Μετάβαση στο περιεχόμενο

Milk

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Milk
ΣκηνοθεσίαΓκας Βαν Σαντ
ΠαραγωγήFocus Features
ΣενάριοΝτάστιν Λανς Μπλακ
ΠρωταγωνιστέςΣον Πεν
Εμίλ Χιρς
Τζος Μπρόλιν
Ντιέγο Λούνα
Τζέιμς Φράνκο
ΜουσικήΝτάνι Έλφμαν
ΦωτογραφίαΧάρης Σαββίδης
ΜοντάζΈλιοτ Γκράχαμ
ΕνδυματολόγοςΝτάνι Γκλίκερ
Εταιρεία παραγωγήςFocus Features[1]
ΔιανομήFocus Features, Budapest Film[2] και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 26 Νοεμβρίου 2008
Country flag 15 Ιανουαρίου 2009
Διάρκεια128 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Milk είναι αμερικανική βιογραφική, δραματική ταινία, παραγωγής 2008. Είναι βασισμένη στη ζωή του Αμερικανού πολιτικού Χάρβεϊ Μιλκ, ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και πρώτο δηλωμένο ομοφυλόφιλο άνδρα που εκλέχθηκε σε δημόσιο αξίωμα στην Καλιφόρνια ως μέλος του Συμβουλίου Εποπτών του Σαν Φρανσίσκο. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Γκας Βαν Σαντ και το σενάριο έγραψε ο Ντάστιν Λανς Μπλακ. Πρωταγωνιστεί ο Σον Πεν στο ρόλο του Μιλκ και το καστ πλαισιώνουν οι Εμίλ Χιρς, Τζος Μπρόλιν, Ντιέγο Λούνα και Τζέιμς Φράνκο.

Η ταινία ξεκινά το 1970, στα 40ά γενέθλια του Χάρβεϊ Μιλκ, όταν ζούσε στη Νέα Υόρκη και δεν είχε ακόμα εγκατασταθεί στο Σαν Φρανσίσκο. Αφηγείται την επιδρομή του στην πολιτική και τους διάφορους αγώνες που έδωσε στη γειτονιά Κάστρο καθώς και την εναντίωσή του στις πολιτικές καμπάνιες των Ανίτα Μπράιαντ και Τζον Μπριγκς να περιορίσουν τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων το 1977 και το 1978. Οι προσωπικές και πολιτικές του σχέσεις αναφέρονται στην ταινία όπως εκείνη με τον Επόπτη Νταν Γουάιτ. Η ταινία τελειώνει με τη δολοφονία του Μιλκ και του Δημάρχου Τζορτζ Μοσκόουν, που διέπραξε ο Γουάιτ.

Προσπάθειες να μεταφέρουν τη ζωή του Μιλκ στον κινηματογράφο ξεκίνησαν το 1984, όταν κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ The Times of Harvey Milk που εξιστορούσε τη ζωή του και τα επακόλουθα της δολοφονίας του. Το ντοκιμαντέρ ήταν ελαφρώς βασισμένο στη βιογραφία του Ράντι Σιλτ "The Mayor of Castro Street" και βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ καθώς και με το Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς. Τη δεκαετία του '90 πολλά σενάρια εξετάστηκαν αλλά κανένα πρότζεκτ δεν προχώρησε το καθένα για διαφορετικούς λόγους, μέχρι το 2007.

Το Milk κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 26 Νοεμβρίου 2008, μία μέρα πριν την 30ή επέτειο της δολοφονίας του Μιλκ. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς[3], με τους περισσότερους να επαινούν την ερμηνεία του Σον Πεν.[4][5] Έλαβε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία και Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Τζος Μπρόλιν, κερδίζοντας δύο στις κατηγορίες του Α' Ανδρικού για τον Σον Πεν και Πρωτότυπου Σεναρίου.[6] για τον Ντάστιν Λανς Μπλακ. Η ταινία έλαβε επίσης μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα[7], τέσσερις για BAFTA[8] και τρεις για Screen Actors Guild Award κερδίζοντας ένα για την ερμηνεία του Πεν.[9]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ανοίγει με αρχειακό υλικό στο οποίο αστυνομία κάνει επιδρομές σε γκέι μπαρ και συλλαμβάνει ανθρώπους τις δεκαετίες του '50 και του '60. Ακολουθεί η ανακοίνωση της Νταϊάν Φάινστιν στις 27 Νοεμβρίου 1979 ότι ο Χάρβεϊ Μιλκ και ο Τζορτζ Μοσκόουν δολοφονήθηκαν. Ο Μιλκ κατά τη διάρκεια της ταινία ηχογραφεί τη διαθήκη του, εννέα μέρες (18 Νοεμβρίου 1978) πριν τη δολοφονία του. Η ταινία τότε πηγαίνει πίσω στο 1970 στη Νέα Υόρκη, την παραμονή των 40ών γενεθλίων του Μιλκ και της γνωριμίας του με τον πολύ μικρότερό του εραστή, τον Σκοτ Σμιθ.

Δυσαρεστημένος με τη ζωή του και έχοντας την ανάγκη για μια αλλαγή, ο Μιλκ και ο Σμιθ αποφασίζουν να μετακομίσουν στο Σαν Φρανσίσκο με την ελπίδα να βρουν μια ευρύτερη αποδοχή της σχέσης τους. Ανοίγουν το Κάμερα Κάστρο στην καρδιά της Κοιλάδας Γιουρίκα, μια εργατική γειτονιά που βρίσκεται στη διαδικασία εξέλιξης σε γκέι γειτονιά, γνωστή ως Κάστρο. Μπερδεμένος με την αντιπαράθεση που γνωρίζει στην κάποτε Ιρλανδική-Καθολική γειτονιά, ο Μιλκ χρησιμοποιεί το παρελθόν του ως επιχειρηματίας για να γίνει γκέι ακτιβιστής και καταλήγει τελικά να γίνει μέντορας του Κλιβ Τζόουνς. Στην αρχή, ο Σμιθ βοηθάει τον Μιλκ ως μάνατζερ της εκστρατείας του αλλά στο τέλος τον εγκαταλείπει, βλέποντας την αφοσίωση του Μιλκ στην πολιτική. Ο Μιλκ αργότερα γνωρίζει τον Τζακ Λίρα, ένα γλυκό αλλά μπερδεμένο αγόρι. Όπως και ο Σμιθ, έτσι και ο Λίρα δεν μπορεί να ανεχτεί την αφοσίωση του Μιλκ και αυτοκτονεί. Ο Μιλκ συγκρούεται με την τοπική γκέι "οργάνωση", την οποία βρίσκει πολύ προσεκτική και αποφεύγει το ρίσκο.

Μετά από δύο αποτυχημένες πολιτικές εκστρατείες το 1973 και το 1975 να γίνει μέλος της Πολιτειακής Συνέλευσης της Καλιφόρνια και μία τρίτη το 1976 για τη Συνέλευση της Καλιφόρνια, ο Μιλκ τελικά κερδίζει μια θέση Συμβούλιο Εποπτών του Σαν Φρανσίσκο το 1997 για την Περιφέρεια 5. Η νίκη του τον κάνει τον πρώτο ανοιχτά ομοφυλόφιλο άνδρα που εκλέχθηκε σε δημόσιο αξίωμα στην Καλιφόρνια και μέσα στους τρεις πρώτους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Μιλκ στη συνέχεια γνωρίζει τον Επόπτη Νταν Γουάιτ, ένα βετεράνο του Βιετνάμ και πρώην αστυνομικό και πυροσβέστη. Ο Γουάιτ, ο οποίος είναι πολιτικά και κοινωνικά συντηρητικός, έχει μια δύσκολη σχέση με τον Μιλκ και αναπτύσσει μια αυξανόμενη απέχθεια για αυτόν όταν ο Μιλκ εναντιώνεται στα πρότζεκτ που προτείνει ο Γουάιτ.

Οι Μιλκ και Γουάιτ αποκτούν μια περίπλοκη εργασιακή σχέση. Ο Μιλκ προσκαλείται στη βάφτιση του πρώτου παιδιού του Γουάιτ και ο Γουάιτ ζητά τη βοήθεια του Μιλκ να εμποδίσουν το άνοιγμα μιας ψυχιατρικής κλινικής στην περιφέρεια του Γουάιτ, με αντάλλαγμα την υποστήριξή του στα δικαιώματα των γκέι. Όταν ο Μιλκ δεν υποστηρίζει τον Γουάιτ εξαιτίας την αρνητικής αντίδρασης που θα έχει στη ταραγμένη νεολαία, ο Γουάιτ αισθάνεται μπερδεμένος και τελικά γίνεται η μόνη ψήγος ενάντια στα δικαιώματα των γκέι. Ο Μιλκ ξεκινά επίσης μια προσπάθεια να καταρρίψει την Πρόταση 6, μια πρωτοβουλία για την ψηφοφορία της πολιτείας της Καλιφόρνια, το Νοέμβριο του 1978. Με σπόνσορα τον Τζον Μπριγκς, έναν συντηρητικό νομοθέτης της Κομητείας Όραντ, η Πρόταση 6 σκοπεύει να απογορεύσει τους γκέι και τις λεσβίες (καθώς και όσους τους υποστηρίζουν) να εργάζονται σε δημόσια σχολεία της Καλιφόρνια. Αποτελεί επίσης μέρος ενός πανεθνικού συντηρητικού κινήματος που αρχίζει με την επιτυχημένη εκστρατεία της Ανίτα Μπράιαντ και του οργανισμού της "Σώστε τα Παδιά μας" στην Κομητεία Ντέιντ της Φλόριντα με σκοπό να καταργήσει ένα τοπικό διάταγμα δικαιωμάτων των γκέι.

Στις 7 Νοεμβρίου 1979, αφού εργάστηκε ασταμάτητα εναντίον της Πρότασης 6, ο Μιλκ και οι υποστηρικτές του χαίρονται στον απόηχο της ήττας του. Ο ολοένα και πιο ασταθής Γουάιτ ευνοεί μια αύξηση του μισθού των Εποπτων, αλλά δεν παίρνει πολλή υποστήριξη, και λίγο μετά την υποστήριξη του για την Πρόταση, παραιτείται από το Διοικητικό Συμβούλιο. Αλλάζει αργότερα γνώμη και ζητά να πάρει πίσω τη θέση του. Ο Δήμαρχος Μοσκόουν αρνείται το αίτημά του, μετά από πίεση του Μιλκ.

Το πρωινό της 27ης Νοεμβρίου του 1978, ο Γουάιτ εισέρχεται στο Δημαρχείο από το παράθυρο του ισογείου ώστε να αποκρύψει ένα όπλο από τους ανιχνευτές μετάλλου. Ζητά μια ακόμα συνάντηση με τον Μοσκόουν για να διεκδικήσει τη θέση του πίσω, και ο Μοσκόουν αρνείται για μία ακόμη φορά. Γεμάτος θυμό, ο Γουάιτ πυροβολεί τον Μοσκόουν στο γραφείο του και στη συνέχεια πηγαίνει να συναντήσει τον Μιλκ, τον οποίο και πυροβολεί. Η μοιραία σφαίρα δόθηκε στον Μιλκ σε στυλ εκτέλεσης. Η ταινία υπαινίσσεται ότι ο Μιλκ πίστευε ότι ο Γουάιτ ήταν κρυφός ομοφυλόφιλος.

Στην τελευταία σκηνή προβάλλεται μια αγρυπνία με κεριά από χιλιάδες ανθρώπους στη μνήμη των Μιλκ και Μοσκόουν, σε όλους τους δρόμους της πόλης. Ακολουθούν φωτογραφίες των αληθινών προσώπων και σύντομες περιλήψεις της ζωής τους.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σον Πεν στο ρόλο του Χάρβεϊ Μιλκ
  • Εμίλ Χιρς στο ρόλο του Κλιβ Τζόουνς
  • Τζος Μπρόλιν στο ρόλο του Νταν Γουάιτ
  • Ντιέγο Λούνα στο ρόλο του Τζακ Λίρα
  • Τζέιμς Φράνκο στο ρόλο του Σκοτ Σμιθ
  • Άλισον Πιλ στο ρόλο της Αν Κρόνενμπεργκ
  • Βίκτορ Γκάρμπερ στο ρόλο του Τζορτζ Μοσκόουν
  • Ντένις Ο' Χέαρ στο ρόλο του Τζον Μπριγκς
  • Τζόσεφ Κρος στο ρόλο του Ντικ Πάμπιτς
  • Στίβεν Σπινέλα στο ρόλο του Ρικ Στόουκς
  • Λούκας Γκράμπιλ στο ρόλο του Ντάνι Νικολέτα
  • Τζεφ Κουνς στο ρόλο του Αρτ Άγκνος
  • Άσλι Τεμπλ στο ρόλο της Νταϊάν Φάινστιν

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σον Πεν στα γυρίσματα της ταινίας

Στις αρχές του 1991, ο Όλιβερ Στόουν σχεδίασε να αναλάβει την παραγωγή και όχι τη σκηνοθεσία, μιας ταινίας με θέμα τη ζωή του Χάρβεϊ Μιλκ[10] και έγραψε ένα σενάριο με τον τίτλο The Mayor of Castro Street.[11] Το 1992, ο Γκας Βαν Σαντ υπέγραψε με τη Warner Bros. να σκηνοθετήσει μια βιογραφική ταινία με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς στον πρωταγωνιστικό ρόλο.[12] Τον Απρίλιο του 1993, ο Βαν Σαντ αποχώρησε από το πρότζεκτ εξαιτίας καλλιτεχνικών διαφορών με το στούντιο.[13] Άλλοι ηθοποιοί που θεωρήθηκαν πιθανοί να υποδυθούν τον Μιλκ ήταν οι Ρίτσαρντ Γκιρ, Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, Αλ Πατσίνο και Τζέιμς Γουντς. Τον Απρίλιο του 2007, ο Βαν Σαντ αποφάσισε να ασχοληθεί ξανά με το πρότζεκτ και να σκηνοθετήσει την ταινία βασισμένη σε σενάριο του Ντάστιν Λανς Μπλακ. Την ίδια περίοδο, ο Μπράιαν Σίνγκερ βρισκόταν στο στάδιο της ανάπτυξης του The Mayor of Castro Street, το οποίο αντιμετώπιζε συνέχεια δυσκολίες.[14] Το Σεπτέμβριο που ακολούθησε, ο Σον Πεν υπέγραψε να ενσαρκώσει τον Χάρβεϊ Μιλκ και ο Ματ Ντέιμον τον Νταν Γουάιτ.[15] Αργότερα τον ίδιο μήνα, ο Ντέιμον αποχώρησε λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων.[16] Το Νοέμβριο η Focus Features προχώρησε με τo πρότζεκτ του Βαν Σαντ Milk, ενώ εκείνο του Σίνγκερ αντμετώπισε πρόβλημα με την Απεργία των Σεναριογράφων το 2007-2008.[17] Το Δεκέμβριο, οι ηθοποιοί Τζος Μπρόλιν, Εμίλ Χιρς, Άλισον Πιλ και Τζέιμς Φράνκο συμπλήρωσαν το καστ, με τον Μπρόλιν να αντικαθιστά τον Ντέιμον.[18] Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στο Σαν Φρανσίσκο τον Ιανουάριο του 2008.[19]

Το συνεργείο σχεδιασμού παραγωγής και κοστουμιών έκανε έρευνα στην ιστορία της γκέι κοινότητας της πόλης στα αρχεία της Ιστορικής Κοινωνίας ΛΟΑΤ (GLBT Historical Society) του Σαν Φρανσίσκο. Ξόδεψαν αρκετές εβδομάδες κοιτώντας φωτογραφίες, παρακολουθώντας ταινίες και βίντεο, διαβάζοντας εφημερίδες και εξετάζοντας προσωπικά αντικείμενα του Χάρβεϊ Μιλκ, τα οποία δώρισε στο ίδρυμα η οικογένεια του Σκοτ Σμιθ.[20][21] Το συνεργείο μίλησε επίσης με ανθρώπους που γνώριζαν τον Μιλκ για να διαμορφώσουν την προσέγγισή τους με την εποχή.

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 20.000.000 δολάρια[22], το Milk έκανε άνοιγμα τριημέρου στη 10η θέση με 1,4 εκατομμύρια δολάρια.[22] Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 31,8 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 22,7 εκατομμύρια δολάρια.[22] Παγκοσμίως απέφερε 54,5 εκατομμύρια δολάρια.[22]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ[6] Καλύτερη Ταινία Υποψηφιότητα
Σκηνοθεσία Γκας Βαν Σαντ Υποψηφιότητα
Πρωτότυπο Σενάριο Ντάστιν Λανς Μπλακ Νίκη
Α' Ανδρικού Ρόλου Σον Πεν Νίκη
Β' Ανδρικού Ρόλου Τζος Μπρόλιν Υποψηφιότητα
Μοντάζ Έλιοτ Γκράχαμ Υποψηφιότητα
Σχεδιασμός Κοστουμιών Ντάνι Γκλίκερ Υποψηφιότητα
Μουσική Ντάνι Έλφμαν Υποψηφιότητα
Χρυσές Σφαίρες[7] Α' Ανδρικού Ρόλου - Δράμα Σον Πεν Υποψηφιότητα
Screen Actors Guild Awards[9] Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο Σον Πεν Νίκη
Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο Τζος Μπρόλιν Υποψηφιότητα
Καλύτερη Συνολική Ερμηνεία από Καστ Υποψηφιότητα
BAFTA[8] Καλύτερη Ταινία Υποψηφιότητα
Πρωτότυπο Σενάριο Ντάστιν Λανς Μπλακ Υποψηφιότητα
Α' Ανδρικού Ρόλου Σον Πεν Υποψηφιότητα
Μακιγιάζ & Κομμώσεις Στίβεν Ε. Άντερσον & Μάικλ Γουάιτ Υποψηφιότητα

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ stopklatka.pl/film/obywatel-milk. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ nmhh.hu/dokumentum/158984/2009_filmbemutatok_osszes.xls.
  3. ↑ «Milk στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  4. ↑ Owen Gleiberman (25 Νοεμβρίου 2008). «Milk (2008)». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  5. ↑ A. O. Scott (26 Νοεμβρίου 2008). «Milk (2008) Freedom Fighter in Life Becomes Potent Symbol in Death». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «The 81st Academy Awards (2009) Nominees and Winners». oscars.org. 22 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «The 66th Annual Golden Globe Awards (2009)». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «BAFTA Awards 2009». bafta.org. IMDB. 8 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «The 15th Annual Screen Actors Guild Awards». sagawards.org. 25 Ιανουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  10. ↑ Stephen Talbot (1991). «Sixties something». Mother Jones 16 (2): 47–9, 69–70. 
  11. ↑ Barry Koltnow (4 Δεκεμβρίου 2008). «Orange County plays the villain in Harvey Milk movie». Orange County Register. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-24. https://web.archive.org/web/20081224063139/http://www.ocregister.com/articles/harvey-milk-orange-2246137-county-interview. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  12. ↑ Toumarkine, Doris (15 Ιουλίου 1992). «Van Sant set for Milk biopic». The Hollywood Reporter. 
  13. ↑ Eller, Claudia (19 Απριλίου 1993). «Van Sant off of 'Castro St.'». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-03-03. https://web.archive.org/web/20090303082110/http://www.variety.com/article/VR106013.html?categoryid=13&cs=1. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  14. ↑ Fleming, Michael; Pamela McClintock (12 Απριλίου 2007). «Dueling directors Milk a good story». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-03-03. https://web.archive.org/web/20090303082154/http://www.variety.com/article/VR1117963019.html?categoryid=13&cs=1. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  15. ↑ Goldstein, Gregg (10 Σεπτεμβρίου 2007). «Van Sant closes in on Milk tale». The Hollywood Reporter. 
  16. ↑ Goldstein, Gregg (17 Νοεμβρίου 2007). «Van Sant's 'Milk' a go for Jan.». The Hollywood Reporter. 
  17. ↑ Garrett, Diane (18 Νοεμβρίου 2007). «Van Sant's 'Milk' pours first». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-03-03. https://web.archive.org/web/20090303082932/http://www.variety.com/article/VR1117976229.html?categoryid=13&cs=1. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  18. ↑ Goldstein, Gregg; Borys Kit (5 Δεκεμβρίου 2007). «Hirsch, Franco, Brolin got 'Milk'». The Hollywood Reporter. 
  19. ↑ Garrett, Diane (4 Δεκεμβρίου 2007). «Josh Brolin circles 'Milk' killer». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-03-03. https://web.archive.org/web/20080303230250/http://www.variety.com/article/VR1117977050.html?categoryid=13&cs=1. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  20. ↑ Gordon, Larry (20 Νοεμβρίου 2008). «On film and in exhibits, a full picture of Milk». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/2008/nov/30/local/me-milk30. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  21. ↑ Shapiro, Eddie (1 Δεκεμβρίου 2008). «Remaking the Castro clone». OUT Magazine. http://www.out.com/entertainment/2008/12/01/remaking-castro-clone. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 «Milk στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Milk&oldid=10310349"