Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φρανκ Λαντζέλα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φρανκ Λαντζέλα
Γέννηση1  Ιανουαρίου 1938[1][2][3]
Bayonne
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο των Συρακουσών, Bayonne High School[4] και Columbia High School[5]
Ιδιότηταηθοποιός φωνής, ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός τηλεόρασης[6] και ηθοποιός[7]
Βραβεύσειςβραβείο Τόνυ καλύτερου Α' ανδρικού ρόλου σε θεατρικό έργο (2016), βραβείο Τόνυ καλύτερου Α' ανδρικού ρόλου σε θεατρικό έργο (2007), Tony Award for Best Featured Actor in a Play (1975), Tony Award for Best Featured Actor in a Play (2002) και Sitges Grand Honorary Award (2017)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Φρανκ Α. Λαντζέλα Τζούνιορ[8] (Αγγλικά: Frank Langella, 1 Ιανουαρίου 1938 - ) είναι Αμερικανός ηθοποιός γνωστός για τους ρόλους του στη σκηνή και στην οθόνη. Απέφυγε την καριέρα ενός παραδοσιακού σταρ του κινηματογράφου κάνοντας το θέατρο το επίκεντρο της καριέρας του, με συχνές εμφανίσεις στο Μπρόντγουεϊ. Έχει λάβει τέσσερα βραβεία Τόνυ καθώς και υποψηφιότητες για ένα Όσκαρ, ένα BAFTA, ένα Έμμυ και δύο Χρυσές Σφαίρες. Ο Λαντζέλα υποδύθηκε τον Ρίτσαρντ Νίξον στη θεατρική παραγωγή και την κινηματογραφική ταινία Frost/Nixon: Η αναμέτρηση.

Έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ στο έργο Γέρμα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα το 1966. Έκτοτε καθιερώθηκε ως σταρ του Μπρόντγουεϊ κερδίζοντας τέσσερα βραβεία Τόνυ, τα δύο πρώτα του βραβεία καλύτερου ηθοποιού σε θεατρικό έργο παίζοντας στο Seascape του Έντουαρντ Άλμπι (1975), στο Οικογενειακό βάρος του Ιβάν Τουργκένιεφ (2002), στο έργο Frost/Nixon (2007) ως Ρίτσαρντ Νίξον, στο έργο Ο πατέρας (2016) του Φλόριαν Τσέλερ στον ρόλο ενός ηλικιωμένου που πάσχει από αλτσχάιμερ.[9] Ήταν επίσης υποψήφιος για Τόνυ για την ερμηνεία του στα έργα Δράκουλας (1978), Match (2004) και Man and Boy (2012).

Η επανάληψη του ρόλου του Νίξον στην κινηματογραφική παραγωγή του έργου σε σκηνοθεσία του Ρον Χάουαρντ του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.[10] Άλλοι αξιόλογοι κινηματογραφικοί ρόλοι τους Λαντζέλα περιλαμβάνουν τις ταινίες Το απόρρητο ημερολόγιο μιας παντρεμένης (1970), Το μυστήριο με τις 12 καρέκλες (1970) του Μελ Μπρουκς, Κόμης Δράκουλας: Φυγή απ' τα Καρπάθια (1979), Ντέιβ: Πρόεδρος για μια μέρα (1993), Η ένατη πύλη (1999), Καληνύχτα, και καλή τύχη (2005), Starting Out in the Evening (2007) Wall Street: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει (2010), Μοιραία σχέση (2010), Ο Φρανκ και το ρομπότ (2012), Νώε (2014), Captain Fantastic (2016) και Η δίκη των 7 του Σικάγου (2020).

Στην τηλεόραση, υποδύθηκε τον δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Γουόρεν Μπέργκερ στην ταινία Muhammad Ali's Greatest Fight (2013) του HBO και τον γερουσιαστή Ρίτσαρντ Ράσελ Τζούνιορ στην ταινία Έως το τέλος (2016), επίσης του HBO. Ο Λαντζέλα έπαιξε επίσης έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο χειριστής της KGB στη σειρά Οι Αμερικάνοι (2013–2017) του FX και τον Σεμπάστιαν Πιτσιρίλο στην τραγικοκωμική σειρά Kidding (2018–2020) του δικτύου Showtime.

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λαντζέλα είναι Ιταλοαμερικανός.[11] Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1938[12] στο Μπεγιόν του Νιου Τζέρσεϊ.[13] Είναι γιος της Αντζελίνα Μπαρμπάτο (1915–2012) και του Φρανκ Α. Λαντζέλα (1913–1991), στελέχους επιχειρήσεων.[14] Ο Λαντζέλα φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Ουάσιγκτον και στο γυμνάσιο του Μπεγιόν.[15] Αφού η οικογένεια μετακόμισε στο Σάουθ Όραντζ του Νιου Τζέρσεϊ, αποφοίτησε από το λύκειο Κολούμπια το 1955 και αργότερα αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Syracuse το 1959 με πτυχίο Bachelor of Arts στο θέατρο.[16]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1963–1989: Οι πρώτοι ρόλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λαντζέλα εμφανίστηκε σε σκηνές εκτός Μπρόντγουεϊ (στο The Imoralist το 1963[17] και στο The Old Glory του Ρόμπερτ Λόουελ το 1965 μεταξύ άλλων παραστάσεων) προτού κάνει την πρώτη του εμφάνιση σε μια σκηνή του Μπρόντγουεϊ στη Νέα Υόρκη, με το έργο Γέρμα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, το 1966. Μετά από αυτόν τον ρόλο, εμφανίστηκε στο A Cry of Players υποδυόμενος τον νεαρό Ουίλλιαμ Σαίξπηρ δίπλα στην Αν Μπάνκροφτ το 1968.

Η Μπάνκροφτ πρότεινε τον Λαντζέλα στον σύζυγό της, Μελ Μπρουκς, ο οποίος του έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Μυστήριο με τις 12 καρέκλες (1970). [18] Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε επίσης στο Το απόρρητο ημερολόγιο μιας παντρεμένης του Φρανκ Πέρι, κερδίζοντας υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού. Ο Λαντζέλα κέρδισε το πρώτο του βραβείο Τόνυ για την ερμηνεία του στο Seascape του Έντουαρντ Άλμπι το 1975 και προτάθηκε ξανά για την ερμηνεία για την οποία ήταν περισσότερο γνωστός στην αρχή της καριέρας του: τον ομώνυμο ρόλο της παράαστασης Δράκουλας στο Μπρόντγουεϊ το 1977. Παρά τους αρχικούς του ενδοιασμούς για την επανάληψη του ρόλου, πείστηκε να πρωταγωνιστήσει δίπλα στον Λόρενς Ολίβιε στην κινηματογραφική εκδοχή του έργου με τίτλο Κόμης Δράκουλας: Φυγή απ' τα Καρπάθια που σκηνοθέτησε ο Τζον Μπάνταμ.

Ο Λαντζέλα έπαιξε στη συνέχεια τον Σέρλοκ Χολμς σε μια μεταφορά του 1981 του θεατρικού έργου Σέρλοκ Χολμς. Επανέλαβε τον ρόλο στο Μπρόντγουεϊ το 1987 στο έργο του Τσαρλς Μάροβιτς Sherlock's Last Case. Την ίδια χρονιά, ενσάρκωσε τον κακό Σκέλετορ, έναν από τους αγαπημένους του ρόλους, στην ταινία Οι κυρίαρχοι του σύμπαντος.[19] Το 1988 συμπρωταγωνίστησε στην ταινία του Ροζέ Βαντίμ Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα. Το 1982 ο Λαντζέλα ενσάρκωσε τον Αντόνιο Σαλιέρι στην παράσταση Αμαντέους στο Μπρόντγουεϊ αντικαθιστώντας τον Ίαν Μακ Κέλεν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έπαιξε επίσης στο Passion το 1983, στο Design for Living του Νόελ Κάουαρντ το 1984, στο After the Fall του Άρθουρ Μίλερ το 1984 και στο Hurlyburly το 1985. Υποδύθηκε επίσης τον Πρόσπερο στην Τρικυμία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

1990–2008: Καταξίωση στο Μπρόντγουεϊ και Frost/Nixon

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1993, έκανε την εμφάνισή του σε τρία επεισόδια του Σταρ Τρεκ: Διαστημικός σταθμός 9 στον ρόλο ενός δόλιου υπουργού. Την ίδια χρονιά, πρωταγωνίστησε στην πολιτική κωμωδία Ντέιβ: Πρόεδρος για μια μέρα με πρωταγωνιστές του Κέβιν Κλάιν και Σιγκούρνι Γουίβερ. Έπαιξε επίσης έναν δεύτερο ρόλο στην κωμωδία Junior με τους Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Ντάνι Ντε Βίτο και Έμα Τόμσον. Το 1994, ήταν ο αφηγητής του επεισοδίου για τον Τένεσι Ουίλιαμς στη σειρά ντοκιμαντέρ American Masters. Το 1996, ο Λαντζέλα πρωταγωνίστησε στην παράσταση του Μπρόντγουεϊ Ο πατέρας του Όγκουστ Στρίντμπεργκ. Την ίδια χρονιά, πρωταγωνίστησε στην κωμωδία Έντι, ο θρύλος του NBA, με πρωταγωνίστρια τη Γούπι Γκόλντμπεργκ, με την οποία είχε ερωτική σχέση μέχρι το 2000. Έπαιξε επίσης στην κινηματογραφική μεταφορά του 1997 του έργου Λολίτα, με πρωταγωνιστές τους Τζέρεμι Άιρονς και Μέλανι Γκρίφιθ. Το 1999, πρωταγωνίστησε δίπλα στον Τζόνι Ντεπ στην ταινία Η ένατη πύλη του Ρομάν Πολάνσκι.

Ο Λαντζέλα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2007

Το 2000, ο Λαντζέλα έπαιξε τον Εμπενίζερ Σκρουτζ σε μια μουσική διασκευή της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας που ανέβηκε στο Madison Square Garden.[20] Εμφανίστηκε επίσης σε αξιόλογες παραστάσεις εκτός Μπρόντγουεϊ, μεταξύ των οποίων στον πρωταγωνιστικό ρόλο του The Prince of Homburg.[21] Εμφανίστηκε επίσης στο "Dominance", ένα επεισόδιο του 2003 της σειράς Νόμος και τάξη: Ειδική ομάδα και το 2005 έπαιξε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο στη βραχύβια κωμική σειρά Kitchen Confidential.

Ο Λαντζέλα επέστρεψε στη σκηνή το 2002 με το έργο του Ιβάν Τουργκένιεφ Οικογενειακό βάρος απέναντι στον Άλαν Μπέιτς . Η παράσταση κέρδισε την αποδοχή των κριτικών με τον Λαντζέλα να κερδίζει το δεύτερο βραβείο Τόνυ Καλύτερου Ηθοποιού σε Θεατρική Παράσταση και βραβείο Drama Desk Εξαίρετου Ηθοποιού σε Θεατρικό έργο. Το 2004 έπαιξε στην παράσταση Match, όπου υποδύθηκε έναν ηλικιωμένο χορογράφο δίπλα στους Τζέιν Άνταμς και Ρέι Λιότα. Ο Λαντζέλα έλαβε το βραβείο Τόνυ Καλύτερου Ηθοποιού σε Θεατρική Παράσταση, μετά την τέταρτη υποψηφιότητά του. Το 2008, πρωταγωνίστησε ως σερ Τόμας Μορ στην παράσταση του Μπρόντγουεϊ Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές.[22]

Επιλέχτηκε ως Ρίτσαρντ Νίξον δίπλα στον Μάικλ Σιν για το έργο του Πίτερ Μόργκαν Frost/Nixon, το οποίο έλαβε ενθουσιώδεις κριτικές το 2007. Ο Λαντζέλα κέρδισε το τρίτο του βραβείο Τόνυ για τον ρόλο αυτό. Επανέλαβε τον ρόλο του Νίξον στην υποψήφια για Όσκαρ ταινία του 2008 Frost/Nixon: Η αναμέτρηση σε σκηνοθεσία του Ρον Χάουαρντ. Η Λαντζέλα κέρδισε επίσης Χρυσή Σφαίρα, βραβείο Σωματείου Ηθοποιών και υποψηφιότητα για BAFTA καλύτερου ηθοποιού για την ίδια ερμηνεία. Ήταν επίσης υποψήφιος για Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για τον ρόλο, χάνοντας από τον Σον Πεν για την ερμηνεία του στο Milk. Η κινηματογραφική δουλειά του Λαντζέλα περιλαμβάνει επίσης ρόλους στο Καληνύχτα, και καλή τύχη του Τζορτζ Κλούνεϊ (2005) ως πρώην διευθύνων σύμβουλος του CBS, έναν ρόλο για τον οποίο προτάθηκε για το Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών. Εμφανίστηκε επίσης στο Superman: Η επιστροφή (2006) του Μπράιαν Σίνγκερ ως Πέρι Γουάιτ. Το 2007, ο Λαντζέλα κέρδισε την αναγνώριση των κριτικών καθώς και ένα βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Βοστώνης για την ευαίσθητη ερμηνεία ενός ηλικιωμένου μυθιστοριογράφου στο Starting Out in the Evening.

2009–2019: Καθιέρωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη του 2009, ο Λαντζέλα πρωταγωνίστησε στην ταινία Το κουτί του Ρίτσαρντ Κέλι με την Κάμερον Ντίαζ και τον Τζέιμς Μάρσντεν.[23] Το 2010, έπαιξε στην ταινία Wall Street: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει του Όλιβερ Στόουν, δίπλα στους Μάικλ Ντάγκλας, Σάια Λα Μπαφ και Κάρεϊ Μάλιγκαν. Την ίδια χρονιά, έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στη Μοιραία σχέση, με τους Ράιαν Γκόσλινγκ και Κίρστεν Ντανστ. Το 2011, ο Λαντζέλα πρωταγωνίστησε στο δραματικό θρίλερ Ο άγνωστος, δίπλα στους Λίαμ Νίσον και Ντιάνε Κρούγκερ.[24] Το 2012, κέρδισε κριτικούς επαίνους για τον ρόλο του στην ανεξάρτητη ταινία Ο Φρανκ και το ρομπότ, με το περιοδικό Rolling Stone να αποκαλεί την ερμηνεία του "σεμινάριο υποκριτικής".[25]

Το 2013, ο Λαντζέλα πρωταγωνίστησε ως ανώτατος δικαστής στην ταινία του Στίβεν Φρίαρς , Muhammad Ali's Greatest Fight του HBO με τον Κρίστοφερ Πλάμερ. Τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2013, ο Λαντζέλα έπαιξε τον Βασιλιά Ληρ σε ένα θεατρικό φεστιβάλ του Ηνωμένου Βασιλείου. Η παράσταση ταξίδεψε στο Θέατρο Χάρβεϊ της Νέας Υόρκης το 2014. Ο Λαντζέλα έπαιξε στην ταινία Η μεγάλη μέρα, στην οποία πρωταγωνιστούσαν επίσης οι Κέβιν Κόσνερ, Τζένιφερ Γκάρνερ και Ντένις Λίρι. Το 2015, ο Λαντζέλα εντάχθηκε στο καστ της δραματικής σειράς Οι Αμερικάνοι,[26] όπου εμφανίστηκε στους κύκλους 3 έως 5.

Το 2016, έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στην αμερικανική πρεμιέρα του έργου του Φλόριαν Τσέλερ Ο πατέρας στο Μπρόντγουεϊ.[27] Κέρδισε το τέταρτό του βραβείο Τόνυ για αυτή την ερμηνεία.[28] Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στην ταινία Captain Fantastic με τον Βίγκο Μόρτενσεν και προτάθηκε ξανά μαζί με το συνολικό καστ για βραβείο Σωματείου Ηθοποιών. Πρωταγωνίστησε επίσης στην τηλεοπτική ταινία Έως το τέλος (2016) του HBO ως γερουσιαστής Ρίτσαρντ Ράσελ Τζούνιορ, με τον Μπράιαν Κράνστον ως Λίντον Τζόνσον. Ο Λαντζέλα έλαβε βραβείο Critics' Choice TelevisionΚαλύτερου Β' Ανδρικού Ρόλου σε ταινία/Μίνι σειρά για την ερμηνεία του αυτή. Από το 2018 έως το 2020, εμφανίστηκε ως Σεμπάστιαν στη σειρά Kidding του Showtime, με πρωταγωνιστή τον Τζιμ Κάρεϊ.

2020–σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2020 ο Λαντζέλα έπαιξε τον δικαστή Τζούλιους Χόφμαν στην ταινία Η δίκη των 7 του Σικάγου με θέμα μια ομάδα διαδηλωτών κατά του πολέμου του Βιετνάμ που κατηγορήθηκαν για συνωμοσία και υποκίνηση ταραχών στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών του 1968 στο Σικάγο. Η ταινία κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο, από το Netflix.

Το 2022, μετά από έρευνες σχετικά με κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση κατά τα γυρίσματα, ο Λαντζέλα απολύθηκε από τη μίνι σειρά Η πτώση του οίκου των Άσερ και αντικαταστάθηκε από τον Μπρους Γκρίνγουντ.[29] Σε μια στήλη στο Deadline, ισχυρίστηκε ότι είχε «ακυρωθεί» και αρνήθηκε τις κατηγορίες για απαράδεκτη συμπεριφορά εκθέτοντας τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα.[30]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γάμος και σχέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λαντζέλα είχε σχέση με τις ηθοποιούς Νταϊάν Μπέικερ[31] και Ελίζαμπεθ Τέιλορ.[32] Ήταν παντρεμένος με τη Ρουθ Βάιλ από τις 6 Νοεμβρίου 1977, μέχρι το διαζύγιό τους το 1995.[33] Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Φρανκ Γ΄ και τη Σάρα. Συμβίωσε επίσης με την ηθοποιό και κωμικό Γούπι Γκόλντμπεργκ, την οποία γνώρισε στα γυρίσματα της ταινίας Έντι, ο θρύλος του NBA, από το 1995 έως ότου χώρισαν το 2000.[34]

Απομνημονεύματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λαντζέλα εξέδωσε το 2012 τα απομνημονεύματά του με τίτλο Dropped Names: Famous Men and Women As I Knew Them .[32]

Σε μια κριτική στην εφημερίδα New York Times Book Review, η Άντα Καλχούν έγραψε ότι "δεν ήταν περίεργο ότι ο Λαντζέλα ήταν καλεσμένος παντού".[35]

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα Ελληνικά Ρόλος
1970 Diary of a Mad Housewife Το απόρρητο ημερολόγιο μιας παντρεμένης Τζορτζ Πρέιγκερ
The Twelve Chairs Το μυστήριο με τις 12 καρέκλες Όσταπ Μπέντερ
1971 La maison sous les arbres Το σπίτι κάτω από τα δέντρα Φιλίπ
1979 Dracula Κόμης Δράκουλας: Φυγή απ' τα Καρπάθια κόμης Δράκουλας
1980 Those Lips, Those Eyes Χάρι Κρίσταλ
1981 Sphinx Η κατάρα της Σφίγγας Αχμέντ Χαζάν
1986 The Men's Club Λέσχη μόνον για άνδρες; Χάρολντ Καντέρμπουρι
1987 Masters of the Universe Οι κυρίαρχοι του σύμπαντος Σκέλετορ[36]
1988 And God Created Woman Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα Τζέιμς Τάιρμαν
1991 True Identity Λίλαντ Κάρβερ
1992 1492: Conquest of Paradise 1492: Χριστόφορος Κολόμβος Σανταγέλ
1993 Body of Evidence Ένοχο κορμί Τζέφρ Ρόστον
Dave Ντέιβ: Πρόεδρος για μια μέρα Μπομπ Αλεξάντερ
1994 Brainscan ντετέκτιβ Χέιντεν
Junior Νόα Μπέινς
1995 Bad Company Εταιρία θανάτου Βικ Γκράιμς
Cutthroat Island Το νησί των κουρσάρων Νταγκ Μπράουν
1996 Eddie Έντι, ο θρύλος του NBA Μπιλ Μπέρτζες
1997 Lolita Λολίτα Κλερ Κίλτι
1998 Small Soldiers Μικροί στρατιώτες Άρτσερ (φωνή)
I'm Losing You Σε χάνω Πέρι Νίνταμ Κρον
Alegría πατέρας Τζουλιέτας
1999 The Ninth Gate Η ένατη πύλη Μπόρις Μπάλκαν
2000 Stardom Μπλεν Ντε Καστιγιόν
2001 Sweet November Γλυκός Νοέμβρης Έντγκαρ Πράις
2003 Broadway: The Golden Age Φρανκ Λαντζέλα
2004 House of D Η συμφιλίωση αιδεσιμότατος Ντάνκαν
The Novice πατήρ Τιου
2005 Back in the Day Οι γκάνγκστερς Μπιλ Χάντσον
How You Look to Me καθηγητής Ντρίσκολ
Good Night, and Good Luck Καληνύχτα, και καλή τύχη Γουίλιαμ Σ.
2006 Superman Returns Superman: Η επιστροφή[37] Πέρι Γουάιτ
2007 Starting Out in the Evening Λέοναρντ Σίλερ
2008 The Caller Κλήση από την Κόλαση Τζίμι Στίβενς
Frost/Nixon Frost/Nixon: Η αναμέτρηση Ρίτσαρντ Νίξον[38]
The Tale of Despereaux Η ιστορία του Ντεσπερό δήμαρχος
2009 The Box Το κουτί[39] Άρλινγκτον Στιούαρντ
2010 Wall Street: Money Never Sleeps Wall Street: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει Λούις Ζέιμπελ
All Good Things Μοιραία σχέση[40] Σάνφορντ Μαρκς
2011 Unknown Ο άγνωστος Ρόντνεϊ Κόουλ
2012 Robot & Frank Ο Φρανκ και το ρομπότ Φρανκ
The Time Being Γουόρνερ Νταξ
2013 Parts per Billion Άντι
2014 Muppets Most Wanted Τα Μάπετς καταζητούνται εφημέριος
Noah Νώε Ωγ
Draft Day Η μεγάλη μέρα Άντονι Μολίνα
5 to 7 Σχέση 5 με 7[41] Σαμ
Grace of Monaco Γκρέις του Μονακό[42] πατήρ Φράνσις Τάκερ
Kahlil Gibran's The Prophet Ο προφήτης πασάς (φωνή)
2015 The Driftless Area Αδιέξοδοι δρόμοι Τιμ Γκιρ
2016 Captain Fantastic[43] Τζακ Μπέρτρανγκ
Youth in Oregon Ρέιμοντ Ένγκερσον
2019 Love, Antosha Φρανκ Λαντζέλα
2020 The Trial of the Chicago 7 Η δίκη των 7 του Σικάγου δικασστής Τζούλιους Χόφμαν[44]
2022 Angry Neighbors Χάρι Μαρτς

Βραβεία και υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Βραβείο Κατηγορία Υποψήφιο έργο Αποτέλεσμα
2008 Όσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου Frost/Nixon: Η αναμέτρηση Υποψηφιότητα
1975 Τόνυ Καλύτερου ηθοποιού σε θεατρική παράσταση Seascape Νίκη
1978 Δράκουλας Υποψηφιότητα
2002 Οικογενειακό βάρος Νίκη
2004 Match Υποψηφιότητα
2007 Frost/Nixon Νίκη
2012 Man and Boy Υποψηφιότητα
2016 Ο πατέρας Νίκη
1971 Χρυσές Σφαίρες Καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού Diary of a Mad Housewife Υποψηφιότητα
2008 Α΄ανδρικού ρόλου Frost/Nixon: Η αναμέτρηση
2008 Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Α΄ Ανδρικού Ρόλου
2005 Σωματείου Ηθοποιών Συνολικού καστ σε κινηματογραφική ταινία Καληνύχτα, και καλή τύχη
2008 Α΄ Ανδρικού ρόλου Frost/Nixon
Συνολικού καστ σε κινηματογραφική ταινία
2016 Captain Fantastic
2020 Η δίκη των 7 του Σικάγου Νίκη
2008 Spirit Α΄ανδρικού ρόλου Starting Out in the Evening Υποψηφιότητα
2020 Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κάπρι Ιταλοαμερικανού καλλιτέχνη της χρονιάς Η δίκη των 7 του Σικάγου Νίκη
2016 Drama Desk Ηθοποιού σε θεατρική παράσταση Ο πατέρας
1965 Obie Εξαιρετικής ερμηνείας Good Day
1966 Ο λευκός Διάβολος

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w62f7t83. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 15362. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2019.
  7. ↑ (Γερμανικά) Deutsche Synchronkartei. 245. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  8. ↑ «Theater Talk: Frank Langella in "The Father"». CUNY TV. 2 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2018. 
  9. ↑ McGrath, Charles (January 4, 2009). «So Nixonian That His Nose Seems to Evolve». The New York Times. https://www.nytimes.com/2009/01/04/movies/awardsseason/04mcgr.html. Ανακτήθηκε στις March 27, 2010. 
  10. ↑ Rudd, Andy (21 Ιανουαρίου 2009). «Oscar nominations: Frank Langhella – Top 10 facts you need to know about the Academy Award-nominated Frost/Nixon actor». Daily Mirror. London. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2021. 
  11. ↑ Roberts, Sheila (November 22, 2007). «Frank Langella Interview, Starting out in the Evening». MoviesOnline. http://www.moviesonline.ca/movienews_13501.html. Ανακτήθηκε στις 2007-12-04. 
  12. ↑ «UPI Almanac for Tuesday, Jan. 1, 2019». United Press International. 1 Ιανουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2019. actor Frank Langella in 1938 (age 81) 
  13. ↑ Marks, Peter (February 11, 1996). «Frank Langella Stamps The Father as His Own». The New York Times. https://www.nytimes.com/1996/02/11/theater/theater-frank-langella-stamps-the-father-as-his-own.html. Ανακτήθηκε στις April 10, 2008. 
  14. ↑ White, Timothy (1998). The Entertainers: Portraits of Stardom in the 20th Century. Billboard Books. σελ. 72. ISBN 978-0823076062. 
  15. ↑ Coutros, Evonne E. (January 23, 1994). «Playing a Wicked Streak for All It's Worth». The Record (Hackensack). https://northjersey.newspapers.com/image/496856151/?terms=Playing%20a%20Wicked%20Streak%20for%20All%20It%27s%20Worth&match=1. Ανακτήθηκε στις January 1, 2021. 
  16. ↑ NJ.com, Anthony Venutolo | NJ Advance Media for (30 Νοεμβρίου 2008). «From heroes to villains, Frank Langella finds the heart in them all». nj (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  17. ↑ «The Immoralist». Internet Broadway Database. 17 Δεκεμβρίου 2021. 
  18. ↑ Brooks, Mel (2021). All About Me!. Century. σελ. 195. ISBN 978-1-529-13507-7. 
  19. ↑ Marshall, Rick. «Frank Langella calls Skeletor "one of my very favorite parts"». IFC. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2015. 
  20. ↑ «Frank Langella Biography (1940?–)». Filmreference.com. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2010. 
  21. ↑ Napoleon, Davi (1991). Chelsea on the Edge: The Adventures of an American Theater. Iowa State University Press. ISBN 0-8138-1713-7. 
  22. ↑ Cox, Gordon (May 21, 2008). «Frank Langella to be 'Man' on B'way». Variety. https://variety.com/2008/legit/markets-festivals/frank-langella-to-be-man-on-b-way-1117986277/. 
  23. ↑ Barton, Steve (November 1, 2009). «Video Interviews: The Box». Dread Central. https://www.dreadcentral.com/news/34350/video-interviews-the-box. Ανακτήθηκε στις January 1, 2021. 
  24. ↑ «Frank Langella Scores Starring Role in 'Unknown White Male'». Bloody Disgusting!. December 8, 2009. https://www.bloody-disgusting.com/news/18312. 
  25. ↑ Travers, Peter (August 16, 2012). «Robot & Frank». Rolling Stone. https://www.rollingstone.com/movies/movie-reviews/robot-frank-99739/. Ανακτήθηκε στις January 1, 2021. 
  26. ↑ Ng, Philiana (October 16, 2014). «Frank Langella Joins FX's 'The Americans'». The Hollywood Reporter. https://www.hollywoodreporter.com/live-feed/frank-langella-joins-fxs-americans-741333. 
  27. ↑ Vine, Hannah (March 30, 2016). «See Frank Langella in the American Premiere of The Father». Playbill. http://www.playbill.com/article/see-frank-langella-in-the-american-premiere-of-the-father. 
  28. ↑ «Frank Langella Tony Awards Info». BroadwayWorld. https://www.broadwayworld.com/tonyawardspersoninfo.php?nomname=Frank%20Langella. Ανακτήθηκε στις January 1, 2021. 
  29. ↑ Andreeva, Nellie (April 14, 2022). «Frank Langella Fired From Netflix's 'The Fall Of The House Of Usher' After Misconduct Investigation; Role To Be Recast». Deadline. https://deadline.com/2022/04/frank-langella-fired-the-fall-of-the-house-of-usher-misconduct-investigation-netflix-1235001883/. Ανακτήθηκε στις April 14, 2022. 
  30. ↑ Langella, Frank (May 5, 2022). «Fired By Netflix, Frank Langella Refutes Allegations Of "Unacceptable Behavior"». Deadline. https://deadline.com/2022/05/frank-langella-refutes-allegations-of-unacceptable-behavior-fired-by-netflix-1235017544/. Ανακτήθηκε στις May 6, 2022. 
  31. ↑ Stein, Ruthe (August 27, 2004). «'Extraordinary adventure' lures ex-ingenue». San Francisco Chronicle. https://www.sfgate.com/entertainment/article/Extraordinary-adventure-lures-ex-ingenue-2730297.php. 
  32. ↑ 32,0 32,1 Langella, Frank (27 Μαρτίου 2012). Dropped Names: Famous Men and Women As I Knew Them. HarperCollins. ISBN 978-0062094483. 
  33. ↑ Landman, Beth; Adams Lang, Anne (December 18, 1995). «Making Whoopi, Take Two». New York: σελ. 14. https://books.google.com/books?id=UeMCAAAAMBAJ&pg=PA14. 
  34. ↑ Fink, Mitchell (March 13, 2000). «Whoopi makes her move, sends Langella packing». New York Daily News: σελ. 19. https://www.newspapers.com/newspage/477950284/. 
  35. ↑ Calhoun, Ada (April 22, 2012). «Cheerful Debauchery». New York Times Book Review. https://www.nytimes.com/2012/04/22/books/review/dropped-names-frank-langellas-memoir.html. Ανακτήθηκε στις April 27, 2012. 
  36. ↑ Μπακατσέλος, Χρήστος (30 Μαΐου 2024). «Ο Νίκολας Γκάλιτζιν θα είναι ο νέος He-Man στην ταινία «Masters of the Universe»». FLIX. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  37. ↑ Φραγκούλης, Ηλίας. «SUPERMAN: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ». FreeCinema. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  38. ↑ «Οταν ο δημοσιογράφος «ξεγύμνωσε» στην ΤV τον αμερικανό πρόεδρο». Το Βήμα. 12 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  39. ↑ «Το Κουτί πληροφορίες για την ταινία». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  40. ↑ «Μοιραία Σχέση πληροφορίες για την ταινία». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  41. ↑ Παναγόπουλος, Παναγιώτης. «ΣΧΕΣΗ 5 ΜΕ 7». FreeCinema. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  42. ↑ Φραγκούλης, Ηλίας. «ΓΚΡΕΪΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΚΟ». FreeCinema. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  43. ↑ Κοντονή, Βαρβάρα. «CAPTAIN FANTASTIC». FreeCinema. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 
  44. ↑ Κουτσογιαννόπουλος, Θοδωρής (10 Ιανουαρίου 2020). «Η Δίκη των 7 του Σικάγου (The Trial of the Chicago 7)». LiFO. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2025. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φρανκ_Λαντζέλα&oldid=11037975"