πολυτιμότερου Παίκτη. Ωστόσο, οι Λέικερς αντιμετώπισαν έναν σκληρό ζευγάρωμα στον πρώτο γύρο του 2006 εναντίον των Φοίνιξ Σανς, οι οποίοι είχαν τερματίσει στη δεύτερη θέση της περιφέρειας τους, με ηγέτη τον τελικό Πολυτιμότερο Παίκτη, Στιβ Νας. Οι Λέικερς πήραν το προβάδισμα με 3-1 μετά από ένα δραματικό σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο της παράτασης από τον Μπράιαντ για να κερδίσουν τον τέταρτο αγώνα, αλλά οι Σανς ανέκαμψαν για να κερδίσουν τα τελευταία τρία και να πάρουν τη σειρά. Ήταν η πρώτη φορά που μια ομάδα που προπονούσε ο Τζάκσον δεν κατάφερε να φτάσει στο δεύτερο γύρο των πλέι οφ.

Ο Τζάκσον (δεξιά) το 2008, δίπλα στον βοηθό προπονητή των Λέικερς Φράνκ Χάμπλεν (αριστερά).

Στις 7 Ιανουαρίου 2007, ο Τζάκσον κέρδισε το 900ο παιχνίδι του, τοποθετώντας τον 9ο στον κατάλογο νικών όλων των εποχών για τους προπονητές του ΝΒΑ. Με αυτή τη νίκη, ο Τζάκσον έγινε ο πιο γρήγορος που έφτασε τις 900 νίκες καριέρας, που το έκανε σε μόλις 1.264 παιχνίδια και ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ των 900 νικών σε 1.278 παιχνίδια του Πατ Ράιλι.

Στις 12 Δεκεμβρίου 2007, αφού ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει στη θέση του ως προπονητής λίγες μέρες πριν, ο Τζάκσον υπέγραψε 2ετή επέκταση συμβολαίου για να συνεχίσει τη θητεία του με τους Λος Άντζελες Λέικερς μέχρι το τέλος της σεζόν 2009-2010.

Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2007–08, οι Λέικερς κατάφεραν να αποκτήσουν τον Πάου Γκασόλ σε μια ανταλλαγή με τους Μέμφις Γκρίζλις. Με ένα άλλο αστέρι να είναι δίπλα στον Μπράιαντ, ο Τζάκσον οδήγησε τους Λείκερς στους Τελικούς του 2008 εναντίον των Μπόστον Σέλτικς. Οι Σέλτικς κέρδισαν τη σειρά με 4-2, όπου στη διαδικασία κέρδισαν τους Λέικερς με τη χειρότερη διαφορά σε ήττα τους στα πλέι οφ, όπυ στον έκτος αγώνα νίκησαν με διαφορά 39 πόντων. Ήταν μόνο η 2η φορά σε 11 εμφανίσεις που ο Τζάκσον είχε χάσει τους τελικούς του ΝΒΑ.

Στις 25 Δεκεμβρίου 2008, ο Τζάκσον έγινε ο έκτος προπονητής που κέρδισε 1.000 παιχνίδια, με τους Λέικερς να κερδίζουν τους Σέλτικς στο πρώτο τους αγώνα από τους τελικούς του περασμένου έτους. Ήταν ο γρηγορότερος που κέρδισε 1.000 παιχνίδια, ξεπερνώντας τον Πατ Ράιλι, ο οποίος είχε χρειαστεί 11 περισσότερα παιχνίδια από τον Τζάκσον.

Ο Τζάκσον οδήγησε και πάλι τους Λέικερς στους Τελικούς του 2009, νικώντας στην πορεία τους Γιούτα Τζαζ, Χιούστον Ρόκετς και Ντένβερ Νάγκετς. Στον Τελικό, οι Λέικερς νίκησαν τους Ορλάντο Μάτζικ με 4-1, με τον Τζάκσον να κερδίζει το 10ο πρωτάθλημα ως προπονητής και ξεπέρασε το ρεκόρ για τα περισσότερα πρωταθλήματα που κέρδισε ένας προπονητής που είχε προηγουμένως ο ίδιος και ο Ρεντ Άουερμπακ.

Στις 3 Φεβρουαρίου 2010, ο Τζάκσον κατέγραψε τη 534η νίκη του ως προπονητής των Λέικερς, ξεπερνώντας τον Πατ Ράιλι ως ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του franchise. Οι Λέικερς θα προκρίνονταν για πέμπτη συνεχόμενη φορά στα πλέι οφ το 2010. Νίκησαν τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, Γιούτα Τζαζ και Φοίνιξ Σανς στα πλέι οφ, πριν νικήσουν τους Μπόστον Σέλτικς στους τελικούς του 2010, με τον Τζάκσον να κερδίζει το 11ο πρωτάθλημα ΝΒΑ ως προπονητής και το πέμπτο του με τους Λέικερς.[30]

Την 1η Ιουλίου 2010, ο Τζάκσον, αφού έδωσε τεράστια σκέψη και διαβουλεύτηκε με τους γιατρούς του για θέματα υγείας, ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει ως προπονητής των Λέικερς για τη σεζόν 2010-11.[31] Στις 2 Αυγούστου 2010, ο Τζάκσον υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους Λέικερς για να επιστρέψει για αυτό που ανέφερε ότι ήταν «η τελευταία του στάση», που σημαίνει ότι η σεζόν 2010-11 θα ήταν η τελευταία του. Τον Ιανουάριο του 2011, επανέλαβε ότι θα ήταν η τελευταία του σεζόν, εξηγώντας ότι στο παρελθόν υπήρχε η πιθανότητα να επανεξετάσει. «Φέτος, δεν υπάρχει ίσως», είπε ο Τζάκσον.[32] Αποσύρθηκε αφού οι Λέικερς ηττήθηκαν στους ημιτελικούς των πλέι οφ της περιφέρειας από τους μετέπειτα τελικούς πρωταθλητές της σεζόν, Ντάλας Μάβερικς, που σήμαινε πως δεν θα έκανε το τέταρτο «three-peat» (αφού είχε προηγουμένως καταφέρει αυτό το επίτευγμα το 1993, 1998 και 2002).[33][34] Στην τελική του συνέντευξη τύπου εκείνη τη σεζόν, σημείωσε ότι δεν είχε μεγάλη σχέση με τον Τζέρι ή τον Τζιμ Μπας και είπε: «Όταν φύγω από εδώ, δεν αναμένω η διοίκηση των Λέικερς να με καλέσει και να ζητήσει τη συμβουλή μου.»[35]

Αφού οι Λέικερς απέλυσαν τον διάδοχο του Τζάκσον, Μάικ Μπράουν, στις αρχές της σεζόν 2012–13, πλησίασαν για πρώτη φορά τον Τζάκσον για να αντικαταστήσει τον Μπράουν. Ο Τζάκσον ζήτησε δύο ημέρες για να εξετάσει την πρόταση. Πίστευε ότι οι Λέικερς θα περίμεναν την απάντησή του, αλλά οι Λέικερς πίστευαν ότι ήταν κατανοητό ότι θα συνέχιζαν την αναζήτησή τους. Την επόμενη μέρα, η ομάδα μίλησε με τον Μάικλ Ντ΄ Αντόνι και τον προσέλαβε σε ομόφωνη απόφαση της διεύθυνσης.[36][37][38][39] Ένιωσαν ότι το γρήγορο στιλ παιχνιδιού του Ντ΄ Αντόνι τον έκανε «τέλειο ταιίρισμα» για την ομάδα, πιο κατάλληλο από τη δομημένη τριγωνική επίθεση του Τζάκσον.[40][41] Η προτίμηση του Τζέρι Μπας ήταν πάντοτε για τους Λέικερς να έχουν μια ανοιχτή επίθεση. Στα δύο παιχνίδια που ακολούθησαν την υπογραφή του Ντ΄ Αντόνι, οι οπαδοί των Λέικερς στο Staples Center φώναζαν «We Want Phil!» («Θέλουμε τον Φιλ!»).

Σταδιοδρομία ως παράγοντας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2014, ο Τζάκσον ήταν σε συζητήσεις για μήνες με τους Νιου Γιορκ Νικς σχετικά με μια εκτελεστική θέση στην ομάδα.[42] Στις 18 Μαρτίου, παρουσιάστηκε ως πρόεδρος των Νικς μετά την υπογραφή ενός πενταετούς συμβολαίου 60 εκατομμυρίων δολαρίων.[43][44]

Στις 21 Απριλίου 2014, πάνω από μία εβδομάδα μετά το τέλος της σεζόν, ο Μάικ Γούντσον και ολόκληρο το προσωπικό του απολύθηκαν από τον Τζάκσον.[45] Οι Νικς ολοκλήρωσαν τη σεζόν με ρεκόρ 37-45 και τερμάτισαν στην 9η θέση στην κατάταξη της Ανατολικής Περιφέρειας.

Στις 9 Ιουνίου 2014, οι Νικς προσέλαβαν τον Ντέρεκ Φίσερ ως προπονητή. Ο Φίσερ έπαιξε υπό τον Φιλ Τζάκσον στους Λέικερς και κέρδισαν μαζί πέντε πρωταθλήματα.

Στις 25 Ιουνίου 2014, οι Νικς αντάλλαξαν τον γκαρντ Ρέιμοντ Φέλτον, μαζί με τον πρώην Αμυντικό της Χρονιάς του NBA, Τάισον Τσάντλερ στους Ντάλας Μάβερικς. Σε αντάλλαγμα οι Νικς απέκτησαν τους Σέιν Λάρκιν, Χοσέ Καλντερόν, Σάμιουελ Ντεϊλέμπερτ και Γουέιν Έλινγκτον, μαζί με δύο επιλογές για το ΝΒΑ Ντραφτ της επομένης ημέρας. Η ανταλλαγή ήταν η πρώτη που εκτελούσε ως εκτελεστικός διευθυντής. Στις 26 Ιουνίου, ως μέρος του NBA Ντραφτ του 2014, οι Νικς επέλεξαν τον Κλάντονι Έρλι ως το 34ο συνολικό pick και τον Θανάση Αντετοκούνμπο ως το 51ο συνολικό pick, χρησιμοποιώντας τα draft picks που έλαβε στην ανταλλαγή με τους Μάβερικς. Οι Νικς απέκτησαν επίσης τον Λουί Λαμπερί, μια πρόσθετη επιλογή δεύτερου γύρου, μετά την ανταλλαγή από τους Πέισερς.

Στις 7 Ιανουαρίου 2015, οι Νικς σημείωσαν ρεκόρ franchise με 13 συνεχόμενες ήττες. Έχασαν με 101-91 από τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, δίνοντας στους Νικς το μεγαλύτερο σερί ηττών στην 69χρονη ιστορία του franchise.[46] Αυτό το ρεκόρ επεκτάθηκε σε 16 συνεχόμενες ήττες μετά την ήττα στο NBA Global Games εναντίον των Μιλγουόκι Μπακς στο Λονδίνο. Ολοκλήρωσαν τη σεζόν με ρεκόρ 17–65, το χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία του franchise.

Στις 25 Ιουνίου 2015, οι Νικς επέλεξαν τον Λετονό Κρίσταπς Πόρζινγκις με την τέταρτη γενική επιλογή στο NBA Ντραφτ 2015.[47][48] Υπέγραψε το συμβόλαιό του με τους Νικς στις 30 Ιουλίου 2015.[49] Την ίδια νύχτα, οι Νικς αντάλλαξαν τον Τιμ Χάρντγουεϊ Τζ. για την 19η επιλογή στο Ντραφτ, όπου ήταν ο Τζέριαν Γκραντ.[50] Ο Πόρζινγκις ήταν μια επιλογή πρώτης ομάδας All-Rookie για τη σεζόν 2016.

Στο ΝΒΑ Ντραφτ του 2017, το τελευταίο Ντραφτ του Τζάκσον με τους Νικς, επέλεξε τον Γάλλο πόιντ γκαρντ Φρανκ Ντιλικινά. Στον δεύτερο γύρο, ο Τζάκσον επέλεξε τους Νταμίν Ντότσον και Όγκνιεν Γιάραμαζ.

Στις 28 Ιουνίου 2017, οι Νικς ανακοίνωσαν επίσημα μια αμοιβαία απόφαση για αποδεύσμεση του Τζάκσον.[51] Ο υποθετικός λόγος για το χωρισμό των πλευρών ήταν η απόπειρα εξαγοράς του Καρμέλο Άντονι από τον Τζάκσον και η δημόσια διαμάχη του με τον Πόρζινγκις.[52]

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζάκσον κέρδισε το βραβείο Προπονητή της Χρονιάς στο NBA του 1996. Την ίδια χρονιά ονομάστηκε ένας από τους δέκα μεγαλύτερους προπονητές του NBA όλων των εποχών με ψηφοφορία σε μια μη βαθμολογημένη συλλογή.[16][18] Εκείνη την εποχή ήταν στο 8ο έτος προπονητικής του. Στα επτά προηγούμενα χρόνια ήταν προπονητής σε 574 παιχνίδια και κέρδισε τα 414, με μόνο 160 ήττες, με ποσοστό νίκης-72,1% - το υψηλότερο από κάθε προπονητή στον κατάλογο εκείνη τη στιγμή. Συνέχισε την επιτυχία του στη μετέπειτα σταδιοδρομία του. Σε ολόκληρη τη σταδιοδρομία του, διατηρεί το υψηλότερο ποσοστό νικών-ηττών οποιουδήποτε προπονητή σε αυτόν τον κατάλογο με 70,4% (1155 νίκες, 485 ήττες).[13]

Το 2002 και το 2010, η Αθλητική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών απένειμε στο Τζάκσον το Προπονητικό Βραβείο Άμος Αλόνζο Σταγκ.[53][54]

Ο Τζάκσον είναι αποδέκτης του Βραβείου Rough Rider της πολιτείας της Βόρειας Ντακότας.

Στατιστικά ως προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζάκσον είχε ρεκόρ νικών κάθε χρόνο ως προπονητής και επί του παρόντος έχει το υψηλότερο ποσοστό νικών από οποιονδήποτε προπονητή Hall of Fame και το υψηλότερο από κάθε προπονητή του NBA που έχει προπονήσει σε 500 παιχνίδια ή περισσότερα. Μαζί με τα 11 πρωταθλήματα ρεκόρ του NBA, είναι ο μόνος προπονητής που κέρδισε τουλάχιστον 10 πρωταθλήματα σε οποιοδήποτε από τα σημαντικότερα επαγγελματικά αθλήματα της Βόρειας Αμερικής. 

Στο τέλος της σεζόν του 2010 είχε τις πέμπτες περισσότερες νίκες οποιουδήποτε προπονητή του ΝΒΑ και ήταν ένας από τους έξι μόνο που είχε πάνω από 1.000 νίκες. Από αυτούς τους έξι ήταν ο μόνος που δεν είχε προπονήσει πάνω από 1.900 παιχνίδια και ο μόνος που δεν συμπεριλήφθηκε στα 10 κορυφαία παιχνίδια.[55]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζάκσον έχει πέντε παιδιά και οκτώ εγγόνια.[56][57] Παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα, Μαξίν, το 1967. Χώρισαν το 1972. Παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του τον Ιούνιο του 1974, αλλά χώρισαν το 2000.[58] Έβγαινε με την Τζίνι Μπας, την κόρη του ιδιοκτήτη των Λέικερς, Τζέρι Μπας, την οποία συνάντησε το 1999.[59] Οι δύο τους αρραβωνιάστηκαν το 2013.[60] Στις 27 Δεκεμβρίου 2016, ανακοίνωσαν τον τερματισμό της δέσμευσής τους σε κοινή δήλωση στο Twitter.

Έχει 26 ώρες μεταπτυχιακών σπουδών στην ψυχολογία.[61]

Ο Τζάκσον έχει παραδεχτεί ότι χρησιμοποίησε μαριχουάνα και LSD στο παρελθόν.[62] Το 2010, είπε ότι δεν πίστευε ότι οι φυλακές πρέπει να γεμίζουν με άτομα που διώκονται για μαριχουάνα, αλλά ονόμασε την Πρόταση 19 της Καλιφόρνιας, η οποία θα είχε νομιμοποιήσει τη μαριχουάνα, κακογραμμένη.[63] Ο Τζάκσον είναι επίσης Deadhead, οπαδός των Grateful Dead και παρακολούθησε μερικές από τις συναυλίες τους στις δεκαετίες του 1970 και του 1990. [64]

Σε μια συνέντευξη του 1990 με το Chicago Tribune, ο Τζάκσον είπε ότι δεν ενδιαφερόταν για τους ιεροκήρυκες που εκφοβίζουν το κοινό, περιγράφοντας τις θρησκευτικές του απόψεις ως: «Πάντα μου άρεσε η ιδέα του Θεού να είναι πέρα από οτιδήποτε μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μυαλό. Νομίζω ότι υπάρχει μια πανθεϊστική-δεϊστική-αμερικανική ινδική συνδυαστική θρησκεία εκεί έξω για τους Αμερικανούς. Αυτό μου φαίνεται αληθινό».[65]

Ο Τζάκσον διαγνώστηκε με καρκίνο του προστάτη τον Μάρτιο του 2011. Ενημέρωσε τους παίκτες των Λέικερς τον Μάιο του 2011, όταν συμμετείχαν σε μια σειρά πλέι οφ του δεύτερου γύρου εναντίον των Μάβερικς. Ο Τζάκσον αποφάσισε να καθυστερήσει τη χειρουργική του επέμβαση μέχρι το τέλος των πλέι οφ.[66]

Το 2020, πρωταγωνίστησε στα μίνι σειρές του Netflix και του ESPN The Last Dance, μαζί με τους Μάικλ Τζόρνταν, Σκότι Πίπεν, Στιβ Κερ και Ντένις Ρόντμαν.[67][68]

Βιβλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Τζάκσον, Φιλ· Τζορτζ Καλίνσκι (1970). Take It All!. Νέα Υόρκη: Macmillan. ISBN 0020291906. 
  • Τζάκσον, Φιλ· Τσάρλι Ρόζεν (1975). Maverick: More Than a Game. Σικάγο: Playboy Press. ISBN 0872234398. 
  • Τζάκσον, Φιλ· Χιου Ντέλεχαντι (1995). Sacred Hoops: Spiritual Lessons of a Hardwood Warrior. Νέα Υόρκη: Hyperion. ISBN 0786862068. 
  • Τζάκσον, Φιλ· Ρόζεν, Τσάρλι (2001). More Than a Game. Νέα Υόρκη: Seven Stories Press. ISBN 9781583220603. 
  • Τζάκσον, Φιλ· Μάικλ Άρκους (2004). The Last Season: A Team in Search of Its Soul. Νέα Υόρκη: Penguin Press. ISBN 1594200351. 
  • Τζάκσον, Φιλ (2009). The Los Angeles Lakers: 50 Amazing Years in the City of Angels. Σαν Λεάντρο: Time Capsule Press. ISBN 978-0982324202. 
  • Τζάκσον, Φιλ (2010). Journey to the Ring: Behind the Scenes with the 2010 NBA Champion Lakers. Σαν Λεάντρο: Time Capsule Press. ISBN 978-0982324226. 
  • Τζάκσον, Φιλ (2013). Eleven Rings: The Soul of Success. Νέα Υόρκη: Penguin Press. ISBN 9781594205118. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2021. 

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Phil-Jackson. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Babelio. 222585.
  3. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 073152021. Ανακτήθηκε στις 5  Μαρτίου 2020.
  4. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0195658. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  6. ↑ RealGM. 65898. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  7. ↑ RealGM. 128. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0195658. Ανακτήθηκε στις 17  Νοεμβρίου 2024.
  9. ↑ nypost.com/2016/12/27/phil-jackson-and-jeanie-buss-call-off-engagement/.
  10. ↑ Ραμόνα Σέλμπερν (10 Μαΐου 2011). «Tense moments in Lakers' last stand». ESPN. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2013. 
  11. ↑ «Basketball Court Zen». PBS NewsHour. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2015. 
  12. ↑ «RealGM: Wiretap Archives: Jackson And Williams Lead HOF Class». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2007. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Top 10 Coaches in NBA History». NBA.com. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2009. 
  14. ↑ "Top 10 Coaches in NBA History". NBA.com. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015.
  15. ↑ Μπρούσαρντ, Κρις. (16 Ιουνίου 2009). "X marks the spot of greatest NBA coach". ESPN. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015.
  16. ↑ 16,0 16,1 Νταν Καλατζί. «Red Auerbach-Phil Jackson: Who's the Best NBA Coach of All Time?». Bleacher Report. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2014. 
  17. ↑ Νιλ, Γκρίνμπεργκ. (10 Φεβρουαρίου 2015). "Gregg Popovich second to Phil Jackson as NBA's best coach". The Washington Post. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015.
  18. ↑ 18,0 18,1 "Top 10 NBA coaches of all time". (10 Φεβρουαρίου 2011). Fox Sports. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015.
  19. ↑ Σκοτ Κατσιόλα, "Phil Jackson Is Out as Knicks President," New York Times, 28 Ιουνίου 2017.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 Χάλμπερσταμ, Ντέιβιντ (1999). Playing for Keeps: Michael Jordan and the World He Made. Νέα Υόρκη: Random House. σελίδες 252–53. ISBN 0-679-41562-9. 
  21. ↑ Μπερνς, Τζέρι. (14 Μαΐου 2013). "Phil Jackson is coming home"[νεκρός σύνδεσμος]. Williston Herald. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2015.
  22. ↑ 1974–75 NBA Player Register Αρχειοθετήθηκε 2011-09-03 στο Wayback Machine., basketball-reference.com
  23. ↑ Αντάμεκ, Στιβ; και Ιανάτσονε, Αλ. "Lakers Notebook", The Record (Bergen County), 5 Ιουνίου 2002. Πρόσβαση στις 30 Μαρτίου 2011. "Phil Jackson's memories of New Jersey are fond and forgetful. He finished his playing career with the Nets when they played their home games at Rutgers, about an hour trip from where he lived in Leonia."
  24. ↑ «EPBL/EBA/CBA Superlatives». The Association for Professional Basketball Research. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  25. ↑ «Former K-State basketball star dies at 72». ABC News. KTKA.com. 22 Φεβρουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2007. 
  26. ↑ «Candidates for the 2007 Class of the FIBA Hall of Fame announced». Canada Basketball. 25 Μαΐου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2007. 
  27. ↑ «The head Bull rides off into the sunset». CNN.com. Associated Press. 22 Ιουνίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2001-07-08. https://web.archive.org/web/20010708131953/http://sportsillustrated.cnn.com/basketball/nba/news/1998/06/22/jackson_update/. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2011. 
  28. ↑ «Who Is Lucky Enough To Make Phil Jackson's All-Insult Team?». ESPN. 
  29. ↑ Lazenby 2006, p.423
  30. ↑ «Bryant, Artest rally Lakers to 16th championship». ESPN. 17 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2010. 
  31. ↑ Phil Jackson returning to coach Lakers next season[νεκρός σύνδεσμος] Yahoo! Sports. 1 Ιουλίου, 2010. Πρόσβαση στις 5 Ιουλίου 2010.
  32. ↑ ΜακΜέναμιν, Ντέιβ (28 Φεβρουαρίου 2011). «Phil Jackson still plans to retire». ESPNLosAngeles.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2011. https://www.webcitation.org/5wRLD9RTl?url=http://sports.espn.go.com/los-angeles/nba/news/story?id=6066049. 
  33. ↑ Χάουαρντ-Κούπερ, Σκοτ (11 Μαΐου 2011). «Phil Jackson is Retired ... Maybe». NBA.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2011. 
  34. ↑ Κότλοφ, Μπράιαν (28 Απριλίου 2013). «Report: Phil Jackson was diagnosed with prostate cancer in March 2011». SI.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2013. https://www.webcitation.org/6GvBfpjmf?url=http://tracking.si.com/2013/04/28/phil-jackson-prostate-cancer/. 
  35. ↑ Χέισλερ, Μαρκ (November 10, 2012). «Phil Jackson's tenure produced the most success and fun we've ever seen». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2012. https://www.webcitation.org/6C8Ke1Izc?url=http://articles.latimes.com/2011/may/11/sports/la-sp-heisler-lakers-20110512. 
  36. ↑ Μπρέσναχαν, Μάικ (13 Νοεμβρίου 2012). «Kupchak: If Phil Jackson hadn't hesitated he might be Lakers coach». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2012. https://www.webcitation.org/6CADAztvq?url=http://www.latimes.com/sports/basketball/nba/lakers/la-sp-lakers-kupchak-20121114,0,1350996,full.story. 
  37. ↑ ΜακΜέναμιν, Ντέιβ (13 Νοεμβρίου 2012). «Kupchak: Mike D'Antoni a better fit». ESPN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2012. https://www.webcitation.org/6CADH5VqB?url=http://espn.go.com/los-angeles/nba/story/_/id/8628871/mitch-kupchak-los-angeles-lakers-explains-decision-hire-mike-dantoni. 
  38. ↑ Μπρέσναχαν, Μάικ (12 Νοεμβρίου 2012). «Mike D'Antoni to be next coach of the Lakers». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2012. https://www.webcitation.org/6C7pfjizA?url=http://www.latimes.com/sports/lakersnow/la-sp-ln-lakers-hire-mike-dantoni-20121112,0,7850509.story?track=rss. 
  39. ↑ Μπεκ, Χάουαρντ (12 Νοεμβρίου 2012). «The Lakers Change Direction and Hire D'Antoni as Coach». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2012. https://www.webcitation.org/6C7psU6IA?url=http://www.nytimes.com/2012/11/13/sports/the-lakers-change-direction-and-hire-mike-dantoni-as-coach.html?ref=sports&_r=1&. 
  40. ↑ Μπρέσναχαν, Μάικ (12 Νοεμβρίου 2012). «Phil Jackson gets call from Lakers and it's not what he expected». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2012. https://www.webcitation.org/6C8dxdt8x?url=http://www.latimes.com/sports/basketball/nba/lakers/la-sp-lakers-coach-jackson-20121113,0,2707499,full.story. 
  41. ↑ Ντινγκ, Κέβιν (12 Νοεμβρίου 2012). «Lakers' fast break away from Jackson opens door for D'Antoni». Orange County Register. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2012. https://www.webcitation.org/6C8e6xU78?url=http://www.ocregister.com/sports/lakers-377569-jackson-antoni.html. 
  42. ↑ Σέλμπουρν, Ραμόνα; =Μπρουσάρντ, Κρις (14 Μαρτίου 2014). «Phil Jackson signs with Knicks». ESPN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2014. https://www.webcitation.org/6O4uHaotU?url=http://espn.go.com/new-york/nba/story/_/id/10607795/phil-jackson-deal-new-york-knicks-finalized. 
  43. ↑ «Phil Jackson Named President of New York Knicks». NBA.com. Turner Sports Interactive, Inc. 18 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2014. 
  44. ↑ «Zen Era: Phil Jackson Introduced As Knicks President At MSG». newyork.cbslocal.com/. 18 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2014. https://www.webcitation.org/6OAXgndBu?url=http://newyork.cbslocal.com/2014/03/18/zen-era-begins-phil-jackson-set-for-knicks-introduction-at-msg/. 
  45. ↑ Μπέγκλεϊ, Ίαν. «Knicks fire entire coaching staff». Article. ESPN. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014. 
  46. ↑ Knicks set record with 13th straight loss, 101-91 to Wizards
  47. ↑ «With The No. 4 Pick, The Knicks Select Kristaps Porzingis». NBA.com. 25 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2015. 
  48. ↑ Μπέρμαν, Μαρκ (26 Ιουνίου 2015). «Knicks take Euro stud Kristaps Porzingis with No. 4 pick». nypost.com. https://nypost.com/2015/06/25/knicks-take-euro-stud-kristaps-porzingis-with-no-4-pick/. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2015. 
  49. ↑ «Knicks Sign Kristaps Porzingis and Jerian Grant». NBA.com. 30 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2015. 
  50. ↑ Μπέγκλεϊ, Ίαν. «Knicks ship Tim Hardaway Jr. to Hawks for Jerian Grant rights». ESPN. ESPN. 
  51. ↑ «Phil Jackson, New York Knicks Agree to Part Company». NBA.com. 28 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2017. 
  52. ↑ "The Knicks Finally Give Up On Phil Jackson".
  53. ↑ «Donovan Presented With United States Sports Academy Coaching Award». GatorZone.com. 17 Ιουλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2012. 
  54. ↑ «Amos Alonzo Stagg Coaching Award». ASAMA – The American Sport Art Museum and Archives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2012. 
  55. ↑ «NBA.com: All-Time Regular Season Victories-Coaches». Nba.com. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2014. 
  56. ↑ Goudreau, Τζένα. «LA Lakers' Jeanie Buss Doesn't Play By The Rules». Φορμπς. https://blogs.forbes.com/jennagoudreau/2011/01/24/la-lakers-jeanie-buss-doesnt-play-by-the-rules-gayle-king-phil-jackson-boy-toy-playboy. 
  57. ↑ ΜακΜούλαν, Τζάκι (14 Νοεμβρίου 2016). «Phil Jackson: 'I'm going to follow the plan, and if it doesn't work out, it will be evident'». ESPN. http://www.espn.com/nba/story/_/id/18043923/truehoop-presents-new-york-knicks-president-phil-jackson-qa-nba. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2016. 
  58. ↑ Ντέιβιντ Λ. Πόρτερ. Basketball: A Biographical Dictionary. Γκρίνγουντ, 2005. 231.
  59. ↑ «Phil Jackson and Jeanie Buss getting married?». USA Today. 4 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2013. 
  60. ↑ Μαλινόφσκι, Έρικ. «Phil Jackson Has Put A Ginormous Diamond Engagement Ring On Jeanie Buss' Hand». Deadspin. http://deadspin.com/5973010/phil-jackson-has-put-a-ginormous-diamond-engagement-ring-on-jeanie-buss-hand. 
  61. ↑ From the archives: Phil Jackson on Jordan, one infamous Finals distraction and the death of a dynasty Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020.
  62. ↑ Λάζενμπι, Ρόλαντ (2007). Mindgames: Phil Jackson's Long Strange Journey. U of Nebraska Press. σελ. 6. ISBN 9780803259980. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2012. 
  63. ↑ «Phil Jackson on Prop. 19: Legislation 'Poorly Written'». Slam Online. 3 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2012. 
  64. ↑ «Inside Phil Jackson's special bond with the Grateful Dead». New York Post. 11 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020. 
  65. ↑ Phil Jackson interviewed on religion by Michael Hirsley for the Chicago Tribune, “For Bulls coach, God is no game,” 27 Απριλίου 1990, Section 2, Σελ. 8.
  66. ↑ «Phil Jackson had cancer during 2011 playoffs». Yahoo! Sports. 28 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2013. 
  67. ↑ Στέιν, Μαρκ (10 Μαΐου 2020). «Why Phil Jackson Needs 'The Last Dance'». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2020. 
  68. ↑ Λόπεζ, Τζιλ (11 Μαΐου 2020). «'The Last Dance' Shows Phil Jackson Coaching Bulls Through Tricky Incidents». si.com/nba. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2020. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φιλ_Τζάκσον&oldid=10883097"