Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φρειδερίκος Β΄ του Τσέλιε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φρειδερίκος Β΄ του Τσέλιε
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση17  Ιανουαρίου 1379[1]
Τσέλιε
Θάνατος20  Ιουλίου 1454
Žovnek Castle
Χώρα πολιτογράφησηςΑγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Ουγγαρία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημαpolitician before the emergence of political parties
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕλισάβετ του Φράνκοπαν
Βερόνικα του Ντεσενίτσε
ΤέκναΟύλριχ Β΄ του Τσέλιε
ΓονείςΧέρμαν Β΄ του Τσέλιε και Άννα του Σάουνμπεργκ
ΑδέλφιαΜπάρμπαρα του Τσέλιε
Άννα του Τσέλιε
Heřman III. Celjský
ΟικογένειαΚόμητες του Τσέλιε
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαmember of the lower house of Hungarian Diet (1442)[2]
member of the lower house of Hungarian Diet (1452)[2]
Ban of Slavonia (1440)[3]
Ban of Slavonia (1447–1454)[4]
ispán (1438–1444, Ζουπανία Βαραζντίν)[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φρειδερίκος Β΄, σλοβενικά: Friderik II. Celjski‎‎ Celjski ; γερμανικά: Friedrich II Graf von Cilli‎‎) (17 Ιανουαρίου 1379 – 13 ή 20 Ιουνίου 1454) ήταν κόμης του Τσέλιε (Celje) και μπαν της Κροατίας, της Σλαβονίας και της Δαλματίας.

Ήταν γιος του Χέρμαν Β΄ κόμη του Τσέλιε και της Άννας του Σάουνμπεργκ. Οι γονείς τού πατέρα του ήταν ο Χέρμαν Α΄ κόμης του Τσέλιε και η Αικατερίνη Κοτρομάνιτς, κόρη του Στεφάνου Β΄ μπαν της Βοσνίας. Οι γονείς της μητέρας του ήταν ο Ερρίκος Ζ΄ κόμης του Σάουνμπεργκ και η Ούρσουλα των Γκορίτσια, κόρη του Μάινχαρτ ΣΤ΄ κόμη της Γκορίτσια.

Ο Φρειδερίκος Β΄ νυμφεύτηκε την Ελισάβετ του Φράνκοπαν και είχε τέκνο:

Μετά το τέλος της Ελισάβετ το 1422, ο Φρειδερίκος Β΄ έκανε δεύτερο γάμο, με τη Βερόνικα του Ντεσενίτσε. Το περίφημο χρονικό του Έμπερχαρντ Βίντμπεκ δίνει μία λεπτομερή αναφορά για τις συνθήκες τού τέλους της Ελισάβετ του Φράνκοπαν, που στο χρονικό περιγράφεται ως φόνος και τοποθετείται το έτος 1424 [6].

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 8215934. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 Pál Engel: «Magyarország világi archontológiája 1301-1457». (ουγγρικά) [Hungary’s Secular Archontology 1301-1457.]. Hungarian Academy of Sciences, Research Centre for the Humanities, Institute of History, d:Q56391384. 1996. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2024. σελ. 583.
  3. Pál Engel: «Magyarország világi archontológiája 1301-1457». (ουγγρικά) [Hungary’s Secular Archontology 1301-1457.]. Hungarian Academy of Sciences, Research Centre for the Humanities, Institute of History, d:Q56391384. 1996. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2024. σελ. 36.
  4. Pál Engel: «Magyarország világi archontológiája 1301-1457». (ουγγρικά) [Hungary’s Secular Archontology 1301-1457.]. Hungarian Academy of Sciences, Research Centre for the Humanities, Institute of History, d:Q56391384. 1996. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2024. σελ. 37.
  5. Pál Engel: «Magyarország világi archontológiája 1301-1457». (ουγγρικά) [Hungary’s Secular Archontology 1301-1457.]. Hungarian Academy of Sciences, Research Centre for the Humanities, Institute of History, d:Q56391384. 1996. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2024. σελ. 261.
  6. Eberhard Windeck, Kaiser Sigismunds Buch, Österreichische Nationalbibliothek, Cod. 13975, Vol. 1, fol. 224v-225v.