Φουλγέντιος του Ρούσπε
| Φουλγέντιος του Ρούσπε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 468 (περίπου) Θέλεπτε |
| Θάνατος | 1 Ιανουαρίου 533[1] Ρούσπε |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 1 Ιανουαρίου |
| Θρησκευτικό τάγμα | Αυγουστίνοι |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινικά ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχός[2] θεολόγος[2] συγγραφέας[3] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος[3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φουλγέντιος του Ρούσπε (462 ή 467 - 1η Ιανουαρίου 527 ή 533) ήταν επίσκοπος της πόλης Ρούσπε, της Ρωμαϊκής επαρχίας της Αφρικής (στη σύγχρονη Τυνησία), της Βόρειας Αφρικής, κατά τον 5ο και 6ο αιώνα. Επίσης, κανονικοποιήθηκε ως Χριστιανός άγιος από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φάβιος Κλαύδιος Γορδιάνος Φουλγέντιος[4] γεννήθηκε το 462 στο Τέλεπτε (σύγχρονο Μεντινέτ ελ Κεντιμά), στην Τυνησία, στη Βόρεια Αφρική, σε μια οικογένεια γερουσιαστών.[5] Ο παππούς του, ο Γορδιανός, γερουσιαστής της Καρχηδόνας, έχασε όλα του τα υπάρχοντα από τον εισβολέα Γιζέριχο και στη συνέχεια εξορίστηκε στην Ιταλία. Οι δύο γιοι του επέστρεψαν μετά το θάνατό του. Αν και το σπίτι τους στην Καρχηδόνα είχε καταληφθεί από τους ιερείς του Αρειανισμού, ανέκτησαν κάποια περιουσία στο Βυζάκιον (μια ύστερη ρωμαϊκή επαρχία στο κεντρικό τμήμα της ρωμαϊκής Βόρειας Αφρικής).[6]
Ο πατέρας του Κλαύδιος πέθανε όταν ο Φουλγέντιος ήταν ακόμη πολύ νέος. Η μητέρα του Μαριάννα τον δίδαξε να μιλάει ελληνικά και λατινικά. Ο Φουλγέντιος έγινε ιδιαίτερα άπταιστος στην ελληνική γλώσσα, μιλώντας σαν ντόπιος. Ο βιογράφος του λέει ότι σε νεαρή ηλικία ο Φουλγέντιος αποστήθισε ολόκληρα τα έργα του Ομήρου.[6] Γρήγορα απέκτησε μεγάλο σεβασμό από το κοινό για τη διεξαγωγή των υποθέσεων της οικογένειάς του. Αυτή η φήμη τον βοήθησε να αποκτήσει μια θέση ως προμηθευτής ή φορολογικός συλλέκτης του Βυζάκιου. Σύντομα κουράστηκε από την υλική ζωή και αυτό, σε συνδυασμό με τις θρησκευτικές του μελέτες, ιδιαίτερα ένα κηρύγμα του Αυγουστίνου Ιππώνος στο Ψαλμό 36, ο οποίος ασχολήθηκε με τη μεταβατική φύση της φυσικής ζωής, τον έπεισε να γίνει μοναχός.
Γύρω στο 499, ξεκίνησε να συμμετέχει στους ερημίτες της Θηβαΐς στην Αίγυπτο, αλλά άλλαξε γνώμη όταν έμαθε από τον Ευλάλιο, Επίσκοπο των Συρακουσών, την επίδραση του μονοφυσιτισμού στον αιγυπτιακό μοναχισμό.[7]
Υπέβαλε αίτηση στον Φάουστο, έναν επίσκοπο που είχε αναγκαστεί από την επισκοπή του από τον Βάνδαλο βασιλιά Ονώριχο και αργότερα δημιούργησε ένα μοναστήρι στο Βυζάκιον. Ο Φάουστος προσπάθησε να αποτρέψει τον Φουλγέντιος γιατί η σωματική του αδυναμία τον έκανε έναν αδύναμο υποψήφιο για την αυστηρή ζωή του μοναστηριού. Όταν ο Φουλγέντιος επέμεινε, ο Φάουστος τον δέχθηκε εν τέλη σε δοκιμαστική βάση.[8] Μόλις έμαθε την απόφαση του γιου της, η Μαριάννα, που προφανώς δεν είχε μάθει ποτέ για την επιθυμία του Φουλγέντιου, ήταν πολύ αναστατωμένη. Έσπευσε στις πύλες του μοναστηριού, ζητώντας να μάθει πώς μια εκκλησία που υποτίθεται ότι προστατεύει τις χήρες θα μπορούσε να της στερήσει τον μοναδικό γιο της. Οι διαμαρτυρίες της ήταν αναποτελεσματικές και η Φουλγέντιος επιβεβαιώθηκε τελικά στην έκκλησή του.[8]
Οι ανανεωμένες επιθέσεις των Αρειανών στην περιοχή ανάγκασαν τον Φουλγέντιο να φύγει για ένα άλλο κοντινό μοναστήρι. Ο ηγούμενος εκεί, ο Φήλιξ, έδωσε στον Φουλγέντιο το καθήκον να διαχειρίζεται τις πρόσκαιρες υποθέσεις του μοναστηριού, ενώ ο ίδιος διαχειριζόταν τις πνευματικές υποθέσεις. Και οι δύο συνεργάστηκαν καλά, και έτσι το 499, κατά τη διάρκεια ενός άλλου κύματος διωγμών, και οι δύο έφυγαν για τη Σίκα Βενέρια (σημερινή Αλ Καφ). Ένας ντόπιος Αρειανός ιερέας τους σύλλαβε και τους βασάνισε αφού έμαθε ότι οι δυο τους κήρυτταν την ορθόδοξη διδασκαλία της Νίκαιας.[9]
Το 500, επισκέφτηκε τη Ρώμη, όπου προσευχήθηκε στους τάφους των αποστόλων. Η επίσκεψή του συνέπεσε με μια επίσημη ομιλία προς τον λαό του Θεοδώριχου, η οποία επιβεβαίωσε τον Φουλγέντιος για τη χαμηλή του εκτίμηση προς τις επίγειες ματαιοδοξίες αυτού του κόσμου. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Βυζάκενα (ή Βυζάκιον), όπου έχτισε ένα μοναστήρι, επιλέγοντας να ζήσει σε ένα απομονωμένο κελί. Η φήμη του Φουλγέντιου εξαπλώθηκε γρήγορα, και του προσφέρθηκε πολλές φορές η θέση επισκόπου σε μία από τις επισκοπές που είχε αδειάσει μέσω των ενεργειών του Αρειανού βασιλιά Θρασαμούνδου. Επέλεξε να μην αποδεχτεί αυτές τις προσφορές, γνωρίζοντας ότι ο Θρασαμούνδος είχε διατάξει συγκεκριμένα να επιτρέπεται μόνο στους Αρειανούς να ανέρχονται σε αυτές τις θέσεις.[8]
Επίσκοπος της Ρούσπε
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 502 ο Φουλγέντιος πείστηκε να αναλάβει τη θέση του επίσκοπου της Ρούσπε στην Τυνησία.[7] Οι προφανείς αρετές του, έκαναν έντονη εντύπωση στους ανθρώπους της νέας επισκοπής του, αλλά σύντομα εξορίστηκε στη Σαρδηνία με περίπου 60 άλλους μη Αρειανούς επισκόπους. Ο Πάπας Σύμμαχος γνώριζε τη δυστυχία τους και τους έστελνε ετήσιες προμήθειες τροφίμων και χρημάτων.
Ενώ ήταν στη Σαρδηνία, ο Φουλγέντιος μετέτρεψε ένα σπίτι στο Κάλιαρι σε μοναστήρι και αποφάσισε να γράψει μια σειρά έργων για να βοηθήσει τους Χριστιανούς της Αφρικής. Το 515, επέστρεψε στην Αφρική, έχοντας κληθεί εκεί από τον Θρασαμούνδο για δημόσια συζήτηση με τον Αρειανό αντικαταστάτη. Το βιβλίο του, μια απάντηση σε δέκα αντιρρήσεις, υποτίθεται ότι έχει συλλεχθεί από τις απαντήσεις που είχε δώσει σχετικά με τις αντιρρήσεις για τη θέση της Καθολικής Νίκαιας. Ο Θρασαμούνδος, εντυπωσιασμένος από τη γνώση και τη μάθηση του Φουλγέντιου, και φοβούμενος την κοινωνική διαφωνία, αν αυτά τα πειστικά επιχειρήματα έπεφταν στα χέρια των Αρειανών υπαλλήλων του, διέταξε πως όλες οι μελλοντικές δηλώσεις του Φουλγέντιου θα μπορούσαν να παραδοθούν μόνο προφορικά. Ο Φουλγέντιος απάντησε με μια ακόμη αντίρρηση στη θέση του Αρειανισμού, που είναι τώρα γνωστή ως Τρία Βιβλία προς τον Βασιλιά Θρασαμούνδο. Ο σεβασμός του Θρασαμούνδου για τον Φουλγέντιο μεγάλωσε, οδηγώντας τον να επιτρέψει στον Φουλγέντιο να παραμείνει στην Καρχηδόνα, αλλά μετά από νέα παράπονα από τον τοπικό Αρειανό κληρικό, απέλαβε τον Φουλγέντιο πίσω στη Σαρδηνία το 520. Ο Φουλγέντιος ίδρυσε πολλές κοινότητες όχι μόνο στην Αφρική, αλλά και στη Σαρδηνία.[4]
Το 523, μετά το θάνατο του Θρασαμούνδου και την ένταξη του καθολικού γιου του Χιλδέριχου, ο Φουλγέντιος επετράπη να επιστρέψει στο Ρούσπε και να προσπαθήσει να μετατρέψει τον λαό σε καθολικούς. Εργάστηκε για να μεταρρυθμίσει πολλές από τις κακοποιήσεις που είχαν διεισδύσει στην παλιά του επισκοπή από την απουσία του. Η δύναμη και η αποτελεσματικότητα του κηρύγματός του ήταν τόσο βαθιά που ο αρχιεπίσκοπός του, ο Βονιφάτιος της Καρχηδόνας, έκλαιγε κάθε φορά που άκουγε τον Φουλγέντιο να κηρύττει και ευχαρίστησε δημόσια τον Θεό που έδωσε έναν τέτοιο ιεροκήρυκα στην εκκλησία του.[8]
Οι εντάσεις με τον Κουοντβουλτντέους (Quodvultdeus - στα λατινικά "Αυτό που θέλει ο Θεός", πέθανε περίπου το 450) φαινόταν να έχουν ξεπεραστεί από τις μετριοπαθείς παραχωρήσεις του Φουλγέντιου. Αργότερα, ο Φουλγέντιος αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι σε ένα νησί της Κερκένα, αλλά ανακλήθηκε στο Ρούσπε και υπηρέτησε εκεί μέχρι το θάνατό του την 1η Ιανουαρίου 527[7] ή 533.[6]
Βίτα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βίος του Αγίου Φουλγέντιου (ή Η Ζωή του Αγίου Φουλγέντιου ή Βίτα), (βιογραφικό βιβλίο που γενικά αποδίδεται στον Φερράνδο της Καρχηδόνας, αλλά πιο πρόσφατα στον Ρεδέμπτο μοναχό της Τελέπτε) έχει αξία για τους ιστορικούς ως αρχείο μετεγκαταστάσεων κοινωνικών ελίτ στην Ιταλία, τη Σικελία και τη Σαρδηνία λόγω των αντιδράσεων των Βανδάλων ηγεμόνων στο Βόρεια Αφρική, πλοήγηση στη Δυτική Μεσόγειο, διαχείριση ακινήτων και ανάπτυξη μιας επισκοπικής μοναστικής οικογένειας.
Γραπτά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως θεολόγος, το έργο του Φουλγέντιου δείχνει τη σωστή γνώση που κατείχε της ελληνικής γλώσσας και μια ισχυρή συμφωνία με τον Αυγουστίνο Ιππώνος. Έγραψε συχνά εναντίον του Αρειανισμού και του Πελαγιανισμού. Μερικά γράμματα και οκτώ κηρύγματα σώζονται από τον Φουλγέντιο. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, συγκλόνισε τον Φάβιο Πλανκιάδη Φουλγέντιο που θεωρήθηκε ο συγγραφέας των διάσημων Μυθολογιών,[10] αλλά αυτό είναι κάτι που σήμερα αμφισβητείται.
Δόγμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Φιλιόκβε
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φουλγέντιος γράφει στην Επιστολή προς τον Πέτρο για την πίστη: "Κρατήστε πιο σταθερά και ποτέ μην αμφιβάλλετε ότι το ίδιο Άγιο Πνεύμα, που είναι το ένα Πνεύμα του Πατέρα και του Υιού, προέρχεται από τον Πατέρα και τον Υιό. Γιατί ο Υιός λέει: «Όταν έρθει το Πνεύμα της Αλήθειας, το οποίο έχει προέλθει από τον Πατέρα», καθώς διδάχθηκε (ο Υιός) ότι το Πνεύμα είναι δικό του, επειδή Αυτός (ο Πατέρας) είναι η Αλήθεια.[11]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ pantheon
.world /profile /person /Fulgentius _of _Ruspe. - ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ 4,0 4,1 «Patron Saints Index: Saint Fulgentius of Ruspe». web.archive.org. 24 Φεβρουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Saint Fulgentius of Ruspe». web.archive.org. 8 Οκτωβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Saint Fulgentius». www.newadvent.org. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «St. Fulgentius». Midwest Augustinians (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Butler, Alban· Burns, Paul (1995). Butler's lives of the saints (Νέα ολοκληρωμένη έκδοση). Tunbridge Wells, Kent: Burns & Oates. ISBN 0-8146-2377-8. 33824974.
- ↑ «The Presbyters Project». www.presbytersproject.ihuw.pl (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2021.
- ↑ «FULGENTIUS, MYTHOLOGIES BOOK 1 - Theoi Classical Texts Library». www.theoi.com. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2021.
- ↑ St. Fulgentius of Ruspe, Letter to Peter on the Faith II. σελ 54.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- A. Isola (ed.), Anonymus. Vita S. Fulgentii episcopi, Turnhout, 2016 (Corpus Christianorum. Series Latina, 91F), (ISBN 978-2-503-56820-1)
- Fulgence de Ruspe, Lettres ascetiques et morales. Critical text by J. Fraipont. Introduction, translation, and notes by Daniel Bachelet. Paris: Cerf, 2004, Pp. 298. (Sources Chretiennes, 487).
- Fulgentius, Fulgentius of Ruspe and the Scythian Monks: Correspondence on Christology and Grace. Edited by Donald Fairbairn. Translated by Bob Roy McGregor and Donald Fairbairn. Vol 126 of The Fathers of the Church. Washington D.C.: Catholic University of America Press, 2013.
- "Fulgentius" in The Oxford Dictionary of the Christian Church. F. L. Cross and E. A. Livingstone, eds. London: Oxford University Press, 1974.
- Catholic Encyclopedia article "St. Fulgentius"
- Saint of the Day, January 1Αρχειοθετήθηκε 2010-09-07 στο Wayback Machine. at SaintPatrickDC.org
- Burns, Paul. Butler's Lives of the Saints:New Full Edition. Collegeville, MN:The Liturgical Press, 1995. (ISBN 0-8146-2377-8).
- Gumerlock, Francis X. Fulgentius of Ruspe on the Saving Will of God: The Development of a Sixth-Century African Bishop’s Interpretation of 1 Timothy 2:4 During the Semi-Pelagian Controversy. Edwin Mellen Press, 2009. (ISBN 978-0773449350)
- Prosopographie de l'Afrique Chrétienne (303–533), ed. André Mandouze pp.507–513 'Fulgentius 1'
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Fulgentius of Ruspe στο Wikimedia Commons- Βίος του Αγίου Φουλγέντιου (Αυγουστίνοι της Μέσης Δύσης) Αρχειοθετήθηκε 2008-01-21 στο Wayback Machine.